Mijn zus wil geen kinderen omdat ze een vrouw is. Waarschijnlijk als ze een man was geweest dan had ze dat wel gewild.
Het verschil is volgens mij ook dat een man ermee weg komt om gewoon €5 te geven. Hoogstens komt er een opmerking tussen moeders onderling dat het toch vreemd is dat de moeder bij de bijbehorende vader niet heeft gezorgd voor een cadeau. En daarom vind ik het ook lastig delegeren. Als mijn man vergeet om de kinderen rode kleren aan te doen op de rode dag wordt hij daar niet op aangekeken, maar ik wel, zelfs als ik die dag extra vroeg op mijn werk moest zijn en mijn man vrij had. Ik ben de moeder en ik word daar op aangekeken. En natuurlijk is het iets wat ik mijzelf aan doe, maar ik lees het hier gewoon regelmatig, de verantwoordelijkheid wordt bij moeders neergelegd, nauwelijks bij vaders, daar is het knap als ze er wel aandenken, bij moeders is het stom als ze er niet aan denken. Die druk vind ik zwaar.
@femkes laat ik eerst zeggen dat ik je gevoel begrijp en niet wil bagatelliseren of wil 'oplossen'. Ik probeer me te ontworstelen aan de situatie die jij beschrijft. Mijn oudste zit een half jaar op school en ik heb me al jaren niks aangetrokken van wat mensen denken of over mij zeggen. Als het eenmaal over je kind gaat, of over jou als moeder en daarmee over je kind, is het gewoon anders. Toch probeer ik het van me af te zetten. Ik zet me in voor wat ik belangrijk vind en andere dingen laat ik langs me heen gaan. Probeer me ook zo min mogelijk oo te winden (lukt niet altijd ). Ik help bijvoorbeeld niet op school bij activiteiten. Misschien dat mensen daar iets van vinden, maar ik heb daar schijt aan. Zij kunnen niet mijn situatie beoordelen. Op mijn beurt oordeel ik niet over anderen. Zo probeer ik iets te veranderen en hoewel het op grote schaal waarschijnlijk een druppel op een gloeiende plaat is, verandert mijn leven (en ik hoop dat van de kinderen) wel. On topic: vandaag werd er op school kleding ingezameld voor het goede doel. Ik heb niks ingeleverd, omdat ik het liever verkoop op marktplaats. Mijn zoon is naar school en mijn dochter naar de psz. .De baby ligt in bed en i.p.v. schoonmaken en klusjes ga ik zo lekker op de bank dom voor me uit zitten kijken.
@femkes herkenbaar. Ik heb me sinds de derde voorgenomen me een stuk minder druk te maken hierover. Ik doe wat ik kan en dat is goed genoeg. Zo mocht de oudste als ze in de derde kleuterklas (zeg maar groep 2 in NL) een letter leerden, voorwerpen meenemen die begonnen met die letter. Ik heb dat misschien twee keer gedaan, omdat ik er gewoon niet aan dacht. Maar omgekeerd ben ik wel met baby komen voorlezen in de klas en bij activiteiten helpen we altijd. Dat is dus wat wij kunnen en doen. Een ander zal dat niet kunnen en die doet weer andere dingen. Ik moet zeggen dat mensen je er hier ook niet over aanspreken hoor. Het contact is hier niet zo veroordelend of vergelijkend.
Lekker wowen, nieuwe expansie is weer leuk en als je wat jaren mist hebben ze t weer wat eenvoudiger gemaakt om naar de hoge levels te komen ik ga straks uurtje inloggen als de kleine ligt te slapen is het al half 1?
Ik schijt em echt voor me behandeling vanmiddag. Me vriend heb ik de opdracht gegeven om me hand vast te houden aangezien de arts me al heeft medegedeeld dat er weinig mensen niet beginnen te huilen van de pijn tijdens de behandeling.. En ik heb het ook nog eens 2x
Een veroordelende sfeer zoals ik het in sommige berichten lees lijkt mij ook totaal niet bevorderlijk voor het willen helpen.
Oei, klinkt naar... Succes! Biecht: ik zit in mijn blootje op de vloer van de badkamer omdat ik te lui ben om op te staan en kleren aan te trekken (en nee, deze is niet voor het 'NU fototopic'
Geen idee. Mijn spieren zijn verkrampt in beide benen. Hij is de enige arts die er een behandeling voor heeft die ook nog succesvol is. Zoals ik het heb begrepen gebruikt ie een balpen of sleutel en gaat ie de spier manipuleren waardoor deze ontspant en dan kan die em masseren.. Volgens de mensen die de behandeling gehad hebben doet het ongelofelijk veel zeer maar kan je daarna weer normaal en pijnloos lopen.. Ik ga er dus met knikkende knieen naar toe
Heel veel sterkte! Ik hoop dat het meevalt. Verkrampingen doen natuurlijk al ontzettend veel pijn, en straks ben je daar lekker vanaf.
Ik biecht op dat ik zojuist achter elkaar een hele chocolade reep heb opgegeten Dat krijg ik normaal niet voor elkaar, maar kon gewoon niet stoppen. En het was heeeeeerlijk
@Eva2011 @MamaenMini @Mammielove Bedankt dames <3 Ik heb er niet echt last van maar ik schrok laatst gewoon flink dat het zo was geworden. Ik heb het idee dat dit bij de controle (6 weken) niet zo was. Ik voel me soms gewoon wat verminkt. Niet alleen daar maar ook met mijn buik die nog zo slap is en zo ontzettend veel striae heeft. Ik weet dat het me niet zoveel hoeft te doen en ik heb ook alles voor mijn dochter over maar ik schrik soms nog best even van mezelf. Huisarts heeft aangegeven dat als ik er echt last van krijg ik naar de chirurg kan dus dat onthou ik nu maar even en proberen het beetje te accepteren
Het was echt vreselijk.. Heb gegild en gehuild Me vriend zijn hand heb ik volledig fijn geknepen en heb em zelfs bijna gebeten Maarrr de kramp is weg na 1,5 week