Vandaag heeft mijn zoontje van 7 zijn kinderfeestje gevierd. We zijn - lekker makkelijk - naar een speelparadijs gegaan. Mijn zoontje is een boefje, daar ben ik me van bewust, en dat is ook zijn smaak in vriendjes, dus we waren daar met 6 drukke en ondeugende 7-jarigen. De vriendjes zijn onderling nogal rauwdouwerig: stoeien, plagen, duwen, trekken, zo gaat het altijd, en ik heb geen enkele illusie dat mijn zoontje de braafste van het stel is. Maar nu heeft hij 1 vriendje die er wat mij betreft altijd een beetje uitspringt, qua brutaal doen, niet luisteren en een beetje opstoken. Dat vriendje is ook een beetje een klikspaan, dus tijdens het spelen kwam hij om de 10 minuten bij ons klagen dat die dit had gedaan en die had zus gedaan. Hij had het vooral heel veel met mijn zoontje aan de stok. Ik ben een paar keer meegelopen, heb m'n zoontje vermanend toegesproken, heb de heren samen toegesproken en heb nog wat van een afstandje staan observeren. Ik vond dat er toen weinig aan de hand was, er werd heel wild en stoeierig gespeeld, maar niets bijzonders. Nu is mijn zoontje echt een onverstoorbaar tiepje: hij is niet snel onder de indruk, huilt niet snel, is niet snel boos en vat geplaag meestal op als een grapje. Hij komt dus echt NOOIT klagen dat iemand iets heeft gedaan dat niet mag, waardoor het al snel lijkt alsof plagerig gedrag van 1 kant komt. Vooral vandaag dus. Nu stapt hij net onder de douche vandaan en ik wil hem helpen met afdrogen, zie ik een volledig gebit aan tandafdrukken in zijn arm staan. Maar echt flink, rood en een beetje opgezwollen. Dus ik vraag hem waar dat nou door komt, heeft dat ene vriendje hem dus blijkbaar gebeten tijdens 1 van die ruzietjes! Het deed niet zo’n pijn, dus hij heeft gewoon doorgespeeld... ik heb hem op z’n hart gedrukt dat ik dit echt niet normaal vind en dat ik wil dat hij dit soort dingen wel even komt melden. En ik ben toch ook een soort van geïrriteerd dat dat ventje 100 keer over niets komt klagen, maar het blijkbaar normaal vindt om iemand hard te bijten. Maar nu? Mijn zus (die was erbij) vindt dat ik het moet melden bij zijn moeder, maar ik weet dat eigenlijk niet hoor. Ii schiet daar weinig mee op en wat moet zij met die info? Wat zouden jullie doen?
Stoeien, druk, tja als daar iemand een keer een duw krijgt, pijn doet vanwege lomp zijn dat kan. Als ze dat niet willen moeten ze niet meespelen. Bijten is een heel ander verhaal, dat zou ik zeker melden bij de ouders. Ik zou vertellen wat er gebeurde en dat je mee hebt gekeken precies zoals je hier beschrijft. Wat de ouders er mee doen moeten ze zelf weten maar bijten is hier een absolute no go. Het is geen dreumes of peuter die niet zijn woorden kan gebruiken.
Mee eens. Een kind van 7 zou moeten weten dat dat echt niet kan en ik vind bijten ook wel extreem gedrag (op baby/peuters na).
Precies dit! Als mijn zoontje dat had gedaan zou ik dat graag willen weten zodat ik hem kan aanspreken en het niet nog een keer gebeurt.
Ik belicht het even van de andere kant; Dit kindje is op een feestje en er is continue gedoe met de jarige, er wordt geplaagd, stoeien, vechten en hij wil dat niet meer. De boosdoener, de jarige in dit geval, heeft al diverse waarschuwingen gehad en dat helpt niet, het gaat gewoon door. Dus heeft hij van zich afgebeten omdat hij niet meer wist wat hij moest doen, hij had het al diverse malen bij je gemeld dat de jarige over zijn grenzen gaat (klikspaan zoals jij het noemt). Ik zeg niet dat het goed is, wel dat ik begrijp dat hij zich zo onveilig voelde om dit te doen. Het is ook aangekomen bij je zoon want die maakt er niets van. Je zou het kunnen benoemen bij zijn moeder, meer om eens te kijken waar dit gedrag vandaan kwam, hoe had jij dit kunnen voorkomen? Want uit de hand gelopen dat is dit wel.
Ik zou het ook zeker aangeven, als mijn dochter zoiets zou doen (is ze veel te lief voor overigens, maar stel ) dan zou ik dat ook graag weten als ouder.
Mijn zoon heeft op zijn zevende of achtste ook een kind gebeten. De moeder had meteen na schooltijd de juf gebeld, die mij vervolgens weer belde. Ze zei al dat ze graag ook de kant van mijn zoons verhaal wilde horen, omdat ze nu niet meer had gehoord dan dat mijn zoon fout zat. Hij gaf meteen toe dat hij had gebeten. Het verhaal, mijn zoon deed met nog wat kinderen verstoppertje en dat jongetje deed niet mee, maar ging steeds verklikken waar mijn zoon zich verstopte. Hij had al gezegd dat hij daar mee op moest houden, maar ging toch door. Toen heeft mijn zoon hem uiteindelijk een zet gegeven toen hij weer bij hem stond met ‘hier zit hij! Daar werd het jongetje boos om, heeft mijn zoon op de grond gegooid, is op hem gedoken en begon op zijn buik in de stompen. Aangezien hij geen kant op kon, heeft hij het hem in zijn arm gebeten en dat deel heeft een overblijfouder gezien die er op af kwam. Die kon het verhaal ook bevestigen. Ze hadden het ook met die overblijfouder samen al uitgepraat. Alleen bij zijn moeder had hij uitsluitend het verhaal verteld van dat hij hem zomaar had gebeten. Ook niet dat alles al was uitgepraat op het schoolplein met die overblijfouder. Kortom, een verhaal heeft altijd twee kanten en ik zou het gewoon navraag doen bij zijn moeder. Ik vond het ook fijn dat de juf bij ons ook navraag deed. In ons geval kon een ouder het bevestigen, in jullie geval waarschijnlijk niemand, maar ik zou wel willen weten waarom hij heeft gebeten. Tja, bijten mag niet, maar waarschijnlijk zou ik hetzelfde doen als ik mijn armen niet vrij had (het kind is ook groter). Wel daarna besproken met wat hij beter had kunnen doen, zoals bij een overblijfouder melden dat het kind hem steeds zat te verklikken i.p.v. een duw geven.
Buiten het constant klikken om, klinkt het wel als “standaard” gedrag voor 6 en 7 jarige jongens op een kinderfeestje. Bij ons gaat dat ook al 2 jaar zo; trekken, duwen, stoeien, stoer doen, uitsloven... Bijten vind wel weer een stapje te ver gaan en ik zou het dan ook wel even aan de ouders melden. Gewoon op de manier waarop je dat nu ook doet; ze waren allemaal wild, inclusief je zoon, maar tijdens het douchen zag je dat hij flink gebeten was en dat je dat toch graag even wilde melden.
Ik begrijp deze reactie volledig, maar geloof me, zo is het niet gegaan. Dit jongetje is zelf juist doorgaans de grootste aanjager in het groepje en ik heb dus meerdere keren van een afstandje staan observeren. Er was echt geen sprake van pesten oid. En ik ben heel realistisch over het gedrag van mijn eigen kind, ik ga er nooit vanuit dat hij de brave Hendrik is geweest en ook zeker nu niet, maar bijten vind ik wel echt bizar gedrag.
Oef ik vind dit wel herkenbaar. Op het kinderfeestje wat wij onlangs gaven, gingen 2 kinderen elkaar ineens flink te lijf. Ik was te verbaasd om meteen goed te kunnen reageren, je verwacht het gewoon niet... niet zo heftig in elk geval.... Ik heb het bij beide ouders zo neutraal mogelijk gemeld (alleen de feiten en wat ik zag, geen oordeel) en die reageerden heel rustig. Natuurlijk wil je als ouder dit wel weten. Maar eigenlijk voelde ik mezelf nog het meest rot dat het zo vlakbij gebeurde en ik pas vrij laat ingreep, omdat ik eerst mijn kaak van de grond op moest rapen ofzo.
Ja maar het aparte hier was dus dat er helemaal geen echte ruzie of uitbarsting is geweest. Ze waren gewoon met zijn 6-en aan het spelen en dat ging er soms wild en onbehouwen aan toe (moeilijk te omschrijven, maar dingen als elkaar meetrekken de glijbaan af, van weerszijden over een evenwichtsbalk lopen en elkaar niet willen voorlaten, elkaar proberen te raken met ballen uit de ballenbak, proberen zo snel mogelijk een hoge toren te bouwen en de toren van je concurrent proberen om te gooien, dat soort dingen) en dat deden ze met z’n allen, niet alleen mijn zoontje en dat ene vriendje, alleen waren zij toevallig een paar keer samen bezig. Maar zoals gezegd, dat gaat behoorlijk gelijk op tussen de 6 vrienden, waarbij er dus eentje net zo hard meedoet, maar wel steeds ‘klikt’ dat de anderen het doen. Nu klinken ze ook een beetje als hooligans in de dop en dat valt reuze mee hoor, los van elkaar zijn het redelijk keurige jongetjes, maar met z’n allen veranderen ze in een wervelstorm . Ik was alleen echt geschokt door het bijten, het was gisterenmiddag en de tandafdrukken (echt met kiesjes en alles) staan er nog in.
Als het echt zo'n fikse beet is, zou ik toch even goed kijken of de huid nog helemaal intact is, mensenbeten zijn zo'n beetje de smerigste die er zijn. Verder, ik zou het rustig aan de moeder vertellen. Eerst even melden dat je iets met haar wil bespreken dat ze waarschijnlijk moeilijk zal vinden en dan je verhaal doen. Het is wel belangrijk dat ze het weet, want dan kan zij het ook met haar zoon bespreken, anders kan ze dit hem ook niet afleren. En natuurlijk probeerde jij zo objectief mogelijk de situatie te observeren, maar je kan niet in het hoofd kijken van deze jongen. Dat hij niet gepest werd, betekent niet dat hij niet het gevoel kan hebben gehad dat hij de situatie niet meer aankon. Dat hij vaak de grootste aanjager is kan ook komen door een gebrek aan sociale vaardigheden, die juist maken dat hij door dat gebrek in een drukke situatie zich eerder aangevallen voelt dan iemand anders.
OT: Mag ik zeggen dat jij een hele fijne manier hebt van reageren?!? Meen ik echt. Zo vaak gaan vrouwen, inclusief mezelf, in de verdediging als ze advies krijgen die behoorlijk bot over kan komen, maar jij staat echt open voor advies en neemt alles heel positief op. Dat kan ik echt waarderen en bewonderen.