Wij hebben er 2. "Vroeger" wilde ik er wel 4 of 5 en het liefst dicht op elkaar. Van beide ben ik wel redelijk teruggekomen Bij mij is de optie voor een derde lang open gebleven, voor mijn vriend was het altijd al duidelijk dat hij er 2 wilde. 2 omdat 1 maar alleen is en de meerwaarde van meer dan 2 ziet hij niet zeg maar omdat er met 2 al meer dan 1 is. Had hij heel graag een derde gewild dan denk ik wel dat we daar voor waren gegaan. En nu vind ik het steeds meer prima. De jongste wordt 4 en dan had het al zo moeten zijn vind ik. Tussen onze kinderen zit 2,5 jaar en ik zou het niet zo leuk vinden als tussen 2 en 3 dan veel meer tijd zou zitten. Is puur een persoonlijke mening. Dus ja ik denk wel dat ik kan zeggen dat we compleet zijn qua kinderen.
Goede vraag. Ik stel mezelf die vraag bijna elke dag. Ik heb 2 kinderen en in mijn hart is er plek voor nog 1 kindje maar ik vind het al behoorlijk zwaar met 2 kinderen en zie op tegen weer een niet slapende baby (beide kinderen gingen pas na 2 jaar een beetje doorslapen) en een temperamentvolle peuter. Het lijkt me zo leuk een gezin met 3 kinderen, ook in de toekomst maar o man die verschrikkelijke nachten die wij het eerste jaar maar ook daarna nog hebben gehad. Ik weet niet of ik dat nog een keer trek
Wij blijven twijfelen over een vijfde. In ons huis en hart is er nog plaats. Ook financieel kan het momenteel prima. Maar stel dat het financieel over een paar jaar minder gaat, dan hebben we vijf kinderen te onderhouden! Ook vraag ik mij wel eens af hoe dat met appartementen moet op vakantie, met vier is dat al lastig soms. En soms denk ik ook wel eens dat we teveel willen en alles te goed gaat, dat een vijfde ons dan niet gegund is ofzo? Maar super leuk om al jullie antwoorden te lezen!
Ja hier compleet. Had van te voren nooit nagedacht over hoeveel kindjes we graag wilden. Het werden er 3 en toen voelde het prima (wat ook maar goed was, want 3 keer ks was wel genoeg).
Voor ik zwanger was wilde mijn vriend en ik graag 2 kindjes. Na een onrustige zwangerschap en een toch voor mij redelijk moeilijke bevalling/kraamperiode zagen we het allebij niet direct meer zitten om nog verder voor een tweede te gaan, maar we hadden het ook nooit afgeschreven. Nu anderhalf jaar later kijk ik met veel meer rust terug naar toen, maar het hoeft nog steeds niet. Het voelt goed zo, voor mij zijn we compleet
Wij hebben 2 kindjes en zijn ook echt klaar. Beide hebben we ook altijd 2 kindjes in ons hoofd gehad. Ik vind icm werk en de oppas die de opa's en oma's bij ons doen 2 druk genoeg en ik heb een zware 2e zwangerschap en bevalling gehad dat ik het niet zie zitten om met zo'n zwangerschap voor 2 kindjes te moeten zorgen en bevallen ga ik gewoon nooit maar dan ook nooit meer doen (wel klein trauma opgelopen). De jongste is nu 1,5 en waar bij de oudste de eierstokken weer volop rammelde blijven ze nu muisstil, zelfs ondanks dat 2 vriendinnen zwanger zijn. Blijf ik het 'jammer' vinden dat ik nooit meer controles bij de vk heb, schopje voelen etc ja dat afsluiten vond ik wel een dingetje maar de opluchting dat de jongste wat ouder wordt en in mijn ogen makkelijker is toch een stuk groter .
4 kinderen hier. Man is klaar, ik nog niet echt maar kan me hier wel bij neerleggen. Ik wilde er altijd "veel", man vond 2 wel genoeg.
Ja hier is het klaar. Na een verrassende zwangerschap van nr 3 (geëindigd in een miskraam) hebben we het nog tot een bepaalde datum geprobeerd maar het is niet gelukt. (en dat terwijl we zeer vruchtbaar zijn). Het heeft niet zo mogen zijn. Ik heb wel even de tijd genomen om afscheid te nemen van die wens. Soms denken we er nog wel eens aan, dat nr 3 dan alweer 4 was geworden. Maar zonder verdriet ofzo.
Wij hebben 2 kinderen. Als het ons gegeven is zou ik er graag nog een 3e bij willen, maar ik denk dat de kans groot is dat het daarna wel klaar is.
Wij zijn tevreden met onze dochter van 12 en ons zoontje van 3! Heb afgelopen jaar wel veel getwijfeld, wilde best graag een derde en/of vierde, kan in huis ook gemakkelijk, maar zo is het beter. Zouden zelf 43 en 53 zijn als er nog 1 bij zou komen. Kinderen zijn ondanks het leeftijdsverschil stapelgelukkig met elkaar, het is in balans. Zou voor de jongste een kleine erbij erg leuk hebben gevonden, hij groeit nu wel heel erg op tussen de groten, hebben ook geen neefjes en nichtjes of vrienden met kinderen ofzo. Maar voor mij zou het lichamelijk niet verstandig zijn en het is wel heel fijn dat een hoop dingen zoveel gemakkelijker aan het worden zijn. Ga wel heel erg in een gat vallen als de jongste over 7 maanden naar school gaat ben ik bang, het is zo gezellig met hem. Gelukkig staat puber regelmatig de meest onmogelijke tijdstippen alleen of met vriendinnen op de stoep dus saai is het hier niet snel
Wij ‘dachten’ altijd compleet te zijn met 2. Die mening is ondertussen volledig veranderd want nummer 3 is onderweg! Waar we in het begin van deze zwangerschap zeiden, na deze gaan we iets definitiefs doen kwa anticonceptie. Is dat nu eigenlijk ook wel zo goed als vd baan. Voorlopig, als nr 3 er dalijk is dan is ons gezin compleet. Maar we sluiten (nu op dit moment) niet uit dat het in de toekomst toch nog, tot een 4de kindje kan komen. We zijn nog hartstikke jong, hebben het financieel heerlijk. Huis zit dalijk met nr3 vol, maar hier blijven we niet wonen tot we 100 zijn. Dus we gaan het zien. Eerst maar eens nummer 3 veilig op de wereld zetten.
Wij hebben er 3 en dat voelt prima. De derde was echt een cadeautje en met haar is ons gezin in balans. Al twijfelt mijn man denk ik nog wel. Maar ik heb nu een spiraal dus 5 jaar sowieso geen zwangerschap. En daarna ben ik 38 en ik vind dat ook wel op het randje (mijn zwangerschappen zijn zwaar,bevallen gaat dan weer prima).
Ik durf nog niet te zeggen. De eerste paar weken na de bevalling van onze derde, vonden we het zo meevallen dat mijn man en ik beiden zeiden wie weet ooit nog een vierde. In mijn hart zou ik het zeker willen, maar nu met man weer veel aan het werk is vind ik het toch wel zwaar. Ook ben ik gevoelig voor angst klachten en hoe meer je belast wordt hoe meer kans je daarop hebt natuurlijk. We zullen het zien. Ik ben wel bijna 38 dus heel lang erover nadenken kan ook niet.
@julia80, je hebt precies het gezin waar ik nog op hoop misschien moeilijk te zeggen nu al, maar hoe bevalt het leeftijdsverschil? Zal hier ongeveer hetzelfde zijn als ik nog een keer zwanger mag raken ik ben even oud als jij, dus wil liever ook niet lang meer wachten.
Mijn verstand is er klaar mee. Ik ben zo ziek in een zwangerschap dat kan ik m'n gezin niet nog een keer aan doen. Als ik fluitende zwangerschappen had gehad, had ik er nog meer gewild. Vroeger wilde ik géén kinderen, toen ik mijn man ontmoette wilde ik er opeens toch 1. Ik wilde er meer dan 1 op het moment dat de eerste geboren was.
In mijn ideale wereld was ik gelukkig getrouwd, hadden we 3 gezonde kinderen, beiden aan het werk, kindjes op clubjes etc. Huisje boompje beestje. De realiteit is dat we tijdens mijn 2e zwangerschap uit elkaar gingen. Contact met mijn ex is er inmiddels niet meer omdat hij niet naar de rechter wil. Hij koos ervoor om afstand te nemen. Mijn oudste heeft mcdd en ADHD, mijn jongste heeft net als ikzelf een hartritmestoornis. Ik ben voorlopig afgekeurd qua werk en kan dit ook moeilijk combineren met (vooral) de opvoeding van mijn oudste. Hij is fantastisch maar mcdd is uitputtend. Dus in onze huidige situatie kan ik zeggen dat het goed is zo. Maar in mijn ideale wereld had ik het graag anders gezien...
Wij hebben twee kinderen en dat is prima zo. Bevallen is drama hier en beide kinderen hadden een moeilijke start, dat willen we niet nog eens meemaken. Ik vind het bij ons zoontje nu ook helemaal niet moeilijk dat alles de laatste keer is. Zwanger zijn en bevallen voelt al als een afgesloten hoofdstuk en dat vind ik prima Het is goed zo.
Ik heb twee lieve zoons en ben inmiddels een alleenstaande moeder. En hoewel ik mega dankbaar ben voor mijn zoons, kan ik nog steeds verdrietig zijn om het feit dat een derde kindje er waarschijnlijk nooit gaat komen...het voelt niet compleet. En rationeel gezien is een derde kind niet verstandig om financiële, praktische (te klein huis, te kleine auto etc) en medische redenen, maar dat gevoel wordt er niet minder op...
Ah leuk! Het bevalt super! Het is wel een stuk drukker dan twee al wat grotere kinderen die al behoorlijk zelfstandig zijn, maar vinden het heel erg leuk. We wilden eigenlijk minder leeftijd verschil tussen de tweede en derde, maar hebben er 1 1/2 jaar op moeten wachten en het is toch wel relaxed dat de jongste ook al 3 1/2 is.
Dat het drukker is dan twee wat grotere kinderen begrijp ik Maar vind je het ook echt drukker dan toen de middelste net geboren was? Hier hebben we wel bewust gewacht, ook omdat mijn man er (nog?) niet aan toe was. Maar ik vond mijn oudste echt nog zo klein toen zoon geboren werd Vervelend dat jullie zo lang hebben moeten wachten! Dat is natuurlijk nog even afwachten hier, of het zal gaan lukken. De eerste twee waren er zo maar, maar dat is natuurlijk geen garantie dat het weer zo makkelijk gaat, helemaal omdat ik ook weer een paar jaar ouder ben. We zien het wel! Geniet van je mooie gezinnetje