Ik heb steeds meer moeite met het gedrag van mijn zoontje. Zo erg dat ik net jankend op de bank zat, dus ik heb even hulp/advies nodig merk ik. Het is echt een schatje, heel lief, grappig, maar ook een enorme boef. Op een schattige manier, maar ook op een 'ik wil je achter het behang plakken' manier. Maar goed, dat zullen de meeste peuters hebben. Ik durf alleen nergens meer naar toe met hem. Ik moet 4x per dag naar school om mn dochter te halen/brengen en ik sta daar altijd, maar dan ook echt altijd enorm voor schut. Hij rent weg, wil niet ín de fiets, wil niet uit de fiets, wil niet wachten, wil niet meelopen. Gaat op de grond zitten en gilt alles bij elkaar, of rent juist weg richting de drukke weg. Hij heeft vaak boze buien, ook echt uit het niets. Gooit ie zn loopauto om en gilt iets van; wil ik niet!!!!! En daar blijft hij dan echt een half uur in hangen. Ik heb dan echt geen flauw idee wat er is? Hij kan nog niet heel goed praten, wel losse woorden en 2/3woord zinnen. Maar misschien dat dat hem ook frustreert. Maar vaak is het probleem gewoon dat het niet gaat zoals hij wil. Ik merk dat ik steeds minder geduld heb en net ben ik dus ook half jankend uit school gekomen omdat hij daar het hele schoolplein weer op stelten heeft gezet en alle blikken weer op mij gericht zijn. Ik voel me zo voor schut. Zo'n ritje op een neer naar school vreet enorm veel energie voor mij en ik moet daar dus echt weer even van bijkomen. Ik heb al veel geprobeerd hoor, dit is echt even een korte samenvatting. Ik dacht eerst dat een fase was, maar het is al zeker een half jaar aan de gang. Het weglopen, snel boos worden, ook niet aan tafel kunnen blijven zitten als we eten. We hebben als strafplekje 'tegen de muur' om even na te denken. Hij weet heel goed waarom dat is, gaat er soms zelf al tegen staan als hij iets stouts gedaan heeft. Maar veel effect heeft het nog niet Mijn dochter had ook wel de lastige peuterpuber fase, maar dit nekt me echt.
Oh, vreselijk. Best herkenbaar van die momenten dat je denk: Help!! Maar.. hij voelt jouw gespannenheid natuurlijk haarfijn aan. En durf je niet in te grijpen op het schoolplein? Hoe kan dat? Ik heb een hele praktische tip: Vast gespen in de buggy of in het kinderzitje van de fiets. Als hij niet naar jou luistert, weg rent naar een drukke weg dan kan hij die vrijheid nog niet aan. En dan schreeuwt hij een half uur. Prima. Alles liever dan een ongeluk veroorzaken. Jij bent de volwassene en moet die beslissing maken. Hij kan van alles willen (op de fiets, naast, de fiets). Jij bent degene die beslist en jij bent verantwoordelijk. Houdt hem de komende weken vast gegespt op het schoolplein. En daarna maak je hele duidelijke afspraken met hem tot waar hij mag komen. Gaat hij over die grens? Dan is het weer terug in het zitje of de buggy. En dan oefenen tot het wel lukt. Succes!
En je kan hem ook gewoon oppakken of vasthouden als hij mee naar binnen moet naar de klas. Doorpakken en het hem niet laten bepalen. Daar naast ook aandacht geven aan wat hij leuk vindt om te doen. Als je thuis komt uit school vragen wat hij graag wil spelen. Dus uitkiezen wat jullie heel belangrijk vinden. En hem laten kiezen waar dat kan. Vrijheid binnen de grenzen
Ik grijp zeker in op het schoolplein, ik sta daar vaak zat met hem in de houdgreep helaas. En in de buggy is zeker een goede tip! Maar dat kan alleen als ik met de auto ben, ik ga het liefst op de fiets want parkeren is een ramp. Ik kan 'm helaas ook niet in de fiets laten zitten want ik moet over het grote plein lopen om bij het kleuterplein te komen waar mn dochter dus uit komt. Dus dat maakt het ook allemaal zo lastig.
Zo’n ‘tuigje’ voor aan de pols misschien een optie? Kan hij wel op de grond gaan liggen schreeuwen, maar niet weg rennen.
ten eerste wil ik zeggen.. ik begrijp je helemaal en hoe moe wordt je ervan he! hier precies hetzelfde.. zoontje van dezelfde leeftijd die ook mee moet naar het schoolplein.. het begint al met erheen lopen. hij houdt het niet bij dus hup in de buggy. stiekem een juich als hij zelf wilt (wel zo makkelijk en geen strijd) maar zo niet tja dan gesp ik hem erin.. GILLEN. hier lopen ze met meerdere kinderen naar school en als hij enthousiast mee rent dan denk ik prima, kijken of het dit keer wel lukt. maar als meneer iets niet wilt of het gaat niet op zijn manier dan laat hij zich dramatisch ter aarde storten. nou.. sta je weer te wachten terwijl je kleuter alweer meters verderop gerend is. die buggy hou ik er hier maar in. maar ik vind er ook totaal niks aan dat heen en weer geloop naar school.. op het schoolplein ziet hij andere kindjes spelen en je bent altijd wel iets optijd dus wilt hij ook. van tevoren duidelijk zeggen dat het mag maar als we weg moeten hij wel mee moet gaan. nou daar heeft hij geen boodschap aan. en het is altijd al zo druk dan met allemaal kinderen rondrennend.. ik krijg er zowat opvliegers van haha. en daar heb ik totaal de leeftijd nog niet voor haha. zo, ik heb bij deze ook mijn hart kunnen luchten. sorry, via jouw topic. maar duidelijk dus herkenning vanaf deze kant. ik bedenk mezelf maar vaak dat ook dit weer over gaat.. en wat heerlijk als hij naar bed gaat tussen de middag..
en ja hij is uiteraard ook een schat van een kind. met zoveel humor al op zo'n jonge leeftijd. ik kan zo om hem lachen. en lekker ondeugend kijken soms. maar dat gillen en niet luisteren.. grr
Wanneer begint hij met school? Mijn dochter is 2jr7maand en begonnen op peuterklas. Ze luisterde ook voor geen meter hoor. Maar voorlopig flink op school
Je lijkt op dit moment vooral bezig te zijn met hoe je zijn gedrag kunt veranderen, maar het lijkt me effectiever om eerst de oorzaak te achterhalen van zijn gedrag en te kijken hoe jullie daar samen uit kunnen komen. Samen en in overleg, dus niet met dwang of door iets te forceren. Vast binden in buggy of fietsstoel is een kortetermijnoplossing, de kans is groot dat hij vergelijkbaar gedrag gaat vertonen in een andere situatie. Bovendien, dit komt de band met jou en het vertrouwen in jou niet ten goede als je macht gaat gebruiken. Kijk eens naar je zoontje: Waarom reageert hij zo? Waarom vindt hij het op en neer lopen naar school niet leuk? Hoe kun je hem daarin tegemoet komen en het voor hem draaglijker maken? Is er een kans dat dit hem het gevoel geeft dat alles om zijn oudere zus draait? Zou het hem helpen als je dochter af en toe eens met iemand anders meeloopt naar school (als dat kan) zodat jij exclusief met je zoon wat leuks kunt doen? Hoe zit hij verder in zijn vel? Je geeft aan dat dit slechts een onderdeel is van zijn gedrag en dat hij zich vaker zo gedraagt. Hebben jullie hier op een rustig moment al eens samen over gepraat (voor zover zijn leeftijd dat toelaat)? Je geeft aan dat hij zelf nog niet veel zegt, maar wel al veel begrijpt.
Lastig hè? Je voelt je zo bekeken en hebt het gevoel dat iedereen je slecht vind. Ondertussen zit je peentjes te zweten. Nou dit zegt niks over jou als moeder hoor! Ik zou hem voorlopig vast laten zitten in de buggy of op de fiets. Dan maar gillen. Maar hoe consequenter jij daar in bent hoe eerder hij door heeft dat gillen geen zin heeft. Je kunt toch gewoon lopend met de fiets het plein op? Succes ermee!
Zo kon mijn zoontje ook nog al eens doen. Ik bleef met hem in het fietsstoeltje voorop vastgegespt wachten bij school tot mijn dochter naar buiten kwam. Overigens hoorden ze me soms een blok verderop al aankomen, want dan brulde hij alles bij elkaar en sloeg van links naar recht met zijn lijf om zich er proberen uit te wurmen. Autostoeltje etc., was vaak net zo’n drama. Tja, hij moest toch echt vast, dus als hij niet mee wou werken, moest ik hem er soms best hardhandig in zetten. Hij was/is ook erg sterk. Voor het boodschappenkarretje had ik een riem in mijn tas, die haalde ik door het zitje heen, anders klom hij daar ook steeds uit. Met mijn dochter nooit zo meegemaakt, meer jengelbuien op die leeftijd, maar mijn zoon kon heel driftig worden en daar lang in blijven hangen.
haha fijn dat jij ook even je hart kan luchten. Ik zat er gisteren echt enorm doorheen!! Wist het niet meer, dus ook even hier mn ei kwijt! Fijn dat het herkenbaar is, naja liever niet natuurlijk! Het is idd zo druk en chaotisch rondom die school. Ik ben zo bang dat ik 'm kwijt raak (ben ik al eens geweest) Nu slaapt hij... heerlijk En ik ben ook smoorverliefd op m', hij is zo leuk!! En soms ook zo vervelend
Eind december wordt hij 3. Dus nog 1 jaar en 3mnd aftellen Ik ben wel van plan om hem in januari naar de psz te doen, een extra ochtendje terwijl ik wel thuis ben. Kan ik even bijkomen
Nee helaas niet. Het kleuterplein is een apart stuk plein waarbij je dus eerst over het grote plein moet. Naja, het zou theoretisch misschien kunnen. Maar het mag niet. In nieuwsbrieven staat duidelijk waar je je fiets moet neerzetten om de chaos iets minder chaotisch te maken.
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Ik heb het daar gisteren met mijn man heel lang over gehad. Waar komt dit gedrag vandaan? We weten het echt niet. We hebben gelukkig een hele goede band, want ik ben zijn alles, mama moet alles doen en ik ben smoorverliefd op dat jong. Hij is zo grappig en een enorme kroelkont. Maar sommige momenten.... hihi Hij zit vaak in zijn spel, vermaakt zich prima, en wil dan niet op die gezette tijden naar school om zijn zus op te halen. Grote zus gaat gelukkig regelmatig met andere mee naar school, vandaag toevallig neem de buurvrouw haar mee omdat ons neefje er vandaag ook bij is. En met 3 kinderen trek ik het helemaal niet!! Erover praten met 'm dat gaat echt nog niet.
Lopend met de fiets het schoolplein op gaat helaas niet, we moeten de fietsen op een vaste plek neerzetten en dan moet ik daarna nog het grote plein over naar het kleuterplein.
Met dochter ook nooit gehad nee!! Hoewel zij natuurlijk ook niet mee hoefde naar school 4x per dag. Alles kon wel een beetje gaan volgens haar schema. Dat is natuurlijk ook het lastigste van een 2e. Maar hij kan ook zo dwars doen als er niks aan de hand is. Zijn we buiten aan het spelen, hij met zijn loopauto. Smijt ie dat ding ineens over straat; NEE WIL NIET AUTO!!!! oke? Prima, hoeft ook niet. En boos dat ie dan is. Geen idee waarom?
Hier zoontje van bijna 6 die zelfde soort gedrag vertoonde en nog wel durft te tonen. Wil niet zijn dat dit bij jou zoontje zo is, maar bij ons had dit dus een reden. Hij blij spraak/taal achterstand te hebben. Stottert en heeft ADHD. Hier heeft stottertherapie erg geholpen en logopedie. Het was vanaf zn 2,5 jaar enorme frustratie geweest dat hij niet wist te spreken en dus zulk gedrag ging vertonen. En nu nog bij frustratie ongewenst gedrag laat zien. Misschien is het een idee om via clb zn gehoor eens te laten na kijken en eventueel logopedie te starten. Hier kon zoontje naar medische opvang voor extra stimulans en kreeg ik begeleiding via parlan (stotteren en ADHD was toen nog niet bekend) Misschien is er bij jouw zoontje ook een reden. Gezien hij nog amper spreekt en al wel iets meer zou mogen kunnen. Laat ik heel duidelijk zijn dat het niet betekend dat je een dom kind hebt of iets of dat jij als ouder gefaald hebt. Wij zijn al van af 2,5 bezig en hij is bijna 6 en we zijn er nog lang niet. Ik denk dat als je al het medische uit kan sluiten en je misschien taal gericht kan oefenen en dit helpt je het juist doet. Maar denk zeer zeker dat het niet verkeerd is hulp te vragen hierin. Mocht je vragen hebben mag je me altijd een pb sturen