Toen de jongste mee moest bij het wegbrengen van de oudste (naar psz) liep die telkens weg. Woest dat hij werd als ik hem tegen hield. Ook sterk als een beer. Ik ben toen maar gaan lopen zodat ik hem vanaf het begin in de wagen kon zetten. Leren luisteren en verkennen binnen de ruimte die ik hem geef kan ook buiten school. Als hij vanaf huis al vast zat gaf het minder problemen. Voor hem werd het de manier waarop het ging en gaf daardoor op. Op de terugweg konden we bij goed weer dan best nog wel eens stoppen om een speeltuintje in te duiken. Als lopen niet te doen is, maar je wel tijd zou hebben om op de terugweg ergens te stoppen dan zou je nog wel kunnen aangeven dat er nu gewoon geluisterd moet worden en dat jullie nog even de speeltuin in duiken als er geen drama gemaakt gaat worden.
Bedankt voor je reactie! Hier heb ik ook zeker aan gedacht, het niet kunnen uiten en daardoor frustraties. Met ruim 2 zijn we bij het cb geweest en heb ik wel gezegd dat ik vind dat hij wel een taalachterstand heeft, maar goed, het is een jongetje en een 2e (die zijn vaker wat later) dus van beide kanten nog geen zorgen. Ik zou een half jaar later een vervolg consult krijgen (dus met 2,5 jaar) en natuurlijk... nog geen oproep gehad. In december wordt hij 3. In januari (dus ook net 2) zijn we bij de KNO arts geweest omdat hij ook altijd verkouden is en vol snot. Maar ook de arts vond het niet erg genoeg, er zat wel vocht achter zn trommelvliezen, maar niet om daar gelijk wat aan te doen. Dus ook nog even aankijken. Blijf het lastig vinden wanneer je nou echt aan de bel moet trekken. Want verder is het een heerlijk kind, kan lekker alleen spelen. Maar als ik hem vergelijk met mijn dochter heeft hij wel een taal/spraak achterstand ja. Maar goed, zij blijft nog steeds een spraakwaterval haha. Misschien toch nog even het cb bellen!
Lopen is inderdaad geen doen. Dat is zeker 20 minuten lopen en tussen de middag red ik dat sowieso niet en om 15.15 moet ik 'm al wakker maken uit zijn slaapje. Voor çhantage/beloning is hij helaas nog niet zo gevoelig. Gisteren moesten ze op de schoolfoto, broertjes zusjes foto. En rende hij dus ook constant weg. Ik heb 'm een snoepje beloofd als hij héél even stil zou staan voor de foto...... nou echt niet!! haha, jammer.
Je kan t altijd doen. Vraag gewoon of zij je willen doorsturen naar logopedie met m. Kan geen kwaad. En zou naar audiologische centrum of iets een gehoortest af laten nemen.
Net wat andere reacties gelezen en ik wil nog wat aanvullen. Waar je (misschien doe je het al ) wat in kan betekenen is de voorbereiding. Als hij midden in zijn spel zit en hij moet weg is dat natuurlijk niks aan. Hij kan nog niet goed praten dus gillen en lichamelijk blokkeren is dan zijn manier van verzet. Wat je kan doen is hem al wat uit het spel halen voordat je gaat. Bijvoorbeeld: Je kan nog even spelen en dan gaan we ... naar school brengen. Waarmee wil je nog even spelen? Of: We gaan zo weg om ... naar school te brengen. Je bent zo lekker aan het spelen. Welk speelgoed wil je meenemen als je ... naar school brengt? Je herhaalt het iedere keer als een soort mantra. Dat helpt heel goed! Misschien samen wat uitzoeken wat hij mee kan nemen naar school? Bv een knuffel, zn favoriete auto? Zo houdt het spelen niet op.
Ja doe ik inderdaad al Ik zeg altijd: over 5 minuten gaan we F. ophalen. (nooit precies 5 minuten, maar hij weet dan wel dat het eraan komt) En ik begin ook altijd al 10 minuten voor we echt weg moeten met schoenen aan, jas aan en zo proberen op een leuke manier de fiets op te komen. Speelgoed meenemen wil hij soms wel, soms niet. Ik vraag het wel altijd en ik heb ook standaard een paar autootjes in mijn tas zitten. Maar in zijn boze bui smijt hij die ook allemaal weg.
Is overblijven tussen de middag voor je dochter een optie? Dat scheelt jou 2 keer frustratie op een dag. Hier leg ik mijn zoontje vaak 2 opties voor: of mama een hand geven of mama gaat je tillen. Ga je zelf in de auto stoel zitten of moet mama jou er in tillen. Gaat hij niet zitten dan benoem ik dat en zeg dan dat als hij niet zelf gaat zitten mama hem er in tilt. Dit werkt hier alles goed. Wel keuze maar bdperkt.
Lastig ja! Nog even een ander idee wat je zou kunnen proberen (misschien heb je het al wel zo gedaan, maar je weet nooit : Als hij zo boos wordt, met hem meegaan in zijn emotie. 'Jammer he, dat je nu alweer op de fiets moet. Je wilde zo graag lekker spelen of een stukje rennen. Maar dat kan nu niet, we moeten naar huis om een boterham te eten. Het is wel heel vervelend en ik snap ook best dat je erom moet huilen (Etc.etc…) Dus je verwoord zijn gevoel voor hem, geeft 1 keer aan dat het onvermijdelijk is en dat het niet anders kan, en daarna weer verder in zijn gevoel doorpraten. Ik heb gezien en ervaren dat dit echt kan helpen en de boosheid dan ook veel eerder weer wegzakt.
ja kan... maar doe ik liever niet. Ik vind het voor haar nog wel heel fijn dat ze tussen de middag heel even bij kan tanken thuis. De 2 opties doe ik vaak ook. Maar hij kiest geen van beide en wordt het dus eigenlijk altijd optillen/vasthouden met spartelend/schreeuwend kind.
Probeer ik inderdaad wel zo veel mogelijk te doen, soms heb ik er even geen zin in, heel eerlijk. Maar ik ben sowieso altijd de emoties aan het benoemen en zegt ook altijd dat je boos/verdrietig zijn mag. Zeg ook altijd; ik snap het enz. enz Ik kan er zeker op letten dat ik het echt elke keer doe! Dus fijn dat je het nog eens benoemd. Maar als hij eenmaal in zo'n opstandige bui zit kan ik lullen als brugman, niks werkt Thuis laat ik hem dan maar gewoon even uitrazen en 'negeer' ik hem... daarna probeer ik m af te leiden. Maar met schooltijden zit ik aan een strak schema en kan dat dus niet haha
Even heel simpel gedacht, maar zou het onderbreken in zijn spel niet gewoon zijn probleem kunnen zijn? Als ik zelf met iets leuks bezig ben en ik moet abrupt stoppen dan zou ik dat ook vervelend vinden, zeker als het tot wel 4x op een dag is. Ik kan me goed voorstellen dat dit bij hem verzet oproept na verloop van tijd. Kun je je zoon wat meer proberen te sturen in zijn spel als je weet dat jullie weg moeten? Dus bijvoorbeeld 10 minuten vooraf al aankondigen dat jullie zo naar school moeten. En dat dan 5 minuten vooraf nog eens herhalen. Dan komt het einde niet zo abrupt. Je kunt hem natuurlijk in de tussentijd ook helpen zodat zijn activiteit op tijd klaar is (bijvoorbeeld: even helpen met de puzzel zodat hij op tijd af is). Verder zou ik kijken of je hem, als je weet dat je even later naar school moet en hij net aan wat nieuws wil beginnen, kan sturen naar een bezigheid die korter duurt en waarmee hij klaar is als jullie moeten gaan. (Dus niet: een uitgebreid lego kasteel laten gaan bouwen 10 minuten voordat jullie weg moeten, maar bijvoorbeeld nog even samen een puzzeltje maken dat maar 5 a 10 minuten in beslag neemt). Ik zou dus op creatieve wijze proberen om te zorgen dat hij op het moment van vertrek ook echt het gevoel heeft dat hij klaar is met zijn activiteit en dat voldaan heeft kunnen afsluiten.
wat een moeilijke situatie. 4x per dag is ook best veel. Zou je dochter niet een x kunnen overblijven zodat je niet de hele dag heen en weer hoeft en echt even aandacht voor hem hem hebt. Bovendien denk ik dat er heel veel frustratie zit bij hem. 2.5 jaar en dan alleen nog maar 2/3 woordzinnen. Misschien is zijn passieve woordenschat veel groter dan de actieve woordenschat. Ik zou daar zeker eens naar laten kijken.
Je hebt ook lichte buggy's die je met een buggydrager mee kan nemen aan je fiets, misschien is dat een optie? Misschien zit hij dan wel rustig in de buggy met een soepstengel of doosje rozijntjes?
Persoonlijk denk ik dat “het onderbreken van zijn spel” de grote boosdoener is. Ik herken het van mijn dochtertje (zij wordt in november drie). Als ze ergens druk mee bezig is en ik zeg: ‘Kom. Je moet nu naar bedje’, dan is het brullen en wordt het een heel drama. Wanneer ik al ver van tevoren aangeef dat dit de laatste activiteit is voor ze naar bed gaat en dit een aantal keer blijf herhalen, dan maakt ze er geen probleem van.