Pijnstilling, wel of niet?!

Bij de 1e heb ik pijnstilling gehad. Zo 1 met een pompje.tegen de tijd dat het iets werkte was de wee al bijna over... Verder werd ik er heel high van en moest ik op bed blijven terwijl ik eigenlijk wilde staan.
Zelf vond ik het (gewone) warme bad bij de 2e bevalling beter werken. En bij de 3e heb ik veel onder douche gestaan want in bad mocht niet (langdurig gebroken vliezen)
Dr zijn vrouwen die zweren bij pijnstilling en vrouwen die daar achteraf spijt van hebben of juist nooit aan pijnstilling hebben gedacht. Ja op eigen kracht kan maar als een bevalling erg heftig is of juist lang duurt kan pijnstilling echt een uitkomst zijn en je door de laatste loodjes heen helpen.
Dus lees je in, kijk wat beschikbaar is en kijk naar de alternatieven zoals een bevalbad of hypnobirthing en beslis op het moment zelf wat je fijn vind. Wil je pijnstilling, dan is dat jou keuze. Het is niet voor niets dat het bestaat.

 

Ik wilde perse een ruggenprik. Gelukkig ook gekregen ondanks dat het snel ging.
Ik kijk zo verschrikkelijk positief terug op die bevalling. Of het door de ruggenprik kwam of niet. Als het nu weer zou kunnen doe ik het weer.

 

Je kunt dat pas goed inschatten als je bezig bent, dan voel je echt goed of je wat nodig hebt ja of nee. Bedenk je je halverwege, geen ramp, een remifentanyl pomp kan uit bijv. Een pethedine shot werkt wat langzamer uit, maar is meer voor de scherpe randjes er af te halen.

Die kids vallen er helaas niet pijnvrij uit, maar probeer moed in je eigen kunnen te houden en niet in paniek te raken. Wat je ook kiest, het is nooit falen. Vertrouw op jezelf!

 

Ik ben vier keer zonder pijnstilling bevallen, maar als ik het wel nodig had gehad had ik er gewoon om gevraagd.

 

Ik wou in eerste instantie zonder pijnstilling bevallen.

Maar; na 6 uur volle bak weeen en geen enkele cm dacht ik dat ik halfdood zou eindigen en smeekte ik om een ruggenprik. Dat was lekker. Eerst hielp die volledig, maar na een halfuur kwamen de weeen er dwars door heen en is hij drie keer opgehoogd. De scherpe randen waren dr af, maar die weeen waren alsnog donders pijnlijk.

Ik heb ook geperst met de ruggeprik aan, omdat ik ze prima voelde.

Dit keer probeer ik het eerst weer zonder. Maar mag ik het nodig achten vraag ik zeker weer om een ruggenprik. Waarom mezelf pijn laten lijden als het niet hoeft?

 

Van te voren kun je daar nog niet zo goed uitspraak over doen. Je moet het eerst ervaren en zelf aanvoelen. Ik ben telkens blanco's mijn bevallingen in gegaan en heb tijdens de bevalling beslist wat ik wilde. Voor mij stond sowieso al vast dat ik pertinent geen ruggenprik wilde (mits noodzakelijk ivm een keizersnede) omdat ik daar als de doods voor ben. Bij de eerste uiteindelijk een pompje met remifentanil gehad. Heerlijk! Haalde de scherpe randjes er vanaf. De andere bevallingen kunnen doen zonder pijnbestrijding.

 

Mijn eerste werd ik na 2u al gek vd pijn. Ontsluiting vorderde ook niet dus toch "fijn" de ruggenprik genomen.

Tweede en derde gingen zo snel dat het niet nodig was of uberhaupt kon

Gewoon op het moment zelf kijken

 

Ik wilde eerst zonder, maar tijdens bevalling gekozen voor ruggenprik. Alleen na 4x zat ie nog niet goed. Ik had gewoon pech daarin, want dat gebeurt bijna nooit.
Ik zou er zelf alleen niet nog eens voor kiezen. Ik zou dan andere vorm willen als ik weer pijnstilling wil, maar wil t weer eerst zonder proberen.
Denk dat je best kan vragen welke vormen er zijn en hoe ze werken en effecten ze hebben op je. En dat je dan gewoon open de bevalling in moet gaan van zie wel of ik het nodig heb of niet.

 

Logisch dat je er steeds meer mee bezig bent, maar als je er eenmaal in zit gaat jet allemaal vanzelf meid. Kijk op dat moment wat je wilt en prettig vindt, dit is vooraf niet te zeggen.

Ik heb bij de eerste pethidine gehad, hier werd ik kots misselijk van jammer genoeg. Bij de 2e een ruggenprik gehad En wat een verademing was dat! Voor mij was het altijd al duidelijk dat ik hier voor zou kiezen. Eenmaal aan het bevallen vond ik ineens dat ik het zelf zo lang mogelijk moest volhouden, ondanks de rug,buik en been weeen. Na 3 uur vond ik het mooi geweest en heb ik een ruggenprik gevraagd. De ontsluiting ging toen ook een stuk sneller na het plaatsen, doordat ik beter kon ontspannen

Pijn vind ik onzin en is niet nodig in mijn ogen, ook niet bij een bevalling. Vroeger was het nodig zodat je jezelf in veiligheid kon brengen, je laat ook je been niet afzetten zonder pijnstilling. (Met deze opmerking heb ik al een keer heel wat kritiek over me heen gekregen) maar dat is mijn mening, zo ben ik ook voor mijn patiënten en dus ook voor mezelf. Doordat je niet continu weeen opvangt begin je ook uitgeruster aan de persfase. Deze keer neem ik dus ook zeker weer een ruggenprik. En ja er zitten risico’s aan vast, maar die wegen wat mij betreft niet op tegen het comfort van de ruggenprik.

 

Ik had er bij de eerste bevalling nog niet echt over nagedacht pas toen ik al werd ingeleid werden mijn opties voorgelegd. De bevalling duurde in totaal 12 uur en had een weeenstorm. Toen heb ik om een ruggenprik gevraagd omdat ik het niet meer aankon. Ik vond het geen nare ervaring en van het zetten zelf voelde ik amper wat.

Bij de tweede weer ingeleid en ik wist vooraf al dat ik graag pijnstilling wilde hebben. Ik was weer zo bang voor een weeenstorm. Dus toen ik merkte dat ik de weeen niet meer weg kon puffen heb ik om pijnstilling gevraagd. Ik had toen 6 cm ontsluiting en de arts weigerde iets te geven. Maar goed ook want 18 minuten later lag mijn dochter al op mijn borst. En ik kijk er met een goed gevoel op terug en zou het zo weer doen zonder pijnstilling.

 

Ik moet wel lachen om jouw omgeving. Liggen zij een meloen uit hun neusgat te puffen of ben jij dat?

Overigens dacht ik eerst ook dat ik het wel zou moeten kunnen zonder ruggeprik. De andere vormen vielen al af omdat ik heel akelig reageer op morfineachtig spul en zo.
Maar ja, toen lag ik daar en putten de weeën me zò uit dat ik toch om een ruggeprik heb gevraagd omdat ik het gevoel had anders te moe te zijn om zelfstandig te persen. En dat heeft goed uitgewerkt. Als het even meezit wil ik het deze keer ook weer zo doen, àls het niet opeens supersnel gaat ofzo.

 

Ik heb altijd de insteek gehad van, ik laat het over me heen komen. Dat het pijn gaat doen staat buiten kijf, maar ik hoef niet per definitie al een ruggeprik. Eigenlijk was ik ook wel een beetje "bang" voor de ruggeprik.
Bij de eerste heb ik pethidine gehad, tegen de tijd dat ik om een nieuwe shot danwel een ruggeprik vroeg, bleek dat ik volledige ontsluiting had en mocht gaan persen.
Bij de tweede heb ik een shot Buscopan gehad (was in Duitsland) en heb het verder "zonder" kunnen doen,

 

3x ruggeprik. Toen ze bij de derde suggereerden dat ik m niet kreeg omdat het weleens snel kon gaan, raakte ik in paniek. Kreeg m toch. Zo fijn! Ik kan niet bevallen zonder. Snap gewoon niet hoe anderen dat wel kunnen.

 

Ik had het graag zonder gedaan. Maar bij beide bevallingen remifentanil gehad en bij de laatste bevalling ook een ruggenprik omdat de remifentanil absoluut niet hielp.

Verdiep je van te voren in de soorten en beslis gewoon lekker op het moment zelf of je er behoefte aan hebt!

 

Ah mooi om te weten. Ik wil voor het remifentanil pompje kiezen maar ben ook bang dat het niet voldoende gaat zijn!

 

Lastig te oordelen op voorhand. Toen ik eindelijk serieus genomen werd door het personeel in het ziekenhuis had ik 7 cm en kon niks meer. Maar had wel graag iete gehad want na 5 dagen weeën was ik echt op. Maar ik ben dan weer doodsbang voor de ruggenprik dus ik twijfel ook enorm van hoe of wat

 

Bij de eerste wilde ik het zonder proberen maar stond er wel open voor. Na 9 uur vol in de weeën een ruggenprik gekregen. Bij de tweede ging ik er met dezelfde gedachte in maar raakte helemaal in paniek bij de eerste wee. Toen wilde ik direct een ruggenprik, helaas niet gekregen omdat de bevallig te snel ging, ook andere pijnstilling was geen tijd voor.
Ik wil geen derde maar mocht deze zich toch aandienen dan wil ik 100% zeker bevallen met een ruggenprik.

 

Dat was gewoon mijn eerste optie en bij de eerste bevalling ging dat ook prima. Tweede bevalling was heel anders en toen hielp het bijna niets en toen dus alsnog een ruggenprik.

 

Ik was ook heel bang voor de ruggeprik. Maar toen het eenmaal zover was kon ik die mevrouw die mij zo zeer deed wel zoenen! Ondanks dat ze over moest prikken xD