Lieve schat, leuk dat je wil leren blokfluit spelen, en je hebt hem echt verdiend na 2 jaar zwemles/ 3 diploma's. Maar je speelt nog heel veel vals. Kom maar terug als je het kan en ga boven fluiten. Maar ze heeft er zo'n plezier in dat ik niks negatiefs wil zeggen maar ondertussen me wel erger aan de valse noten (keus was 3x klein kadootje of 1x groter, ze kozen voor 1x na afloop. Dus ze heeft een blokfluit en muziekstandaard gehad. Lesboekjes had ik nog)
Buurman, ik hoor je elke dag schreeuwen en lelijke dingen zeggen naar je vrouw en kinderen. Jouw gedrag doet mij wat en ik merk dat het ook wat met jouw vrouw en kinderen doet. Je stem klinkt oorverdovend, zo luid.
En gewoon een emmer water er overheen? Hier ook wel eens katten.die in de tuin schijten. Als ik ze zie gaat er een emmer water overheen van uit het boven raam. Dan is het weer een poosje over. Of de hond loslaten. Dat helpt ook.
Schat, wanneer gaan we beginnen voor een 2e? Man: ja ja daar hebben we het eind van het jaar wel over. Ik; oke Schat, wanneer jij er aan toe bent. Ondertussen in mijn hoofd: niks wanneer jij er aan toe bent! Ik wil nu nu nu nu!
Ik snak naar een man die door weer en wind naar mij toe komt om mij te vertellen dat ik het allerliefste, allermooiste en allerheerlijkste wezen op aarde ben voor hem. Daarna neemt ie mij in zijn sterke armen en kust mij hartstochtelijk en neemt mij mee naar zijn kasteel op zijn paard.. Ondertussen in het echte leven laat mijn lieve, totaal niet romantische, lompe man de pot met mayonaise vallen waardoor de hele vloer onder zit. En nu kijkt hij voetbal. Onze peuter zit met zijn blote kont pontificaal op de tafel zeer ijverig zijn puzzel in elkaar te stampen. En ik denk alleen maar: lieve schat, koop een paard. En een oppas.
Nou als mijn man dat zou zeggen had hij in zijn slaap mijn grootste pretpakket item in zijn kont gekregen! Nou moet ik bekennen dat ik nog nooit een man met laag libido ben tegen gekomen en heerst daar nog wel een taboe op volgens mij.
Bij mij was het andersom! Heb lang de boot afgehouden. Op een gegeven moment heeft m’n man wel gevraagd of ik het ook wel echt wilde want anders hield het op en hoefde hij ook niet meer erop te hopen. Dat was mijn omslag. Ik zag zoveel beren op de weg!
Ik zou echt bloedlink worden als mijn man dit zou roepen! Zeker als hij daarvoor erover geklaagd heeft of er op z’n minst iets over gezegd. Nou word ik al chaggie als mijn man een paar dagen geen zin heeft hoor. Ik heb sterk het idee dat ik de mannelijke helft van het stel ben. Ik heb een hoger libido
Was je revalidatie gericht op vooruitgang boeken of op de rest van je leven leren omgaan met de beperkingen die je hebt? Ooit alternatieve geneeswijze overwogen om nog kleine stappen richting vooruitgang te boeken?
Ik denk dat het voor ons beide wel een beetje wennen is dat ik nu meer/ vaker zin heb. En ik geloof ook wel dat ie echt bekaf was, hij ging een paar minuten later naar bed. Zijn libido is wel gemiddeld denk ik, zou het zelf iig niet als laag benoemen. Hij kiest alleen op dat moment liever voor eerder naar bed gaan dan eerst nog even seks. Al is dat dan even niet leuk voor mij..
Ik heb wat revalidatie gehad dat op herstel gericht is, nu moet ik mij bezig gaan houden met het tweede. Maar mijn probleem is helemaal nog niet opgelost, dus die revalidatie voelt enigszins willekeurig. Het is niet duidelijk wat er precies aan de hand is, alleen dat ik functionaliteiten verloren ben en misschien nog steeds aan het verliezen ben. Er is nu een nieuwe arts bij betrokken die alle testresultaten opnieuw onderzoekt en dan hoor ik wel weer wat het volgende onderzoek wordt. Alternatieve therapie is niet mijn ding... sorry. Ik hou het voorlopig even bij de medische wetenschap. Doe jij revalidatie?
Hebben ze bij jou een soort van SOLK traject ingezet, omdat ze zonder diagnose toch voor die laatste vorm van revalidatie hebben gekozen? Ik heb 3 maanden de revalidatie gedaan om nog enigsinds vooruitgang te boeken en daarna 3 maanden revalidatie om met de klachten om te leren gaan. Dat laatste heeft niet veel geholpen omdat ik er zelf nog niet voor open sta mij erbij neer te leggen dat dit een eindpunt is.
Nee, zo is het niet. Ik ben niet uitbehandeld of iets dergelijks, maar als je te kampen hebt met verlies van functies (o.a. evenwicht) dan kan dat niet hersteld worden, maar moet het leven erop worden aangepast om daar adequaat mee om te gaan. Het is niet zo dat ik met vage klachten loop, maar wat precies de oorzaak is van de schade aan het evenwicht, gehoor en zicht, is niet duidelijk. Er is neurologisch iets niet in orde en het werd tot nu toe een progressieve vorm van migraine genoemd, maar mijn huidige arts vindt die verklaring onvoldoende. Accepteren dat je lijf ineens niet meer meewerkt, dat je leven er anders uit gaat zien, dat is ook niet zomaar gedaan. Ik vind het raar dat je zoiets in 3 maanden zou moeten kunnen leren. Volgens mij is dat een proces van jaren. Hoe kun je nou, op deze leeftijd, jezelf erbij neerleggen dat dit het is?
Dat ik mezelf vandaag zo slecht voel dat ik het liefste wil zeggen kinderen zoek het even uit vandaag en tegen mijn man kom thuis en zorg voor de kinderen. Ik wil een dag helemaal niets alleen maar rust. Ondertussen zeg ik natuurlijk lieve meid hier heb je een dekentje. En kom maar hier grote jongen mama speelt wel met je.
Hebben ze weleens vanuit de neurologie gekeken naar metabole aandoeningen? Of een dna onderzoek bij jou gedaan?
Ja, naar allebei, in verband met de aangeboren afwijking van onze zoon. Maar daar is niets bijzonders uit gekomen. Ik ga voorlopig gewoon door met de therapieën/revalidatie en ik wacht maar af wat mijn nieuwe behandelaar nu bedenkt qua verdere stappen. Soms moet het ook gewoon even zijn beloop gaan, denk ik.
In had al zo vermoeden, maar wou het toch even vragen. Ontzettend frustrerend om niet te begrijpen waardoor de klachten worden veroorzaakt. Sterkte, x