Het is al een machtsstrijd, dat heeft je dochter ervan gemaakt en ze heeft hem gewonnen ook. Dat was het punt dat ik wilde maken. Maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat je er nu wel klaar mee bent.
Wij hebben afgelopen december ook een behoorlijk strijd gehad met onze jongste. Ook een AB-weigeraar, maar op een gegeven ogenblik weigerde ze ook de vloeibare PCM en vloeibare Ibuprofen terwijl ze wel echt heel ziek was. Ook van alles geprobeerd... en ten langen leste op de SEH beland omdat we haar koorts met geen mogelijkheid onder controle konden krijgen, terwijl ze al het maximum aan PCM/Ibu had gehad. De kinderarts daar vond haar in eerste instantie "niet ziek genoeg", totdat dochterlief begon te klagen over pijn aan de heupen... wat kennelijk een nogal heftig symptoom is. Extra controle bleek dat het "meeviel" maar ik kreeg de keuze of ik met haar bleef of dat we alsnog naar huis gingen. Ik als moeder had meer inzicht in mijn eigen kind dan een kinderarts die haar 10 minuten zag. Toen ik aangaf dat we megastrijd hadden over het innemen van de medicatie en ik daarom besloot te blijven, gaf ze me eigenlijk "groot gelijk". Het bleek uiteindelijk een zeer heftige longontsteking te zijn, waar ze echt wel mee hebben gepuzzeld welke AB nu goed zou werken. Drie dagen infuus en ziekenhuisopname hebben mijn dochter wel genezen van "medicatieweigering". Het gaat er nog steeds niet van harte in, maar wanneer we haar na de medicijnen een lepel vla of een snoepje geven, dan lukt het gelukkig wel. En de vermelding dat we anders weer naar het ziekenhuis moeten, helpt ook wel mee.
Ik geloof oprecht niet dat het haar om de macht gaat in deze. En dus is het geen machtsstrijd en heeft er al helemaal niemand gewonnen. Het heeft te maken met grenzen. Dat ik er wel klaar mee ben klopt dan weer wel. Kind gaat alweer vrolijk twee dagen naar school en heeft er alweer een gymles en een zwemles op zitten. Ik weet bijna zeker dat een waterwrat de oorzaak is geweest en hoe dit bij haar verloopt. Laten we hopen dat de toekomst kansen biedt om met zoiets voortaan beter te kunnen dealen.
Ik heb niet het hele topic gelezen, maar wel een tip! Hier als single mama al veel ab kuren moeten geven aan beide kinderen. Dochter zelfs half jaar lang... Bij hen hielp eerst een lepel chocopasta, dat bedekt de smaakpapillen op de tong en dan met spuitje via wang. En dan chocolade er gelijk erna erin... niet heel pedagogisch maar wel zonder dwang etc.
Ik heb niks meer toe te voegen, alleen herkenning. Dochter kreeg toen ze net 3 was een heel erg bittere ab-kuur. (Als baby had ze ook al ab gehad, maar dat was nog in de 'geen verzet'- fase. ) Ik moest zelf al kokhalzen van de ab, dus snapte wel dat ze dat niet wilde. Uiteindelijk met veel gedreig, verdoezeling en omkoping de kuur afgemaakt. En de ontsteking bleef. Bleek het een andere bacterie dan ze eerst dachten en daar werkte de ab niet goed bij. Konden we @#×$% nóg een keer. Wel met minder vieze ab die keer, dus die mengden we door drinken. Dat ging nog enigszins, de eerste dag. Toen toch weer jankend en schoppend in de houdgreep. Met 2 man. En dan zat het er ein-de-lijk in, spuugde of kokhalsde ze het weer uit. Ik hoop dat alles zeer het nu weer ooit nodig heeft, ik haar beter kan 'bereiken' met de noodzaak om het gewoon door te slikken. Scheelt flink wat tranen, frustratie en blauwe plekken aan beide kanten.
Zo heb ik het laatst ook aangepakt. Mevrouw spuugde het doodleuk uit en weigerde daarna in te nemen. Ook niet na belofte iets lekkers. Even later trek. Ja meid, eerst je medicijnen. Eerder krijg je niks. Het duurde een uurtje maar toen toch maar een hap medicijn genomen en ze mocht daarna zoveel limonade als ze wilde en wat lekkers. Keer erop nog protest maar ze nam het wel. In dat uurtje ook niks leuks gedaan. Geen tv, geen spelletje, geen tablet, niet kleuren of knutselen.