Nog een beetje boos open ik dit topic. Dus sorry voor mijn emoties. Gisteren is er het eea voorgevallen op het schoolplein. Mijn zoontje stond vlak naast de speelton, en 'per ongeluk' wordt hij besprongen door zijn klasgenoot. Hij heeft pijn, heel veel pijn. Zijn voet doet zeer en hij kan niet goed lopen. Een uur later werd een ander kindje bezeerd tijdens de muziekles in de gymzaal. 'perongeluk' een kopstoot. Ik hoorde van het bovenstaande pas het hele verhaal pas bij thuiskomst van het werk. Vond het maar een gek verhaal, hetzelfde jongetje wat 2x een kind 'per ongeluk' bezeerd. Ouders die niet op de hoogte gesteld waren door de school. We hebben de huisartsenpost gebeld maar we hoefden niet te komen. Wel de volgende dag naar onze eigen huisarts gegaan en doorverwezen naar de Röntgenafdeling voor een foto. Gelukkig geen breuk maar een gekneusde voet. Bij het ophalen van mijn zoontje vanmiddag omdat we naar de huisarts moesten heeft de juf mij nog aangesproken over het feit dat het een 'ongelukje' was. Daar heb ik verder niet op gereageerd omdat we daar allen niet aanwezig bij waren en dus één van de 2 de waarheid niet spreekt. Oké, nu vond ik het nog nodig om de moeder van het jongetje er toch op aan te spreken. Ze stond al op een andere plek als normaal en ging er gauw vandoor... Heb haar nog aangehouden en gevraagd of ze een momentje had. Heb het verhaal eigenlijk herhaald en ze deed heel vreemd Ze wist van niks. En zei 'ow wat vreemd, nou dat heeft ie dan echt niet expres gedaan, dat doet ie namelijk niet hoor' ik heb gezegd dat ik niet weet wat er gebeurd is maar dat ik wel weet dat hij iets (van de speelbuis afspringen is verboden, en dat weten alle kinderen) heeft gedaan wat niet mag en dat daardoor mijn kind bezeerd is. dat ik dat heel vervelend vind. Dit had voorkomen kunnen worden als hij naar de regels had geluisterd. Daarbij nog aangehaald dat er ook een ander kind door zijn toedoen perongeluk bezeerd is geraakt. Ook daar wist de moeder niks van. Ik heb gezegd dat ik indien haar zoon nog steeds zo ruw wilt spelen,liever niet wil dat ze met elkaar spelen Sorry dan maar even afstand. Ze vond het vervelend dat ik haar niet gisteren meteen had gemeld, ik heb haar uitgelegd dat ik als eerste prioriteit mijn kind zag die pijn had. En er bewust voor gekozen heb om het nu met haar te bespreken. Ze liep ongeïnteresseerd weg en riep haar kind om te gaan terwijl wij eigenlijk nog in gesprek waren. Ik vond het onbeschoft en mijn emoties liepen hoog op waardoor ik riep: 'loop maar weg met dat rotkind die mijn kind heeft bezeerd' ik had meteen spijt van mijn laatste zin, maar het floept er zo uit. De moeder heeft de school gebeld, en ik werd later door de school gebeld. Die waren niet blij met mijn actie. De andere ouders van het kind met de kopstoot zijn nog van plan om de moeder aan te spreken . Wie is nu de gebeten hond? Door mijn laatste stomme actie neemt zij die rol. Maar joh, neem je verantwoordelijk en zeg sorry ik zal het er nog met mijn zoon over hebben. Maar loop niet weg tijdens een gesprek. Het kan toch niet zo zijn dat de dader het slachtoffer wordt. Nog een aantekening in dit verhaal : het kind is door het ander kind niet uitgenodigd op zijn Kindfeestje, en was daar al gefrustreerd over (heeft intimiderend gevraagd aan het andere kind waarom ben ik niet uitgenodigd?) . Wellicht is het afreageren omdat ie niet is uitgenodigd, en er allerlei leuke gezellige verhalen over hoorden
Wauw... ik vind wat je gezegd hebt echt heel laag.... En ik begrijp de commotie niet helemaal...? Er gebeuren zo vaak dingen bij kinderen door andere kinderen....
Ja ik weet het, ook mijn excuses daarvoor al aangeboden. Alhoewel ze niet haar telefoon opneemt (wegdrukt) heb ik het op haar voicemail ingesproken. Verder is de commotie ontstaan hierover omdat er wel vaker wat gebeurt met of door dat jongetje. Er door ouders op het schoolplein met elkaar geklaagd wordt over hem maar nooit recht tegenover zijn ouder. Ik vind het fijner om mijn gevoelens wel te benoemen en niet achterbaks met andere ouders erover te praten.
Ik vind jou optreden eerlijk gezegd ook geen schoonheidsprijs verdienen. Ik zou ook weglopen wanneer ik op een schoolplein even op mijn nummer wordt gezet door een boze moeder die er ook nogeens allerlei kwesties bij gaat halen over regels etc. Doe dit gewoon zonder publiek, je had kunnen bellen en het kunnen bespreken of je had kunnen vragen om het even onder vier ogen met haar te bespreken maar iemand op de route naar school aanhouden en dan een hele stortvloed uitspugen daar zou ik ook niet van gediend zijn. Kinderen kunnen nu eenmaal grof spelen en er zijn er altijd wel een aantal die er uit springen wanneer het om rottigheid gaat maar dingen roepen als rotkind is gewoon triest, je laat je veel te veel meeslepen en dit is echt niet de juiste manier.
En de kinderen van deze ouders doen natuurlijk nooit iets. Zo ken ik er nog wel een paar, ben ook wel benieuwd naar de leeftijd van de kinderen waar het over gaat.
Er gebeuren wel vaker ongelukjes op het schoolplein. Geen ‘ongelukjes’ maar gewoon ongelukjes. Ja het is wat onhandig en het is niet fijn dat jouw kind nu pijn heeft. Maar weetje. Hij leeft nou eenmaal niet in die plastic bubbel en er zullen in zijn kindertijd nog veel meer ongelukjes gebeuren. Je wil hem voor alles beschermen en dat is prima, maar kinderen (ook volwassenen) leren door te vallen en op te staan. Ook als de ongelukjes door andere kinderen gebeuren. Het kind dat van dat ding afsprong zal wat ruw spelen. Het is een jongen, jongens spelen vaak ruwer en meer onbehouden dan meisjes. Dat hoort erbij.... dit mannetje zal vast ook geschrokken zijn en dus geleerd hebben niet van dat ding af te springen. Als hij het wel doet, weet de juf hem vast aan te pakken. Vreselijk dat er achter moeders rug om geklaagd wordt over dit kind trouwens! Jouw actie zal hier ook niet veel goeds aan hebben gedaan. Maar dat wist je vast al
Scheelt mij weer typen Eens met bovenstaande dus! En als een moeder op een zelfde manier naar mij toe zou komen als jij hebt gedaan, dan was ik die discussie ook niet aangegaan op het schoolplein (hoewel ik zeker niet geaccepteerd zou hebben dat jij over het schoolplein heen roept dat mijn kind een 'rotkind' is...wauw ).
Wat ben jij veroordelend tegenover dit kind. Je schrijft niet hoe oud ze zijn, maar erover vallen dat het kind is doet wat niet mag en hiervoor zelfs naar zijn moeder gaan vind ik te ver gaan. Het zijn kinderen, helaas worden ze niet opgevoed geboren. Dat is iets waar wel wat tijd in gaat zitten... Natuurlijk is het heel naar dat jouw kind nu een gekneusde voet heeft. Maar zulke ongelukjes bestaan echt.
Mee eens. Ik snap ook niet dat je op die manier de moeder aanspreekt op het plein. Ik zou ook klaar met je zijn en weggaan. En de reactie daarna is ontzettend laag bij de grond. Ik heb dit verhaal echt een beetje met verbazing gelezen, sorry.
Dus de juf spreekt jou aan om iets uit te leggen en dan reageer jij daar niet op, maar je gaat wel een moeder ‘aanvallen’ op het schoolplein en verwacht dan dat ze naar jou blijft luisteren tot jij daarmee klaar bent? En als ze dat niet doet, roep je over het schoolplein dat ze een rotkind heeft. Ik vind het ook niet ter zake doen wat voor issues er zijn met dit kind en andere kinderen. Dat doet toch niet ter zake in een voorval met jouw kind. In mijn ogen sla je behoorlijk door en verdient jouw gedrag geen schoonheidsprijs.
Jouw kind is bezeerd, dat is altijd heel vervelend. Volgens jou komt dat doordat dat andere kind zich niet aan de regels heeft gehouden en dat moet hij gewoon doen. Zelf hou je je vervolgens niet aan de sociale omgangsvormen/regels. Terwijl jij volwassen bent. Misschien even rustig gaan zitten en je zelf een spiegel voorhouden. Het is niet fijn als jouw kind een ander kind bezeerd heeft maar serieus elk kind bezeerd een ander wel eens. Ongelukjes bestaan ook ongelukjes die voorkomen hadden kunnen worden door te luisteren. Het zijn kinderen! Die luisteren nu eenmaal niet altijd. En dat die moeder nu haar telefoon opneemt vind ik niet heel vreemd
Dit inderdaad... Je klinkt als een behoorlijk gefrustreerd mens met een flinke tunnelvisie in deze situatie. Ook een goed voorbeeld voor je eigen kind.. Not.. Ik vind alle andere partijen in dit verhaal nog extreem vriendelijk naar je toe gezien je eigen gedrag...bah En ik zou de titel aanpassen. Uit het verhaal blijkt maar één aanvaller te zijn, en dat ben je zelf.
Ik persoonlijk was ook naar de moeder gelopen maar puur alleen om te melden dat door toedoen van haar kindje wij in het zkh hebben gezeten. Wat er verder op school gebeurt laat ik aan school over. Mits het te ver gaat. Als de juf zegt dat het een ongelukje was dan zal ze vast wel weten wat er gebeurt is .misschien zat hij wel op die buis. En de juf zei kom eraf. Hij is gesprongen en waarschijnlijk per ongeluk op je kindje zijn voet terrecht gekomen. Er kan van alles gebeurt zijn. Kopstoot ook zo 1 kindje staat gebogen ander gaat bukken boem daar was de kop stoot. Als er echt structureel elke keer iets door dat kindje gebeurt. Dan spreek je de moeder niet aan maar de leraar en directeur. Hun lossen het maar op. Ik ga niet als een aso staan schreeuwen op het schoolplein dat dat ROTJONG blabla. De 1ste beste moeder die mijn kind een rotjong noemt kan gaan rennen in plaats van langzaam weg lopen. Knap hoor van die moeder dat ze rustig is weg gelopen..
Uit heel je verhaal snap ik niet zo goed wat nu je bedoeling was met het aanspreken van de moeder? Wat wilde je daarmee bereiken? En wat wilde dat zij ging doen nadat je haar aangesproken had? Je weet namelijk nog steeds niet of het expres is gegaan of per ongeluk. De juf ook niet en zij ook niet. Wat wil je dat ze had gedaan dan?
Ik heb alleen het beeld van die ouders die met hoge poot naar school stormen om van alles en nog wat, en ordinair staan schreeuwen en schelden op het schoolplein tegen anderen.
Mijn zoon (4jr) heeft bij de bso en ander kindje gebeten (Ook 4jr). Ze hadden een conflict ze waren beide moe en voor de bso juf er iets mee kon had mijn zoon gebeten... Ik voel me hier erg rot over. Het ventje heeft een leuke mama mijn zoon heeft vaker bij haar zoon thuis gespeeld. De juf heeft het opgelost op school en mij geïnformeerd over het gedrag van mijn zoon. Ik vind daarmee de situatie opgelost, ik heb later (andere dag) die mama op het schoolplein gesproken dat ik het zo rot vond. Zij was niet zo onder de indruk van het voorval. Maar stel dat zij mij op het schoolplein zou aanspreken over gedrag van mijn zoon dat m.i. goed opgelost is op school en dan ook nog mijn kind een rot kind zou noemen dan heb je een verkeerde aan mij! En dit was niet eens een ongeluk. Wat op school gebeurt lost school op, ik ben er niet bij geweest. Als mijn kind structureel afwijkend gedrag vertoont en de juf wilt dat ik daar iets mee doe zal ik dat zeker doen. Niet omdat er een mama mij aanspreekt op het schoolplein en al helemaal niet op deze wijze. Ik heb dus ook met verbazing je topic gelezen en vind niet dat je het goed aangepakt hebt. Ga naar de school/ juf/ directie maar niet naar de mama.
Ik lees in verschillende reacties dat je niet naar de andere ‘ouder’ hoort te gaan. Ik zie dat toch anders. Volgens mij kun je dit soort dingen juist wel bespreken, maar op een hele andere manier. Zelf zou ik vertellen wat ik van mijn kind heb gehoord en dat hij pijn had. Ik zou ook graag de andere kant van het verhaal horen. Ik denk dat je daar best met de andere ouder over kan praten. Bij Q op school zitten in de leonardo klassen erg veel jongens. Die spelen een stuk ruwer dan meisjes en laten er ook nog een paar jongens tussen zitten die ook nog erg fysiek zijn. Op het schoolplein hebben we het hier ook wel eens over, ook met de ouders van de desbetreffende kindjes zelf. Dit gaat eigenlijk nooit veroordelend, die ouders zien het ook niet graag dat hun kind iets bij iemand anders heeft gedaan. Ik denk dat je die insteek ook naar je eigen kind moet hebben. Het is niet leuk als iemand je pijn doet. Afhankelijk van de leeftijd, maar probeer het eerst zelf op te lossen. Als dat niet lukt ga je naar de juf, als dat niet werkt kunnen we kijken of we er thuis iets aan kunnen doen. Maar een verhaal heeft altijd 2 kanten. En ‘aangevallen’ klinkt in je voorbeeld een stuk heftiger dan hoe ik je verhaal lees. Misschien toch nog maar naar die moeder gaan om rustig te bespreken waarom jij zo naar haar reageerde en haar verhaal aanhoren.
Met andere ouders erover praten is natuurlijk iets heel anders dan 'moeder op aan spreken' en de les te gaan lezen over het wel of niet naleven van schoolregels (over het ergens vanaf springen) door andermans kind. Vooral de toon van het hele verhaal komt ontzettend verwijtend (naar een kind, naar school, naar andere ouders, en eigen kind valt uiteraard geen enkele blaam) en boos over. Daar kun je toch helemaal niks mee beginnen als school of andere ouder?
Wij zijn als ouders van de jongens al langer bevriend doordat ze samen op de peuterspeelzaal hebben gezeten. Samen kletsen we best veel. Mijn intentie om het haar te melden is omdat wij dus goed zijn met elkaar. En ik vind dat dit besproken mag worden. Verder had ik misschien een andere reactie verwacht, bijv. Dat ze het vervelend vindt dat ik met mijn zoon in het ziekenhuis was geweest, en dat ze het thuis misschien nog een zal bespreken. Maar niet dat zij in de verdediging schiet, zovan : 'nou dat kan niet hoor dat D. Dit heeft gedaan. Hij zou zoiets nooit doen. ' en mij de schuld geven dat ik dan nalatig ben geweest om haar er niet eerder op aan te spreken, dit was de eerste mogelijkheid. Moest eerst de pijn opvang van mijn kind. Geef jullie allen groot gelijk dat ik niet juist heb gehandeld mbt het benoemen van haar kind. Dat verdient zeker geen schoonheidsprijs.
Ik gok dat haar reactie ook heel anders zou zijn als jij je anders had opgesteld. Obv je verhaal zou ik echt niet uitmaken dat je het hebt over mensen en een kind waar je bevriend mee bent. 'Vreemd', 'zogenaamd', 'rotkind'... Wat vind je dan van mensen die niet je vrienden zijn? En je zoon was niet opgenomen in zkh, jullie hoefden niet eens naar de hap, je mocht van de ha foto's gaan maken, dat is toch iets heel anders? Dat mocht ik vorige week ook toen ik mijn voet lelijk had verdraaid, dan vertel ik mensen echt niet dat ik 'naar het zkh moest' Misschien kun je bij jezelf te rade gaan of je het voorval niet behoorlijk opblaast?? 'Kind in ziekenhuis terechtgekomen na een aanval'... Vind je echt dat dit gebeurd is?