Dit zou ik vooral gaan opvolgen. Wat een drama maak jij ervan. Heb je je eigen titel wel gelezen? En je hebt blijkbaar tegen meerdere mensen + kind een dag later (!) lopen roepen hoeveel pijn je kind wel niet had en dat ie naar zkh moest (wat niet eens waar is) ..
Jeetje.. Jij ziet dit ook als iets tussen JOU en een ander kind? Waar is jouw kind in dit hele verhaal? HIJ heeft pijn, niet jij. Hij heeft prima recht om daar iets van te zeggen tegen een vriendje op het moment zelf. Of te vertellen achteraf dat ie pijn had. Waarom geef je hem die kans niet?
Je hebt het over betuttelend gedrag maar dat vind ik dit juist. Dat je verhaal gaat halen voor iets wat op school volgens de betrokkenen per ongeluk is gebeurd en afgehandeld. Dat jij dan nog even iedereen moet duidelijk maken dat je zoon toch heus wel pijn heeft.
Typisch een topic waarbij TS alleen antwoorden wil die in haar straatje passen. En dan huilen als we het niet met haar eens zijn. Rotmensen zijn we.
Ja heb mijn eigen titel gelezen, zelf bedacht nog wel. En ja, de andere ouder van het bezeerde kind heeft ons benaderd. Hoe kom jij erbij dat ik met Jan en alleman over dit heb lopen praten. Ja nu met jullie. Maar goed. Die ouders zouden het ook nog met de ouder van hem bespreken. Verder geen andere ouders gesproken over dit akkefietje, geen tijd voor gehad want we moesten naar het ziekenhuis voor een foto die ze niet konden maken bij de huisarts.
Mijn kind lag thuis (met pijn, maar dat wisten jullie toch al) op de bank. Toevallig was ik op het schoolplein om mijn oudste op te halen maar die ging afspreken met een vriendinnetje. Mijn zoon had op school al aangegeven dat hij zag dat ze elkaar recht in de ogen aankeken nog voordat hij op hem sprong. En ook gezegd en kunnen aantonen dat hij echt pijn had. Hij zegt ook steeds dat D. Altijd stoute dingen doet en niet luistert.
Zolang jij het zelf niet gezien hebt zal je iit moeten gaan van een ongelukje. Kinderen ervaren een hoop als ‘express’ terwijl dit niet zo is. Je schrijft ergens dat de juf er pas na 40 min achterkwam. Hoe weet je dit? Kinderen gedragen zich naar wat ze thuis zien. Jouw zoon ziet een overbezorde moeder dus ja dan heeft hij pijn. Als jij er relaxter mee omgaat zal hij er ook relaxter mee ongaan.
Het was om 12.30 gebeurt bij de overblijf, de conciërge had eerste hulp geboden dmv koelen. Om 13.00 begon de school weer en miste de juf mijn zoon. Uit zijn klas zijn hun de enige 2 kinderen die die dag op de overblijf zaten. En het jongetje liet niet weten wat er gebeurd was, de juf is mijn zoontje gaan zoeken en trof hem aan bij de conciërge. Dit vond de juf ook heel erg. En heeft hierover ook met de jongen gesproken. De pijn die hij heeft geuit is ook volgens de bso juf geen toneelspel. Hij was zich er ieder moment van bewust dat hij pijn had en niet goed kon lopen. Verder was hij er heel relaxed onder net als thuis.
Wat zeur je nu dan nog? Klinkt mij als opgelost in de oren. Overigens vind ik dit niet onder de noemer ‘aanvallen’ horen. Heb in de klas genoeg echte aanvallen meegemaakt en dat is dit niet.
Stel je je altijd zo aan? Of alleen als het om je kind gaat? Wat een drama om niks joh. Kinderen spelen en bezeren elkaar weleens. Hoef je niet zo hysterisch van te worden.
Wat ik erg vaag vind in dit verhaal is dat je zelf zegt niet op de juf gereageerd te hebben omdat je er niet bij bent geweest. Maar ondanks dat je er dus niet bij bent geweest bepaal je wel dat er iemand liegt in dit verhaal en dat het geen ongelukje kan zijn. En je spreekt een andere ouder aan op het gedrag van haar kind, nogmaals ondanks dat je er niet zelf bij bent geweest. Beetje vreemd toch? (En dan laat ik je opmerking nog buiten beschouwing)
Nog steeds denk ik dat het niet perongeluk is zoals het nu is weggezet. - kind laat niet weten dat mijn kind elders in de school door de conciërge geholpen wordt - ene kind zeg dat het ander kind hem wel heeft gezien / een kopstoot te hebben gegeven. - iets doen wat niet mag. - daarna een andere vriendje een kopstoot geven en zeggen dat het perongeluk gebeurde. Natuurlijk heeft de juf dit ook niet gezien en moet ze een van de kinderen geloven. Tuurlijk, wat gebeurd is is gebeurd, maar als er 2 ongelukjes gebeuren op 1dag door dezelfde persoon en de manier hoe. Dan ben ik inderdaad maar hysterisch. Toevallig gaat het nu om mijn kind
Toch is het aan jou om op een volwassen manier te reageren. En een ander kind, in zijn bijzijn, een rotkind noemen is dat niet. Ook woorden kunnen (veel) pijn doen. De moeder en de juf normaal aanspreken is wel volwassen gedrag. Je kunt helaas alleen niet verwachten dat zij altijd 100% zullen reageren zoals jij graag zou zien.
Ze zijn 7 toch? Mijn dochter ook en die houdt zich echt niet bezig met waar kindjes heen zijn gegaan op school. Ze verteld wel mam die en die was gevallen en zo maar daar blijft het bij. Die zijn nog helemaal niet zo bezig met hoe wat en wanneer. Als ik aan haar vraag wanneer gebeurde dat dan kan ze goed overmorgen zeggen. De juf was er niet bij zeg je want het was bij het overblijven gebeurd. Dan kan de juf er ook niks aan doen. Ik vind je je ongelooflijk kinderachtig opstellen. En je doet alsof je zoontje de goedheiligman is. Hij zal vast nog nooit een mier plat hebben gestampt zeker. Ik snap dat ie pijn heeft gehad alhoewel kunnen ze ook super goed overdrijven op die leeftijd. Maar hij leeft nog ademt nog heeft er niks aan overgehouden. Op een gekneusd voetje na. Nou ik zou zeggen do be it boy that means youre growing up
Je kind zal in het leven wel vaker ongelukjes meemaken. Zo dealen kinderen om te gaan met tegenslagen. Vaardigheden die ze hun hele leven nodig hebben. Als je wil dat je kind een zelfstandig denkend, probleemoplossend en positief persoon wordt later, raad ik je aan om heel gauw te stoppen met dit gezeur. Laat je kind leren omgaan hiermee en klaar. Niet nog achteraf van die stomme opmerkingen naar het andere kind. Wat doet dat nou voor goeds joh. Plus. Als je je overal zo druk om maakt, heb je nog wel een weg te gaan met je zoon. Dagvullend programma straks.
Nou, dit vind ik nog zacht uitgedrukt. Wat wil je nu verder? Dat zij jouw excuses accepteert? Kan je alvast zeggen dat ik dat in dit geval zeker niet gedaan had. Mag ook hopen dat ze niet op het forum zit met alles wat je nu nog over haar kind schrijft. Ik hoop bijna dat jouw zoon eens een keer iemand pijn doet. Dan zie je dat jouw kind ook niet heilig is en dat de andere partij niet zo kinderachtig reageert om een beetje pijn. Zou je iets van kunnen leren.
Maar nogmaals, praten met iemand is iets heel anders dan iemand zo voor lul zetten op het schoolplein en vervolgens haar kind uitschelden
En dan als laatste toch nog even zeggen dat het wel zooo vervelend is dat haar zoon nu pijn heeft... Het lijkt alsof je vind dat jouw kind boven bet andere kind staat ts.... jouw kind is gewoon hetzelfde als het andere kind hoor..