Gisteren een run van 5km met 30 obstakels gedaan. Nu te veel (spier) pijn en blauwe plekken om te kunnen slapen (of uberhaupt te functioneren).
Ik ben de hele dag al bloedchagrijnig. Vriend wil de afgelopen dagen steeds sex en loopt continu wat aan me te frutselen/knuffelen enz. Terwijl hij tijdens de zwangerschap me sinds week 22 niet of amper meer heeft aangeraakt. En dan nu verwachten dat ik hopsakee ga klaarliggen? Zoals hij het zegt, moet ik blij zijn dat hij 'het trauma' van de bevalling een beetje te boven is. "Want ik heb dat ventje eruit zien komen hoor..." Niemand die je dwong om te kijken! -_- Ik wilde wat opruimen in huis vandaag, dus ging tijdschriftjes en knutsel/sticker/kleurboekjes van dochter uitzoeken. Dra-ma. Ik heb haar al tig keer gevraagd om mee te helpen, maar dat wil ze niet. Gezegd dat ik het anders zelf wel doe. Mevrouw ging weer wat anders doen. Prima, ik heb de boel gesorteerd. Weer drama. Boekjes waar ze werkelijk niks meer mee kan (alles ingekleurd, stickers op, half verknipt), wil ze houden. "Want die heb ik nog nooooodig!" Ik heb het dus wel in de papiercontainer gemikt. Hysterisch schreeuwend kind in de achtertuin. Ik wilde iets doen vandaag, even eruit. Naar het bos ofzo. Maar zoontje kreeg een huilbui, waarop vriend besloot met de hond te gaan wandelen. Dochter mee. En dus stond ik huilende baby in draagdoek te wiegen terwijl zij inmiddels bij een vriendinnetje waren gestrand. Gezellig.
Mijn man is ziek. Tenminste, dat zegt hij. Gisteren was zijn uitslaapdag. Tegen de tijd dat hij in beweging kwam had ik al boodschappen gedaan met alledrie de kinderen! En een was gedraaid en in de wasdroger gedaan. Hij is de rest van de dag gewoon rustig doorgekomen. Niet eens gekookt terwijl ik al de hele dag bezig was geweest. Vandaag was mijn uitslaapdag. Dus werd ik gewoon mijn bed uit geduwd door de jongste (want die zit nogal in de mammafase) en ging mijn man beneden zitten chagrijnen omdat niemand mee wil werken (vind je het gek als je alleen maar loopt te zaniken). Toen ik beneden kwam had niemand gegeten (behalve de jongste die haar eigen boterham had gesmeerd, inclusief haar stoel, de halve tafel en haar bord). Ja, zegt mijn man, ik voel me niet lekker. En hij is daarna naar bed gegaan en er niet meer uit geweest. Toen ik donderdag ziek was (de hele dag lopen overgeven en ontzettende hoofdpijn) ben ik met de oudste naar de tandarts geweest, de kinderen opgehaald van school, de oudste naar klimles gebracht, de fiets naar de fietsenmaker en weer opgehaald en gekookt. En ik ben dus gesloopt vandaag, want gisteren en vandaag alles moeten doen wat ik normaal op mijn vrije dag doe, maar niet was gelukt omdat ik ziek was. Daarnaast niet echt kunnen uitslapen en vandaag de hele dag op pad met de jongste twee (de oudste is op pad met een vriendje) omdat manlief ziek is. Dus ik vind mijn man een ontzettende zeikerd en baal ongelooflijk omdat ik vanavond in een vies muf bed moet gaan liggen IPV een lekker fris schoon bed, omdat manlief er dus de hele dag heeft liggen meuren.
Ik baal dat zoontje nooit zonder urenlange strijd en gekrijs gaat slapen. Alles al geprobeerd, zelfs orthopedagoog thuis gehad. En never nooit niet iets wat werkt. Met een beetje pech begint ie om 1 uur snachts weer en wil dan niet meer slapen tot 4 uur. Ben kapot chagerijnig, en vraag me soms af waarom ik nou zo nodig 10 jaar lang door moest gaan om een kindje te krijgen. Het is een superleuk joch, maar dat slaapdrama daar ben ik zo zat van. En dat hysterische gekrijs drijft me tot waanzin. Gatverdamme.
en @cosdy ..nou.. Enkele weken terug had ik een serieus leuke date. We zouden nog een keer afsoreken en tussentijds appte we wat. Twee weken terug gaf ik aan dit weejend te kunnen. Hij zou zijn agenda checken, maar dat moest lukken. Gisterochtend wist ik nog niets terwijl we woensdag nog appte. Dus toen toch maar gevraagd hoe en wat. Geeft hij aan dat we het wel besproken hadden, maar niet concreet hadden gemaakt. Eh nee..hij zou nog gereageerd hebben. Enfin.. vervolgens gaf hij aan dat hij dacht dat ik s avonds al wat had, maar of ik nog een leuk idee had. Nou is het zo dat we heel bewust hadden gekozen om iets overdag te gaan doen. Toen stelde ik voor om vandaag af te spreken. Ik heb niets meer gehoord. Schiet mij maar lek.
Ja hij is helemaal onderzocht. Niks aan de hand lichamelijk. Het is ook alleen maar savonds. Overdag slaapt ie wel redelijk snel in.
We hebben geen andere kamer. Ons bed past niet in zijn kamertje. Heb z'n bedje wel verplaatst maar ook dat bleek zinloos. Zolang ik in z'n kamer ben is het oké, zodra ik een stap naar de deur zet word ie weer wakker. Ligt ie te snurken als een malle maar zodra ik weg ga springt ie overeind en gaat hysterisch krijsen. Tot kotsen aan toe zo druk maakt ie zich.
Dan doe jezelf en je kind een plezier en laat hem op jouw kamer slapen. Uiteindelijk komt het allemaal goed en tot die tijd kunnen jullie tenminste allemaal slapen. Been there, done that, got the damned tshirt.
Ik wil even klagen over dat iemand weer beweert dat van je baby overal mee naartoe nemen je baby makkelijk wordt. Echt niet. Die baby is al makkelijk (of niet) en het geeft geen garanties voor de toekomst. Sowieso ben ik allergisch voor ouders die voor alles wat hun kind kan, of is, zichzelf prijzen. Maargoed. Zijn vaak eerste-kind-ouders. Wat weten die er nou helemaal van.
Wat afschuwelijk hè? Soms heb ik ook wel eens het idee dat wij niet voor niets vrouw en moeder zijn hoor! Mannen kunnen het gewoon niet. En als mijn man al die dingen zou doen die jij noemt (boodschappen, was enz) op mijn uitslaapdag dan hád ik niet eens kunnen slapen! Daar word je toch wakker van? Ik wel tenminste. Dat gezeik doms met die mannen! Grrrrr
En dat past ook niet Wiegje kon net naast ons bed maar ledikant helaas niet. Campingbedje ook niet. Ik kruip soms op een matras op zijn kamertje snachts. Dan slaapt ie wel. Maar dat wil ik ook niet elke nacht want dat lijkt me toch ook niet goed?
Heel pedagogisch onverantwoord maar, tussen jullie in? Zoontje slaapt ook al een tijdje heel beroerd snachts (hangt er iets in de lucht?) en we hebben het opgegeven. Tussen ons in slaapt hij wel en hoewel ik er niet super blij mee ben denk ik dat hij op zijn 18e niet meer naast mama wil slapen