Ik vind het zelf eigenlijk helemaal geen negatief stuk of dat vrouwen 'de schuld' krijgen. Het is nu eenmaal zo dat moeders vaker en meer werken na het krijgen van kinderen. Sommige kiezen ervoor om fulltime te blijven werken en andere moeten. Logisch gevolg dat er meer opvang nodig is lijkt me.
Dat iedereen het anders ervaart bij het lezen komt door het referentiekader van de lezer. Logisch uiteraard. Ik ervaar het stuk ook helemaal niet negatief.
Als het hier andersom was geweest was mijn man alsnog niet degene geweest die thuis was gebleven. Ik hou van zorgen, huishouden, vertroetelen en thuis zijn voor het gezin. Als hij dat moet doen word hij dood ongelukkig. Dus financien zijn niet het enige waar je zo een keuze op kunt baseren.
Helemaal mee eens! Ik ervaar ook vrijwel dagelijks dat NL nog is blijven hangen in de vorige eeuw qua emancipatie. Gisteren was hier toevallig een documentaire over op NPO 2 (nog een aantal keer). Daarin werden oude beelden van feministe Joke Smit getoond, waarin ze zei dat er wel individuele vrouwen wel geëmancipeerd zijn en zelfstandig eigen keuzes maken, maar dat vrouwen als groep in de samenleving nog niet zo ver zijn. Daar ben ik het helemaal mee eens. De gender bias is nog volop aanwezig, en wordt tevens bevestigd in deze kop.
Oh maar dat is ook volkomen logisch natuurlijk. Het is een keuze. Alleen als ik de kop van dit artikel lees denk ik: ja maar ik werkte al! Ik studeerde, ik werkte, mijn man werkte ook. Toen kregen we kinderen en keken we samen wat de beste oplossing was. En gevolg van dat besluit was dat onze kinderen naar de opvang moesten. Niet omdat IK zou gaan werken maar omdat wij beide besloten te BLIJVEN werken. Ik vind dit ook altijd een beetje in de lijn (ondanks dat het financieel inderdaad soms niet handig is) dat vrouwen zeggen: “dan breng ik mijn hele inkomen”’naar de opvang. Zo heb ik dat gewoon nooit gezien omdat we beiden werken en we dus een deel van onze beide inkomens naar de opvang brengen.
Ik snap die gedachten dat je samen een deel van beide inkomens naar de opvang brengt. Maar als dat gezamelijke bedrag gelijk is aan het salaris van de minst verdienende dan komt het erop neer dat als die persoon thuis zou blijven je financieel hetzelfde overhoud gezamelijk. Dan kun je er ook voor kiezen het geld dat de man normaal aan opvang betaald aan de vrouw betaald, dan houd je beide hetzelfde over maar is er geen opvang meer nodig. Daarin snap ik dus de vrouwen wel die zeggen dan breng ik mijn salaris geheel naar de opvang. Maar dat is ook een keuze in hoeverre je werken en cariere leuk en belangrijk vind en of je liever thuis blijft om voor je gezin te zorgen zonder opvang.
Dat bedoelde ik in het voorbeeld dat het inkomen van de laagst verdienende gelijk is aan de opvangkosten.
Nee dat geloof ik. Bij ons zou het wel moeten, als ik fulltime ga werken komen we gewoon niet rond. Dat ik de verdeling zo ook prima vind is gewoon mooi meegenomen.
Dan moet je wel eerlijk berekenen en ook pensioen opbouw en inkomensverlies vanwege niet gewerkte jaren meenemen. En dat gebeurt over het algemeen niet. Ik denk dat de berekening dan namelijk vaak anders uit zou komen.
En de kost aan de maatschappij die de vrouw eerst jarenlang heeft opgeleid in het onderwijs, waarna die investering volledig weggegooid wordt omdat de vrouw stopt met werken of een baan aanneemt die niets met haar studies te maken heeft maar toevallig beter uitkomt met de kinderen.
Ik voel mij niet aangevallen door de kop, maar ik begrijp wel wat @Bootcamp babe zegt. Mijn man en ik werken beide parttime en hij krijgt daar regelmatig 'semi-grappige' opmerkingen over. Meestal doet hij er nog een schepje bovenop door te benoemen dat ik ook nog meer verdien. Sommige mannen vinden dat serieus choquerend in ons traditionele dorpje . Ik vermoed dat iedereen die afwijkt van de norm weleens te maken heeft met een opgetrokken wenkbrauw of een flauwe opmerking. Hetzelfde zal ook gelden voor de moeders die er bewust voor kiezen om niet te werken. Wat mij betreft mogen dit soort koppen wat minder stereotyperend, zodat het ooit normaler gaat worden dat er heel veel mogelijkheden zijn qua verdeling van werk tussen ouders en dat dit ook prima is. Daarnaast is het denk belangrijk dat jezelf volledig achter je keuze staat en dat je dit ook uitstraalt. Vooral vrouwen hebben nogal eens de neiging om hun keuzes wat af te zwakken door zich teveel te willen verdedigen. Ik vind dat echt zonde!
Ik snap het artikel wel. Veel vrouwen die eerst thuis waren gaan nu werken en dan is er dus opvang nodig. Dus in z'n algemeenheid klopt het artikel gewoon Ik heb altijd gewerkt, werk 2 uur per week minder dan mijn man maar verdien evenveel. Dus voor ons gaat dit artikel niet op maar zo is het artikel ook niet bedoeld.
Het gaat er niet om of het klopt. Want het klopt ook dat er meer opvang nodig is omdat beide ouders werken. Het klopt ook dat er meer opvang nodig is omdat mannen niet minder gaan werken.
Maar ik vind het gekker om te zeggen dat er meer opvang is doordat mannen niet minder gaan werken, dan om te zeggen dat er meer opvang nodig is doordat vrouwen meer gaan werken. Bij de mannen verandert er niets, bij de vrouwen wel.
Juist. Bij de mannen verandert er niets. En dat is nou het punt dat ik wil maken. Kinderen heb je samen dus daar zou je ook samen voor moeten kunnen zorgen. Met name ook dat kunnen want ik snap als veelverdiener ook wel dat dat bij andere stellen gewoon niet kan.
Ik denk dat er in zijn algemeenheid wat meer nagedacht moet worden over de titels bij dit soort artikelen. Vaak is het een automatisme, omdat er nog teveel wordt uitgegaan wordt van stereotyperingen. Juist dat bevestigd de huidige geaccepteerde norm van vader fulltime als kostwinnaar en moeder parttime en daarnaast verantwoordelijk voor de zorg en het huishouden. Concreet voorbeeld. Aantal maanden geleden werden er hulpmoeders gevraagd bij de balletvoorstelling van mijn dochter. Ik was daardoor in de veronderstelling dat de kleintjes de kleedkamer zouden delen met de grote meiden. Ik besprak dit met de juf en alle ouders bleken welkom te zijn voor hulp. Graag zelfs. Het was een gewoonte om moeders te vragen. Ik denk dat bewustwording op dit vlak belangrijk is om echt wat te kunnen veranderen. Deze bewustwording lijkt nog niet over te zijn door gedrongen.
Hier was mijn man hulpouder bij de groep van mijn oudste. Niemand had er bij stilgestaan dat dat misschien niet zo handig was Mijn man doet heel veel en heel leuk met de kinderen, dat doet hij echt beter dan ik. Maar het zorgzame zit toch vaak meer in moeders dan in vaders, ik denk dat dat verschil wel altijd zal blijven, man en vrouw hebben dan wel recht op hetzelfde rechten, maar ze blijven in veel opzichten vaak wel verschillend.