Ik heb een combinatie van dit alles geloof ik. Ik ben serieus misselijk na het lezen. Gewoon pijn aan m'n armen van het kippenvel wat er al 100x overheen is gelopen
Voeten: ik heb een voeten fobie. Als ik al een voet zie krijg ik de rillingen. Ook als mensen naar mijn voeten kijken, of aanraken... Kleine baby voetjes vind ik juist heel schattig. Met zo'n haakje van de mondhygiënist die tussen de tanden en kiezen gaat. Natte vaatdoek, vieze putje gootsteen,
Naar de kapper gaan... Al die miniscule kleine losse haartjes die overal, letterlijk o-ve-ral, gaan zitten en daar vervolgens vreselijk gaan jeuken. Als ik of de kinderen naar de kapper moet(en), dan zorg ik dat daarna de agenda leeg is, omdat ik eerst wil douchen en schone kleding aan wil trekken.
Ik krijg de kriebels van sokken. En dan vooral als ik net mijn schoenen uit doe. Ik loop dan ook het liefst op blote voeten. Wat er dan wel weer voor zorgt dat ik het vaak koud heb. Koude ijsklompen
Dit dus.... Trauma rillingen lopen nu nog over m'n rug en ik was puber toen ik dat had.... Dat gevoel is echt vies...
Met blote voeten over de vloer lopen. Maakt niet uit hoe schoon het is ik vind het vies. Ook met alleen sokken. Dus ik heb altijd slippers of sokken met pantoffels aan. Als ik dat niet kan loop ik echt op de zijkanten van mn voeten zegmaar. Oh en droge lippen. Bij mezelf maar nog erger als mijn man dat heeft. Dan kus ik m niet Brrr.
Daar kan ik echt chagrijnig van worden. Daarom douche ik thuis eerst en daarna mijn man . Verder heb ik een fobie voor motten. Dat geluid van die vleugels, daar moet ik bijna van overgeven.
Ik vind het nog niet vies genoeg. Of, het kan nog viezer. Mijn vader heeft een slachthuis. Daar moest ik gaan helpen, hoorde bij de opvoeding zeg maar. Mijn werkzaamheden waren: Bloed naar de goot vegen met een trekker. Die goot raakte weleens verstopt, er zit een soort emmer in die de “grotere delen” opvangt. In het bijzijn van anderen vond mijn vader het altijd erg leuk om mij een beetje te stangen. Of ik het putje even los wilde trekken. Tot aan je elleboog in het bloed even een stierenl*l eruit trekken. Zo ranzig. Nog goorder. In onze verkeringstijd vroeg ik mijn man een keer om een glas water. Hij pakt een glas van zijn kamer en vult die. Bleek dat hij daar een rochel in uitgespuugd had. . Als een vieze gore kwal kwam het geval naar boven, oplossend in het water. Gelukkig geen slok genomen. Mijn man heeft zelf het allerranzigste ooooit meegemaakt. Ook helpend in het slachthuis. Al dollend gooiden ze wel eens lekker worstjes naar elkaar en dan met de mond vangen. Deze collega heeft alles wat er die dag was verzameld onder zijn werkschoen in een balletje gepropt en riep vang! Mijn man mond open en ving dus een bal vieze meuk op. Echt als ik eraan denk alleen al. Mijn dochter heeft een keer bij het zwembad een platgestampt patatje opgegeten.
Ik kan er absoluut niet tegen dat als er vaat wordt afgewassen dit niet wordt afgedroogd maar opdroogt in het rekje. Wat ik nog smeriger vind is dat de sop er niet van af wordt gespoeld en dus met sop en al staat te drogen, als ik bestek moet gebruiken wat op zo'n manier is afgewassen/opgedroogd krijg ik acute kokhals neigingen
Haha, toch wel vies genoeg voor een eerste plek hé. Nou, het waren wel gewoon dingen die erbij hoorden voor ons. Ik heb al jong alles gezien en gevoeld. Ook heel erg leerzaam, zo was het wel bedoeld door mijn vader. Dat plagen was ook wel een beetje laten zien aan anderen dat zelfs zijn dochters nergens voor terugdeinzen. Ik vond magneten uit magen halen nog veel erger om te doen .. Maar minder gênant omdat ik dit in mijn eentje deed. Ach ja. Mijn vader. Hij wilde ons hard maken.