Ik wilde de ambulance op maar ondanks dat ik heel goed kan leren zou daar toch wel wat jaartjes overheen gaan en als ik ergens een hekel aan had was het school Uiteindelijk halfweg de route gestopt in de opleidingen en ik werk nu wel in het ziekenhuis maar niet meer een de zorg. Tevreden niet helemaal maar goed er komt geld binnen dus ik vind het wel prima nu. Omscholen zou kunnen maar ik heb nog steeds een lichte vorm van een allergie voor scholen, vaak naar gekeken dus maar eigenlijk nooit doorgezet.
Ik wilde vroeger rechercheur worden met een politiehond (ja, als in commissaris Rex ). Op de middelbare school had ik geen idee wat ik wilde, het boeide me allemaal niet. Dus bleef ik zitten en werd ik teruggezet naar de havo. Na het behalen van mijn diploma, ben ik een hele brede opleiding gaan doen, waar vreemde talen en een semester in het buitenland studeren / stagelopen waren opgenomen in het curriculum. Afgemaakt en gaan werken voor een multinational. Maar altijd het gevoel dat het in de kern niet was wat ik hoorde te doen. Vaak gedacht dat ik het onderwijs in had moeten gaan en vorig jaar de knoop doorgehakt en aan de opleiding begonnen. Dit jaar voor het eerst werkzaam in het VO en ik vind het heerlijk
Ik wilde als kind Egypteloge worden.... ben pedagogisch medewerker geworden. Als de jongste naar school gaat, ga ik waarschijnlijk weer studeren. Geschiedenislerares! (Ben helemaal geen geschiedenis nerd namelijk )
Ik wilde altijd graag juf worden, en dat ben ik ook geworden. Na 12 jaar in het reguliere onderwijs ben ik nu helemaal op mn plek in het SO (onderwijs aan kinderen met een meervoudige verstandelijke beperking). Mijn droom baan zou zijn dat ik financieel niet meer hoef te werken en dus alleen maar vrijwilligerswerk zou kunnen doen. Er zijn zoveel vrijwilligersfuncties die me echt geweldig lijken, maar daar heb ik nu de tijd niet voor. Ik had ook super graag naar Amerika willen verkassen. En dan daar in het onderwijs gaan werken. Het was ook bijna zo gebeurd toen mijn man een functie aangeboden kreeg in Amerika. We zijn er serieus mee bezig geweest. Maar aangezien onze zoon ook een beperking heeft is dat helaas niet haalbaar (zorg is daar onbetaalbaar en het leren van Engels is vrijwel onmogelijk voor hem).
Ik wilde schrijfster worden. Schreef als kind veel verhaaltjes. Ik heb Communicatie gestudeerd daar heb ik eigenlijk nooit wat mee gedaan. Misschien ga ik ooit nog eens een boek schrijven, een levensverhaal of een boek over leven met een angststoornis. Zoiets .
Ik wilde juf of dokter worden. Eerst gestudeerd voor docent, dat bleek het niet te zijn. Nu dan bezig voor verloskundige, komt een beetje in de buurt van arts
Als kind wilde ik altijd bij de luchtverkeersleiding werken, hier heb ik helaas niets mee gedaan. Ik heb als tiener de makelijke weg gekozen voor een HBO studie (economisch) waar ik niet veel voor hoefde te doen omdat ik het ontzettend makkelijk vond allemaal. Op dit moment heb ik mijn droombaan als moeder en huisvrouw en die wil ik zeker blijven doen tot de jongeste een jaar of 15 a 16 is. Wat mij nu een hele leuke baan lijkt is, budgetcoach zijn voor mensen die zelf niet met hun financien om kunnen gaan. Als dat over een jaar of 12 nog steeds zo is zal ik tegen die tijd zeker gaan kijken of en hoe ik me daarvoor kan scholen.
Ik wilde graag strafrecht advocate worden. Tijdens mijn studie werkte ik op een advocatenkantoor en zag dat dat niet was wat ik wilde. Toen dacht ik dan ga ik bij het OM werken, niet wetende dat je daar bijna niet binnen komt. Ben het bestuursrecht ingerold en werk nu al een tijd als juriste voor de overheid op het gebied van vreemdelingenrecht. En wat wilde jij worden @Manque ?
Ik groeide op op de kermis en wist altijd al dat ik dat niet wilde voortzetten. Ik wist niet precies wat ik wél wilde worden, als ik maar zo veel mogelijk kennis zou hebben en overal over mocht nadenken. Toen ik wat ouder werd wilde ik ineens piloot worden (ontsnappen, wegvliegen?). Mijn moeder zei dat de pilotenopleiding veel te duur was, dat ik dat uit mijn kop moest zetten. Maar ik ontdekte dat ik ook bij luchtmacht kon. Op mijn 13e ging ik naar een open dag van defensie, waar die droom aan diggelen geslagen werd, want ik had een bril en was volledig doof aan 1 oor Ik bleek heel slecht te zijn in naar school gaan en lessen volgen. Ik begon goed, met een rapport vol achten en negens binnen een profiel voor Natuur en Techniek, maar ik maakte mijn gymnasium niet af. Met een flinke aversie tegen onderwijs ging ik naar de kunstacademie om de docentenopleiding te doen, ondanks dat mijn laagste cijfer op mijn lijst voor tekenen was. Ik denk als een soort tegenbeweging, om alles maar 'beter' te kunnen maken. Tijdens de studie wist ik al dat het onderwijs niet bij me paste, maar ik had wel een hart voor creatieve expressie. Na een lange omzwerving langs allerlei baantjes (thuiszorg, boerenknecht, vertaler, directiesecretaresse) kwam ik in het gevangeniswezen terecht. Wat okee was en waar ik nu nog steeds werk, maar inmiddels als adviseur. De laatste paar jaren hink ik op twee benen wat omscholing betreft. Ik zou graag architectuur willen doen, maar dat is een lange weg te gaan. Het idee van creatieve therapie laat me echter ook niet los en dat sluit wellicht beter aan op mijn CV en vooropleiding. Maar studeren behoort niet tot de mogelijkheden in mijn leven nu, dus ik hoef niks te beslissen. Tevreden over wat ik doe en wat ik gestudeerd heb, ben ik niet. Vraag me af of ik dat ooit zal zijn
Ik wou vroeger graag verloskundige worden. En dit wil ik nog steeds heel graag Helaas door een lichamelijke handicap heb ik deze droom nooit kunnen voortzetten en zal dat ook nooit gebeuren . Ik heb een hbo opleiding gedaan voor afdelingssecretaresse en heb de opleiding binnen 2 jr afgerond ipv de 3 jr die daar voor stond. Momenteel werk ik als adm.mdw in de hypotheken branche en heb ik een diploma adviseur basis gehaald. En adviseur hypothecair krediet ga ik binnenkort mee beginnen. Of ik hierin nog verder ga (adviseur vermogen), moet ik nog bekijken
Ik heb ook altijd een boek willen schrijven, ook best veel pogingen toe gedaan, maar het werd steeds niks Ga je meedoen met NaNoWriMo? Start 1 november
Ik wist het nooit. Ik weet het nog steeds niet. Ik zal het waarschijnlijk nooit weten. Ik ben tevreden. Een droom is het echter niet. Als kind wilde ik dolfijnentrainer worden in dolfinarium. Hoe kwam ik erbij Voor geen miljoen duik ik dat bad in haha. Ben bang voor walvissen en diep water en dit komt er ook bij in de buurt.
Patholoog anatoom heb ik ook nog een tijdje willen worden. Biologie en scheikunde waren alleen echt niet mijn beste vakken op de middelbare. En ja, weer die heftig lange studie he....
Ik zou met terugwerkende kracht heel graag boswachter willen worden. Maar omscholing op mijn leeftijd met een gezin enzo lijkt me niet realistisch. Ik ben nu afdelingshoofd in de publieke sector. Goeie baan maar ik kom er steeds meer achter dat er aspecten aan de baan totaal niet bij mij passen maar ik er altijd in meegegaan ben omdat dat van je verwacht wordt. Het gaat me steeds meer tegenstaan.
Eeuwig student zijn lijkt mij ook heerlijk. Elke dag collega’s volgen en studeren. Zelfs het maken van examens vind ik genieten. Het verdient alleen erg slecht. Het kost alleen maar geld .
Ook hier meerdere pogingen. Tot nu toe zit het beter in mijn hoofd dan hoe het op papier komt helaas. Ik ken dat niet NaNoWriMo, ik zal eens lezen erover dan kom ik erop terug .
Ik ook en ik was via een omweg ook op sollicitatie maar uiteindelijk zou dit zo vallen dat ik pas na mijn 30ste zwanger zou kunnen raken (na mijn opleiding etc) en dat wilde ik niet... Want ik wilde graag jong kinderen, dat is niet helemaal gelukt maar ik was 28ste bij de eerste.
Ik wilde als kind op een camping werken in het animatie team. Wel ook de opleiding toerisme gedaan op het mbo maar toen gekozen voor de kant van zakenreizen. Werk nu voor een blauwe luchtvaartmaatschappij Ben er zeer tevreden over en het betaald lekker. Ik zou dit altijd kunnen blijven doen maar weet niet of ik dat ook écht zal doen. Zit hier wel alweer sinds 2010.