Gisteren na het douchen kamde ik de haren van ons kindje (1 jaar). Hij pakte de borstel van me weg en borstelde mijn haren en aaide er overheen. Zo'n lief gebaar... Ja dan laat ik wel even wat tranen van ontroering gaan.
Na het inslapen van onze hond 1,5 week geleden. Vooral de eerste dagen als de kinderen dan op bed lagen, hakte het er flink in. Geen beestje dat komt schooien als ik s avonds wat te eten pakte. Of dat ik vergeten was om de riem weg te doen, dus toen ik die zag hangen kwam het ook even weer binnen. En omdat het zo stil is in huis. Geen hondennagels meer op het laminaat.
Vorig weekend,de onderburen hadden weer extreme ruzie met elkaar,zo erg dat ik 112 gebeld heb.De dag erna was mijn zoon compleet in paniek en hij zat huilend en snikkend aan tafel te vertellen dat hij bang is in het herriehuis,hij wil weer bij oma wonen...dinsdag is hij ingestort op het mkd,oververmoeid en overprikkeld...donderdag een gesprek op het mkd,zijn ontwikkeling staat stil sinds de verhuizing,hij gaat zelfs achteruit.We wonen hier bijna 4 maanden en ik ben al ruim 3 maanden aan het klagen bij de woningbouw maar ze doen niets!!Ik voel me zo machteloos en kwaad...ik hoop dat mijn advocaat meer bereikt...
Oh dat is vreselijk. Onze hond is afgelopen december overleden en we missen haar nog steeds. Veel sterkte!
Ik heb net nog gehuild, eerst bij de apotheek omdat ik mijn eigen pil niet kreeg ivm leverings problemen. Dan zou je denken “maak je druk, dan neem je die andere toch!” Maar ik heb endometriose en sinds ik deze pil doorslik kan ik weer normaal zonder al te veel pijn functioneren, ik heb de pil dus echt nodig als medicijn en niet als anticonceptie. Ik heb moeten praten als brugman, (ben netjes en rustig gebleven want zij kunnen er ook niets aan doen) om mijn merk te krijgen en heb ze uiteindelijk gekregen! En toen moest ik daar weer van huilen, zo opgelucht dat ik geen onzekere periode in hoef te gaan.kan gewoon niet uitleggen hoe blij ik hiermee ben...
Net nog gehuild omdat ik van het weekend mijn pols zwaar gekneusd heb maar toch moet komen werken ondanks dat ik niks kan..
Om de controle echo afgelopen donderdag. Ik had zo gehoopt dat er niks geks gezien zou worden. Helaas toch wat puntjes wat kan verklaren waarom ik nog niet zwanger ben. We moeten alles uit gaan zoeken maar twijfel of ik überhaupt nog wel verder wil met proberen. Ik ben zo klaar met al die emoties..
Na het nieuws dat onze hond kanker heeft en dat we binnenkort afscheid van hem zullen moeten nemen moet ik bijna elke x janken als ik hem zie.. Van ontroering omdat mijn dochter zo'n gevoelig meisje is en mij haarscherp aanvoelt en mij soms een aai over mijn wang geeft op precies de juiste momenten..
Om het gemis van mijn vader. En omdat ik stress heb van mij werk, gelukkig heb ik morgen een afspraak met de huisarts.
Gister paar traantjes gelaten tijdens een gesprek met een vriendin, ik vertelde dat zoontje het hartstikke goed doet maar dat ik het moeilijk vindt om te accepteren dat hij "anders" is... Maar tis schering en inslag de laatste tijd, ben mbv een therapeut m'n emmer aan het legen pfffff...
Ik wil iedereen heel graag een superdikke digitale knuffel geven, wat een hoop narigheid zie ik voorbij komen zeg. *hug* *hug* *hug* *hug* Hopelijk voelen jullie je allemaal vlug een beetje beter.
Ik ben zo moe. Alles is verstrikt in het slaapgebrek wat ik heb. De jongste wordt al maanden vaker dan elke 2 uur wakker. De laatste 2 nachten vaker dan elk uur. Ik heb ideeën om weer eens wat uit te proberen, maar heb de energie nauwelijks om iets in gang te zetten. Ik huilde net omdat het voelt alsof ik vast zit, omdat een jaar lang tig keer wakker gemaakt worden gewoon een ander mens van mij maakt. Eerst maar eens even koffie. Misschien gaat het dan beter.
Ik weet hoe het voelt. Het is een vicieuze cirkel.Trek op tijd aan de bel. Wij konden er niet zelf uit komen. Sterkte ermee.
Misschien tijd om even een kleine pauze te nemen, is er niemand in de buurt die de kleintjes misschien een weekendje zou kunnen hebben zodat jij/jullie even je batterijtje kunnen herladen?