Gevaarlijk medisch advies geef jij hier. Bij B12 gaat het er niet om of je een klein of groot tekort hebt. Het zijn de klachten die leidend zijn. Ik zat net onder de minimale waarde, maar ik zat wel bijna in een rolstoel en heb blijvende schade overgehouden aan mijn zenuwen.
Dat is naar om te horen. Wat ik altijd heb gelezen is dat de hoogte van tekort wel uitmaakt, maar dat de in Nederland gebruikte referentiewaarden niet correct zijn. Daar baseer ik mijn redacties dus op. Verdere vragen ed lijken me voor een arts. Nadeel is dat de gemiddelde huisarts die referentiewaarden ook als leidraad neemt...en de gemiddelde internist helaas ook.
dat is waar, maar bij het medisch centrum waar onze huisartsen zitten worden door de verschillende huisartsen ook verschillende adviezen gegeven
Iemand met een waarde van 100 kan minder klachten hebben dan iemand met een waarde van bijvoorbeeld 160 in het grijze gebied. Klachten zijn echt leidend en niet de bloedwaarde. Als het aan mijn huisarts en internist van notabene een academisch ziekenhuis had gelegen had ik niet meer kunnen lopen, had ik nog steeds constant electrische schokken door mijn hoofd gehad, had ik nog steeds brandende voetzolen gehad, had ik nog steeds pijn in al mijn gewrichten en stuitje gehad, had ik nog steeds last van tinitis gehad, had ik deuren nog steeds met 2 handen moeten openen omdat de kracht mij ontbrak, had ik nog steeds geen boodschappentas naar huis kunnen tillen, had ik nog steeds verminderde positie in waardoor ik spontaan om zou vallen, zou ik nog steeds ernstige vergeetachtigheid hebben waardoor ik dacht aan vroege dementie te lijden, zou ik nog steeds een constant watten gevoel in mijn hoofd hebben, zou ik nog steeds 24 uur per dag moeten slapen van vermoeidheid, zou ik nog steeds in de ziektewet zitten, zouden mijn (toen sterk verlaagde) reticulocyten (jonge rode bloedcellen) inmiddels wel niet meer worden aangemaakt en dan ga je dus.......inderdaad, dood. En ik ben nog steeds aan het revalideren. Wie dit soort klachten heeft, verdiep je alvorens een arts te raadplegen zodat je niet met een kluitje in het riet naar huis wordt gestuurd. De gevolgen kunnen ernstig zijn.
Van een arts zelf gehoord. De tijd die tijdens de opleiding wordt gespendeerd aan vitaminen is om te janken!
Madelie, puur en alleen op klachten afgaan lijkt me overigens ook niet aan te raden/gevaarlijk, want wat als de oorzaak ergens anders ligt... Als je waarden in het grijze gebied liggen is dat anders, dat heeft dus met die incorrecte referentiewaarden te maken. Het gaat om het totaalplaatje, lijkt me. En als je pech hebt doet een arts gewoon 0,0, omdat hij de noodzaak er niet van in ziet, hoeveel je er zelf ook vanaf weet. (Hier overigens soortgelijke klachten gehad, maar dan door Lyme en vertraagde schildklier. Net zulke ‘makkelijke’ dingen als B12. En inmiddels wel B12- en ferritine tekort, maar hier lijken pillen (1000mcg) te werken.)
Ik zeg niet dat alleen naar de klachten gekeken moet worden. Maar dat ze leidend zijn boven de B12 waarde. Dus is verder alles uitgesloten en zit iemand in het grijze gebied met zijn B12, bijvoorbeeld een serum waarde van 225, dan zal een arts al snel roepen B12 is goed. Terwijl als iemand dan allemaal B12 gerelateerd klachten heeft het beste gewoon met injecties van start kan worden gegaan om blijvende schade te voorkomen. Pillen kunnen overigens werken als iemand bijvoorbeeld veganist is en er daarnaast uiteraard geen opnameprobleem speelt. Maar veel mensen met B12 deficiëntie zijn ooit ook met pillen begonnen, knapte daar in het begin van op en stortte later juist helemaal in.
@Madelie jeetje jouw klachten waren wel heel ernstig! Ik heb zelf dus een opnamestoornis en ben door de mangel gehaald een jaar lang om al het andere uit te sluiten. Het uitte zich bij mij in vermoeidheid, zere benen, krachtverlies in handen en verder vooral tintelingen. Vanwege de tintelingen toen als eerst naar de neuroloog gestuurd. Mn b12 zat toen op 105’en dus een echt tekort ook volgens de huisarts. Echter wisten zij ook niks van de juiste behandelingswijze af....zij dacht ach ik geef je 3 maanden (1x pm) een injectie en dat is t dan. Ja niet dus, pas later ga je je er zelf verder in verdiepen en lees je wat eigenlijk de behandeling had moeten zijn. Natuurlijk kwam er bij de neuroloog en de internist niks uit waardoor hun conclusie was: dan zal t wel door t b12 tekort komen. Nou toen kon ik eindelijk wel de juiste behandeling krijgen, behalve dan dat ze er ook steeds mee wilden stoppen als ik dan weer eens bloed geprikt had (4 weken na laatste injectie ipv 3 maanden bijv ertussen voor reeële waarde). Ik heb 8 jaar lang een strijd geleverd om maar die injecties te blijven krijgen, werd behandeld als een jojo. Elke x kwam mijn waarde onder de 300 en dan begin ik dus klachten te krijgen. Na 8 jaar was mijn huisarts eindelijk zover ‘blijkbaar heb jij meer nodig om je goed te blijven voelen’. Nu krijg ik elke 2 maanden een injectie en daarmee blijft t goed gaan. Dit gaan we dus ook nooit meer veranderen Maar idd, er is te weinig kennis bij artsen over vitamines en tekorten, net zoals er ook veel te weinig kennis is over hormonen. Ons hele lijf wordt erdoor aangestuurd en t is verdrietig om te merken hoe weinig kennis er eigenlijk over is.
Je kan wel degelijk een veel te hoog B12 level in je bloed hebben! Dit plas je, in tegenstelling tot andere vitamines dus niet uit. Komt bijna nooit voor, maar ik ben toch echt het levende bewijs. Ik moest dus direct stoppen met de B12 en na loop van tijd verdwenen alle vage klachten en de vermoeidheid. Waren overigens bijna de zelfde klachten als toen ik een tekort had. @TS 3 maanden van te voren stoppen wordt aanbevolen.
Ik vraag me af hoe dit zou werken dan? Bij injecties is bekend dat het maskeert, maar bij gewone orale suppletie zou ik niet weten hoe. In de richtlijnen van huisarts zie ik ook nergens het advies orale suppletie te stoppen...
Omdat er tegenwoordig ook zeer hoge orale suppletie te verkrijgen is. Maar überhaupt, alles wat je binnenkrijgt aan B12 verhoogt feitelijk je bloedwaarde. En wat je wil als je op B12 test is de zuivere waarde weten.