Goed van tevoren bespreken met je man, het zijn zijn ouders dus laat hem het oplossen, buiten jou om. Wat ik zelf nog een hele fijne tip vond was in dit soort situaties met de kraamzorg een codewoord afspreken. Bijvoorbeeld dat als jij om een glas melk vraagt de kraamzorg weet dat je ze eruit wil hebben en dat van je overneemt. Lekker de "schuld" bij manlief en kraamzorg neerleggen en zelf er buiten blijven en genieten van je kleintje.
Volgens mij heb je als ouder maar één verantwoordelijkheid en dat Is niet het pleasen van het kraambezoek hoor. Kindje staat op nummer 1, ouders komen daar vlak achteraan en dan een heleboel niets. Voor een kindje Is het al veel te veel wennen, zijn/haar hele wereld Is compleet verandert, weg geborgenheid en warmte van de buik. Al zou je die eerste week niemand willen ontvangen en willen wennen als kersvers gezinnetje, dan nog zou daar begrip voor moeten zijn van mensen. En natuurlijk wil je je mooie kindje showen aan de mensen die dichtbij staan. Maar zij staan niet dichtbij toch? Gewoon op de derde dag voor een half uurtje en dan weer wegwezen lijkt mij een prima oplossing. Ik weet niet of het slim is om er zelf niet bij te zijn, ik was in het begin als een havik, maar hierin verschilt ieder persoon. Ik zou het denk ik wel groot van je vinden om gewoon met de kleine in je armen de ruimte in te lopen, en na een kwartier te vragen of iemand de kleine vast wil houden. Zo hou jij de leiding. Beste wat je kunt doen, meteen duidelijk maken dat dit jullie kindje Is en dat jullie bepalen welke band ze krijgen met jullie kindje. Geef je straks borstvoeding? Anders kun je na een kwartier de kraamhulp laten zeggen dat de kleine toe Is aan een voeding en dan ga je weer weg?
Dag 3 is niet handig in verband met kraamtranen ik zou dag ervoor kiezen of later en goede afspraken maken met kraamhulp. Deze kan jullie ondersteunen. Daarbij zou ik ook niet mijzelf afzijdig houden van je baby. Het is jouw baby dus als ze die willen zien dan bekijken ze de baby maar met jou erbij en niet alleen met je man terwijl jij boven ligt. Ik heb dit ook gedaan bij voor mij lastig kraamvisite (1e kindje) en daar heb ik veel spijt van gehad. Ze hebben het met jou te doen. Jij bent zijn/haar mama! Bijnde tweede zonderde ik me af met baby als het te veel word en voor nu afgesproken.dat ik me helemaal niet ga afzonderen in mijn eigen huis. De visite mag gaan als het mij te veel wordt Je man staat achter je! Hoe fijn is dat. Dus hij zal dan ook wel vertellen van hoe of wat aan zijn ouders. En je schuldig voelen is nergens voor nodig. Jij hebt een kind op de wereld gezet en zij hebben zich in de zwangerschap afzijdig gehouden. Dan ook niet vooraan als de baby er is.
De kraamweek kun je niet over doen. Dus bedenk goed wat jij wil. Het is jullie kindje, jij bent net bevallen, het is jullie kraamweek. Niemand heeft wat te vertellen over hoe jullie het graag zouden willen. Ik herken je gevoel deels, maar ook ergens een schuldgevoel. In jouw situatie, aangezien het toch om oma gaat, laat haar zsm langs komen. Dan ben je er vanaf en het liefst als de kraamverzorgende erbij is. Stel haar wel op de hoogte dat je enorm op ziet tegen het bezoek. Wellicht kan ze je hierbij helpen en zorgen dat het irritatie gevoel niet gaat stijgen. Je kan ze ook niet langs laten komen, maar dan moet je wel opgewassen zijn tegen vervelende reacties. Ik zelf zou dat niet kunnen.... hoe belachelijk eigenlijk het ook is, aangezien je de baas bent over je eigen doen en laten. Succes met je beslissing.
@Draaikont , jouw verhaal herinner ik me als de dag van gisteren.... Pfoe was echt niet leuk die situatie. Hoe is nu de band trouwens met je schoonouders?
Hier hetzelfde probleem. Had met mijn man heel duidelijke afspraken gemaakt maar helaas heeft hij zich daar niet aan gehouden. Ben er nog heel erg boos om. Nu ben ik weer zwanger maar ik heb het nog niemand verteld omdat ik zo tegen mijn schoonmoeder op zie... Ze doet net of het haar kind is en koopt van alles (inclusief inrichting babykamer) zonder overleg. En negeert mij totaal. Mijn vriend had in mijn laatste trimester zijn been gebroken. En ik bekkeninstabiliteit. Ze heeft geen één keer gevraagd hoe het ging. Ik baal er nog steeds behoorlijk van. En ook van het huidige probleem. Ik zou het namelijk wel graag aan mijn ouders willen vertellen. En het duurt niet lang meer of het wordt ook echt zichtbaar. Vorige keer heb ik het al expres na de 20 weken echo verteld. Is toch ernstig eigenlijk hé, ik hoop niet dat ik zo'n schoonmoeder zal worden ooit.
Het gaat goed! Ze passen nog steeds op de kinderen. Niet super close maar als we elkaar zien gaat het prima. Bij de 2de is alles gegaan zoals ik wilde gelukkig. Hoe gaat het met jou? Ik zie dat je zwanger bent!! Gefeliciteerd
Ahh fijn dat het beter gaat! Close hoeft ook zeker niet, maar door 1 deur en het af en toe leuk hebben samen is al goed zat toch? Ja hier alles z'n gangetje. Inmiddels 9 weken zwanger van ons 4 wondertje ❤ Morgen een echo en zien we hopelijk nog steeds het hartje kloppen. Het blijft spannend, ookal is dit de 4e keer. Bij jou het gezinnetje compleet?
Wauw! Geweldig 4 kids. Hopelijk morgen een mooie echo. Wisselende gevoelens hier over het compleet zijn. De ene keer denk ik van wel, andere keer weer van niet. Vind het nu iig druk... met onze peuterpuber mini duivel. Hahaha de jongste is daarentegen super makkelijk. Helaas ook gezondheids problemen waardoor het waarschijnlijk verstandiger is om het bij 2 te laten. Maar zeg nooit nooit maar denk wel dat we compleet zijn. Jij heel veel succes morgen! En heel veel geluk