Gescheiden of gaan scheiden, verhalen&ervaringen&tips

Wij liggen in scheiding
Man woont al ruim 2 maanden niet bij ons, wij blijven in het huis wonen.
Doen het met behulp van een mediator

 

Wat een vervelende verhalen lees ik allemaal!
Ik kan het me zo niet voorstellen dat twee mensen die ooit van elkaar gehouden hebben niet eens meer normaal kunnen communiceren over de kinderen en niet meer gezamenlijk het belang van de kinderen in kunnen zien. Zo ontzettend zonde. Ik heb weleens via whatsapp een discussie die ik expres aanga om ervoor te zorgen dat er duidelijkheid komt. We hoeven het niet met elkaar eens te zijn over alles, maar wel eerlijk zijn naar elkaar. we wijzen elkaar erop dat we bepaalde meningsverschillen naast ons neer moeten leggen omwille van de kinderen. We hebben niks te zeggen over elkaars keuzes, enkel als de veiligheid of het welzijn van de kinderen direct in gevaar komt. Ik geef hem ook wel aan dat hij de pest aan mij mag hebben, maar dat hij dit niet aan de kinderen mag laten merken. Ik geef hem aan dat hij mij tegen mag werken, maar niet de kinderen hierin mag betrekken. Dat hij onaardig mag doen tegen mij, maar dat hij in het bijzijn van de kinderen normaal dient te doen. Dat alles gaat goed en die discussies zorgen er vaak wel voor dat het contact wel goed blijft lopen.

 

Hier gescheiden na 2 jaar echt knokken. Het zat er gewoon niet meer in. En hoewel we echt van elkaar hielden/houden. Zat er geen passie of iets meer in.

We zijn els goede vrienden uit elkaar gegaan. We hebben nog steeds goed contact en doen ook gewoon nog een bak koffie etc samen. Alles met betrekking tot de kinderen gaat in overleg en dingen als ouder gesprekken doen we samen.



Mijn eigen ouders daarintegen was pure horror dat is nooit goed gegaan de omgang met ons was niet goed. Ik was 11 toen ze gescheiden zijn en sinds 10 jaar heb ik geen contact meer met mijn vader

 

Ja eerlijk zijn de key tot communicatie en nee je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn, maar O wat is communicatie met m'n ex moeilijk..... Omdat ik keer op keer merk dat zijn eigen belang altijd voor de kinderen komt. Hoe hard hij ook roept dat dit niet waar is.
En vooropgesteld dat ik ook zeker niet perfect communiceer, maar hoe kom je ooit uit die vicieuze cirkel waarin het tijdens ons huwelijk altijd al aan mij lag... Want als ik maar beter m'n best deed dan zou ons huwelijk het misschien nog redden....
In elke communicatie met m'n ex blijf ik er tegen aan lopen dat hij mij van alles in de schoenen probeert te schuiven en hij altijd alles goed doet volgens zichzelf. En dat we nu niet face to face elkaar kunnen spreken, ja dat is enorm verdrietig (vind ik ook) maar hé dat ligt niet aan hem want hij wil het wel anders.....
En dat zegt hij ook gerust tegen onze kinderen.
Voel me dan zo met m'n rug tegen de muur staan.
Als er ooit eens een erkenning van zijn kant zo komen van z'n eigen tekortkomingen en nog belangrijker een erkenning/respect voor mijn gevoelens en verdriet door alles wat er gebeurd is, erkenning dat zijn overspel en het voor liegen over zoveel zaken zo enorm veel kapot heeft gemaakt. Zijn verwachting van hé wij blijven wel even goede cô ouders, want is ons huwelijk konden we altijd alles ook altijd zo goed samen regelen...... Is zo ontzettend ver van de realiteit... Ver van alle pijn en verdriet die er nu ligt op tafel.
Ik weet niet of wij ooit op de punt komen dat wij weer normaal kunnen communiceren.
Gelukkig zijn de meeste regelzaken voor onze kinderen wel soort van bespreekbaar, zitten we ook samen bij school gesprekken (al wisselen wij onderling dan geen woord)
Dat is het meeste wat nu haalbaar is voor mij. En ik ben blij dat dit in ieder geval wel een soort van lukt. En nee, ik zeg geen kwaad woord over hun vader tegen de kinderen, ook al is dat soms enorm moeilijk

 

Wat moeilijk allemaal! Ik heb de mazzel dat ik verbaal sterk ben.
Misschien heb je wat aan een van deze tips:
Probeer als je met hem praat (of schrijft) te luisteren om te begrijpen wat hij zegt. In plaats van te luisteren om een reactie te kunnen geven. Het gaat er namelijk niet om wie “gelijk heeft” maar om hoe jullie beiden iets ervaren.

Probeer te praten vanuit ik of wij vorm, je praat dan subjectief en mensen zijn dan vaak meer bereid te luisteren.
Als je praat in je/jij/jullie vorm dan voelt dat bij een ander sneller verwijtend.

 

Bedankt voor de tips, zit er gelijk even goed over na te denken in hoeverre ik soms niet genoeg luister.
Andersom merk ik dat m'n ex totaal niet open staat voor mijn argumenten of zienswijze op een onderwerp, hij heeft voor ogen dat ik alles doe om hem dwars te zitten Terwijl mijn insteek juist is wat is het belang van mijn kinderen en dat we dat voor ogen moeten houden. En dat het belang van de kinderen dan consequenties kan hebben voor hem en mij, ja dat is logisch.
Maar goed, nu ga ik het wel weer gelijk terug gooien op m'n ex. Ik zal echt nog eens goed nadenken over jouw tips en hoe ik ze zelf kan gebruiken
Ik ben verbaal ook niet op m'n mondje gevallen, maar m'n ex en ik zitten in zulke negatieve patronen. Die zijn moeilijk te doorbreken.

 

Ik denk dat het komt doordat er zoveel verdriet en pijn is overgebleven na het eindigen van een relatie. En in elke relatie (met wie dan ook, je collega's, de leraar van je kind, je vrienden) alles is gebaseerd op veilig voelen bij elkaar. En die veiligheid is tussen exen weg. Dus je hebt twee mensen die met hun eigen verdriet en pijn zitten, welke vaak niet goed kan worden uitgesproken naar elkaar. Maar dan ben je nog wel gezamenlijk ouders, hoe vind je dan weer de manier om goed met elkaar te kunnen praten over de kinderen als je beiden zo je eigen verhaal hebt. Beiden ws genoeg pijn en verdriet met zich mee draagt. Welke je niet meer goed met elkaar kan bespreken.
Alle gezamenlijke grond,, gedachtengang van waaruit je de kinderen opvoedde is nu gekleurd.. En in je relatie ging je samen de weg zoeken in de opvoeding,, stond je open voor elkaars mening en zocht je samen naar de juiste weg. Maar nu is er vaak zoveel gebeurd wat alles zo ontzettend beïnvloed in de communicatie.

 

Bijna alles wat onze zoon betreft gaat via de mail, dat vind ik wel eens jammer. Het is wel wat ongemakkelijk als we samen iets doen, maar het gaat om onze zoon.

 

Hier 2,5 jaar uit elkaar.
Communicatie is goed. Al zou ik wel wat vaker even samen echt praten over onze zoon. En niet alleen even tussen door.
Ex houdt zich goed aan afspraken.
En soms doen we wat met zn drieën.
Zoon is er aan gewend want was net een jaar toen we uit elkaar gingen.

Ik merk dat het goed is om zoon altijd goed voor te bereiden op alles. Op een planbord ziet hij wanneer hij bij wie is.

 

He bah wat verdrietig... Om zo teleurgesteld te worden door je eigen vader...

Zo'n streek heeft mijn opa ook geleverd tegenover mijn moeder. Die liet toen ze 6 was alles achter. Ik heb hem nooit gezien en ook niet willen leren kennen. Ook daarin heeft mijn moeder gezegd als je hem wilt leren kennen dan help ik je zoeken. (wat een lieverd he)
Als die zak niet geïnteresseerd is in zijn kinderen is ie ook geen kleinkinderen waard! Was mijn reactie.

Nu is ie dood, kwamen we achter omdat mijn oma ineens weduwe pensioen kreeg.
Echt rare situatie om zo te horen dat ie er niet meer is.

De wil voor kinderen moet er wel bij beide ouders in zitten, anders wordt zo'n verhouding die mijn ouders hebben 3xniks

 

Hier is er nog veel wrok aangezien ik weg ben gegaan, snel weer “aan de man” was en ook nog eens samen een kindje heb gekregen. Hij communiceert alleen via whatsapp, wat ik niet fijn vind maar het is beter dan niks. Ik probeer overigens wel gesprekken etc te plannen die hij doodleuk een dag van te voren af zegt....

 

Ik zie natuurlijk ook gelukkige gezinnetjes. Als ik in het centrum loop bijv. Gezellig papa mama en kind(eren). Toch denk ik dan weleens. Het kan best dat de kinderen een bonus vader of moeder hebben en dat de echte vader of moeder ergens "alleen" zit, lijkt me echt vreselijk als zijn man met een nieuwe liefde en mijn kinderen als gezellig en leuk gezinnetje ergens loopt en de mensen het als oorspronkelijk gezin zien. Alsof ik als moeder er niet meer toe doe.

 

Mijn ex en ik zijn ook gescheiden maar gek genoeg nog heel goed bevriend we waren gewoon uit elkaar gegroeid. Als stel wilden we uiteindelijk andere dingen van elkaar en van het leven. We zijn sinds maart 2016 uit elkaar. In juli ging ik mijn huurhuis in. Begin dit jaar officieel gescheiden (hij heeft me nog een tijdje terug gewild dus duurde even voor we zo ver waren) en dat was hilarisch bij de mediator, want ik zat daar met mn zichtbare babybuik de grootste lol te hebben met de vent waarvan km ging scheiden. We zijn nu alles rondom onze koopwoning aan t afronden.

Hij is overigens niet A zijn vader. Maar ook onwijs lief met hem

Mijn eigen ouders konden met moeite beleefd zijn tegen elkaar. Ik snap het hoe en waarom inmiddels. Maar als klein meisje echt niet.
Mijn moeder probeerde het nog wel netjes te doen, mijn vader maakte mijn moeder gewoon echt zwart tegenover mij. Zo laag..

 

Ik denk en spreek uit ervaring dat ook een nieuwe liefde heel veel kan doen in je relatie met je ex.
In eerste instantie was het contact prima tussen ons. We konden zelfs nog lachen en oude koeien uit te sloot halen. Maar de dingen veranderden toen hij een nieuwe relatie kreeg. Zij vond het denk ik niet normaal dat je nog zo bevriend met elkaar omgaat, dus werd alles verboden. Zij hadden hun eigen leven! Dus niet meer bij elkaar naar binnen voor de overdracht, blokkeren op whatsapp, de overdrachten tot het minimum beperken en mij zo min mogelijk en liefst zo kort mogelijk willen zien. Elke keer als het hen niet uitkomt krijg ik mijn kind een dag extra, dat is hun verlies denk ik dan maar. Elke keer als het andersom eens gevraagd wordt kunnen ze niet. Dit is een kleine greep uit wat ik allemaal ervaar. Het is inderdaad zoals iemand anders net al schreef, niet zijn kind voorop zetten, maar zijn nieuwe gezin dat op de eerste plaats komt. Hij moet namelijk met haar leven en hun regels.

 

Ik lees helaas stilletjes mee voor dat komen gaat

 

Heel veel sterkte!! Bereid je voor, lees je in en bedenk wat jij heel belangrijk vindt om "over te houden" (in de omgangsregeling,afspraken in ouderschapsplan ect) en als je nog niet in geschreven staat bij de woning stichting doe dat dan zo snel mogelijk!