bovenste twee stukken is wel het idee wat ik wil gebruiken, maar zoals ik zei ben ik er nog niet tevreden over. Vanmiddag lukte het niet meer, dus heb het maar opgeschreven zoals het in me op kwam en dan kijk ik er morgen nog een keer naar. Heb er in mijn boekje een groot uitroepteken bij gezet, dus ik weet dat dit nog bijgeschaafd moet worden. Ben nu bezig met een droom van Jenny die zich afspeelt nadat ze bijna werd aangereden. weet niet eens meer of ik dat stuk nog heb gedeeld hier
Nog even bedenken waar ik een passende crimineel vandaan haal. Had niet in de planning om dat erbij te gaan halen
Laat die naalden dan in 1ste instantie weg. Dat ze eerst ziem wordt ofzo en dat er later een naald op de plek van de bloemen wordt gevonden. Ergens tuasen gevallen ofzo.
O ja, dat is ook wel een goed idee eigenlijk. Of even uitzoeken of er iets op de bloemen gespoten kan worden waardoor je ziek wordt. Soort gif ofzo.
Nou dat was een geslaagde eerste dag hier. Ver over de 1667 woorden gegaan en lekker op dreef. Grappige is dat ik een karakter van mijn vorige boek spontaan terug heb laten komen. Iets wat echt niet in de planning zat. Leuk hoe dat kan lopen.
Nee, ik ben daar een paar jaar geleden mee begonnen maar niet afgemaakt. Dus een boek mag ik het eigenlijk niet noemen. Helaas, want ik denk nog steeds dat het potentie heeft.
Ik heb net een van mijn favoriete personages vermoord Ik moest wel, want het is essentieel voor het verhaal, en ze komt gewoon terug, maar toch.
Vergeet de bos rozen! Nou ja, die heeft ze wel gekregen, maar meer niet. Ik heb Jenny zojuist vergiftigd
Zenuwslopende minuten gingen voorbij zonder teken van wat er binnen in het huis gebeurde. Uiteindelijk kwam de collega van de eerdere ambulancebroeder naar buiten en instinctief wist ik dat wat ze ging zeggen geen goed nieuws zou worden. Ik probeerde me er voor af te sluiten, als ik het niet hoorde wat ze zei, dan was het niet echt. Dan kon ik nog even blijven geloven dat Esrin, mijn lieve Esrin, gewoon te eigenwijs was geweest door te gaan sjouwen met een te groot schilderij en was gevallen van de trap, dat ze nu met een gekneusde enkel op de bank zak, grappen te maken over het aantrekkelijke uiterlijk van de ambulancebroeder, of ze te shockeren met verhalen hoe ze ooit danseres was geweest in Las Vegas. Dat deze unieke, bijzondere vrouw, me morgen weer ging rond commanderen op dat typische toontje zoals alleen zij dat kon, waardoor het onmogelijk was om je er aan te irriteren en je gewoon deed wat ze vroeg. Nog even geloven, dat deze energieke vrouw, die altijd vol leven zat, ook daadwerkelijk nog leefde. Maar ik wist dat het niet zo was. Esrin, de prachtige vrouw die me in een korte tijd zo dierbaar was geworden, was er niet meer. Ze had het geweten. Haar afscheid van gisteren, de iets te lange knuffel, de keuze van haar woorden. Hoe ze de vragen over haar naderende reis had ontweken en er alleen vaag over had gesproken. De noodzaak van haar uitleg over haar ontmoeting met Rune. Alleen Esrin kon aan de vooravond van haar overlijden zeggen dat ze snel iets van zich zou laten horen. Alsof ze op vakantie was in een bungalowpark en wel even een typisch toeristisch kaartje zou sturen met de lokale bezienswaardigheden. Ik kreeg een beeld in gedachte van Esrin, die aan de poorten van de hemel commandeerde naar een van de engelen om voor haar een postzegel te regelen, zodat ze een kaartje kon sturen en alles vertellen over haar avonturen met Elvis en Amy Whinehouse. Als er een God zou bestaan, had hij zijn handen vol aan haar.
Dit lijkt me zo gaaf om als boek te lezen ik ben echt nieuwsgierig. Ik heb zojuist Jenny laten dreigen met een tijdelijke scheiding. Daniël is zich lam geschrokken. Ze heeft de vergiftiging overleefd, ook na haar soort-van-epileptische aanval.