Waarom bied jou dochter jou excuses aan als ze een grote mond tegen oma heeft gegeven ? Daarvoor moet ze dan toch bij oma zijn en dan kunnen ze het samen uitpraten
Maar als je zelfs met doeken hier rekening mee moet houden lijkt het me een behoorlijk uitzonderlijke situatie. Ik heb werkelijk nog nooit gehad dat een kind zover tekeer gaat dat water aan te pas moet komen om het gillen te kalmeren. Ook niet bij andermans kinderen. Laat staan structureel. Ik zou dus eerder op zoek gaan naar de triggers en deze proberen te voorkomen, dat het kind leert op een andere manier om te gaan met emoties. Hoe kun je het kind dan fysiek oppakken en naar de kraan dragen als het zo extreem tekeer gaat dat je op geen andere manier tussen kunt komen?
Het gedrag van het kind kun je niet vergelijken nee, daarin heeft het nog veel te leren. Respectvolle bejegening zou echter in elke relatie hetzelfde moeten zijn naar mijn mening. Hoe kunnen we kunnen kinderen dingen aan- of afleren die we zelf wel anders doen? We willen dat onze kinderen respectvol om gaan met anderen, we schreeuwen niet we kunnen gewoon praten, we slaan elkaar niet we kunnen het gewoon vertellen als er wat is, enzovoorts. Maar het vervolgens zelf wel doen als we ons geduld verliezen of het echt niet meer weten zou dan wel geoorloofd zijn? Gedrag dat we van onze kinderen verwachten moeten we in ieder geval dan zelf ook laten zien. Ik zou er overigens ook erg naar van worden als oma mijn kind zou slaan. Wij hebben er zelf heel bewust geen behoefte aan om dat ooit te doen. Ik zou daar dan ook heel veel moeite mee hebben als dat zou gebeuren. Ik vind aan de andere kant haar uitleg dat ze dat niet had moeten doen voldoende. Sowieso mijn dochter geen sorry laten zeggen en oma wel, vind ik ook raar. Je geduld verliezen of het anders echt niet meer weten kan ik ook nog wel indenken. Het is soms ook zo ontzettend moeilijk om te bedenken wat wel te doen. En niet iedereen is hier even inventief in. Wel zou ik ervoor kunnen kiezen dat ik mijn kind niet meer in haar eentje met oma zou laten meegaan. Als zij dit gedrag vertoont bij oma en oma hier niet goed op weet te reageren is het misschien geen goede zet. Oma kan natuurlijk ook geschrokken zijn en uit impuls dit hebben gedaan, vroeger was het toch meer normaal om dit te doen. Misschien wil oma er zelf graag een oplossing voor vinden om het te voorkomen. Ik zou dus zeker wel samen hierover praten.
Grote mond of niet, als volwassen persoon verlaag je je niet door een tik te geven! Ook al weet je geen raad meer. Geweld lost nooit iets op, ook geen tik. Overigens schrik ik hier ook echt van de koud water/douche ideeën. serieus gewoon barbaars naar mijn mening.
Sorry, maar soms moet ik echt een beetje lachen om jullie reacties. Een gevaarlijke situatie??? Daar was helemaal geen sprake van. Madam wilde gewoon niet wat oma zei haar te doen en dat kwam er niet netjes uit.
Dit is idd wat ik er mee gedaan heb. Het er met Mn dochter over gehad en beide kanten uitgelegd. Dus tussen oma en kind is het nu ‘klaar’. Maar neemt niet weg dat ik de reactie van mijn moeder afkeur. Slaan om woorden. Kom op zeg! Ik wil dat dit nooit meer gebeurt. Volgens mijn moeder sloeg ze uit frustratie, het was geen ‘pedagogische tik’ zoals je dat noemt. Dan maak ik me wel een beetje zorgen, als woorden van een 5jarige je zo frustreren dat je gaat slaan.
Ik ben het helemaal met je eens dat oma geen tik had mogen geven in die situatie, en ik zou het ook niet waarderen als ze er geen excuses voor aan wil bieden. Natuurlijk mag een kind niet brutaal zijn, maar het is ook wel gewoon normaal kleutergedrag. Slaan (en ja, een tik vind ik slaan) is géén normaal gedrag voor een volwassene. Dochter hoort sorry te zeggen, maar oma absoluut óók.
Ik kan me voorstellen dat ze voor haar gevoel out off options was. Even geen raad meer weten en dan maar de ouderwetse manier. Bespreek met oma wat de mogelijkheden zijn, bijvoorbeeld laat haar zeggem wat ze voelt hoe jij nu praat maakt me verdrietig maar ook boos. Doet ze er niks mee, verbind er anders consequenties aan, stop met fietsen en praat. Laat haar een stuk lopen, straks geen filmpje of niks samen doen. Ondertussen zou ik ook met dochter praten en aamgeven dat wat ze doet oma verdrietig maakt, waarom zo tegendraads, heeft ze een reden?
Nogmaals: ik hoorde pas 2 dagen later van het voorval. Oma woont 3 uur rijden bij ons vandaan en het is inmiddels anderhalve week geleden.
Maar hoe kan oma dan wel excuses aanbieden en andersom niet? Logistiek is het van die kant wel uitvoerbaar? Juist omdat het 1,5 week geleden is zou ik het niet meer op spits drijven. Je moeder heeft gezegd dat ze het uit de frustratie deed. En jij schreef dat de dochter niet wilde wachten met het fietsen, dat lijkt me zeker niet per definitie ongevaarlijk. Helemaal niet in combinatie met een ouder iemand die er achteraan moet.
Nogmaals, tussen oma en kind verwacht ik nu niets meer. Maar naar mij verwacht ik inzicht en ‘sorry’ en het vertrouwen dat dit niet weer gebeurt. En áls dit weer gebeurt dat zij dan volwassen genoeg is om op dat moment (of een uur later) haar excuses te maken naar mijn dochter voor haar niet-acceptabele gedrag. Van mijn dochter verwacht ik hetzelfde, maar niet in een ‘voor wat hoort wat’ situatie. Ik vind dat oma, aangezien zij volwassen is dan excuses moet aanbieden ongeacht of mijn dochter dat doet (voorbeeldgedrag). En als ik bij thuiskomst hoor van een voorval als dit zal ik mijn dochter helpen in het ‘sorry’-zeggen door haar te laten inzien dat wat zij deed niet door de beugel kan.
Ik zou het niet goedkeuren. Van beide kanten niet. Een grote mond naar opa en oma is een besliste no-go. Een tik op de billen geven is niet de juiste oplossing. Beide niet ok. Maar het zo groot maken en het zo veroordelen gaat me ook te ver. Gewoon in gesprek blijven met elkaar en wat minder veroordelen.
Toch verwacht ik wel dat het verkeer (fiets) er iets mee te maken had. Mijn moeder vertelde mij dat ze om haar kleinkinderen 10x bezorgder is dan om haar kinderen. En vooral op straat. Ze ziet overal gevaar waar ze dat vroeger veel minder had. En zelf merk ik dat luisteren in het verkeer zo belangrijk is. Ik zeg zelf ook tegen mijn zoon van 5: op de fiets moet je gewoon doen wat ik zeg. En daarmee klaar. Kinderen van 5,5 die een eigen plan trekken in het verkeer. Niet fijn. Natuurlijk is een tik op de billen geen goede oplossing. Maar dat heb je toch al duidelijk gemaakt aan je moeder? Wat kan ze doen en wat wil je horen om de situatie weer ‘goed’ te krijgen?
Beide niet oké en moet het niet zo groot maken? Serieus Het is een kind!! Een kind is weleens vaker brutaal, die heeft ongeacht wat voor gedrag ook nooit een tik nodig! Tik is in geen geval goed te praten en dat mag oma best in haar oren knopen!
Dit heeft mijn moeder ook, en is ook logisch. A: ze zijn op dat moment verantwoordelijk voor het leven van een kind van een ander, B: liefde voor een kleinkind schijnt nog feller te zijn dan voor eigen kind C: ze zijn zelf een jaartje ouder en waarschijnlijk minder vlot
Ik wil toch even kwijt dat ik vind dat er heel hard geoordeeld wordt over de natte doeken methode. Ik ken kindjes die een fase zulke vreselijke driftbuien hadden dat ze makkelijk een uur lang keihard met hoofd, armen, benen tegen de grond/meubels bonkten. Die kwamen echt beter/sneller uit hun driftbui als hun moeder een natte koude doek op zijn hoofd legde. Ze zijn is er gelukkig over heen gegroeid, gaan nu naar een normale basisschool. Maar alle kinderen zijn anders en in mijn ogen is een koude doek soms minder mishandeling dan je kind negeren en zichzelf flinke blauwe plekken laten bezorgen.
Ik zou het ook niet pikken. Als mijn kinderen brutaal zijn dan mag daar zeker op gereageerd worden, maar je houdt echt je handen thuis. Vraag me af waarom sommige ouders het wel zouden "pikken" van oma? Waar ligt dan de grens. Mag de juf dan ook een tik op de billen geven, of de buurvrouw of tante..