Ik heb een tijd terug een topic geopend over mijn paniekaanvallen/angsstoornis dit is op dit moment gelukkig te hendelen de paniekaanvallen zijn meer lichamelijk dan geestelijk. Ik sport nu veel meer en dit heeft duidelijk positef invloed. Helaas zijn mijn angsten nu weer verschoven naar sociale angsten.ik heb dit alleen op school van mijn kinderen daarbuiten eigenlijk niet.mijn jongste is sinds kort naar school en ik sindsdien altijd gestrest rond op school bang om veroordeeld te worden of uigescholden te worden. In therapie heb ik geleerd mijn gedachteb anders te maken..maar dan gebeurd er weer iets en dan denk ik zie je wel mijn gedachteb hebben wel gelijk (bijv iemand die even een domme opmerkingen moet maken)tegen iedereen word wat gezegd behalve tegen mij.. ik weet niet hoe ik de komende 4 jaren dit nog vol ga houden. Nog meer hier last van of een sociale angstoornis in bepaalde situaties? Tips hiervoor?
Ik heb het af en toe op drukke plaatsen en vooral in het verkeer (dat begon met 1 bepaalde weg en is alleen maar erger geworden, nu ook bij regen, mist, vorst, in het donker, op de snelweg, alle wegen die ik niet ken). Al bij meerdere therapeuten EMDR therapie gehad helaas kom ik er daarmee niet overheen.
Ik ben er (grotendeels) vanaf gekomen met CGT (cognitieve gedragstherapie). En ja, je gedachten houden je voor je gek. Dus het is belangrijk om steeds te blijven toetsen of wat je denkt, redelijk is. En dan écht toetsen aan de werkelijkheid en je emotie kritisch bekijken. Maar als je dat bij therapie hebt gehad, zal dat je bekend voorkomen. Het is een kwestie van volhouden. Een denkpatroon dat je al jaren hanteert is lastig om vanaf te stappen. Dat kost tijd en veel vallen en opstaan. Sterkte ermee, ik hoop dat het je lukt!
Dat heb ik dus helemaal niet. Het is alleen op school van mijn kids krijg dan ook geen paniekaanval maar ben über gestrest
Emdr, cognitieve gedragstherapie, het leek het bij mij allemaal alleen maar te verergeren. Ik ben nu halverwege deze therapie en kan voor het eerst in 20 jaar zeggen WOW. Het gaat echt de goede kant op! www.agorafobie.be Heel veel sterkte, ik hoop dat je er snel vanaf zult komen en weet dat je zeker niet alleen bent! Maar dat je het wel alleen zult moeten(en kunnen) oplossen!
Weet je zelf waar de gedachten waar je stress van krijgt vandaan komen? Wat zeg maar de onderliggende oorzaak is?
Klopt weet hoe het werkt.brengt me vaak ook wel weer rust tot ik weer pieker.of ik weet het thuis zo goed en dan op het moment zelf loop ik nog steeds gestrest rond.Maar het vervelende is dat er soms ook dingen gebeuren..Iedereen word gedag gezegd behalve ik. Of ik doe zelf even een praatje en er word bijna niks terug gezegd en dan ga ik weer twijfelen..
Ik volg een combinatie van schematherapie en EMDR, en ondanks dat ik nog een lange weg te gaan heb merk ik al wel verschil.
Heel herkenbaar, ik vind het al verschrikkelijk als ik mensen moet passeren of moet vragen of ik er misschien langs mag. Drukke plekken met veel mensen? Liever niet, ik heb veel verschillende therapieën daarvoor gevolgd maar niks heeft gewerkt. (Zoals emdr) Ik ben nu op het punt terecht gekomen dat het is zoals het is. Overigens vermijd ik dan weer niks.
Ik heb dit ook extreem met school, tot bijna flauwvallen aan toe. Op een gegeven moment heb ik de kinderen een stukje voor school afgezet.. Nu zijn ze wat ouder en lopen ze met zijn drietjes, maar pfff ik vond het ook een hel. Moet zeggen dat ik er sowieso wel last van heb op drukke plekken. Ik hoef bv ook niet in een drukke rij te gaan staan bij een pretpark. Bij mij heeft helaas therapie niet gewerkt.
Herkenbaar in bepaalde maten. Op school voel ik me ook niet zo op m'n gemak maar het wisselt naar gelang mn gemoedstoestand. Heb er vooral last van als ik in m'n eentje (of met mn kids) dingen wil ondernemen. Samen met partner heb ik er geen last van maar als ik alleen ben kan ik erg nerveus worden. Daardoor kies ik er dan snel voor om dingen niet meer in m'n eentje te doen. Onlangs zouden we met vriendinnen uit eten gaan. Ik moest met de bus en trein die kant op, alleen. Uiteindelijk afgebeld met een smoes. Inmiddels heb ik hulp gezocht ivm een dreigende burn out. Mindfulness lijkt voor mij een goede optie. Kans is groot dat de "plein/straatvrees" dan ook minder wordt.
Ik heb vaak gehoord dat emdr niet geschikt was. Inmiddels toch wat sessies gehad nadat ik daarvoor cognitieve therapie had. Ik ben heel positief over de emdr. Na een paar sessies merkte ik al verschil. De lichamelijke sensaties zijn minder.
Ik vermijd ook niks....heb mijzelf ook opgegeven als luizenmoeder om toch ook een beetje school betrokkenheid te hebben ook voor mijn kind. Het is wat het is kan ik helaas niet altijd toepassen ben bang om in een burnout oid te raken door al die stess..
Proberen waard toch? En de tip die ik kreeg: Probeer je gedachten te sturen. Welke kleuren jas zie je, hoe voelt het buiten (warm, koud, wind), probeer de straat onder je te voelen, hoe voelen je handen, enz. Dan ben je heel mindfull bezig en hebben je gedachten geen tijd om iets anders te doen. En probeer te bedenken dat anderen helemaal niet bezig zijn met jou. Voor hen zijn er veel belangrijkere dingen dan zich met jou bezig te houden. Klinkt niet heel aardig maar zo is het wel. Maar goed. Allemaal makkelijker gezegt dan gedaan.
Zulke dingen pas ik ook vaak toe.en ik weet dat mensen met hun eigen bezig zijn.maar ik krijg toch vaak genoeg een kut opmerking en dat haalt het allemaal onderuit
Klopt precies wat je zegt. Emdr kan zeker bij zelfbeeldproblematiek en angstklachten als onderdeel van de behandeling. De meeste emdr-therapeuten hebben enkel de basisopleiding gevolgd en zijn niet vaardig genoeg/ of hebben te weinig kennis om emdr hierbij toe te passen. Plus het staat niet in de richtlijnen, maar dat zegt niet altijd wat. TS nav je verhaal moest ik ook hieraan denken https://www.psycholoog.nl/behandelingen/acceptance-commitment-therapy/ Ik vind dit een hele fijne therapie en werkt net wat anders dan traditionele CGT. Mindfulness is ook onderdeel van ACT. Het werkt goed bij angst. Ik pas dit zelf heel veel toe bij al mijn rare psychische kronkels en mij ligt het beter dan traditionele CGT. Sommige gedachtes zijn te hardnekkig om ze minder geloofwaardig te krijgen. ACT zorgt ervoor dat je ze minder serieus leert nemen en je gedrag als reactie op je gedachtes gaat veranderen ipv de gedachtes zelf veranderen.