Nee is echt gewoon NEE. Vind het zo naar dat als ik mn grenzen aangeef, ivm mn gezondheid momenteel, anderen mij toch iets proberen te laten doen. Bleeghhhh ik zeg toch dat het niet gaat?!
Kun je niet een andere baan zoeken waarin je dan hopelijk wel gelukkig wordt? Heb zelf jarenlang in een situatie gezeten waar ik doodongelukkig van werd en door richting een burn-out ging. Beste beslissing ooit was om daar weg te gaan, om voor mezelf te kiezen....al is t soms wel eens dubbel, want andere collega’s waren echt heel leuk en functie inhoud ook!
Je hebt een hele slechte adem! En het is echt goor. (Al paar keer hardop gezegd maar schijnt er niet echt iets mee te doen) En jeetje waarom ben je altijd zo negatief en praat je zoveel over jezelf. Pfff ik word gewoon echt moe van je. Oh ja en als ik er gelukkig van word om dingen aan mijn lijf te laten veranderen is dat mijn keus. Bemoei je er niet mee!
Ja daar zit ik over na te denken. Maar ik wil iets heel anders maar weet niet goed wat. Ook werk ik er nog niet zo lang; pas sinds augustus.
Ach ik heb ook eens na paar maanden al besloten weer opnieuw op zoek te gaan. Ik pastte niet binnen die gesloten cultuur en verveelde me haast dood. Vond die 32 uur werken toen ook niks en kon voor mn gevoel niet de moeder zijn die ik wilde zijn. Dus uiteindelijk heb ik daar 5 maanden maar gewerkt en toen begon ik weer ergens anders. Soms kom je erachter dat iets niet bij je past, al had je er nog zo naar uitgekeken.... We zijn mensen en we maken nogal eens een verkeerde keuze geeft niks.
Even een update over die 'eikel van een vent' van me na mijn geraas gister... Vandaag om 9:45 geappt of hij thuis kwam (eerste werkdag na bevalling). Om 9:46 belde hij dat hij in de auto zat. Om 10:00 was hij thuis en vertelde dat hij de rest van de week thuis werkt (is vrij maar oproepbaar voor kleine problemen). En als nodig kan hij langer vrij nemen. Plus tijdens mijn poetsbui in de keuken (iets met controle krijgen) heeft hij me laten begaan om daarna me een enorme knuffel te komen brengen. Dat had ik nodig... we komen er wel. Wat ik wel WIL zeggen maar niet durf, is hoe dankbaar ik ben. En wat ik niet hardop ga zeggen is, buuf, jij bent nog gekker dan ik vanavond heel wat dingen in perspectief gezet.
"Nu even niet! Kunnen jullie dan niks alleen!" en "Laat me met rust!" Dat heb ik de hele dag op werk gedacht, maar dus maar niet hardop gezegd.
Dat ik gelukkig ben. Want als je het hardop zegt is het echt en als het echt is dan kan het mis gaan. (Oud stemmetje in mijn hoofd die ik gelukkig al heel lang kan negeren, maar gezien de situatie en geschiedenis toch wat ruimte lijkt te krijgen.) De kleine doet het goed, cerclage doet zijn werk goed en de hyperemesis lijkt 'dragelijker' te worden. Nog 4 weken en dan heb ik een cruciale data gehad, namelijk de extreme vroeggeboorte van de jongste* en kan ik misschien eindelijk (hardop) genieten van onze kleine in de buik.
Ik zou zo graag van 4 naar 3 dagen willen gaan qua werk, maar weet echt niet hoe ik dat op mijn werk moet rondboksen. Ik vind het werk ook heel erg leuk, dus wil ook niet gaan ruziën / op mijn strepen staan, maar gewoon tot een goeie oplossing komen. Maar ik durf het niet eens te vragen.
@Eva2011 , zeg het tegen hem! Woorden hebben kracht. Het is belangrijk voor een partner van wie de partner een depressie heeft om hoopvolle en positieve woorden te horen
Ik wil een andere baan. Meer geld kunnen verdienen met de zelfde uren die ik nu maak. Maar kan niks vinden. Of er is een omscholing voor nodig wat voor nu nog niet echt in de planning past. (Jong kind, in januari gaan voor een 2e kind, huis willen kopen etc). Ik heb een opleiding s beweging agoog, maar ik voel me niet goed genoeg in dat vak om er in te werken (iets met een mentor op school die me zwaar naar beneden heeft gehaald en met mijn diplomering toch dringend geadviseerd heeft niet te gaan werken in het vak) Maar ik wil gewoon een betere baan. Ik werk nu in een zwembad. Vast contract. Ik heb het er verder wel echt naar mijn zin. Maar mijn salaris is gewoon ruk...