Nou, ik heb het weer gedaan hoor. Ik heb mijn hoofdpersonen weer in de nesten gewerkt. Ik wilde een hoofdstuk schrijven vanuit Daniël zijn oogpunt dat hij de vakantie aan het plannen ging. De vakantie is nog niet eens gepland en hij heeft nu 10 kandidaten die de persoonlijke beveiliging van Jenny gaan regelen. En omdat de twee mannen die dat uiteindelijk gaan worden, kunnen pas over 4 dagen na de sollicitatie, vandaar dat hij haar een paar dagen meeneemt naar België. Op zich een goeie verhaallijn maarrrr.... Nu klopt het complete verhaal niet meer, want nergens komt er een bodyguard in beeld. Bij het plot moet ik dus een manier gaan verzinnen dat ze hem heeft afgeschud om Daniël te redden en tussendoor krijgt ze natuurlijk dat auto ongeluk en daar zit ze alleen in de auto. Echt. Ik ben een sufkop.
@Luuz haha dat is wel lastig ja! Geen idee hoe je je daar uit moet werken Mijn (inmiddels nieuwe) hoofdpersoon zou een serieuze rol krijgen in het verhaal om me weer op gang te krijgen. Hij is nu verstoppertje aan het spelen met een telepathische wasbeer en een 4jarige beschermengel in een verlaten stad en heeft er volledig schijt aan dat hij iets nuttigs moet gaan doen.
Haha hoe kom je er op Ik ga het gewoon schrijven en met het editen zie ik wel weer. Volgende hoofdstuk wordt een ruzie omdat Jenny geen beveiliging wil zijn toch weer heel veel woorden erbij. Zit nu op 38000
Gisteren ging een van mijn hoofdpersonen dood, maar hij is toch niet dood. Ik kon geen afscheid van hem nemen en ach, de trip naar het ziekenhuis achterin een Jeep is ook weer spannend (en meer woorden, yay!)
@Luuz Hoe kom ik er uit is de grotere vraag @boogiebril in het ergste geval mag je hem altijd in mijn wereld gooien, mijn doden zijn irritant levendig
Ik krijg nog even tijd om me eruit te werken. Ik heb mezelf echt in de problemen gebracht de jongste had buikpijn dus de hele avond verder met hem bezig geweest. Ik drink mijn wijntje op en dan duik ik erin met Netflix op de telefoon. Ik zie na het weekend wel weer.
Hahaha knap eigenlijk he. Heb je een heel idee bedacht, help je het zelf om zeep Ik vind het sowieso raar dat het lijkt alsof de hoofdpersonen hun eigen verhaal bedenkt, alsof je door ze bent overgenomen.
Hoe is het dames? Lekker een weekend vrij gepakt van het schrijven? Hier de afgelopen dagen echt flinke stappen kunnen maken (bijna 5K in 2 dagen, da's veel voor mijn doen ). En vanavond EIN-DE-LIJK het moeilijkste deel (met veel moeite en schrappen en opnieuw formuleren en en en) kunnen schrijven. Zit nu op ruim 35K, het einde komt in zicht!
Valt geen touw aan vast te knopen. Ik wissel tussen 5k per dag en dan weer 5 dagen niet ongeveer? Vond de afgelopen week wel zwaar, ben heel mijn flow kwijt, heb geen idee waar ik heen wil en bovenal kreeg ik gisteren een idee voor een heel ander verhaal.. Ik heb het idee dat nano me momenteel even tegen werkt omdat het creatieve aspect in bedwang komt door het 'moeten' schrijven. Ik maak het wel gewoon af hoor, maar ik probeer wel even wat rustiger aan te doen.
Ik herken het wel maar bij mij uit het zich in moe zijn en er ook wel mee klaar zijn. Maar het strebertje in mij zegt dat ik nog moet volhouden... Jij bent er echt bijna! Hopelijk heb je de flow vlug weer te pakken
Ja dat strebertje hè? Ik vertik het om zo dichtbij op te geven hoor!! Ik ga proberen het schrijven voornamelijk te beperken tot de uurtjes dat de kinderen sporten, dan komt het wel goed.
Helaas niet kunnen schrijven tot nu toe vandaag. Ik wilde boven de bedden verschonen en bedacht dat ik de kamer van de jongens even uit kon zoeken. Complete kamer overhoop gehaald en speelgoed uitgezocht. Daarna kamer van mijn dochter ook maar gedaan. Toen was het tijd om te koken en de oudste moest zwemmen Maar ik ben eruit! Stond te douchen en toen wist ik het. Daniël zijn bedrijf houdt zich stiekem bezig met duistere praktijken. Hij heeft een geheim klantenbestand met ‘lichte’ criminelen. Tommy was een oude vriend, maar ga ik veranderen in een klant. Die onbekende vrouw heeft een nette eigen bedrijf, maar haar man is wapenhandelaar en blijft redelijk onder de radar van de politie. Het complete verhaal gaat dus overhoop, maar dit gaat het worden. Nog 13.000 woorden dus ik moet er meer spanning ingooien. Doe ik wel pas in december, ga nu Daniël zijn verhaal eerst schrijven. Jenny komt halverwege het boek achter zijn geheim, want ze weet niet van zijn geheime klanten. Weet precies wat ik moet schrijven en als alles meezit hoop ik eind van de week zo goed als klaar te zijn.
Daniël gaat in het geheim dus eerst door zijn klantenbestand om te kijken of de stalker uit die hoek komt. De stalker is dus niet een studievriend maar iemand die van zijn praktijken gebruik heeft gemaakt in een ver verleden en na een paar jaar in de gevangenis nu wraak neemt. Dat gaat het worden.
Ik heb er maar een glas wijn bij genomen. Morgenavond heb ik een cursus dus moet echt even wat woorden maken vanavond nog.
DANIEL De angst en woede die ik voelde toen ik zag wat er in de doos zat is niet te omschrijven. Ik heb een vermoeden in welke hoek ik de afzender kan vinden, maar dat kan ik Jenny niet vertellen. ‘Ik denk dat we toch naar de politie moeten.’ Hoor ik Jenny zeggen. De schrik is nog af te lezen van haar gezicht waar de afdrukken van haar tranen nog zichtbaar zijn. ‘Misschien. Ik ben alleen bang dat ze niks kunnen doen.’ Antwoord ik. Ik moet haar ervan weerhouden om te politie te bellen. Ik besef me heel goed in welke positie ik inmiddels verkeer. ‘Hoezo ze kunnen toch niks doen?’ ‘Ik heb me de afgelopen dagen ingelezen over dit soort dingen. En ik ben er van overtuigd dat je een stalker hebt. Maar ze gaan niks doen zolang je niet bent bedreigd of bent mishandelt.’ Ze kijkt me vol ongeloof aan. ‘Wat een onzin! Dit is toch overtuigend genoeg! Daniel, er ligt hier een dode kuiken. Wil je zeggen dat zomaar kan? Dat dit normaal is?’ Ik sluit mijn ogen en zucht. ‘Nee, natuurlijk is dit niet normaal. En dat zal de politie ongetwijfeld ook vinden, maar ze gaan er toch niks aan doen.’ ‘Maar wat dan? Gewoon door laten gaan en we zien wel wanneer ik dood op straat lig?’ Ze stormt weg en de deur valt met een klap achter haar dicht. Goed gedaan Daniel, zeg ik tegen mezelf. Wat een puinhoop. Met een diepe zucht draai ik me om en loop achter haar aan. Ik vind haar op de stoep bij de voordeur en ik laat me naast haar zakken. ‘Dat bedoelde ik niet en dat weet je best.’ Zeg ik terwijl ik mijn arm om haar heen sla en haar tegen me aan trek. ‘Maar wat moeten we dan? We kunnen dit toch niet zo laten doorgaan? Eerst de roos, daarna een lege enveloppe, vervolgens word ik gebeld op mijn werk en nu dat dode beestje. Wat komt hierna?’ Ik wil niet over haar woorden nadenken, maar ze heeft wel gelijk. Dit kan zo niet doorgaan, ik weet heel goed welk risico ze inmiddels loopt. In het begin maakten we er nog een geintje van. Een roos van een geheime aanbidder. Mijn vrouw is knap genoeg om elk hoofd om te laten draaien als ze voorbij loopt, ze heeft liefde genoeg in zich om de hele wereld zich beter te laten voelen al beseft ze dat de helft van de tijd niet eens. De lege enveloppe was ook nog wel te verklaren, gewoon een vergissing, heel simpel. Maar het telefoontje van vanmiddag en het pakketje dat is verstuurd zegt inmiddels genoeg. Er is een dreiging en ik weet bijna zeker waar het vandaan komt. Ik moet alleen zorgen dat er geen politie bij komt kijken. Nu nog niet. We blijven nog een tijdje zitten voor ik haar omhoog trek en meeneem naar binnen.