Het vruchtje was niet meer goed gegroeid. Het stond op 6,2 weken terwijl ik nu normaal 8,2 weken ben. Woensdag is waarschijnlijk de curretage. Heb bloed moeten laten trekken en morgen moet ik bellen en dan een dag en uur afspreken voor de curretage. Dan gaan ze het weefsel ook onderzoeken. Misschien dat daar iets uit komt... Het is zo ontzettend oneerlijk...
Jezus.. wat een nieuws. Helaas weet ik hoe verschrikkelijk je je nu voelt. Heel veel sterkte @Jolo Ik hoop dat je steun en kracht vind bij je partner. Weet dat wij er ook voor je zijn wanneer nodig, ook al kunnen we niet veel, we zijn er wel ♡
Vreselijk oneerlijk... echt hey k weet gewoon niet wat te zeggen... heel veel sterkte en idd wij zijn er ook voor je ❤
Ik vind het zó kut voor je, Jolo... hoopte keihard met je mee dat je een prachtige echo te zien zou krijgen. En dan dit, rauw in je gezicht woorden schieten tekort op zo'n momenten. Héle dikke knuffel, zorg goed voor elkaar in je verdriet...
@Jolo heb je een beetje kunnen slapen? En ga je vandaag wat leuks doen met je vriend? Je hoofd zal daar totaal niet naar staan maar geloof me, het helpt je wel de dag door te komen. Doe rustig aan ♡
Dankjewel voor jullie lieve woorden meiden ❤ Mijn vriend is enorm lief voor mij en weet echt de juiste dingen te zeggen tegen mij. Ik had verwacht dat hij zich weer meer zou terug trekken zoals de 1ste twee keren, maar dat doet hij dus niet. Ik denk dat het hem dit keer ook pijn doet, omdat we nu eindelijk een vruchtje hebben kunnen zien en vorige 2 keren niet. Hij leeft echt heel fel met mij mee en vindt het ook erg dat ik die curretage nu allemaal moet meemaken. Ikzelf voel mij erg leeg vanbinnen. Ik had al zoveel plannen gemaakt en nu spat alles uit elkaar. Ik wil langs de ene kant wel opnieuw zo snel mogelijk starten met zwanger worden van zodra dat opnieuw kan, maar langs de andere kant zie ik de toekomst pessimistisch in en heb ik het gevoel dat ik volgende x weer een klap moet verwerken. Waarom kan mijn lichaam gewoon niet een vruchtje laten groeien? Precies dat mijn lichaam zich gewoon steeds ertegen wil afzetten en het als gevaar ziet... ik ben getest op antistoffen en stollings enzo, maar daar kwam niets uit. Het is gewoon weer 'pech', maar ik geloof na 3 x niet meer in gewoon pech... Ik blijf met een gevoel zitten dat er meer is, maar uit alle onderzoeken is niets uitgekomen... hoe kan dit nu nog pech zijn ??
Is het een idee om in een ander ziekenhuis verder te testen? Ik had in mijn ziekenhuis ook alle testen gehad en daar kwam niets uit, uiteindelijk heb ik me later over plaatsen naar een ander ziekenhuis die wel andere onderzoeken kon doen en daar kwam wel degelijk nog iets uit..
Logisch dat je je leeg voelt je leeft weken lang in een droom en spat zo uit elkaar... echt wat een oneerlijk iets. Wat super fijn dat jullie het samen kunnen verwerken en een plaatsje kunnen geven in der tijd. Ik zou der ook op aandringen om toch verder te laten kijken, als je echt met zon gevoel zit eb je dat vaak niet voor niets. En zou alles op alles zetten om dat uit te zoeken. Net wat @SummerB zegt. Wellicht vinden ze dan wel iets wat je gevoel kan staven. Kan me voorstellen dat je denkt dat het geen pech meer is. Nog maals heel veel sterkte
Ik was er gisteren idd wel over aan het nadenken om eventueel een 2nd opinion te vragen in het zkh van Brussel (Jette). Ik heb gehoord dat ze daar nog net meer onderzoeken zouden kunnen doen. Eerst nu afwachten tot ik de curretage heb gehad. Dan kunnen ze dit keer ook het weefsel onderzoeken, want dat kon de vorige keren niet aangezien dat spontane miskramen waren. Misschien dat er daar wel wat uit komt. Mijn mama gaat met mij meegaan en ik heb besloten om maandag naar de dokter te gaan om volgende week thuis te blijven. Even alles op een rijtje zetten en opnieuw mijn hoop terugvinden. Vanaf 14u kan ik bellen voor mijn bloedresultaten en ook een afspraak vastleggen voor de curretage. Hij sprak over woensdag.
@Jolo heel goed van je dat je volgende week thuisblijft. Je moet jezelf de tijd geven om dit te verwerken. Een second opinon is nooit verkeerd. Hele dikke knuffel, wij zijn er voor je. Ik lees in je onderschrift een mola? Heb je de uitslag van je bloed al gehad? Heel erg fijn dat je moeder je zo steunt ❤
Hcg staat nog hoog op 87.000 dus het gaat idd om een mola-zwangerschap... Ik heb gelezen dat je dan een halfjaar moet wachten om opnieuw zwanger te worden. De moed zakt mij echt in mijn schoenen
Ohh echt waar Jolo, moet je dan een half jaar wachten? En niet tot hcg weer gezakt is? Wat een hell zeg bah ja logisch dat je de moed dan in de schoenen zakt.
@Jolo Is dat halfjaar niet enkel als je die zware chemo-medicatie moet krijgen om de mola op te lossen ipv curettage? Ik hoop heel erg voor jou dat je niet zo lang hoeft te wachten... Groot gelijk dat je beslist om thuis te blijven van het werk. Zorg maar goed voor jezelf en elkaar.
Mola-zwangersschappen komen maar zeldzaam voor. Er moet zowieso een curretage uitgevoerd worden om het weefsel en zoveel mogelijk blaasjes weg te halen. In de meeste gevallen verdwijnen de rest van de blaasjes automatisch. Het hcg zou gemiddeld na een 3-4 maanden uit het bloed moeten zijn na de curretage, maar kan ook eerder zijn. Dat moet dan wekelijks worden opgevold en ook nog een echo van genomen worden. Daarna moet de hcg waarde 2 weken stabiel blijven, maar dan moet je nog elke maand langskomen op controle, omdat de blaasjes opnieuw kunnen beginnen woekeren. Vandaar mag je niet zwanger worden, want dan weten ze niet of het hcg van de blaasjes is of van de zwangerschap. In erge gevallen kan het weefsel ook kwaadaardig worden en verspreiden naar longen enzo. Dan is lichte chemotherapie nodig. De chemotherapie heeft wel een enorm hoge slaagkans.
Ik heb in ieder geval zonet een mailtje gestuurd naar mijn gyn welke van de 2 types mola's ik heb en meer informatie. De informatie hierboven heb ik ook maar van het internet (wel veel sites geraadpleegd).
@Jolo ik heb een vriendin die ook een mola zwangerschap heeft gehad en zij kreeg inderdaad pas na een paar maanden opnieuw groen licht.. In welk ziekenhuis ben je nu in behandeling? Goed dat je de tijd neemt hoor, je gaat het later merken als je dit niet doet. Natuurlijk is je hele droom in gestort en heb je (opnieuw) een klap in je gezicht gekregen. Zorg goed voor jezelf!
Het is een vrij onbekend ziekenhuis in België waar ik ga, maar ze hebben wel hun eigen fertiliteitsafdeling enzo. Ik wil gerust wel in privé bericht de naam zeggen, maar liever niet openbaar (moesten er toch mensen op het forum komen die mij zouden herkennen). Ik heb vooral veel moeite nu met het stoppen met nadenken en ik ben nu al aan het piekeren over een halfjaar. 'Wat als het lang gaat duren vooraleer we weer zwanger worden', 'wat als ik weer zwanger wordt en het gaat weer mis'. Ik weet niet hoe het mij gaat lukken om die 6 vreselijk lange maanden door te komen
Ik heb je even prive een bericht gestuurd. En dat laatste heb ik precies hetzelfde. Ik heb nu sowieso de angst, wordt ik ooit nog zwanger. En ik weet nu al mocht dat ooit lukken, gaat het nu wel goed? Verschrikkelijk... ik zou iets opbeurends willen zeggen maar ik weet het ook niet Sorry!