Personeelstekort in de zorg, hoe gaan jullie daar mee om?

Ik werk in een andere zorgsector maar heb ook jarenlang onregelmatige diensten gewerkt op een woongroep.

Laat vooral het personeelstekort niet jouw probleem zijn.
Het klinkt heel hard, maar dan is er maar niemand.
Dat is níet jouw probleem!! Echt niet!
Dat is het probleem van jouw werkgever en van de overheid/gemeente.

Ik heb in al die jaren zorg zoveel collega’s zien omvallen. En dat komt (meestal) door teveel hooi op je vork nemen en slecht je eigen grenzen voelen/bewaken.
De kracht van willen zorgen, is voor de meesten ook direct de grootste valkuil.

Je voelt aan alles dat je over je grenzen gaat. Stop daarmee.
Leg het terug bij je werkgever. Echt, het is niet jouw probleem.

 

Ik werk in het ziekenhuis als vpk op een Zware afdeling
Op dit moment van ons team 2 collega's thuis met een burn- out en 2 collega's thuis ivm lichamelijke klachten door het werk
En ik werk nu therapeutisch door de zwangerschap
Kortom een drama

Maar ik heb geleerd om zodra mijn dienst erop zit mijn werk ook af te sluiten
Het meerdere malen aangeven helpt niet er word geen personeel aangenomen de werkdruk word niet verlaagd dus ik doe ook niks meer extra's zoals langer blijven of extra werken

 

Precies dit!

 

Ik werk niet in de zorg dus vergeef me als mn antwoord hard gaat klinken.

Jouw organisatie heeft een probleem. Met het aantrekken en behouden van mensen. Met een ziektegeval. Jij niet. Maar door "zelfsturend" te zijn en menslievend, clientlievend, vindje dat je die diensten over moet nemen. Het wordt nu jóuw probleem gemaakt. En door al die diensten over te nemen word je langzaam overspannen omdat het niet bol te werken is en ten koste gaat van je gezin en gezondheid.
Dus mijn advies zou zijn neem afstand. Draai een tijdje alleen je eigen diensten. De organisatie moet dit oplossen niet jij.

 

Ik ben geswitcht van baan. Ik vond het belachelijk hoe ze met medewerkers omgingen. Soms stond je met 2 personen op 30 cliënten die zwaar pg waren inclusief agressie... waren soms om 13 uur nog bezig met de adl . Was blij als ik de mensen gedurende de dag een keer hoi kon zeggen in het voorbij rennen...

Nu is het werk zóveel relaxter, tijd voor een spelletje vaak. Geen agressie meer heerlijk.

Overigens zeg ik nu vaker nee tegen openstaande diensten.

 

Ik heb mijn baan opgezegd en ben voor mezelf begonnen. Ik was er klaar mee om een dubbele caseload te moeten draaien en continue half werk af te leveren. Mijn oude team draaide al heel lang op halve kracht als gevolg van langdurige zieken. Door mijn vertrek is het probleem voor de overgeblevene groter geworden en ze kunnen geen vervanging vinden. Heel vervelend, maar ik heb besloten dat het niet meer mijn probleem is, maar dat van de organisatie. Ik vind mijzelf en mijn gezin belangrijker.

Mijn advies is vooral harder worden en leg ook uit waarom. Niemand kan het je kwalijk nemen dat je wil voorkomen dat je onderuit gaat. Je moet beter voor jezelf gaan zorgen, want de organisatie doet het niet voor je. Desnoods als team een statement maken richting management. Begin in ieder geval met ‘nee’ zeggen tegen extra diensten.

 

Hier ook veel open diensten. Wij vullen een deel zelf in, max 8u per week boven contracturen. De rest "nemen we af" van medical group.

 

Ik snap trouwens dat ‘nee’ zeggen in de zorg heel moeilijk is. Je weet dat je hierdoor mensen die hulp nodig hebben met hun problemen laat zitten. Mij hielp het om te denken dat ik dat niet deed, maar dat ik hierdoor gedwongen werd als gevolg van het handelen hoger in de organisatie en de politiek. Laten ze maar een clientstop instellen en de wachtlijsten verder laten oplopen. Het probleem lijkt voor de politiek nog te weinig zichtbaar, omdat we voor een deel het probleem zelf in stand houden vanuit ons verantwoordelijkheidsgevoel. Hoe moeilijk is het om hulpbehoevende mensen in de steek te laten en daar wordt teveel misbruik van gemaakt.

 

Precies.

 

Ik draai doe alleen hoogst nodige. (werk als fysio in de zorg) client en personeel staat op 1, die shit administratie blijft lekker liggen.

Knal het bij je leidinggevende neer en zeg regel heel snel wat, want ik raak overspannen. (en dat wordt je ook al dit structureel zo door gaat)
In mijn zwangerschap heb ik ook veel te lang door gelopen met veel te zwaar werk. Eerdat vervanger was was al 32 weken... Echt snel aan de rem trekken. Desnoods als team.

Zelfsturend als team, prima maar dan moet je wel volledig team hebben

 

Ik werk ook in de zorg, en opzich hebben wij geen personeels te kort maar wel een heel hoog ziekte verzuim. Dat maakt het personeels te kort hetzelfde. Wij als team hebben besloten tot hoever we iets kunnen oplossen en daarna leggen we het bij de team manager. In de eerste instantie kregen wij het ook terug zelf sturend bla bla bla. Toen als team een afspraak willen maken met de locatie manager, kregen we geen reactie op. Door naar de raad van bestuur, die reageerde wel en schrokken hoe het ervoor stond. Ineens was de team manager er en kon er vanalles geregeld worden. Als team hebben wij hier achteraf kunnen lachen, de team manager niet.
Kortom, zoek het hoger op en leg het probleem bij iemand anders neer. Uiteindelijk hebben wij zzp'ers mogen inzetten, oke het is niet heel best voor de structuur van de zorg maar er staat wel iemand en ik kan gewoon thuis bij mn gezin zijn zonder overspannen te worden

 

We zijn in de zorg echt knettergek met zijn allen. Ik probeer mijn grenzen te bewaken door vaker nee te zeggen. Dat is heel moeilijk.

 

Mensen in de zorg hebben een groot zorghart voor anderen waardoor ze zichzelf nog wel eens voorbij lopen.

Ik ben zelf leidinggevende in de gehandicaptenzorg.
Binnen onze organisatie doen we veel aan aantrekken van nieuwe medewerkers.
Zo werken wij ook met aspiranten. Medewerkers zonder diploma die vaak uit een ander werkveld komen.
Ze werken eerst als aspirant en gaan later een opleiding volgen betaald via de werkgever.

Nu werken wij met woongroepen waar men altijd met zn 2-en staat dus dan in een aspirant ook goed te plaatsen. In de situatie van ts werk je alleen.

@ts dit is zoals anderen zeggen niet jouw probleem. Werk alleen extra als je dat wil en hou het plezier in je werk.
Als je Doorgaat met zoveel extra werken komt dat je gemoedstoestand ook niet ten goede met misschien wel uitval tot gevolg.
Daar zit niemand op te wachten

 

Ik werk als ambulant begeleider wij hebben ook een tekort. We proberen nu om nieuwe mensen aan te nemen, maar dat gaat helaas ook niet zoals gepland.
Ik heb een contract van 15 uur en ga daar niet over heen! Één van mijn cliënten kan niet meer op mijn werkdagen, er is helaas niemand die hem over kan nemen. Ik ga nu dus op mijn vrije dag naar hem toe. Heb tegen mijn leidinggevende gezegd dat ik dit tot half januari doe. Daarna stop ik er hoe vervelend ook voor mijn cliënt mee.

 

Zoals al gezegd het is niet jouw probleem, ook al voelt het wel zo want er zijn natuurlijk mensen afhankelijk van jouw zorg. Uiteindelijk moet dit duidelijk worden hogerop, dus toch (gezamenlijk) vaker nee zeggen. Dan moeten ze de zorg aantrekkelijker maken (mensen laten omscholen en meer salaris).
Nu is het jouw/jullie probleem en vallen er meer mensen uit.

Ik heb in een andere sector een beetje hetzelfde gehad. Elke dag in eigen tijd half uur eerder komen, half uur later weggaan. Werk voor 4 man met 3 man standaard doen, als iemand ziek was dan kwam ik als enig extra/langer. Heb het meermaals aangekaart, en ook mijn salaris was slecht (zeker voor het werk wat je verzet). Ze deden er niets mee (geen budget voor extra personeel of extra salaris etc). Dus ik ben wat anders gaan doen. Nu werk ik meer uur, maar veel minder vermoeiend, minder druk en meer salaris. En op mijn oude baan? Is de boel flink onderuit gegaan (nog 1 ander heeft hetzelfde gedaan). T was een bende en nu is er ineens geld voor meer personeel en betere werkruimtes etc. Dus het heeft voor de achtergebleven collega’s wel geholpen, alleen jammer dat dit nodig was.

 

Zolang jullie het oplossen veranderd er niks.

Misschien een zorgstop zolang je geen extra personeel hebt, niks meer erbij aannemen.

Een x een dienst op moeten lossen is niet erg maar structureel heel veel meer werken terwijl dat niet je keus is gaat klachten veroorzaken.

Is het een grote organisatie, ik heb namelijk in mijn werk (wijkverpleging) een invalapp gemaakt met alle invallers erin. Hier zitten ook collega's van andere wijken in en onze flexers en collega's die extra diensten willen werken of mensen die in hun eigen wijk niet aan hun uren komen.
En zodra ik werk stuur ik mijn eigen team nog een team en de invalapp een bericht met de openstaande diensten. Het is veel werk maar hebben het zelfs heel de zomer gedaan zonder uitzendkrachten.

Pas op jezelf!

 

Ja net zoals in t onderwijs. Als je nee zegt weet je dat de gevolgen er zijn voor de kinderen en hun ouders. Hele klassen in de steek... maar... als er niet iets structureels wordt gedaan, dan zijn alle oplossingen geen oplossingen maar lap middeltjes. En dan gaat iedereen extra diensten draaien of op een andere manier dingen ivernemen... en dan gaan mensen daar aan onderdoor.

Het is niet het probleem van het personeel. Het moet in het grotere geheel worden gezien. Hoewel dat echt moelijk is hoor, ik ken t... maar anders ga je er zelf ook aan onderdoor.

 

Ik werk in de gehandicaptenzorg met mensen die een ernstig verstandelijke beperking hebben. Een aantal maanden geleden zijn er twee vacatures uitgedaan. Daar heeft niemand op gesolliciteerd. Gelukkig is er via een collega iemand binnen gekomen.
Gelukkig valt de werkdruk wel mee. Maar ik ben ook vrij hard. Er stond voor dit weekend een slaapdienst open en daar heb ik niet op gereageerd omdat het mijn vrije weekend is.

Het is een rare gewaarwording dat er niemand solliciteert. 5 jaar geleden kwam er op 1 vacature zo'n 100 brieven binnen.

 

Idd.. goed op je eigen tellen letten. Niemand heeft er wat aan als de een na de ander omvalt. Daar wordt het probleem alleen maar groter van helaas, want je kunt qua hersteltijd beter een been breken dan een burn out krijgen. Dus het is nu kiezen voor de minste van twee kwaden.