Hier in het ziekenhuis betekent een personeelstekort vaak dat er bedden dicht gaan, dus dat we minder patiënten op de afdeling accepteren. Dus geplande opnames worden dan uitgesteld en spoedopnames moeten naar een ander ziekenhuis. Dat laatste kost ons als artsen veel tijd, en vervolgens ligt de patiënt soms nog uren op de spoedeisende hulp te wachten op een ambulance. En een deel van de patiënten kan niet naar de periferie. Dus het kan voorkomen dat iemand uit de periferie naar ons komt vanwege een procedure of soort zorg die daar niet kan, en wij doen de opvang en procedure en moeten vervolgens een ander groot centrum zoeken voor de opname. In het kinderziekenhuis is het vaak helemaal een probleem, we hebben veel kinderen die te ziek, complex of zorgintensief zijn voor de periferie, maar het kinderziekenhuis is altijd vol. De opnamecoordinators daar kennen wel een eindeloze creativiteit om toch een plekje te vinden, maar soms lukt het echt niet, heel vervelend. Qua artsen is het in ons centrum niet echt een probleem. Van de arts assistenten is het merendeel in opleiding, dus die zijn een constante factor. En jonge dokters komen graag naar ons in de hoop in opleiding te komen. In een perifeer ziekenhuis in de buurt is er wel een probleem, een collega die nu daar stage loopt heeft 3 uit 4 weekends dienst en komt niet toe aan het werk dat die stage meerwaarde geeft.
Ik ben uiteindelijk geswitcht. Ik heb jarenlang zo gebaald van de langdurig zieken, enorm veel openstaande diensten, altijd boven je contract moeten werken, altijd maar weer je privé leven omgooien omdat je toch moet werken, werkdruk ook nog eens hoog of altijd achterstallig werk. Ik werd er doodongelukkig van dus heb gekozen wat anders te gaan doen.
Ik ben het onderwijs uitgegaan... vacature voor open gestaan... niemand gereageerd. Ik ben weg ondertussen maar ze hebben nog niemand. De groep is onderverdeeld in andere groepen. Zuur? Ja zeker. Vervelend? Enorm. Maar niet mijn probleem. Anders moet ik blijven om zoiets... dat gaat m niet worden.
Ik doe het gewoon niet meer.. Ik werk heus wel eens extra diensten, maar ik bepaal wanneer! Ik voel me er ook niet meer schuldig om.. Ik sta structureel in de plus dus ik lever mijn bijdrage wel! Ze zoeken er maar een andere gek voor.. Helaas! Ik vind dat we ons niet constant hoeven te excuseren omdat wij ook een leven hebben
Lieve mensen in de zorg. Ik heb zo verschrikkelijk veel respect voor jullie. Ik hoop ook echt dat er heel veel geld een keer de kant van de zorg op gaat vanuit de overheid. Zo enorm nodig. Ik ken genoeg mensen die zo graag goede zorg willen geven maar helemaal doordraaien door de werkdruk. Ik snap er werkelijk niks van dat de overheid hier niet al 20 jaar geleden een goed plan voor heeft gemaakt. Vergrijzing...en de babyboomers zijn nu allemaal 65 geweest. Ik houd mijn hart vast. Mensen beseffen niet dat we allemaal ouder worden. Het treft ons allemaal.
@esklessebes Stop van clienten hebben wij al vanaf begin de zomer. Want toen begon het enorme gerommel. Daarvoor ook wel maar hadden we net even iets meer personeel. Wij zijn en kleinschalig zelfsturend team vanuit een grote organisatie door het hele land. Er zijn gewoon geen invallers. Wij draaien nu al op invallers van andere teams godzijdank want anders was het gewoon over voor ons. Maar die kunnen ook niet altijd want ze hebben ook hun eigen team. Ik vind het ook zo erg voor de clienten die geen thuiszorg kunnen vinden. Mantelzorgers die om hulp roepen maar bij elke organisatie te horen krijgen nee wij hebben geen plek maar moet moet, je kan geen mensen aannemen meer omdat het zielig is. @rums echt raar he dat er niemand reageert, normaal was het uitzoeken geblazen. Het is helaas niet zo makkelijk gezegd het is niet jou probleem. Wij draaien dus zelf onze toko met een coach die wij kunnen bellen in uiterste nood. Maar daar heb je ook vrij weinig aan. Ik heb dus voor morgen toch de avond er bij genomen bij mijn ochtend dienst, want anders draaide mijn collega 11 diensten achter elkaar. Het voelde te slecht om het niet te doen. Een zelfsturend team werkt heel goed maar niet als je te weinig personeel hebt, dan is het eigenlijk niet meer te doen. ALs iemand zich ziek meld denk ik niet beterschap maar denk ik gelijk aan hoe we dit weer gaan oplossen. Constant daar mee bezig zijn is killing. Het verantwoordelijkheid gevoel is zo groot in een zelfsturend team. Iets te groot. Wat ik niet meer doe is 1 dag vrij, dat had ik heel vaak maar dat doe ik gewoon niet meer. Ik wil minstens 2 dagen vrij hebben. Ik werk eigenlijk maar 24 uur maar draaf vaak 5 a 6 keer per week op. Daarnaast ben ik ook zo bang dat het zwanger worden bemoeilijkt word door te weinig rust en te veel stress. @MadeInUSA Dat is ook allemaal heftig zeg. En voor de patiënten is het verschrikkelijk, word je operatie uitgesteld of je onderzoek om personeels tekort.
Zo stom als we zijn lossen we met zn allen teveel op. Maar ja we zijn niet voor niks de zorg in gegaan , cliënt staat op nummer 1 en daardoor zeggen wij minder snel nee. Wij proberen dingen op te lossen maar dit lukt niet altijd. Hebben af en toe uitzendkrachten lopen. Nou moet ik zeggen dat we al jaren tekort hebben en ik dus gisteren hoorde dat een goed functionerende collega haar contract niet word verlengt. Dit maakt het wel makkelijker om nee te gaan zeggen. Ik heb zelf 2 jaar terug tegen overspannen aangezeten maar ook hier geen luisterend oor.
Hier helaas ook een mini team inmiddels. Zijn met zijn 6en. Waarvan ik momenteel 50% op A.T. werk. En er straks nog een collega met verlof gaat. (4 weken na mij) Dan bestaat het team nog maar uit 4 personen. Per dag moeten we 4 diensten oplossen. Onhaalbaar met zo'n klein team. Streven er nu naar dat er overdag 1 vaste medewerker staat en 's avonds ook een vaste medewerker. En dan zowel overdag als in de avond een uitzendkracht. Verder meerdere malen dit probleem bij directie neergelegd dat dit niet lang vol te houden is. P&O is druk aan het zoeken naar een nieuwe collega. Al is het maar voor een korte periode. Maar helaas staan ze niet in de rij.. En dan nog de hele rompslomp erbij. Aangezien we zelfregelend zijn. Het werken wordt zo inderdaad een stuk minder leuker dan een paar jaar geleden.
vandaar dat ik, ondanks 17 jaar in de zorg werkzaam, er voor heb gekozen om per januari als 0-uren kracht aan de slag te gaan. Dan kan ik mijn eigen dagen en uren indelen buiten de onregelmatige werktijden van mijn vriend.. in een vaste hren verband wil ik voorlopig niet, want dan ga ik structureel over mijn eigen uren en grenzen heen en met mijn pasgeborene wil ik dit absoluut niet.. wil geen opvang nemen.. dus dan maar op deze basis
Ik werk als flexmedewerker binnen de gehandicaptenzorg en dat personeelstekort is voor mij dus juist een voordeel. Ik kan werken wanneer ik wil en waar ik wil binnen de organisatie en hoef niet te werken wanneer ik niet wil.
Als het een grote organisatie is en het is bij degene neergelegd die boven jou staat is de volgende stap toch hogerop. Snap heel goed je gevoel hoor ik voel mij ook verantwoordelijk maar 1 ding moeten we niet vergeten je kan het niet alleen en het is jouw bedrijf niet. Dus ik zou met je team naar de directie stappen en goed op papier zetten incl de cijfers van hoe het eraan toe gaat. En dat als er niks veranderd het ziekteverzuim nog groter word. Degene mag de eindverantwoording dragen waar het hoort, al voelen veel zorgmedewerkers zich erg verantwoordelijk vooral voor hun clienten. Succes!
Nee zeggen hoe hard het ook klinkt zolang jullie het op blijven lossen gaat erg niks veranderen. Wij hebben ook personeel tekort maar bij ons is het niet zo erg. Wij hebben nu ook ADL hulpen die veel meewerken en dat scheelt heel veel. Ook worden er heel veel nieuwe collega's opgeleid erg fijn. Misschien rondkijken voor een andere organisatie? Wij zijn ook jaren zelfsturend geweest maar ik vind het niet ideaal en gelukkig is het bij ons terug gedraaid.
Nee zeggen vind ik geen probleem Ik vind het super vervelend om als ik vrij ben soms elke dag gebeld te worden of ik extra kan werken
En als je dat aangeeft? Ik heb ook een aantal collega's die niet gebeld willen worden.Hun worden ook niet meer thuis gebeld. Mij maakt het zelf niet uit want dat doen ze alleen als het echt heel dringend is. Je werkt niet voor je niets je zelfgekozen contract uren ik ben in de jaren echt harder geworden.
Zelfsturing als je onder bezet bent en moet bezuinigen cq hoger aantal cliënten moet bedienen werkt niet. Het zijn dan allemaal loze termen die mooi op papier staan. Maar als de randvoorwaarden er niet zijn dan is het gewoon een manier om te bezuinigen. En niet om daadwerkelijk meer efficiënt te werken met meer aandacht voor de klant en terug naar de bedoeling.
Bij ons zelfsturende team valt het oplossen van diensten helaas wel onder onze verantwoordelijkheid. En niet onder die van de leidinggevende.
Ik werkte 160% over mijn contract uren .. ik was er klaar mee en wilde niet meer zoveel werken .. na de vakantie dus gewoon aan mijn contract uren gehouden .. maar elke keer als ik vrij was werd ik gebeld of ik extra wilde werken .. voor de vakantie zei ik ja na de vakantie zei ik nee .. in liep echt op het einde .. niet flexibel genoeg ben ik blijkbaar voor hun .. moest vast contract krijgen .. over 7 maanden kan je terug komen hoor je dan .. en personeels te kort ? Dat hebben we ., we kunnen niet eens de nachtdienst vullen doen nu zzp ers vast personeel is er niet .. hadden ze wel vaste nachtdienst personeel was er .. tot er besloten werd dat het vaste team het moest doen , maat wel eerst een ochtend en dan de nacht in .. nu kunnen ze het niet meer vullen .. waardoor we in de nacht ineens geen personeel meer was dat ik in de nacht tijdens mijn bereikbaarheid dienst in de nacht op controle moest bij de cliënt .. volgende dag wel even naar kantoor dat dit onverantwoordelijk was voor de cliënt .. dit is trouwens de thuiszorg . Ik ga nu zelf als zzp aan de slag vanaf januari . Voel mij zo gebruikt dat ik er gewoon klaar mee ben en ze waren boos dat ik thuis mijn werk telefoon uitgooide .. tja thuis is thuis hoor krijg je te horen , je krijgt niet voor niets een telefoon van ons ., wilde hem graag inleveren hoor maar ja dan ook geen bereikbaarheid in de wijk of in de nacht .. maar zolang ik geen bereikbaarheid ben dan gaat hij uit als ik niet werk... Soms denk ik wel is waarroooom ben ik de zorg in gegaan .. mijn gezin leidde onder mijn werk en dat is niet de bedoeling denk ik ...
Ja klopt bij ons ook. Wij hebben geen l leidinggevende alleen een coach die je voor advies kan vragen. Maar die komt met oplossingen zoals andere teams om hulp vragen, collega's werven, stagiaires. Maar dat deden er al dus hulp is het niet.
Ik merk dat ik Mn gevoel op nul heb gedraaid tijd voor wat betreft Mn werk. De knop gaat om als ik binnen kom, ik doe Mn ding en draai de knop weer uit als ik de deur achter met sluit (incl telefoon). Heel naar, want ik werk voor meer dan serieus zieke mensen, maar het scheelt een hoop frustratie. Enige keer dat ik nog wat voel is als ik opgeroepen wordt tijdens een bereikbaarheidsdienst. Dan weet ik dat dit een potientieel nieuw leven betekentvoor de persoon waarvoor ik ga werken (stamceltransplantatie). Word er bijna verdrietig van als ik dit zo na-lees...