Mooie woorden, dank je wel! Ik was ook nooit heel meisjes achtig, speelde nooit met poppen maar liever met auto's. Nu ben ik nog steeds niet heel vrouwelijk, niet erg bezig met make up etc. Wat dat betreft herken ik het ook wel. Staand plassen dat zou echt iets voor mijn dochter zijn. Ze is er ook van overtuigd dat ze een piemel heeft maar dan een hele kleine Nav dit topic net nog even met haar gepraat. Ze zei dat ze soms een meisje wil zijn en soms een jongen, meestal een jongen. En dat meisjes ook korte haren kunnen hebben en dat ze lang haar irritant vindt want het komt steeds in haar gezicht .... eehh, oké.... ach ik zie het wel bij de kapper. Belangrijk is wat jullie allemaal zeggen dat zij het zelf mag beslissen omdat zij zich er goed bij moet voelen
Ik ga mee in het verhaal van Treez. Je kon mij vroeger niet trotser maken dan als ik voor jongen werd aangezien. Ik had redelijk kort haar, voor een meisje. Voor een jongen misschien wat aan de lange kant. Beetje page-kapsel zeg maar. Ik hield van stoere dingen doen, zoals bomen klimmen en skateboarden. En ik hield niet van jurken, rokjes en dingen in mijn haar. Ik houd trouwens nog steeds wel van ‘stoere’ dingen doen (vechtsport, klimmen, kitesurfen), maar ik draag nu graag jurken en rokken, heb lang haar en zou redelijk beledigd zijn als iemand me voor een man zou aanzien. Ik vind woorden als ‘ transitie naar jongen’ en ‘afscheid van je dochter’ dus wel erg zwaar. Ik ben blij dat het vroeger gewoon geen issue was. Althans: niet bij ons thuis. Ik was gewoon wie ik was. Niet per se een meisje of een meisje dat een jongetje wilde zijn of een jongetje... nee, gewoon; ik. Dus spijkerbroeken en kort haar en het speelgoed waar ik om vroeg. Aan de ene kant snap ik je zorg wel. Aan de andere kant denk ik dat hoe relaxter en nonchalanter jullie ermee omgaan, hoe makkelijker het voor haar is. Dus kies gerust voor korter haar, maar durf ook te begrenzen als je vindt dat stekeltjes te ver gaan. Je hoeft haar absoluut niet in de rol van meisje te dwingen. Liever niet! Maar je hoeft er ook geen punt van te maken dat ze (nu) aangeeft dat ze een jongen wil zijn.
Hier ongeveer dezelfde ervaring. Ik had vroeger korte stekeltjes, wilde geen rokjes of jurkjes aan en speelde meestal met jongens speelgoed. Daar werd verder niet moeilijk over gedaan. Toen ik een jaar of 8 was wilde ik opeens weer lang haar. Jurkjes draag ik pas weer sinds een paar jaar. Ik ben nu echt vrouwelijk, hou van mooie vrouwelijke kleding. Ik ben het dan ook met bovenstaand bericht eens dat ik woorden als transgender en afscheid van dochter wel erg zwaar vind voor een 4-jarige. Goed dat jij (en de juf) er verder geen punt van maken.
@tupp en @a2cmieux ik denk ook dat het te zwaar is om te praten over transitie etc. Wat @tupp zegt vind ik ook een mooie: niet per se een meisje of een jongetje of een meisje die een jongetje wil zijn maar gewoon haar eigen ik. Je merkt nu wel hoe stereotype het onderscheid is. Dit zal vaak best kloppen maar voor dit type meisjes niet (prinsessen spullen etc). Ik ben blij voor haar dat ze op school haar de jongens variant hebben gegeven van het Sinterklaas cadeau.
Precies dit inderdaad. Ik heb ook een (lange!) fase gehad dat ik een jongen wilde zijn. Ik vond al dat meisjes gedoe maar stom en wilde liever in bomen klimmen, voetballen en hutten bouwen. Wilde toen ook een jongensnaam etc. Ik ben blij dat mijn ouders daar heel nonchalant mee om zijn gegaan en er niet veel aandacht aan besteedden. Want toen ik ging puberen ging het gewoon weer over. Als ze toen waren aangekomen met ‘transitie naar een jongen’ toe was ik daar misschien wel in mee gegaan en daar moet ik nu niet aan denken! Het duurt gewoon even voordat je je identiteit in groeit als je geen meisje-meisje bent. Want tegenwoordig is alles ontzettend meisje-meisje met roze, glitters en frutsels en sticksels. Ik snap helemaal dat je je daar tegen verzet. Dus knip het wat korter maar niet meteen stekels. En laat haar zien dat meiden ook stoer kunnen zijn. Lekker dingen laten doen die ze wil doen en verder het een beetje los laten lopen.
Miss kan ze ook doneren? Dan voelde het voor miss war beter.. Top hoor en wat moeilijk. Gelukkig groeit haar aan. Miss wel eens even aankaarten bij de huisarts
Zoals iemand anders hier ook al aangaf. Pas wel op niet te ver mee te gaan in wat ze zegt. Ze is nog maar 4 en dan staat er nog niets vast. Misschien is haar beeld van beide geslachten nog niet volledig. En haar ontwikkeling duurt nog zo lang. Er zijn inderdaad ook stoere of jongensachtige meisjes. Of vrouwelijke mannen. Dat zijn echt geen transgenders. Daar is niets mis mee. Maar ik ken ouders die er volledig in meegingen. Toen kwam ze in de pubertijd en ontdekte dat ze toch niet zo zeker was. Maar ze kon bijna niet meer terug omdat iedereen haar al kende onder haar jongensnaam. En mensen (ook volwasssenen) haar niet meer serieus namen. Sommige klasgenoten hadden het over halve of het. Op de middelbare deden er roddels over haar de ronde en een vriendje krijgen was zeker lastig. Omdat jongens die haar kenden haar echt als jongen zagen en geen relatie wilden (en ook dachten dat ze het misschien niet zeker wist). Haar omgeving kon die omschakeling terug moeilijk maken.
Ik zou met haar kapsels gaan kijken op internet. En dan naar een goede kapper gaan die er echt tijd in wil steken en die kijkt wat echt geschikt is voor haar haar. Haar haar is inderdaad zacht en fijn zo te zien. Ik zou juist wel de randjes echt mooi kort doen en dan bovenop iets langer met een scheiding en iets een voller randje aan de zijkanten als overgang. In de ochtend heb je dan ook niet zoveel werk. Gewoon een beetje natspuiten en wat mouse erin. Maar ik weet echt niet wat zij mooi vindt. Het moet wel realistisch zijn.