Zo jammer he, niemand in dit topic veroordeelt, superfijn. De meeste mensen zijn blij met hoeveel ze werken, of lekker thuis zijn. En dan zo'n opmerking, totaal niet nodig. Het 1 is NIET beter dan het andere. Jij vindt het voor jou en je kinderen beter. Dat is heel wat anders. Zo lang iedereen doet waar ze zich goed bij voelt, is het prima. Ik heb respect voor vrouwen die thuis blijven, omdat ze dit fijn vinden. Zou fijn zijn als een werkende moeder ook gewoon respect krijgt, omdat ze werken fijn vinden. Daarbij, van hot naar her brengen is ook een beetje overdrijven he?
Dar meegeven om niet van een ander afhankelijk te zijn, ben ik absoluut met jou eens!! Ik bedoelde met mijn opmerking meer dat het maar een kleine moeite is om de kinderen een goede start vanuit huis te geven. Zeker de eerste twee haar... en daarna komen er zat momenten on te gaan werken waar ik absoluut ook voorstander van ben. Om mij heen zie ik gewoon te vaak dat de carrière (en me-time en feestvieren) te vaak belangrijker is dan hun kindje(s) een goede en veilige basis te geven.... Maar idd, iedereen zijn keuze gelukkig!
En soms is het beter voor je gezin om andere keuzes te maken en dat is ook prima. Ik heb altijd gewerkt, oudste is nu 11 en nu stop ik. Oa omdat dat voor ons beter werkt. Ik vind dat ook een goed voorbeeld naar mijn kinderen, namelijk dat hun bestwil voor alles gaat.
Ik lees dit soort reacties zo vaak, en dat is zo niet waar voor vele mensen. Als ik er in mijn vakgebied enkele jaren tussenuit ga voor mijn kinderen, dan gooi ik jaren studie en werkervaring weg, en kan ik het vergeten nog in mijn domein verder te kunnen werken. Dat betekent dus dat ik daarmee: - mezelf tekort doe (niet iedereen voelt dat zo aan, maar ik dus wel), - de investering die de maatschappij gedaan heeft (door mijn studies deels te financieren) weggooi - mijn kinderen vertel dat ze niet hun best moeten doen op school, want zodra er kinderen zijn is dat toch nutteloos geworden Dus nee: het is voor velen echt geen «kleine moeite». Het is een keuze die je zeer bewust moet (en gelukkig: kan) maken. Maar er zijn gevolgen, en die zijn niet voor iedereen even makkelijk op te vangen. Nog los van de mensen waarbij het overigens ook geen «kleine moeite» is om te stoppen met werken, omdat het financieel niet haalbaar is.
20 uur per week. Ben nog een beetje aan het zoeken hoe ik dit gemakkelijk indeel (kan veel zelf plannen, maar ben ook wel afhankelijk van anderen). Ik zou graag mezelf wat meer begrenzen in wanneer ik wel/niet werk, maar dat vind ik lastig.
25 tot 32 uur. Maar ik werk in de zorg en draai ook zgn ‘slaapdiensten’. Regelmatig is dat ook echt slapen. Begin dan ‘s middags rond een uur of drie en blijf dan tot halverwege/einde van de ochtend. Manlief is 9 vd 10 keer dan zowel als ik weg ga thuis als dat ik weer thuis kom. Soms hebben we beiden tegelijk laat. We hebben dan oppas aan huis. Zodra mijn man dan thuis komt gaat de oppas. Kindjes liggen om 7 uur in bed dus dan hebben ze oppas gehad van 14.45 tot voor hun gevoel 19.00 uur terwijl we dan samen alles bij elkaar opgeteld 28 uur samen gewerkt hebben. Verder zijn wij vaak overdag thuis. Ons schoolgaande kind heeft denk ik in de vier jaar dat ze op school zit max 10 a 15 keer moeten overblijven ivm werken. Heerlijk dat we het zo samen kunnen regelen: wel lekker wat uren op het werk maken máááár tegelijkertijd hebben we bijna belachelijk weinig oppas nodig. Dit komt ook omdat mijn man niet full time werkt. Ik ben wel bij de jongsten een jaar thuis geweest. Manlief vond dat wel relaxed. Ik zelf werd er niet gelukkiger op.
Overdrijven is ook een vak he? Van hot naar her? Als wij werken, gaat onze jongste naar het kdv en de oudste twee zitten gewoon op school. Ik werk 32 uur per week en mijn man voltijds. Mijn werkgever is heel flexibel, ik kan dus thuiswerken wanneer nodig en ben meestal op tijd om ze aan de schoolpoort af te halen. Persoonlijk zou ik me doodvervelen thuis en dat kan niet goed zijn voor de 'veilige basis', denk ik zo.
Precies. En daarbij... het uitgangspunt dat alleen de moeder het kind een goede start kan geven door de eerste twee levensjaren thuis te blijven klopt niet. Daarbij betekent het voor de moeder dus bij 1 kind 2 jaar maar bij meerdere kinderen het aantal kinderen x 2 jaar. Zie mezelf al 6 jaar verplicht thuis zijn voor die goede start voor mijn kind. En waarom moet perse mams thuis blijven. Papa kan dat dan net zo goed.
Dus mijn kinderen gaan dus ‘van hot naar her’. Iedere week 2 dagen opvang, 2 dagen opa en oma en nog een dag naar papa/extra opvang/mij/oom/tante etc. Als het kon zou ik een pietsje minder werken, maar niet minder dan 4 dagen. Alleen ik zie dat meer als het opvoeden met een heel dorp, net als vroeger i.p.v. ‘van hot naar her slepen’. Op de opvang doen ze knutselen op hoog niveau (want de Bso juf is erg Crea Bea), met oma doen ze spelletjes, naar het bos etc. En ik doe weer andere dingen met ze. Super goed voor hun ontwikkeling. Toen ze kleiner waren werkte ik wel een stuk minder trouwens. Maar dat kon toen ook, en nu niet meer.
Ik heb inmiddels 3 sollicitaties de deur uit gedaan. 1 voor winkelmanger 36 uur. (Gaat toch niet de voorkeur naar uit. Maar kan ook vragen om minder. Zit niet op de schopstoel. Heb n toch een vast contract) 1 voor bewegingsagoog voor 20 uur (mijn opleiding. En redelijke uren dus die baan wil ik heel heel graag hebben ) Nog 1 voor bewegingsagoog. Uren nog onbekend. Dus nu.. duimen maar.
Maar je doet nu net alsof het alleen een ''goede start'' is als ''mams'' 2/3 jaar thuis blijft bij de kinderen. Dat is geen vastgesteld feit natuurlijk, dat is een keuze. Ik heb daar namelijk een andere mening over en daarom ook een totaal andere keuze gemaakt. Maar ook mijn kinderen zijn veilig en goed gehecht en het gaat prima allemaal. Als ik het idee zou hebben dat het niet mogelijk zou zijn omdat het voor mijn kinderen te heftig zou zijn, dán zou ik mijn mening bijstellen en een andere keuze maken.
Yes, wat goed bezig zeg! Ik hoop dan dat het de baan van je eerste keuze mag worden Dat is natuurlijk het allerfijnste! Laat je het hier wel weten?
Ik werk 24 uur, mijn man 32 uur. Jongste gaat 1,5 dag naar KDV en oudste 1 middag naar BSO (max 2 uurtjes).
Ik werkte eerst 24 uur, toen mijn man bij huis kwam werd dat 36. Later terug naar 28 en nu mijn man weer fulltime werkt heb ik ouderschapsverlof opgenomen. Heb de eerste 6 maanden erop zitten en de tweede zijn net ingegaan. Werk nu op donderdag en het weekend om en om. Gemiddeld 18 uur per week. Ik wil niet meer anders. De rust en duidelijkheid die we de kinderen nu kunnen bieden en die ze alledrie zo nodig zijn, wil ik eigenlijk niet meer veranderen. En zou ik ook niet moeten willen, ben ik inmiddels wel achter. Het kan zo, dus we laten het zo.
Vanaf januari werk ik nog ‘maar’ 2 uur. Ik vind het eigenlijk te weinig maar ik wil alleen nog maar onder schooltijd werken en dat kan niet bij mijn werk. Mijn man heeft promotie gemaakt dus vandaar de keuze om mijn avond en weekenddienst te laten vallen. Nu ga ik kiezen of ik een opleiding ga doen of misschien vrijwillig iets erbij zoek. Geheel afhankelijk van een eventuele zwangerschap & baby.