Eigenlijk gisteren: Doordat mijn vader doodziek in een ziekenhuis ligt nu een paar weken, zouden we geen pakjesavond vieren. Ik zit er volledig doorheen dus had de energie niet om alles te regelen en cadeaus te bedenken en te kopen enzo. Ineens belde de postbode aan en werd er een tas met cadeaus neergezet. De kinderen huilden van blijdschap, zelf ook helemaal emotioneel. Dat er dus iemand de moeite heeft genomen ons zo te verwennen. Het waren gewoon kleinigheidjes maar dit was ondanks alle omstandigheden de mooiste sinterklaas ooit. En een hele mooie les in dankbaarheid voor onze kinderen!
Dat heeft hij gedaan hebben niets meer vernomen dus was het goed. En is pas afgelopen februari gedaan.
Dank je wel! Ja wat een liefde, nu ook achterhaald wie het is. En ooit hoop ik zoiets terug te kunnen doen.
Ik snap wel wat je bedoelt, maar snap de mensen die dat zeggen ook. De liefde die ik voor mijn zoon voel overstijgt verliefdheid en ik heb daar nog niet het juiste woord voor gevonden dus ik heb ook wel eens gezegd dat ik verliefd op hem ben. Maar het is geen verliefdheid. Het is houden van maar dan met een extra laagje.... En dat laagje voelt soms zoals vlinders in mijn buik bij verliefdheid... Snap je?
Ik verbaasme er nog steeds over dat mijn vriend zich afvraagt waarom ik toch zo boos ben. Ik ging gisteren om 20.30 chagrijnig naar bed. Ik ben namelijk MOE en bijtanken lukt niet echt. 2uur later werd ik wakker en lag hij er ook. Inmiddels ligt hij er nog steeds. Terwijl ik om 00.00-00.40 en van 04.15-04.45 met zoontje bezig was omdat ie nog nachtvoedingen krijgt. Daar tussenin kwam dochter melden dat ze nat was, dus die uitgekleed, op de pot gezet, schone zooi bijelkaar gezocht en geholpen met aankleden. Ze had hoofdpijn en buikpijn en gloeide als een kacheltje, dus ook maar bij ons in bed. Na die laatste nachtvoeding sliep zoontje heel onrustig, dus vanaf half 6 sliep hij op mij. Om 7uur was ie zo onrustig (en dochter wakker) dat ik uit bed ben gegaan. Ik had gehoopt op nog een uurtje of wat slaap inhalen vanochtend. Maar vriend blijft fijn liggen. En ik ga nu maar douchen want ik moet om 10.40 met zoontje bij de huisarts zijn. En die arme wederhelft zich maar afvragen waarom ie toch zo'n chagrijnig wijf om zich heen heeft.
Daarom ben ik net zo lief alleen. Dan weet ik dat ik niet plat kan en irriteert het me minder dan wanneer man thuis is en ik alsnog niet kan.
Dat mensen elkaar als shit kunnen behandelen en er niet eens van wakker kunnen liggen. Dat mensen zo blind kunnen zijn voor hielenlikkers. Dat er mensen bestaan Ik snap dit niet helemaal. Waarom niet gewoon wakker maken en aangeven dat hij ook iets moet doen? Ik lees namelijk niet dat je hem hebt geprobeerd wakker te maken. Ook niet dat hij wakker werd en heeft gezegd dat jij het maar alleen moet doen omdat hij wilt slapen. Sommige mensen hebben nu eenmaal meer moeite met wakker worden tijdens de nachten. Dat heb ik zelf ook, word nauwelijks wakker wanneer onze kinderen huilen en ben blij dat mijn vriend me dan gewoon wakker maakt bij zulke nachten ipv alles zelf gaat doen en dan boos wordt, terwijl ik er niets van heb meegekregen en me van geen kwaad bewust ben. Ik begrijp dat je oververmoeid bent, dat je dan ook situaties anders inschat, maar juist dan moet je in een huwelijk praten en hulp vragen. Maar corrigeer me als ik het fout heb...
* Dat zulke mensen bestaan* (die in hielenlikkers geloven) was mijn verbazing van vandaag.. (vorige bericht, die ik schijnbaar niet kan bewerken...)
@CoffeeJunkie oh hij was wel wakker hoor. Toen ik om 8uur zoon aan de fles had, is dochter hem op mijn verzoek gaan wakker maken. Maar die kwam weer beneden met de mededeling "Papa wou niet, hij zei Nee, ga maar weer weg." Dus na de fles en boertje ben ik zelf naast vriend in bed gaan liggen. Gezegd dat dochter met dr kadootjes aan het spelen was en zoon in de box lag en al melk had gehad. "Oké." Draait zich om en blijft liggen. Dat is standaard de 'ochtendwisseling', dat als ik er bij kom, hij er uit gaat. Althans, tot een paar weken geleden. Want blijkbaar hoef ik nu niet meer bij te slapen. (Hij is sinds januari al fulltime thuis met burn-out en botkneuzing in zijn voet. Voet zit nu sinds 2weken in gips om ruist te krijgen. Wat inhoudt dat vrijwel alles op mij terechtkomt, want hij kan alleen in huis een beetje lopen. Autorijden en fietsen is geen optie, dus ik moet dochter naar school-gym-zwemles brengen en halen, alle boodschappen doen, meeste huishouden, de huisdieren... En ik doe dus altijd de nachten met zoon, plus dat ik nog 2 dagen werk. En doordat hij die 2 dagen voor zoon zorgt, is hij de rest van de week nogal snel 'klaar met dat gehuil' en ben ik degene die dus bovenstaande dingen 9 van de 10 x mét baby erbij doet. ) Maar hee, ik moet blij zijn dat hij in elk geval iets doet in huis, want hij hangt wel de was op/haalt die af, ruimt soms wat op en haalt de stofzuiger over de benedenverdieping. -zijn woorden
Oh ja hielenlikkers ik heb er de schurft aan. Op het werk ook zo 1 en leidinggevende trapt er met beide benen in. Heel vermoeiend Ik krijg nog wel eens commentaar dat ik te recht voor de raap ben. ( lees: ik zeg iets wat een ander niet durft of niet wil horen ) Ik zeg dan standaard: als ik een kontenkruiper had willen zijn was ik wel als zetpil op de wereld gekomen.
Dat ik om half 9 even vlug om boodschappen ging en net pas terug ben.. kwam allemaal bekenden tegen die ik lang niet had gezien.
Ik verbaas me over het feit dat de plaatselijke tupperware dame blijkbaar geen drol opschrijft van een telefonische bestelling, zelfs niet het telefoonnummer. Nu is mijn bestelling dus kwijt en kunnen wij gaan zoeken en hopen dat we het terugkrijgen. Gelukkig ook nog niet betaald nog.. maar goed. Toch verbazend hoe deze dame werkt, volgende keer kies ik een ander!
Dan lijkt me een goed gesprek wel op zijn plaats. Ik doe altijd alles alleen. Met 3 kinderen. Ook de nachten en dan overdag gewoon weer aan het werk of huishouden. Maar als er iemand naast je staat die kàn helpen dan mag hij dat ook zeker doen.
Mee eens. Ik moet ook zeggen, als ik alleen ben, kan ik het prima in mijn eentje. Maar als er iemand in huis is die kan helpen, maar het niet doet, irriteer ik me daar zo ontzettend aan. Mijn vriend heeft dus als ie thuiswerkt de neiging om uitgebreid koffie te drinken terwijl ik de kinderen klaarmaak om naar school te gaan. Niet cool. En brengt mij stress. Terwijl de andere dagen als ie al om 6 uur de deur uit is ik het prima voor elkaar krijg om iedereen op tijd klaar te hebben voor school.
Wauw, wat geweldig dat iemand dit voor jullie gezin heeft gedaan. Dat moet heel warm voelen. Heel veel sterkte met je vader!