Heel herkenbaar! Ik heb eigenlijk nooit echt een goede vriendin gehad, ook niet tijdens mijn schooltijd. Nu loop ik er wel tegenaan dat ik eigenlijk niemand heb om eens iets mee te ondernemen. Gezellig op de koffie of een dagje shoppen of iets dergelijks. Eerder miste ik het niet, maar de laatste tijd merk ik dat ik er wel behoefte aan heb. Zelf woon ik in het oosten van het land, randje Achterhoek, maar nog net in Overijssel. Dus als er dames zijn die hier ook in de omgeving wonen en ook op zoek zijn naar iemand om eens iets leuks te ondernemen dan houd ik me aanbevolen
Ik herken het deels. Het probleem bij mij is het bijhouden. Ik reed altijd paard, had daardoor leuke contacten. Werd zwanger en reed niet meer en had daarna geen puf/ weinig tijd/ werken etc dus het verwaterde. Zo jammer. Komt dus deels bij mij weg maar ik heb gewoon geen puf/ zin om na een lange dag nog ergens heen te gaan of de hele avond te kletsen.ik ben ook een enorme huismus en ben vaak al 2 x per week weg in de avond voor werk. Ik werk daarnaast om het weekend dus de vrije weekenden wil ik graag iets met mijn gezin doen. Mijn beste vriendin sinds onze 5de woont 2 uur rijden hier vandaan. Daar spreek ik ongeveer 4 x per jaar mee af en dat is super gezellig en leuk en voor nu genoeg. Daarnaast nog een collega waar ik af en toe mee ga lunchen, koffie drinken etc.. En ik trek veel met mijn schoonmoeder op. Dat deed ik al voor onze dochter kwam. Daar doe ik wel veel dingen mee zoals winkelen, naar kerstmarkten, samen eten etc. Het enige wat ik wel leuk zou vinden is iemand waarmee ik naar ballorig kan of zwemmen of in de zomer naar grote speeltuinen. Dat doe ik veel maar in mijn eentje is het soms wel wat saai. Iemand met kinderen in de zelfde fase.
Wat vervelend voor je TS. Het ontstaan van vriendschappen is bij mij gegroeid door het krijgen en hebben van kinderen. Toen ik net moeder was voelde ik mij even heel alleen, had 1 vriendin “over”. Alle middelbare school vriendschappen waren “voorbij”. Geen ruzie, geen gedoe. Maar we spraken gewoon niet meer af. Voelde me toen ook vrij eenzaam. Die ene overgebleven vriendin heb ik leren kennen via stage inmiddels 9 a 10 jaar geleden. Zij zou ergens heen gaan, ik had nog gratis kaartjes, ik gaf aan dat ze die kaartjes mocht hebben en zij vroeg; waarom ga je niet met ons mee? Zo is die vriendschap ontstaan. Verder veel via de kids: Ik heb een goede vriendin gevonden in een buurvrouw van mij. Ik heb hen een geboorte kaartje gestuurd toen mijn dochter geboren werd en toen zijn ze gekomen. Dat contact groeide: kids zelfde leeftijd. Kids uiteindelijk naar dezelfde school. Eens een keer een bakkie doen samen en vorig jaar zelfs met zijn 2 op vakantie (zonder kinderen) Via het forum een goede vriendin leren kennen. Woont de plaats naast mij. Ik verveelde me zij was net bevallen, ik moest naar de verloskundige in haar woonplaats en zij zei; dan kom je toch een bakkje doen voordat je naar de verloskundige gaat. En nu zijn we 4,5 jaar verder. Kinderen vinden elkaar leuk en wij elkaar ook allemaal. Spreken regelmatig af. Nog een nieuwe buurvrouw. Kwam in de straat wonen. Wij zitten vaak voor met verschillende buren. Zij kwam er ook bij zitten, raakten aan ze praat; kinderen kunnen goed met elkaar opschieten. En wij kunnen lekker kletsen. Verder ook nog wel wat mensen met wie ik weleens afspreek, aantal buren waar ik een praatje mee maak of een bakkie mee drink, collega’s bij wie ik weleens blijf plakken en we kletsen over werk en privé zaken. Soms ook leuk contact met mijn ouders / tantes/ nichtje / oud collega. Het begint bij het leggen van de fundatie van een vriendschap. Het begin is altijd even tijd investeren en elkaar aftasten. En nu kan ik met al mijn vrienden afspreken wanneer het uitkomt. Soms 2/3 x in een week, soms 2 maanden niet.
Ik heb ook een tijd weinig vrienden gehad. Inmiddels heb ik het idee dat het wel meevalt. Ik vind het voldoende in ieder geval. De meesten zie ik een paar keer per jaar en dat vind ik prima, ik hoef niet wekelijks thee met iemand te drinken oid. Ik ben druk met de kinderen (school, sport, enz.), ik werk, zit in de ouderraad, enz. Ook zonder vrienden heb ik veel aanspraak, wil dan ‘s avonds en in het weekend vaak gewoon rust. Als je thuis bent met de kinderen zou ik er zoveel mogelijk op uit gaan. Bos, speeltuin, kinderboerderij, enz. Genoeg dingen die geen (of weinig) geld kosten. Wie weet wie je tegenkomt? En misschien als de kinderen naar de psz of school gaan, wat dat voor kansen biedt? En het hoeft niet meteen een Beste Vriendin te zijn oid, gewoon wat aanspraak en wie weet wat daar uit groeit. En mocht het een optie zijn dan kun je natuurlijk ook altijd nog gaan werken of vrijwilligerswerk gaan doen ofzo.
Ik heb vrienden nog van vroeger, via de school van mijn kinderen, via werk, een oud-leerling , en via sport van mijn zoon. Ik vind zelf vriendschappen moeilijk want weet niet altijd of mensen het menen omdat ik veel teleurgesteld ben in het leven. Verder ben ik niet zo goed in sociale contacten onderhouden, vergat altijd een verjaardag of eens even te appen enz. Maar ik word er beter in en soms zet ik zulke dingen maar even in mijn notities haha. Zo kan ik dan eraan denken dat iemand een date heeft en ik die persoon veel plezier wil wensen enz. Ja, klinkt stom, maar wanneer je zulke dingen structureel overslaat/vergeet dan denken mensen dat je geen interesse hebt. Maar dat is het in mijn geval niet. Ik ben gewoon een vergiet.
Ik begrijp dat jullie er niet allemaal rouwig om zijn, gelukkig maar. Maar ik moet er niet aan denken om geen vriendinnen te hebben. Ze zijn mijn vangnet, mijn klankbord, mijn spiegel. Waar ik mezelf kan zijn, waar ik kan lachen en huilen. Stuk voor stuk sterke vrouwen, waar ik diepe vriendschappen mee heb. Het gros ken ik uit mijn vroege jeugd en basis/middelbare school tijd. En er zijn er nog een paar bij gekomen via de school van de kinderen Zij kennen mij dus ook door en door. Soms is het zo fijn om een mening van een ander te krijgen, ook als die afwijkt van mijn eigen mening. Na mijn scheiding waren ze er voor mij. Ik was er niet door heen gekomen zonder hun steun. Lijkt me heel moeilijk als je de moeilijke tijden in je uppie moet doorstaan.
Ik heb dat met familie denk ik. Ik heb wat oppervlakkige contacten (school met name) waar ik een keer op de koffie ga bijv. en 3 vriendinnen die ik al jaren ken en lekker mee uit eten ga, leuke dingen doe. Maar het echte terugvallen doe ik op mijn partner, ouders, broertje, zusje, ooms en tantes. Ik mis dus ook niet de echt diepe vriendschappen, vind het prima zo.
Ik mis ook échte vriendschappen. Heb nu 1 heeeeel lieve goede vriendin met wie ik over veel kan praten, we zien elkaar niet wekelijks, ik ivm drukte kids, zij ivm chronisch ziek zijn, maar dat zit wel goed. Alleen we kunnen elkaar dus niet zo vaak zien helaas. Ik mis mijn beste vriendin eigenlijk die ik al ken sinds mijn 15e maar waarvan het contact nu zo verwaterd is dat dat niet meer hetzelfde is als het ooit is geweest. Echt goed, diepgaand, en over ALLES kunnen praten. Zal ook nooit meer zo worden. Ze heeft ze afgelopen 2 jaar teveel (belangrijks) gemist in mijn leven. En twee vriendinnen, eentje via een forum, andere via werk. Heeeel lieve meiden maar ook daarmee bespreek ik niet ALLES zeg maar. Dus ja, dat mis ik wel, echte diepergaande contacten in de omgeving. Ik woon tussen Arnhem en Zutphen, dus als er mensen zijn die eens willen meeten.. sta ik zeker voor open!
8 jaar geleden verhuisd naar een andere provincie en nog altijd mis ik de aansluiting hier.. Wel heb ik nog een aantal vriendinnen van mijn basis-en middelbareschool, maar daar die zie ik weinig. Wel heb ik via dit forum 4 jaar geleden een aantal vriendinnen gemaakt toen we allemaal zwanger waren.. Zo leuk om nog steeds contact met elkaar te hebben! Maatja die ik zie ik in real life ook niet zo vaak, maar als we elkaar zien is het goed
Zelf heb ik 2 vriendinnen. 1 via dit forum en 1 via vriendinnenonline.nl,misschien heb je iets aan die site?
Ik herken het wel een beetje! Het is soms lastig om nieuwe contacten te kijken maar vooral blijf jezelf open stellen. Geloof vast niet dat er mensen in mijn buurt wonen maar zo wel en je hebt een keer zin? Ik woon in een dorp vlakbij harderwijk
Aan mijn verhaal heb je niet zoveel, want ik heb mijn vrienden via school, oude baantjes, werk, hobby's, via mijn man, via uitgaan, via een festival, viavia etcetera. Dus hier mijn ideeën: - Gaat je kind naar de peuterspeelzaal of een andere activiteit? Wellicht dat je daar moeders aan kunt spreken voor een kopje koffie. - Heb je leuke mensen in je straat wonen die je beter zou willen leren? Nodig hen uit om eens te komen eten of ga samen eens wat doen. - Heeft je partner leuke vrienden/vriendinnen waar je een klik mee hebt? Stap daar op af. - Heb je familieleden (broer/zus/neef/nicht) waar het goed mee klikt, maar waar je eigenlijk nooit 1 op 1 wat mee doet? Stel dat eens voor. - Zit er een moedercafé in je buurt? Loop daar eens binnen met je kind(eren).