Omdat ze hem niet kunnen bieden wat ie nodig heeft. Zoektocht naar ander onderwijs was al gestart maar ineens out off the blue waren ze er klaar mee zegmaar. Hoewel het fijn is, want nu geen extra beschadigingen meer door school maar toch.. net voor Sinterklaas is wel heel zuur. Zelfs de juf zei, we hadden al afgesproken dat jij de hele dag met hem erbij zou blijven.. maar helaas besloten ze anders..
dat is inderdaad wel heel zuur voor je zoon. Hopelijk kan hij snel beginnen op een leuke nieuwe school!
Dat dacht ik ook al.. Maar goed,10 jaar geleden mee gewerkt en nu dus een vage kennis. Toen al zo slim dat ze dacht dat een bank er voor jou was om jou te helpen ( geldproblemen en de bank deed moeilijk over een roodstand) Nee schat, een bank is er niet om jou te helpen...
En dat is het ook een beetje. Voordat hij thuis kwam te zitten met de burn-out, was ik gewend om alles alleen te doen met dochter. En dat deed ik ook gewoon, geen probleem. Ik denk dat gewoon het feit dat we nu al bijna een jaar 'op elkaars lip' zitten, al zorgt voor frustraties. Ik had een routine, was gewend dingen op mijn eigen manier en tempo te doen als hij aan het werk was. En toen was hij er ineens ook. Elke dag. De hele dag. (Ik werkte toen nog op 3 dagen een paar uur in de middag.) In februari kwam ik vanwege de zwangerschap ook in de ziektewet terecht en zaten we dus beiden fulltime thuis. Sinds een paar weken werk ik weer 2 dagen, maar ben daardoor nu wel 2 hele dagen van huis ipv een paar uur in de middag. Ik ben tussen 5 en 6 uit bed, omdat zoon dan klaarwakker is. Dus ik doe dan de baby, de honden, de tas van dochter, ontbijt zelf even. Douchen, dochter uit bed, haar ontbijt en klaarmaken voor school. Baby bij vriend dumpen zodat ie uit bed gaat en hup, met dochter in de auto. Die breng ik naar school en dan rij ik door naar de plek waar ik word opgepikt door collega's (carpoolen). Als ik vroeg ben, doe ik nog gauw wat boodschappen. Dan werken, en rond 16.30-17.00 ben ik terug bij de auto. Dan naar huis, waar ik bij aankomst 9 van de 10 keer zelf nog kan gaan koken voor iedereen. En dat doe ik dus al dagelijks, dus het zou fijn zijn als hij op die dagen iets simpels kookt, of in elk geval al iets qua voorbereiden zou doen. En dát zijn de dingetjes die gaan wringen. Maar als ik dat aangeef, krijg ik alleen maar te horen wat hij allemaal wél heeft gedaan (was ophangen, kamer stofzuigen oid) en dat zoontje huilerig was oid. Ik begin steeds meer in een 'laat maar'- modus te komen. Dat ik al niks meer verwacht en het maar gewoon zelf doe, gewoon zodat ik niet steeds hoef aan te horen hoe blij ik volgens hem zou moeten zijn dat hij überhaupt iets doet in huis. "Want er zijn ook mannen die niks doen hoor. Die hangen op de bank te gamen met een blikje bier. " Eh ja, vast, maar zo'n man had ik al de deur uit getrapt, dus wat is nou t punt? Je bent ook de hele dagen thuis, net als ik op de dagen dat ik niet werk. Dan hoef ik je toch niet de hemel in prijzen als je ook iets doet in huis? Nouja, dit wordt een aardige offtopic-rant. Sorry daarvoor.
Over hoe snel je je beroerd kan voelen. Tijdens het slapen ineens zo'n darmkramp waarbij ik geeneens uit bed durfde omdat ik het bloed voelde wegtrekken uit mn hoofd. Inmiddels wel naar de wc kunnen lopen maar voel me niet fijn. Toen ik ging slapen was er nog niks aan de hand
Waren we al mee bezig voordat dit gebeurde.. maar nog niks gevonden tot nu toe. Zoektocht gaat verder!
Ze mogen hem echt niet zomaar van school sturen. Heel flauw ook om dat zo voor de sintviering te doen zeg. Hopelijk komt er snel een passende school voor je zoontje.
Ik heb mij net enorm verbaasd dat mijn dochter gisteren zonder autogordel vervoerd is door de kinderopvang . Pardon het is geen 1983 meer!
Inderdaad, dan is er volgens mij zorgplicht en moeten zij een andere school zoeken en voorzien in onderwijs. En buiten dat, wat sneu om dat net voor de sint te doen. Hopelijk vinden jullie gauw een fijne plek!