Ze zijn beide 11, mi oud genoeg om zelfstandig afspraakjes te kunnen maken. Deze afspraak is maandag al gemaakt. Toen ze nog wel regelmatig samen waren werd het meisje ook vaak door haar broer of moeder opgehaald, ze was dan gewoon niet thuis gekomen na school of beloofde binnen 10 minuten weer terug te zijn. Ze was hier dan ook wel eens niet, terwijl ze dat wel tegen haar ouders had gezegd. Ik vind het zelf ook een vreemde gang van zaken, ik vind het meisje ook erg stiekem. Als ze hier eens komt, sluipt ze echt naar binnen. Iedereen kan hier zo binnen lopen en je hoort altijd de deur als iemand binnen komt, behalve dus als zij erin komt. Als ik buiten onder de overkapping zat en er kwam een ander vriendinnetje vroegen zij eerst aan mij of dochter thuis was en of ze kon en mocht spelen. Zij schoot meteen de woonkamer in om te kijken of dochter er was. Geluid gaat bij haar ook meteen zacht als ze merkt dat ik in de buurt ben, terwijl bij andere ze gewoon vrolijk verder gaan. Ze schuift ook heel veel op haar broer, net alsof hij de baas is thuis, of iig de baas over haar. Ik denk ook dat de broer ook in opdracht van het zusje mijn dochter weg stuurt. Sommige dingen wil ik wel op cultuur schuiven, maar geen idee waar haar ouders oorspronkelijk vandaan komen.
Lastig zeg.. Ik zou toch proberen om het haar niet te veel kwalijk te nemen, wie weet waar ze tegenaan loopt..
Je hebt ook wel gelijk, ik heb dan zelf wel zoiets van, spreek dan gewoon niet af als je weet dat het toch niet door gaat. Het kan uiteraard heus een keer voorkomen dat ouders iets anders in gedachten hadden en het dus niet kan, maar structureel geloof ik niet.. Ze kwam voorheen ook wel veel hier thuis, maar werd dus ook vaak weer opgehaald. Dochter is daar thuis ook heel vaak geweest. Ik denk dat zij ook best kort gehouden wordt door haar ouders, wat zij denk ik ook nodig heeft van wat ik van haar gezien heb. En misschien ook wel een stukje cultuur van de ouders.
In tegenstelling tot wat iemand anders hier net zei, is dit niet verplicht. Vanaf 14jr is een identiteitsbewijs verplicht. Voor die tijd niet (tenzij je naar het buitenland gaat)
In het ziekenhuis hier moet ik toch echt een is laten zien. Lijkt me niet dat ze zorg mogen weigeren. Maar ze doen er echt moeilijk over. Als je geen id bij hebt krijg je een tijdelijk pasje die je moet inleveren wanneer je je id laat zien. En dan graag bij de volgende afspraak die je hebt staan. Dit had te maken met declareren van de Nota. Anders heb je kans dat ze de nota naar je thuis sturen. Dit is al wel weer een jaar geledenmaar volgens mij is dat nog steeds zo.
In de zorg is een id bewijs verplicht vanaf de geboorte. Het gemiddelde ziekenhuis doet niet heel moeilijk (en de gemiddelde zorgverzekeraar ook niet), maar officieel mag een zorgverlener niet declareren zonder de id te hebben geverifieerd. https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/identificatieplicht/vraag-en-antwoord/identificatieplicht-zorg
Excuus voor mijn verkeerde post. Ik werk zelf in de zorg, en bij kinderen vragen we hier nooit om. Bij mijn zoon word daar in het zkh ook nooit om gevraagd.
Goed idee Alleen zijn is ook wel eens fijn. Voel je je al wat beter? Heb je dat vaak trouwens, dat je op je werk moet huilen van vermoeidheid?
Ja ik voel me wel beter. Ik huil nooit op mijn werk, maar ben wel vaak erg gestrest. Het is de combinatie van factoren die het teveel maken: 35 uur werken, studeren, huishouden, peuter, een familie ding (komt niet meer goed maar drukt wel enorm), nieuw kind in de maak (uitstellen willen we niet door meerdere redenen)... en dan nog de huis tuin en keukendingen ernaast zoals gezellig doen met je moeder en vrienden etc. Maar laatst las ik op dit forum dat echt héél veel meiden véél werken en anderen hebben weer kinderen die veel zorg vragen of een partner met burn-out of een vader met ziekte.. ga maar door. En dan denk ik: wat ben ik toch een slappe zak sla. We hebben het tegenwoordig allemaal zwaar. Het is een heel heftige maatschappij vind ik.
Ik vind het anders echt niet gek dat je je zo voelt! Je bent ook hardstikke druk! Echt vervelend dat je je zo voelt, ik herken dat erg.
Is het een mogelijkheid voor je om minder uren te werken? Ik denk dat de balans vooral zoek is bij je tussen werken en vrije tijd. Studeren valt ook onder werken Ik ken t, ook een deeltijd opleiding naast een baan en gezin. Toen ik van baan wisselde en in een functie terecht kwam met een veeeeel te hoge werkdruk (alleen maar pieken pieken pieken pieken, nooit eens adempauze en relaxed) ben ik dus overspannen geraakt. En eerlijk, als ik jouw posts lees dan lees ik dat je allang aan je tax zit en overspannen bent. Ik werkte dan wel minder uur dan jij, met zoveel uren nog werken zou ik denk ik helemaal gek zijn geworden . En t enige wat ik nu wil is rust in t gezin. Dat mn vrije tijd ook écht vrije tijd is en niet studeren. Zeker nu met een baby onderweg en nog steeds een torenhoge werkdruk op t werk (ik werk gedeeltelijk, en zal ook voorlopig niet meer worden ivm bekkeninstabiliteit). En wat anderen allemaal kunnen.....tja....onderschat je eigen situatie niet he! De een heeft nu eenmaal ook meer tijd nodig voor en met zichzelf terwijl de ander juist in gezelschap van anderen moet verkeren om zich goed te voelen Afijn, wat ik probeer te zeggen/adviseren. Neem waar mogelijk een stap of een paar stappen terug. Er is geen schande in je grenzen aangeven. En heel eerlijk zou ik wel eerst zorgen dat je uit die overspannenheid komt voor je ook nog eens zwanger raakt. Maar ik snap dat dat heel makkelijk gezegd is, en dat de wens natuurlijk heel groot kan zijn. Ik bedoel t niet rot, ik bedoel t goed. Zorg eerst goed voor jezelf, want als jij er helemaal aan onderdoor gaat heeft niemand wat aan je en jijzelf al helemaal niet. Dan ben je verder van huis.
Het is ook niet voor niks dat zoveel mensen zichzelf voorbij lopen en toch in de knel raken. We doen ook héél veel en we vinden dat allemaal maar normaal. Je bent geen slappe zak sla Je bent gewoon iemand die het probeert zo goed mogelijk te doen en die haar grenzen moet leren stellen. We rommelen allemaal maar wat aan en leren met vallen en opstaan dat we gewoon mensen zijn met limitaties. Als je maar niet uit het oog verliest waar je het voor doet en wat écht belangrijk is. En uiteindelijk is dat voor jezelf. Want zonder jou geen moeder en partner en werknemer en dochter en vriendin
Takke beest blijf nou potverdomme is van mijn spullen af.. Je bijt alles naar de ******! Bijt je eigen zooi lekker verrot! Ja je bent in de pubertijd en dit kan er bij horen maar jij maakt het wel heel extreem. Nu kan ik weer nieuwe kerstboomverlichting gaan kopen omdat jij de stekker verrot gebeten heb. Stom beest! Ik vind em nog steeds lief hoor
Hoe het toch kan dat sommige personen toch altijd met bepaalde acties wegkomen en dan ook nog eens respect krijgen en alsmaar ermee geholpen worden en ik het het idee heb dat onze acties alsmaar onder de loep worden genomen en daarmee ook nog bewust of onbewust mijn dochters ermee benadeelt worden. Misschien moeten wij ons ook maar wat dominanter en egoïstischer opstellen.
Nooit is hier bij mijn kids om gevraagd. En ben er genoeg geweest. Een pasje van de zorgverzekering is prima. Zelfs toen we op de huisartsenpost ergens waren nav ren bezoek aan een pretpark.
Het merendeel van de zorgverleners vraagt er inderdaad niet om, maar feit blijft dat het wettelijk wel verplicht is. Dus dat het wel handig is om te checken hoe streng je ziekenhuis is. Een collega moest namelijk bij het wkz wel degelijk achteraf nog een id laten zien van haar zoontje.