Wie is er hier bekend met Anti Depressiva? Welke slik je? Hoe lang duurde voor het werkte. Wat zijn de bijwerkingen op korte en langere termijn? En klopt het dat je emotioneel behoorlijk vlak wordt? Hier gaat het niet goed. Ik voel me depressief, lig het liefst in bed en het liefst wil ik alles vergeten wat er is gebeurd... hulp kan pas eind december en dan ga ik al bijna verhuizen dus schiet weinig op. Ik heb maanden geleden geroepen dat ik absoluut geen medicijnen wil maar ik weet het gewoon niet meer. Daarom zoek ik persoonlijke verhalen. Wie kan me helpen?
Ik heb zelf nooit AD geslikt maar mijn vrouw slikt het al jaren. Ze slikt Sertraline, voornamelijk omdat ze een angststoornis heeft. Bij het opstarten met de medicatie heeft ze de eerste 3 weken flinke veregerging van de klachten gehad, daarna begon het te werken en merkte ze steeds meer verschil. Ik denk dat het bij angsten wel anders is dan bij een depressie qua verergering van klachten en dat hoeft ook niet bij iedereen te gebeuren.. Wat naar dat je zo lang moet wachten op hulp en dan al gaat verhuizen. Dat geeft ook wel extra stress neem ik aan.. heb je daar een beetje een sociaal netwerk die je kan ondersteunen? Heel veel sterkte en hou vol! Ik vind je heel sterk!
Allereerst wil ik zeggen dat ik het knap vind dat je aan de bel trekt, ondanks de depressieve gevoelens. Het is niet makkelijk, maar het wordt beter! Ik slik zelf al een aantal jaren antidepressiva, Citalopram. Door de huisarts werd mij een dosis voorgeschreven, maar ben de eerste dagem begonnen met de helft. Ik wilde mijn lichaam even laten wennen, dat heeft mij goed geholpen. Ik heb weinig tot geen bijwerkingen gehad in het begin en na 3/4 weken begon ik verschil te merken. Wat een opluchting! De enige bijwerking die ik had waren onrustige benen zodra ik wilde gaan slapen, waardoor ik slecht in slaap viel. Dit trok weg na een korte periode. Wat mensen zeggen over een emotioneel vlak gevoel, herken ik juist totaal niet. Ik ben alles behalve vlak, terwijl ik toch een hoge dosis heb. Ik kan nog steeds alles voelen, alleen op een normale manier. Het geeft mij in ieder geval heel erg veel lucht en de ruimte om gewoon weer mezelf te kunnen zijn. Ik wil absoluut geen antidepressiva promoten, wanneer je enigszins denkt zonder te kunnen.. doen! Wanneer je het echt niet meer aan kunt en op dit moment geen andere uitweg ziet, zou je het kunnen overwegen. Het heeft mij verder geholpen toen er geen andere oplossing meer was.
Dankjewel dames. Ik ga maandag toch weer met de huisarts praten. Heb het de vorige keren afgewezen maar nadat ik vandaag echt bijna mis ging moet ik toch echt iets gaan doen. Ik heb hier geen netwerk, ga bijna verhuizen, niemand snapt het. Ik voel me zo’n zwakkeling maar zo kan het niet verder
Je bent niet zwak. Je zoekt hulp, praat er over en denkt na wat kan helpen. Je houdt het al lang vol in een kl*te situatie. Medicatie is maar ondersteuning he. Wat je kan helpen om het beter te kunnen volhouden en zeker ook om je de ‘energie’ te geven om zaken op te lossen. Je bent een sterke vrouw! Vergeet dat nooit.
Zelf geen ervaring met antidepressiva, ik wilde het ook zonder doen en dat is gelukt na een 4 jaar lange depressie. Maar ik sluit me volledig aan bij @Syane! Niemand is zo sterk als iemand die durft toe te geven dat het niet goed gaat en daar ook hulp voor zoekt! Je bent echt niet zwak, je bent sterk en je komt hier doorheen!
Is er geen mogelijkheid dat je met je zoon een paar weken naar Nederland kan komen? Heb je hier wel familie? Dat je echt afstand neemt om tot jezelf te komen. Het lijkt er op dat je daar in je eentje alleen maar dieper aan het zinken ben... Een verhuizing heeft natuurlijk ook weer heel veel extra stress. Heel veel sterkte!
We hebben elkaar nooit zo heel aardig gevonden maar ik schrik een beetje van je bericht. Het klinkt alsof je een heftige tijd hebt (gehad) en wilde dan ook niet voorbij scrollen zonder te reageren. Ik wil je heel veel sterkte wensen en hopelijk komt alles op zijn pootjes terecht voor je. Succes met alles!
Ik heb het jaren geleden een periode gebruikt. De eerste paar weken wel bijwerkingen, zoals misselijk, duizelig en een rare krampstand van mijn hand. Geen verergering van de klachten (vaak zie je dit bij AD als het gebruikt wordt voor angst de eerste weken). Na ongeveer 3 a 4 weken werkte het, geen bijwerkingen meer (behalve moeite met wakker worden) en na 6 weken echt volledig klachtenvrij. Heel bizar. Na 9 maanden afgebouwd en toen kwamen de klachten terug. Weer begonnen na drie maanden en een jaar later opnieuw afgebouwd en geen klachten meer. Absoluut geen last van afgevlakte emoties. Medicijngebruik heeft niks met zwakte te maken. Het is toch ook niet zwak als een hartpatiënt medicijnen gebruikt? Bij een depressie ben je ook ziek en daarvoor bestaat gelukkig ook medicatie. Juist hulp vragen en de hulp die er bestaat aannemen, vind ik een teken van kracht. Heb je daarnaast wel psychologische behandeling? De combinatie van medicatie en gesprekstherapie bij een ernstige depressie is veruit het meest effectief. Heel veel sterkte met alles!
Het is heel sterk dat je aan de bel trekt. Absoluut niet zwak. Ik heb iets van je situatie meegekregen, heel heftig. Ik ben begonnen met Citalopram, maar dat deed niet voldoende voor me. Ik had alleen maar heel veel bijwerkingen, maar daarna werd het niet beter. Nu slik ik Venlafaxine en Risperidon. Ik ben er wel van aangekomen helaas, maar daar staat AD ook om bekent. Het is heel persoonlijk welk merk bij je werkt en of je veel last hebt van bijwerkingen. Ik heb wel nog last van bijwerkingen vooral van een soort contact stoornissen in mijn hoofd (moeilijk uit te leggen). Ik slik het niet alleen voor mijn depressieve gevoelens maar ook voor rust in mijn hoofd door mijn autisme. Geen hoofdpijn meer elke dag. Soms moet je een bijwerking voor lief nemen. Dat hoeft bij jou dus niet perse zo te gaan. Ik weet wel dat het met de medicatie beter gaat als zonder. Sterkte! Als je meer vragen hebt mag je het me laten weten.
Ik slik al jaren escitalopram (lexapro) . In het begin even wennen- maar na een dag of 10 kreeg ik het idee dat het wat deed. En dat werd alleen beter. Ik zat indertijd op 15 mg - later proberen af te bouwen- wat uiteindelijk mislukte. En nu zit ik al weer een jaar of 6 op 10 . En dat bevalt prima. Niemand die het aan me merkt verder. Daarentegen voel ik me beter en wilde dat ik het jaren eerder gedaan had. Dat komt ook wel omdat ik behalve een depressie ook met een angststoornis zit/zat. En dat is zoveel verbeterd door de medicatie. Het heeft me mijn leven teruggegeven.
Allereerst heel veel sterkte!!! Ik heb cipramil gehad. 1 week heb ik het gebruikt en toen gestopt. De klachten werden zo erg dat ik slechter was met de AD dan zonder. Ik ben op internet gedoken en heb gelezen dat bepaalde vitamines en mineralen ook kunnen helpen. Ik ben dat dus gaan slikken en met hulp van mijn psycholoog gaat het heeeeel langzaam weer de goede kant op.
Is het geen optie om er even tussenuit te gaan en een tijdje terug naar Nederland te gaan met je zoon? Ik weet verder niet je precieze situatie hoor (maar heb wel gelezen ongeveer wat er is gebeurd), maar is het geen idee om even een maandje bij je ouders te zitten en daar alles goed te laten bezinken? Misschien eens een oude vriendin opzoeken ed Sterkte!
Antidepresiva is vele malen makkelijker te verdragen qua bijwerkingen bij een depressie dan bij een angsstoornis.
Geen ervaring mee, maar ik wil je wel even een hart onder de riem steken. Ik vind je juist heel sterk; zoiets moeten meemaken en dan ook nog aan de andere kant van de wereld zitten, weg van de vrienden en familie. Veel sterkte meissie.
Heel veel sterkte LFO! Je man is een eikel en jij verdient beter! Namelijk om gelukkig te zijn. Jullie situatie is erg complex en daarom is even weggaan geen echte optie. Toch hoop ik dat je familie en vrienden langs kunnen komen om je te helpen. Vraag anders ook op de 'Nederlandse mama's in het buitenland'-fbgroep naar mama's bij jou in de buurt! Er zitten zulke lieve meiden daar. Ik begrijp dat je je groot wil houden , en ergens moet dat ook voor je zoon natuurlijk, maar ik hoop dat je tenminste 1 iemand hebt waar je je niet groot voor hoeft te houden. Waar je open en oprecht je gebrokenheid kan delen. Hoe gaat de relatietherapie. En hoe staat je man er nu in? Toont hij iets van berouw?
Ja hij vind het heel erg dat hij mij zo slecht ziet gaan en heeft ook enorm spijt zegt hij. Ik denk vooral dat hij spijt heeft dat het is uitgekomen want in de chats leek het er op dat ze wel vaker wilden afspreken
Denk je dat je hem ooit kan vergeven en 100% vertrouwen. Persoonlijk denk ik ook dat wat afstand je goed zal doen. Je blijft nu in de omgeving nota bene in de kamer van je zoon. Dus dat blijft confronterend en pijn doen. Kies op dit moment voor je zelf. Je man is een volwassen vent die kan zichzelf helpen maar je kind heeft jou nodig. In ieder geval blijft het een klote situatie, veel sterkte. Op een dag zul je hier bovenop zijn al lijkt het nu misschien niet zo.
Ik wil heel graag maar hij heeft zoveel gelogen. Niet alleen over de daad zelf maar ook al het contact er na. Ik vroeg op de man af of hij haar mog spreekt. Hij zweerde van niet. Zei stuurde me alle chats door. Toen zei die sorry wilde je niet meer kwetsen dan ik al doen... dus tja zijn woord is niks waard. En ondanks dat ik alles mag inzien geloof ik niks meer wat hij zegt.... dat voelt super k*t! Afstand zou goed zijn maar kan niet. Top drukte op mijn werk, mijn zoon heeft school, bijna kerst, zoon jarig en over 5 welen verhuizen we en alles moet geregeld worden. Ik kan niet weg
Ik slik inmiddels 2 jaar venlafaxine met goed resultaat. Ik kon alleen nog maar piekeren en huilen. Alles was te zwaar en ik sleepte me door de dagen heen. Voor nu zou ik vast beginnen met magnesium slikken. Zoek maar eens op wat het voor je kan doen. En schaam je niet als je besluit medicatie te gaan gebruiken. Echt, je wilt niet weten hoeveel mensen het slikken.