Ja het is echt bizar hoe school is omgeslagen. Nu had ik destijds wel het halve bestuur en de vertrouwenspersoon erop gezet, dus dat zal hebben geholpen. Ik merk wel dat ik enorm opgelucht ben dat de psychologe ziet wat ik bij hem zie. Het is nog niet officieel, dus ik hou nog een slag om de arm. Gisteren was ik hartstikke blij (en nu nog wel hoor), maar ik ben zo moe en alles doet pijn. Mijn man zegt dat mijn batterij leeg is nu de meeste spanning eraf is en het nu eindelijk op de goede manier erkend wordt. Nog vier weken in spanning, maar ik hoop dat we vanaf nu op de juiste manier verder kunnen
Heel herkenbaar ik ben ongeveer tot 6 weken na diagnose moe, chagie,emotioneel etc geweest. Een soort van rouwproces gehad en daarna werd het weer wat beter.
Hoe was het gesprek Luuz? Ik heb donderdag gesprek gehad met de juf en schoolarts. Ze wil de verwijsbrief geven, ik moest alleen kiezen uit 2 bureau's waarvan 1 zowel haar voorkeur als die van juf heeft. Qua website spreekt die mij ook het meeste aan. Morgen belt de schoolarts welke keus het is geworden en maakt dan de verwijsbrief klaar
Spannend! Hopelijk vallen de wachttijden een beetje mee. Hier blijkt dat ze twijfelen tussen autisme en adhd. Ergens in januari horen we de definitieve diagnose. Dus alsnog even afwachten helaas.
Fijn dat het (waarschijnlijk) zo snel in gang gezet kan worden. Ik merkte dat het heel veel rust gaf toen het eindelijk echt begon. Aan de ene kant was ik boos dat we nu nog niks wisten na vorige week. Maar aan de andere kant; ik kijk echt uit naar een diagnose, omdat je anders niet verder kan. Je kan nergens hulp krijgen als er geen diagnose is gegeven en zelf kunnen we het echt niet meer zonder hulp af. Maar ik wil uiteraard wel de juiste diagnose. Dus we wachten het weer een aantal weken af.
Wat goed dat je door hebt gezet, vooral als ik hier in het topic lees dat het een moeilijk proces was om mensen met je mee te krijgen. Het is logisch dat je het lichamelijk merkt, je bent er al zolang mee bezig en dat geeft heel veel spanning, waar nu ruimte voor is om het los te laten omdat de onderzoeken voorbij zijn. Het zou ook een combinatie kunnen zijn van ADHD en autisme, sommige dingen hebben daarnaast ook weer overeenkomsten.
Dat was een van de redenen dat ze aanvullende informatie wilden. Sommige kenmerken waarvan we dachten dat het bij adhd hoorde, kan een gevolg zijn van autisme. Maar ook andersom. Dus ze twijfelden nog. Heel veel dingen overlappen we elkaar. Enige probleem is wel dat als hij tussen adhd en autisme in zit, we geen diagnose krijgen. Dan kan er wel hulp komen in de vorm van therapie, maar dan als symptoombestrijding i.p.v. het aanpakken van de oorzaak. Dus dat is nog even afwachten.
Dan zit hij toch niet tussen 2 dingen in maar dan heeft hij van beide dingen wat? Ik vind het vreemd als ze dan geen diagnose kunnen geven.
Dat kan, maar hoeft niet. Als de kenmerken voor de ene helft worden toegeschreven aan het één en voor de andere helft aan het ander, dan voldoet hij mogelijk bij geen van twee diagnoses aan voldoende criteria om een diagnose te krijgen (die richtlijnen zijn behoorlijk hard).
Dit was het inderdaad. Zo legde ze het uit. Hij kan dan wel geholpen worden hoor, maar niet op de manier als wanneer hij een diagnose zou hebben.
Ik mag gelukkig een update geven Vandaag stond de afspraak gepland voor de diagnose danwel behandelplan. Vorige week kreeg ik telefoon dat ze toch nog weer aan het twijfelen waren en ik met mijn zoon naar de kinderpsychiater moest. De diagnose zou dus weer worden uitgesteld. Lang verhaal kort; ik ben heel boos geworden en we zijn er tussen gedrukt, we hoefden niet onderaan de wachtlijst te staan. Gisteren zijn we geweest en eigenlijk was dat gesprek hetzelfde als al die gesprekken met de psychologe. Uiteindelijk zou hij intern overleggen en zijn mening geven, die mening zou de psycholoog zeker weten overnemen en op papier zetten. Wederom heb ik aangedrongen op het feit dat we nu maanden verder zijn en er nog steeds geen actieve hulp is voor mijn zoon. Na een kwartier praten en aandringen gaf de psychiater aan dat adhd geen twijfel gaf. Alleen de kenmerken van autisme zijn niet duidelijk waar dat vandaan komt en daar ligt uiteindelijk de hele twijfel en dus de oorzaak dat er geen diagnose kwam. Wat dus weer de reden was dat er geen behandelplan lag. Hij heeft daarna geregeld dat we een medicatie consult konden inplannen, zodat dat balletje ging rollen. Eindelijk werd er dus geluisterd. Vanmorgen kwam ik bij de psychologe (die afspraak stond nog gewoon) en wat blijkt? De psychiater heeft gistermiddag nog alles besproken en vastgesteld dat de diagnose adhd onvermijdelijk is. Het complete verslag krijgen we nog, maar het is gistermiddag toch officieel gemaakt. Hij heeft adhd en de aankomende weken staan vol met afspraken om hem alles uit te leggen en hem (en ons) te begeleiden. Het stukje autisme blijft nog onduidelijk, het kan een gevolg zijn van zijn adhd. Maar dan moet dat afnemen als zijn medicatie goed is ingesteld. Mochten deze kenmerken blijven of juist duidelijker naar voren komen, dan volgt er een vervolgonderzoek en kijken we of hij een diagnose ook echt nodig heeft. Het kostte me maanden leuren en stampvoeten, maar het is eindelijk gelukt. De diagnose is er en nog belangrijker; de juiste hulp komt nu op gang
Wat ontzettend fijn dat er nu duidelijkheid is! Al weet ik heel goed dat het dubbel voelt nu het zwart op wit staat. Maar nu kun je er iig mee verder. Het autisme stukje herken ik hoor, hier waren die aanwijzingen er ook. Het blijkt dat het "controledingetjes" zijn door de ADHD. En die zijn bij de oudste idd weg als ze haar medicijnen slikt. Bij de jongste hetzelfde verhaal, uit de vragenlijsten blijken veel aanwijzingen voor ASS. Maar in observatie zijn er genoeg dingen die dat ook weer tegenspreken. Echt onderzoek en een diagnose is en komt er nog niet.
Wat ontzettend fijn dat er nu een diagnose is en je de hulp gaat krijgen die jullie nodig hebben. Petje af ook dat je zo geknokt hebt om dat voor elkaar te krijgen.