Hoe gaan jullie er met de feestdagen mee om? Ik vind het vreselijk om aan een tafel te zitten terwijl er karkassen op tafel liggen. Ik kan er niet naar kijken en geen fatsoenlijk gesprek voeren met iemand die een dier aan het eten is. Nu vier ik om religieuze redenen zelf geen kerst. Maar vind een uitnodiging afslaan ook onbeleefd dus ga wel. Neem dan ook mijn eigen eten mee. Dit vooral omdat mijn moeder (waar ik heen ga) niet goed snapt wat ik wel en niet eet. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie daar ook moeite mee of valt dat wel mee?
Ik ben bekeerd maar vier kerst niet mee .. verjaardagen kom ik ook amper maar als ik kom wordt hier gelukkig rekening mee gehouden in de zin van of vega-vis of er wordt halal vlees gekocht. Welk geloof heb je?
Hier ook zo , de eerste jaren hadden ze het er "moeilijk" mee nu valt dat wel mee alleen denkt mijn moeder vaak dat ik op zo een dag zielig en alleen ben terwijl het voor mij ( ons) gewoon 25 december is. Leuk nog een bekeerde moslima!
Daarom ga ik ook. Mijn moeder maakt zich anders zorgen, en nodigt me toch uit. Waar het me vooral om gaat is het eten van vlees. Ik kan hier niet mee om gaan. Maar begrijp dat jij wel vlees eet?!
Geen moslima hier, wel een vegetariër! Mij interesseert het niet dat een ander wel vlees eet. Voor manlief, kinderen en de visite heb ik dan ook gewoon een schaal met vlees voor de gourmet gekocht. Voor mijzelf vegavlees. En sowieso heel veel groentes. Als een ander het wil eten is het zijn of haar keuze. Zolang ze het maar niet op mijn bord spetteren en niet vlees weggooien. Want daar heb ik wel een gruwelijke hekel aan. Dan zou het beest voor niets afgemaakt zijn.
Fijn dat jullie dat zo kunnen. Ik persoonlijk wordt er gewoon misselijk van. Het eten van een lichaam kan ik niet begrijpen. Hoop dat dit gevoel wat minder wordt. Nou ja, eigenlijk hoop ik dat het vlees eten stopt. Maar daar heb ik zelf geen invloed op. Mijn eigen gevoel deels wel.
Het is toch juist goed om contact met familie te onderhouden? Een bekering zorgt vaak al voor een ander soort contact. En waarom zou je als bekeerde geen feestdagen met familie mogen vieren? In veel andere culturen is familie juist heel belangrijk. Het valt mij vaak op dat bekeerlingen veel strenger in de leer zijn dan mensen die het geloof van huis uit meekrijgen. Ik ken bijvoorbeeld genoeg moslims met een kerstboom. Dat je bekeerd bent hoeft niet te betekenen dat je alles En iedereen laat vallen.
Hetzelfde als altijd. Maar hier liggen dan ook geen ‘herkenbare dieren’ op tafel; gelukkig niet. Ik heb er namelijk geen enkele moeite mee als anderen vlees eten (man en kinderen eten ook vlees), maar wel als het herkenbaar is, dus bv. een gevulde kalkoen oid. Als heb er wel enorme moeite mee hebt, dan zou ik of toch bedanken voor de uitnodiging of op een ander moment dan met het avondeten gaan. Je kunt nu eenmaal niet je eigen ideeen opleggen aan anderen, is mijn mening.
Ik ben flexitarier, als ik 't geloven mag. Ik eet grotendeels vegetarisch. Ik hou zelf niet van herkenbaar vlees. Maar ga echt van niemand verwachten zich aan mij aan te passen. Ik vind 't ook jou probleem als je er niet nar kijken wil, vind niet dat iemand zich moet aanpassen. Dus als je 't niet wilt zien, ga je of niet of niet tijdens het eten.
Eerlijk gezegd vind ik leven en laten leven. Ik eet zelf vaak vegetarisch, mijn man eet wel altijd vlees. Tja, ik kan me zijn passie voor het afkluiven van kippenpoten niet voorstellen en daar krijg ik ook weleens de rillingen van. Sterkte de komende dagen haha
Dat je dan zoveel respect hebt voor de dieren en hun welzijn... en zo weinig respect op kunt brengen voor mensen met een andere overtuiging dat je geen gesprek met ze kunt voeren.. wat jammer. Ik denk dat je wat milder voor jezelf en voor de mensen in je omgeving kunt zijn en daarmee ook meer begrip voor jouw overtuiging creëert.
Als iemand een herkenbaar dier eet, dan kijk ik ook liever de andere kant op...en dat voert wel lastig een gesprek. Maar de mensen om mij heen houden daar rekening mee, net als ik rekening houd met hen.
Moest wel even lachen om je opmerking "leven en laten leven" en daarna over het afkluiven van kippenpootjes.
Ik vraag ook niet om aanpassing van mijn omgeving. Mijn vraag is juist: hebben meer mensen hier last van en hoe ga je er mee om?
Nee ik heb er geen last van. Er was een tijd dat ik de kipfilet voor een vleeseter sneed met behulp van een vork en een visje door tegen de onderkant van het papier te tikken in de pan liet gaan. Maar nu kan ik er prima tegen. Ik maak juist af en toe grote stukken vlees klaar, ik vind het leuk om te doen ook al moet ik er niet aan denken er een hap zelf van te nemen. En ik vind het respectvoller naar een dier toe om het zo te doen dan stukjes anoniem vlees of een of ander voorbewerkt ding van allerlei dieren bij elkaar. Als ik een half geitje in de oven heb liggen of een kip insmeer met marinade (Wat trouwens veel te veel lijkt op een babylijfje, dat vind ik wel naar) dan sta ik er ook wel bij stil dat dit een beestje was dat voor het eten van mijn familie is doodgegaan. Mijn familie eet zeker niet dagelijks vlees trouwens. Ik denk dat we het hier thuis gemiddeld 1 keer per week maken, en we eten vaak nog wel 1-2 keer bin familie of vrienden waar dan vlees op tafel staat voor wie het wel eet.
Ja ik heb er ook last van. Mijn kinderen willen soms wel vlees, ik wordt ee ook letterlijk misselijk van. Toch maak ik t af en toe. We hebben vandaag met t gezin heerlijk vega gegourmet. Van de week brunch met familie, dan kijk ik de andrere kant maar op.
Als iemand echt de andere kant op zou draaien als ik een kippenpootje eet dan zou ik je toch verzoeken weg te gaan. Ik vind dat wel heel onbeleefd en respectloos.