Ik kan geen speklappen bakken. Dan denk ik dat ze perfect zijn, bak ik ze nog even door en hup ze zijn verpest. Ik kan het gewoon niet.
Huishouden. Ik ben er verschrikkelijk in en ik snap niet hoe het anderen wel lukt om alles draaiende te houden.
Kaarten lezen! Echt vreselijk. Ik draai ze om, zie echt geen logica Zonder TomTom waren mijn man en ik al lang gescheiden!
Dingen onthouden... Mijn geheugen is zo belabberd, ik moet echt alles wat in mijn hoofd zit opschrijven of wekkertjes zetten, anders vergeet ik het. Alsof het zo mijn hoofd weer uitvliegt. Vandaag de nieuwe buren ontmoet. Ze stellen zich zelf voor, ik herhaal bewust hun namen om te kunnen onthouden en hoppa, ik doe de deur dicht en weet de naam van buurvrouw niet meer. Gek word ik ervan!
Grammatica. Ik heb werkelijkwaar geen idee wanneer iets met D is of DT of het zei is of zij. ( ik moet eerlijk zeggen dat het laatste steeds beter gaat.) En het is niet dat ik het niet wil onthouden, maar door de hersenbeschadiging heb ik een heel slecht korte-termijngeheugen of ook wel het middellang termijngeheugen. Dus eigenlijk alles onthouden is een ramp.
Lasagne maken En ik kan best goed koken, al zeg ik het zelf ( en hoor ik van anderen ) Maar misschien ligt het aan mijn heteluchtoven
Afstemmen op andere mensen als er een emotionele lading is. Dan slaan mijn presynaptische neuronen op hol en blabber ik er, ongefilterd, een tot in detail onderbouwd, echter dusdanig overvolledig betoog uit, dat geen normaal mens het nog kan volgen. Waardoor ik alsnog m’n punt niet kan maken. Terwijl ik toch echt (ja echt) tot in detail gewoon gelijk heb. Ik ben een sukkel.
Best veel eigenlijk. Ik ben een slechte kok, heb weinig geduld, kan ook slecht klussen en met lego bouwen voor mijn kids ben ik er ook al gauw klaar mee. Ook heb ik weinig ruimtelijk inzicht.
Bellen. Ik vind dat zo verschrikkelijk. Altijd al gehad en hoeveel ik ook oefen/probeer, blijf er slecht in. En vroeg opstaan... heb echt even nodig, na half uurtje ben ik gezellig
Nee zeggen.... dat is echt een ding bij mij... een van de doelen die mijn werkgever me had gegeven vorig jaar was: 5x nee zeggen als een collega wat komt vragen ....
Sociaal zijn. Vind het moeilijk om een gesprek te beginnen met iemand en al helemaal om het gesprek op gang te houden. Of als dochter een speelafspraakje wil, dan vind ik het moeilijk om naar die ouders toe te lopen.
Een niet al te groot open boek zijn... Geheimen van een ander kan ik heel goed bewaren. Maar mezelf inhouden om niet alles tegen iedereen te zeggen over mezelf.. tja.. Ja ook tegen wild vreemden. Haha
Heb je even? Op nummer 1 staat keuzes maken! En dan heb ik het over dingen als wat we gaan eten, wat we gaan doen op een vrije dag, wat we gaan kopen (kan kleding zijn maar ook bijv. Gordijnen oid) enz. Sinds mijn eerste zwangerschap is keuzes maken zoveel moeilijker geworden voor mij Dan hebben we op nummer 2 spullen wegdoen. Vooral van de kinderen bewaar ik heel veel en heb ik moeite om dingen weg te doen. Onze troost kelder en zolder ontploft bijna op dit moment. Nu afgesproken dat mijn man gaat opruimen en ik van alles wat weg gaat 3 dingen uit mag zoeken die blijven. Anders is er geen doorkomen aan. Sociaal zijn. Ik vind het lastig om op iemand af te stappen en een gesprek te starten / gaande te houden. Ook contact onderhouden vergt moeite. Daarbij heb ik ook nog moeite met het (her)kennen van emoties bij anderen. Dat zijn wel de belangrijkste. Het huishouden houdt ik dan even achterwege
Een heleboel, maar waar ik vandaag weer eens fijntjes op gewezen ben door mijn jongste dochter: zingen. Oftewel met je handen over je oren vragen ‘alsjeblieft stoppen mama’...