Beetje pijnlijke tepels soms.. beetje misselijk soms... k weet t niet t voelt gewoon als niet goed of in ieder geval niet zwanger
Geef het nog niet op. Zoals Hazel zei het is exact het moment van innesteling. Pijnlijke tepels heb ik niet maar soms misselijk wel. Maar niet erg misselijk gewoon geen zin in eten en andere momenten van de dag super veel honger. Heb ik net gegeten en uur erna weer honger. Vannacht weer wakker gelegen, niet ergens aan denken ofzo maar het lukt gewoon niet slaap te vatten. En weer rare dromen
Bij mij zijn alle kwaaltjes gewoon veroorzaakt door progesteron, dus elke maand dat gedoe. Last van darmen, last van borsten, last van brandend maagzuur, misselijk, spotting, alles waar je een eventuele zwangerschap op kan plakken. Ik denk dat ik alleen maar wantrouwig ga zijn als ik géén kwaaltjes heb
Ik doe trouwens ook maar even een melding hier, want vanaf voorjaar 2019 doen wij als het goed is mee voor deze topictitel Ben eerste helft 30, we zijn laat Maar kwam eerder niet zo uit in ons leven. Nog steeds niet helemaal, maar je kunt niet eeuwig voor je uit blijven schuiven...
Kan ook 'gewone' spotting zijn en dan zegt het niks, kan zowel premenstrueel zijn als teken van zwangerschap... of inderdaad een innestelingsbloeding. Weinig duidelijkheid, helaas!
Ik ben ruim 34, dus je bent niet de enige. Ik wilde nooit, dat is ook even wennen nu haha. Ook dat mijn vriend nu wel wil, heel onwerkelijk. Maar we hebben niet echt veel tijd eraan te wennen vanwege leeftijd, dus we pakken gewoon door Deniseee, wat spannend zeg! Ik ga duimen voor een innesteling! Ik woon trouwens in provincie Utrecht. Mijn lijf is echt lijp. Ik heb teunisbloemolie gehaald net, om te kijken of dat kan ondersteunen bij een regelmatige cyclus. Ik zit op CD22. Op CD13 heeft mijn lichaam een poging tot ovulatie gedaan maar dat heeft niet doorgezet volgens mijn temperaturen. Ik verwachtte hem nu dus nog steeds. Gisteren had ik weer krampen dus ik verwachtte eigenlijk halfhalf een stijging in temperatuur vandaag, maar in plaats daarvan ben ik half dood. Mijn laagste temperatuur tot nog toe, nog lager en ik zak van het kaartje af Enfin, net op de wc zag ik dat ik last heb van bruine spotting. Dus ik word misschien wel ongesteld, veel te vroeg. Ik snap er geen jota meer van. Ik weet wel dat ik graag óf mijn menstruatie óf een ei wil, niet dit stommige gewissel. Ik heb niet het idee dat we er nu echt voor kunnen gaan zeg maar.
Pff vervelend idd! Wat kan een lijf toch ingewikkeld zijn he! Was het maar gewoon net als met haren knippen: je knipt het af en het groeit daarna weer aan. Simpel. Maar helaas... Heel veel succes! Hoop dat of je menstruatie doorbreekt of je een eisprong hebt, hoe dan ook iets waardoor jij het gevoel krijgt dat je verder kan xx
Welkom Leraje, Spannend dan het nieuwe jaar! Hopelijk wordt 2019 jouw jaar en vooral het jaar dat je mama mag worden! Xx
Ja vinden jullie dat geen gek idee? Dat deze kerst en deze oud en nieuw misschien wel de laatste is met z'n tweetjes? Bijzonder gevoel is dat...
Haha fijn dat ik niet de enige laterd ben (Heb trouwens ook nog genoeg vriendinnen die ook nog niet begonnen zijn, maar hier online lijkt dat vrij zeldzaam). Je bent nog aan het ontpillen toch? Echt supervervelend, maar het kan maanden duren voor je lijf weer echte eisprongen gaat maken...
Er zijn op dit forum ook wel topics voor 35+, maar daar hoor ik dan weer net niet bij. Ja ben aan het ontpillen. Ik hoop in 2019 zwanger te worden, maar ik ga er vanuit dat het minstens 6 maar misschien ook wel 12 maanden gaat duren... Ik hoop natuurlijk dat het niet zo lang zal zijn. Wij hebben wel besloten om niet naar artsen te gaan als het niet lukt. Misschien hooguit om zaadcellen te laten testen. Moet wel zeggen dat ik, voor de knoop definitief was doorgehakt, relaxter was. 'Ach laat de natuur z'n gang maar gaan, maakt niet uit hoe lang het duurt.' Nu heb ik dat niet meer zo. Ik wil niet meteen aan de maandelijkse ovulatietesten, maar vanaf ronde 6 ga ik ze wel gebruiken heb ik net afgesproken. Het voordeel bij ons is dat we het (ook tijdens de pil al) zeker wel een keer of 3-4 per week gezellig maken, dus we hoeven niet extra te timen geloof ik. Maar goed, eerst dat gekke lijf maar op de rit. Ik las dus dat teunisbloemolie helpt, dus dat slik ik dan nu trouw, naast mijn foliumzuur en multivitaminen.
Ja ik ook niet, ben 33. Hang er net een beetje tussen; zijn wel veel mama's van deze leeftijd die voor een tweede of derde gaan hier. Wij hebben zelfde afspraak eigenlijk, hooguit testen van zaadcellen / progesteron (gezien je dat vrij gemakkelijk bij kunt slikken), de rest van de MMM niet. Daarvoor zijn we allebei te geïnteresseerd in pleegzorg. Daar mag je alleen niet aan beginnen als er nog kans is dat je gezinssamenstelling verandert de komende jaren (en terecht trouwens, te onzeker voor pleegkind), vandaar dat deze stap eerst komt.
Oh wat goed! Ja wij hebben ook gesproken over pleegzorg. We zijn nogal wereldverbeteraars in alles eigenlijk, dus dat zou goed aansluiten. Ik hoop natuurlijk wel dat een kindje van onszelf lukt. Mijn vriend laat zich na de bevalling dan meteen steriliseren want we willen er echt maar eentje van onszelf, maar we sluiten een pleegkindje erbij niet uit.
Pffff ik zit al op cyclus dag 37 en de testen blijven negatief.... Ik hoop zo dat ik snel ongesteld word want dan kunnen we tenminste deze onzekerheid achterlaten. Ik ben wel echt extreem moe, ik denk van de afgelopen dagen. Daarbij voelt mijn baarmoedermond zo gevoelig. Tijdens de seks doet dat dus ook gewoon zeer. Hopelijk duidt dat dus op snel ongesteld worden Het is echt irritant. Een pleegkind je heeft mijn vriend helemaal uitgesloten. Vind ik erg jammer, daarom wil ik heel erg graag mijn eicellen doneren of, als het kan, draagmoeder zijn.
Bijzonder, ik ben zelf pleegkind geweest en hoewel ik geen kind meer ben, ben ik nog steeds het kind van mijn pleegouders... volgen jullie het nog? Haha Mijn vader is jong gestorven toen ik klein was en mijn moeder kon en kan niet voor een ander of zichzelf zorgen. Ikzelf ben in zowel Nederland als Engeland met het pleegzorg systeem in aanraking geweest maar in Engeland is het systeem zo zó belabberd. Daar kan je als pleegouders kiezen hoelang je een kind wilt houden. 1 of 2 weken of 1 tot 3 maanden/ jaren. Het gevolg hiervan was dat ik op mijn 11e al niet meer op 2 handen kon tellen hoevel ik er gehad had vanaf mijn 8e en ik ontzettend depressief was en het idee had dat niemand mij wilde en ik er beter niet kon zijn. Toen ik op mijn 11e naar Nederland kwam bij de mensen waar ik nog steeds zielsveel van houd, was ik bang dat ik weer weg zou moeten. Ik kende hen al vanuit mijn kindertijd (ik was ook hun pleegkind toen ik 2,5 was en ik zou bij hun blijven tot ik 18 was, maar helaas moest ik op mijn 5e weer naar Engeland terug omdat het leek alsof mijn bio moeder het aankon...dus niet maar ok...) Ik ben deze pleegouders zo zo zo dankbaar. Ze hebben veel met mij meegemaakt doordat ik zelf natuurlijk het nodige had meegemaakt, maar ze bleven mij steunen. Daardoor zeg ik zelf ook: familie is niet wie hetzelfde bloed hebben, maar wie er voor je zijn als je ze nodig hebt! En man o man, wat gaat mijn buik kriebelen bij het idee dat mijn (pleeg)papa mij ooit weg mag geven, maar daarvoor nog: hoe hij en mijn (pleeg)mama mijn kleine trots in hun armen houden. Ik wil hun namen ook nog verwerken in een tweede naam maar vind dat beste lastig want het zijn niet echt namen die je combineert haha. In ieder geval heel mooi dames dst jullie dat willen doen! Ik ben mijn pleegouders eeuwig dankbaar want dankzij hun leef ik weer en kan ik genieten van het leven!
Welkom welkom ... Ik lees het straks een beetje terug, ben er nu even een dagje uit met mn nicht... Ik weet dat de kwaaltjes vanalles kunnen zijn en ga er ook niet vanuit dat het een innesteling is.. in tegendeel zelfs, maar het is toch gek dat je gevoel toch een klein beetje hoop zoekt ofzo.. Hahaha we wachten gewoon af
Oh irritant zeg! Ik snap dat je door wilt. In welke ronde zit je nu? Of heb ik daar overheen gelezen? Lage baarmoedermond duidt geloof ik wel op naderende menstruatie. Des te hoger, des te vruchtbaarder. Eiceldonatie overwoog ik ook voordat ik überhaupt een kind wilde, ik vond het lullig dat ik niet wilde en werkloze eicellen had terwijl anderen zo graag willen. Maar nu heb ik ze eerst toch zelf even nodig. Draagmoeder zijn is echt geweldig mooi volgens mij, knap als je dat kunt!