Maar waarom noem jij de collega's van je man dan? Wat is dan het punt wat je daarmee wil zeggen? En waar vervang ik dan het woord "collega's" voor "mensen"?
@Rosao, als jij het niet eens ben met het advies van de badisschool kan je daar wel wat mee hoor. Je kunt ook in gesprek met de TL/MAVO school waar je je zoon graag wil hebben. Als zij met jou hier in mee gaan, zal hij daar een test mogen doen (maar meestal is dit wel NIO of CITO). Ze zullen ook een gesprek met je zoon aangaan en op basis daarvan zullen zij een besluit nemen. In ons geval (ik ben Decaan op een MAVO) zullendeze gesprekken zijn met de zorgcoordinator, locatieleider en soms word ik erbij betrokken, maar dat meer vanuit mijn verleden als counselor op een zorgschool. IQ testen worden bij ons evht wel meegenomen, maar werkhouding is oom erg belangrijk.
Hier heb ik ervaring met oudste dochter. Scoorde jaren op Havo niveau. Na mijn scheiding zakte haar niveau. Ze wist zich te herpakken, maar na het overlijden van haar opa aan de ene kant en oma aan de andere kant, lukte het maar niet om consistent te scoren. Zat met sommige onderdelen onderkant vwo met andere onderdelen vmbo kader/basis. En dat gaf een gemiddeld advies van vmbo kader. De juf was overtuigd van haar kunnen,die hadden we helemaal mee, maar zij gaf natuurlijk aan dat ze geen hoger niveau kon adviseren dan wat het hele pakket aan toetsen zou aangeven. We zijn toen eind groep 7 hard aan de slag gegaan. De juf heeft haar regelmatig overhoord, en we hebben bijles geregeld voornamelijk voor rekenen en begrijpend lezen. Daar scoorde ze laag op. (@tuc , dat was bij ons dus de reden). Overigens is ze niet de enige in mijn omgeving die bijles kreeg. Dochter heeft keihard geknokt, en uiteindelijk een vmbo-T (mavo) advies gekregen. Gevolg was, dat ze niet naar een volledige vmbo school ging maar naar een mavo/havo school, de school die helemaal bij haar past, waar ze zo happy is. En dat was voor ons de reden om door te pakken. Niet omdat er iets mis is met vmbo kader. Maar zij past gewoon beter op deze school. En het mooie is dat ze zo goed gaat, en het niveau makkelijk aan kan, ze werkt eigenlijk op meerdere vakken op havo niveau. En ze gaat elke dag met een glimlach naar school.
Ik hoop dat je uit de tips van anderen wat uit kan halen. Als ik uit eigen ervaring schrijf ik had dat ook, maar ik was een laatbloeier en ben eerst gestart op het mbo om bepaalde dingen beter onder de knie te krijgen, het ene kind heeft daar gewoon meer tijd voor nodig dan de ander. Ieder zijn eigen leerproces. daarna alsnog doorgestroomd naar hbo.
Ik heb ook het tegenovergestelde. Hier is mijn man vroeger ondanks mavo advies van school naar vwo/gymnasium gegaan omdat zijn laatste cito de hoogste score gaf en zijn ouders hem daarna extern getest hebben. Maar concentratie en motivatie waren er niet, dus hij is afgegleden zeg maar en uiteindelijk geen middelbare school afgemaakt. Dat is wel een extreem voorbeeld, maar hier zijn we bij dochter ook heel alert op daarom. ik verwacht op basis van de scores hier over een paar jaar vwo advies, maar ik zal zeker zelf alert zijn en met school de andere factoren bespreken (ze zit in een plusgroepje met rekenen en taal, maar wordt niet per se gelukkig van het extra werk bijvoorbeeld en haar concentratie is ook erg 'kort.' Je merkt dat het haar veel energie kost). Ik hoop vooral dat ze ook in haar vervolgschool en opleiding of studie daarna haar plekje vindt en blij is. Dat gezegd hebbende; @Rosao ik denk ook dat een ouder meestal wel goed aanvoelt wat voor zijn/haar kind het beste past. Dus als je gevoel niet goed is, zou ik het blijven bespreken met school en met mogelijke toekomstige scholen. En ook vooral met je zoon zelf. Wat ziet hij zelf zitten? Bij welke school heeft hij zelf een goed gevoel?
De open dagen moeten nog komen. Hij heeft wel een school in gedachten, maar ik denk dat dat met een kader advies lastig gaat worden.
Ik zeg niet dat iedereen doctorandus moet worden. Maar ik zeg dat wat mij betreft iedereen moet proberen het beste uit zichzelf te halen. En daarmee dus niet op veilig moet sprelen en laag inschieten, maar zo goed mogelijk presteren naar je beste vermogen. Niet uit veiligheid de makkelijkste weg kiezen. Falen hoort het leven. Omgaan met tegenslag ook. Soms lukt iets en soms niet, daar is niets mis mee.
Ik kom uit een familie van allemaal mensen die later zijn gaan studeren. Mijn vader heeft op zijn 30ste met een baan en een gezin met kleine kinderen zijn HTS gedaan. Daarna heeft mijn moeder de MAVO en MEAO gedaan. Mijn zus heeft op haar 30ste met gezin, baan en kleine kinderen de HEAO gedaan. Mijn nicht idem, maar dan PABO en daarna master orthopedagogiek. Ik ben de enige die direct is gaan studeren. Iedereen die ik ken geeft aan dat ze wilden dat ze de kans hadden gehad direct te gaan studeren (mijn ouders) of dat ze gestimuleerd waren c.q. een schop onder hun kont hadden gehad in de pubertijd (respectievelijk mijn nicht en mijn zus). Het is mooi dat de mogelijkheden er zijn, maar het is een loodzware weg om af te leggen. Maak het niet mooier dan het is. Stimuleren is geen pushen en de is niets mis met mensen direct laten functioneren op het niveau wat hen uitdaagt.
Waarom zo goed mogelijk presteren naar je beste vermogen?? Iets anders is niet per se de makkelijkste weg, het kan een bewuste keuze zijn. Ik vind helemaal niet dat je per se voor het hoogst haalbare moet gaan. Wat betreft school vind ik stimuleren al heel gauw pushen worden. Ik geloof op dit gebied volledig in intrinsieke motivatie. Vanuit zichzelf,wanneer diegene er klaar voor is. Ik ken veel voorbeelden ( zus, 2 zwagers, man en 2 vriendinnen) die na de HAVO/VWO direct zijn gaan studeren (HBO/WO) en allemaal is dat zonde van een jaar (of meerdere) studiefinanciering en tijd geweest. Allemaal hadden ze langer over die beslissing nagedacht willen hebben. Ook uiteindelijk allemaal later de studie gedaan waar ze nu blij mee zijn. Hoeveel kinderen krijgen op hun kop als ze op de basisschool of middelbare school een onvoldoende halen terwijl dat beter had gekund? Ik geloof daar voor geen meter in. Ik vind dat pushen. Ik heb liever dat een kind met plezier leert dan omdat tie bang is op zn kop te krijgen. Want wat is er erg aan onvoldoendes?? Dat je dan een niveau lager gaat, misschien past dat op dat moment wel veel beter?
Die schop onder de kont in de pubertijd is wel een dingetje hoor en werkt vaak alleen maar averechts. Ik heb er al zoveel om me heen gezien, ouders maar dreinen om toch die Havo te gaan doen maar hoe meer je als ouder zijnde erop zit hoe meer ze gaan tegenwerken en juist de kont in de krib gaan gooien. Mijn oudste is nu 15 jaar en zit in de derde en nu pas begint hij het nut een beetje in te zien, hij zit niet voor ons op school maar voor zichzelf en niemand anders. Toen hij in de brugklas zat was ik ook zo’n fanatieke ouder totdat mijn man een keer tussenbeide kwam en gewoon keihard zei: als je wil dat je eigen zoon een hekel aan je krijgt dan moet je vooral lekker zo door blijven gaan en geloof me die kwam wel binnen. Toen ben ik het los gaan laten en ja die onvoldoendes zijn niet leuk maar toch ging die op eigen krachten door naar de tweede en later met de hakken over de sloot naar de derde en nu beginnen de schillen langzaam van zijn ogen te vallen. Ik hoop dat die op dit tempo door blijft gaan en straks door kan naar de vierde en lukt dat niet dan maar een jaartje extra maar als ouder kan je enkel aan de zijlijn bescheiden aanmoedigen maar wordt vooral niet te fanatiek want daar houden pubers niet van.
Ik denk dat wij het in de basis met elkaar eens zijn. Het is helemaal niet erg om een niveau lager te gaan want niemand heeft wat aan onvoldoendes. Je kunt een kind ook niet dwingen/pushen/stimuleren om geen onvoldoendes te halen. Waar ik een hekel aan heb is als uit voorzorg, uit angst dat het te hoog gegrepen is, alvast kinderen aan een lager niveau beginnen. De oorspronkelijke opmerking van een leerkracht hier was dat je beter laag kunt beginnen en dan opstromen en daar maak ik bezwaar tegen. Als het niet gaat, gaat het niet. Soit. Maar niet vooraf al de handdoek in de ring gooien.
Hebben jullie zijn ondersteuningsbehoeften goed in beeld? Hebben school en de gedragswetenschapper die het intelligentie-onderzoek heeft afgenomen hier advies over gegeven? Ik vind het opvallend dat zijn intelligentie-niveau zo sterk afwijkt van het advies. Hoe is zijn profiel opgebouwd en hoe is zijn verwerkingssnelheid? Heeft hij moeite met automatiseren. Soms kan dit verklaren waardoor een kind lager presteert dan verwacht. Het is belangrijk dat hij op het VO onderwijs gaat krijgen dat past bij zijn ondersteuningsbehoeften. Wellicht kun je eens met het Samenwerkingsverband in jullie regio hier contact over opnemen. Een consulent kan hierover meedenken. Het hangt erg van het type kind af of je bij een advies juist wat hoger of lager moet gaan zitten. Dat is niet zwart/wit. Ik werk zelf op een middelbare school met VMBO- K, Tl en HAVO. Bij ons zitten de meer kwetsbare en spannings gevoelige leerlingen. Mijn ervaring is dat te hoog gaan zitten juist voor meer spanning en angst kan zorgen, met het risico dat een kind uitvalt. Dit hangt dus erg van de doelgroep af. Van jouw zoon weet ik te weinig om hier iets zinnigs over te kunnen zeggen. Bij ons komen enorm veel zij-instromers binnen die zijn afgezakt naar een lager niveau. Het IQ is vaak wel passend maar door een bijzonder profiel, systeemproblemen en/of problemen in de sociaal-emotionele ontwikkeling redden ze het niet op de school waarop ze destijds na het advies van groep 8 geplaatst zijn. Ik zie dat kinderen hier een enorme deuk van kunnen krijgen in hun zelfbeeld. Neem contact met de zorgcoördinatoren van de scholen die jullie belangstelling hebben. Leg het verhaal goed uit en vraag naar hun ondersteuningsaanbod. Vaak is het zo dat een kleinere school voor meer structuur kan zorgen. Ook door kleinere klassen. Soms heb je hier wel een LWOO advies of zelfs een VSO advies voor nodig. Overleg dit met de basisschool of zij deze behoefte ook zien. Ik denk dus dat het goed is om vooral naar zijn ondersteuningsbehoeften te kijken. Dan zie je vanzelf welk niveau hierbij het beste bij aansluit. Ik zou goed uitzoeken waarom het advies van school zo afwijkt van jullie eigen beleving over zijn niveau en van zijn gemeten IQ met de WISC-III. Het kan helpen om dit met alle betrokkenen te doen. Wellicht kun je hierbij ook de gedragswetenschapper nog betrekken die het onderzoek heeft afgenomen. Overigens zijn er ook landelijke onderwijsconsulenten, die erop moeten toe zien dat een kind het passend onderwijs krijgt dat het nodig heeft. Die kun je ook laten meedenken als je er niet uitkomt met de basisschool. Veel succes!
Dat ligt ook aan het kind zelf dan er zijn ook kinderen die je een genade klap toedeelt wanneer ze het niveau waar ze zijn geplaatst niet halen en naar een lager niveau toe moeten en daardoor in een neerwaartse spiraal terecht komen. Dan heb ik het liever andersom, op een lager niveau beginnen , zelfvertrouwen opbouwen en vervolgens misschien doorstromen naar een hoger niveau. Dat laatste zie ik trouwens bij de dochter van mijn vriendin gebeuren, kind is op de basisschool zo enorm gepest door 2 klasgenoten dat ze qua zelfvertrouwen compleet aan de grond zat, daardoor ook het advies gekregen de tl te gaan doen. Nu naar een half jaar is ze enorm opgebloeid, ze wordt niet meer gepest en heeft vriendinnen gemaakt en voor de vakantie kregen ze het bericht dat ze mocht opstromen naar de Havo. Bij mijn andere vriendin wordt er enorm gestimuleerd (zoals jij het ziet) gepusht (zoals ik het zie), dat ging 1 jaar heel goed en nu gaat de kont enorm tegen de krib. Ze gaat wel naar boven huiswerk maken maar doet uiteindelijk niets en dat is de reden dus ook waardoor ze een niveau naar beneden gaat. Met onze zoon hebben we de afspraak dat, zolang hij voldoendes haalt , wij ons niet bemoeien met zijn huiswerk. Ik weet wanneer hij een proefwerk of een so heeft. Zo af en toe haalt hij een onvoldoende, die van geschiedenis kwam omdat hij niet geleerd had (vind het gs niet zo leuk). Die 5 van gym zijn we trots op , voor hem was dit (ringzwaaien) het hoogst haalbare, ben wel blij dat zijn gymleraar ook trots op hem was. Ook mijn zoon geeft aan school niets aan te vinden (nee wie wel op 12 jarige leeftijd) we hebben gezegd dat we dit snappen en dat hij daarin 2 kanten op kan. Of hij doet gewoon zijn best en dan kan hij over 4 jaar kiezen welke opleiding hij dan wil doen, of hij slaat er met de pet naar, blijft zitten en doet er dan nog een jaar langer over.
Hier ben ik het zo mee eens! Waar wij, en de leerkracht, soort van bang voor waren, was dat als oudste dochter op vmbo-k niveau zou gaan leren, ze eigenlijk achterover zou gaan leunen. Zij heeft uitdaging nodig. Krijgt ze die niet, dan is desinteresse het gevolg. Met alle gevolgen van dien. Hier heeft het stimuleren (waar anderen het pushen noemen) absoluut wel gewerkt. Maar goed, dochter stond er zelf ook achter, dat maakt wellicht ook verschil. @tuc met je eens dat je niet ALTIJD voor het hoogst haalbare hoeft te gaan. Ik ging studeren omdat dat nu eenmaal de logische stroom was na het vwo. Maar dat was eigenlijk niets voor mij, ik meteen hbo moeten gaan doen. Dat is dan zogenaamd een “lager “ niveau maar het paste veel beter bij mij uiteindelijk. Universitaire studie dus niet afgemaakt. Maar als je 18 bent kan het toch best lastig zijn om je koers te bepalen..