"Waar komen baby's vandaan?" Vraagt kleuter 4 jaar

Mijn dochter van toen nog 3 nam genoegen met als je heel groot bent en papa's en mama's vinnen elkaar heel lief komt er misschien een kindje als je het heel graag wil.
Maar of jouw zoon dat ook doet?

 

Je kunt de vraag terugkaatsen, hem vragen hoe hij denkt dat het zaadje in de buik komt en zijn reactie afwachten.

 

Ik zou het gewoon uitleggen, bv met boekje erbij. Hier weet de jongste dat al heel lang, voor haar de normaalste zaak van de wereld - en dat ís het ook. Ik zou er geen taboe van maken.

 

Mijn zoon van (toen nog 3) weet dat de zaadjes uit de piemel komen. Dat is toch ook gewoon zo?! Enthousiast riep hij toen zelf: ‘Ja! Dan schiet ie um er zo in!!!’
Toen dacht ik: slimme jongen

 

Dat ging bij mijn oudste dus heel erg fout. Toen zij 6 was vroeg ze opeens aan mij: ‘mama, hoe weet je buik of je getrouwd bent?’
Ik snapte haar vraag niet, maar zij verduidelijkte: ‘Ja, want jij zei eens “als je getrouwd bent kan er een baby’tje in je buik groeien.” Maar hoe weet je buik dat dan?’
Toen wist ik dat ik er gewoon beter vanaf het begin gelijk duidelijk over moest zijn.

 

Zo had ik van de week ook een gesprekje met m’n zoontje van 4.
Hij: mama, toen ik nog heel klein was zat ik in je buik hè?!
Ik: ja, toen je heel klein was zat je in m’n buik.
Hij: ja, helemaal opgerold, als een slakje. Maar mama, hoe kwam ik dan uit je buik?
Ik: door het baby gaatje.
En voor hem was het daarmee klaar, hij was tevreden met dit antwoord.

Hij gaat vaak mee naar de wc. Ziet ook weleens als ik ongesteld ben dat ik maandverband verwissel ed, ik ben daar heel open en makkelijk in. Dus toen kwam de vraag waar dat voor was. Verteld dat als mama’s geen baby in de buik hebben ze soms een beetje bloeden uit een gaatje, het babygaatje. Voor hem was dit verhaal heel duidelijk en was het daarmee klaar. Hij stelde er geen vragen meer over. Ik ben nog wel op zoek naar een boekje dat alles heel duidelijk uitlegd voor kleuters en/of iets oudere kindjes.

 

Ja, hier lezen we met de kinderen rond die leeftijd het boekje : ik vind jou lief, van Sanderijn van der Doef. Leuk, informatief en met een boekje gaat het toch wat makkelijker

 

Ik zou er niet omheen draaien en gewoon vertellen hoe het gebeurt. Maar dan op een simpele peuter manier. Zoiets van als een papa en een mama heel graag een kindje willen dan stopt de papa zijn piemeltje in de plasser van de mama. En dan gaan de zaadjes naar de mama en groeit er een baby. Op zich niks raars aan. Zorg enkel dat je er zelf ook niet te gek over ga denken. Want als jij er gek over gaat doen zal je kindje er ook gek over gaan doen

 

Het boek "Ik vind je lief" van Sanderijn vd loef is zeer geschikt! Getekende nette plaatjes. Het gaat over relaties, verliefd zijn, vriendschap en zwangerschap en geboorte.

Een van de weinige boeken waar het zo netjes is benoemd en getekend is. En ze benoemen het breder. Dus ook verschillende soorten gezinnen (adoptie/alleenstaande ouders etc).

 

Dit alleen met een kleine aanpassing van niet in de plasser van mama maar babygaatje. Meisjes hebben 3 gaatjes, plassen, poepen en een babygaatje.

 

D

At klinkt idd wel erg schattig, babygaatje

 

Ik ben misschien preuts, maar tegen een 4 jarige zou ik dit echt nog niet zeggen hoor.. ze zijn meestal tevreden net een simpeler en ook eerlijk antwoord, mijn oudste 2 zijn 5 en 7 maar die weten dat echt nog niet hoor, de oudste is een jongen en de middelste een meisje, ik heb eens gezegd dat als papa en mama getrouwd zijn, en samen knuffelen er dan wel eens een baby kan komen. Ze zijn er tot op de dag van vandaag nog tevreden mee..

 

Ik heb het wel altijd zo verteld, van "plasgaatje, babygaatje, poepgaatje". En dat de papa daar met zijn piemel zaadjes in stopt. We hebben trouwens ook een briljant prentenboek "de grote race". Die is iets minder expliciet, trouwens. Daar wordt wel in verteld dat zaadjes uit de piemel komen en dat er in de buik van de vrouw een eitje zit. Maar hoe die zaadjes nu precies in de buik komen, laten ze een beetje in het midden.
Dat boek is leuk geschreven en is een mooie inleiding voor een gesprek hierover. Is alleen dat boek voldoende antwoord op de vragen, dan is het prima. Komen er op een gegeven moment meer vragen, dan kun je daar verder antwoord op gaan geven. Zo hebben wij op een gegeven moment bij onze oudste uitgelegd dat het echt niet zo is dat 1x vrijen ook gelijk staat aan 1 kind. Daarna kwamen er meer vragen en heb ik een ander informatieboek erbij gepakt. Toen heb ik ook verteld over veilig vrijen om zwangerschappen te voorkomen. Ziektes heb ik het nog niet over gehad.

Het was wel grappig trouwens toen de oudste een jaar of vier was en ook vragen had over hoe vrouwen zwanger worden. Toen heb ik dat dus al verteld, van dat babygaatje. Zijn reactie was hilarisch "Als je niet serieus antwoord wil geven hoeft dat niet hoor, maar je moet me geen onzin vertellen!" Op bepaalde manieren was (is) hij een vroegwijs kind met een bijzondere woordenschat en diepe vragen. Maar daardoor schat je hem ook wel eens te hoog in. Dat is soms lastig: het blijft een kind dus je wilt je aanpassen aan zijn niveau. Maar hij blijft ook echt doorvragen tot hij het snapt. Dat is soms lastig, omdat ik (buiten Sinterklaas ) niks aan hem wil vertellen wat niet klopt. "Mama, waar komt de wind vandaan?" wordt dan een hele lastige.

De jongste is er nog niet zo mee bezig. Hij vind dat prentenboek wel grappig, maar stelt er verder nog niet veel vragen bij.

 

Piemeltje in de plasser
sorry ik ben inderdaad een tikje preuts maar dit kan ik toch echt niet m'n mond uit krijgen naar mijn kind

 

Ik ben heel blij dat mijn kids (5 en 3) nog niet doorvragen hoe een baby in de buik komt.
Denk dat ik ook ga kijken voor een geschikt boek, aangezien ik over 2 weken wil vertellen dat ik zwanger ben krijg ik vast vragen.