Hoi iedereen ik wilde eigenlijk even van mij afschrijven en heb ook wel wat adviezen nodig eigenlijk. Het wordt ben ik bang wel een heel verhaal. Het zit namelijk zo. Tot voor kort deed ik nog met mijn partner een ivf traject Nu is de relatie over en voorbij Dit vond ik al enorm moeilijk want er zijn 7 cryo's en ik vind het vreselijk om ze op te geven. Mijn ex wilt ze ook nog gewoon gebruiken. Of hij voelt zich schuldig naar mij toe? Op het moment dat het ziekenhuis er achter komt dat wij uit elkaar zijn, worden ze vernietigd... Het idee is ondraaglijk. Nu is het zo dat ik op het moment nog bij mijn ex woon en dat is gewoon echt geen aanrader. Continu spanning ik kan niks goed meer doen. Nu maak ik ook wel in emotionele buien steeds domme fouten. Verder liegt hij zo ontzettend veel. Waarom liegen als alles toch al voorbij is? Bang voor meer ruzies? Hij gaf laatst aan dat hij even naar zijn auto ging toen hij weg was besloot ik even langs mijn moeder te gaan. Ik loop naar de woning van mijn moeder om even op bezoek te gaan ze woont praktische bij ons op de hoek en dan zie ik hem ver van zijn auto staan bellen zie echt 2 straten verder. Ik was echt helemaal verbaasd hij schrok heel erg toen hij mij zag en werd ook boos. Hij apt de hele dag dit gaat ook s'nachts door en wilt heel heel heel graag dat ik af en toe een paar nachten het huis uit gaat. Nouja ik kan op zich wel een nachtje bij mijn moeder terecht maar daar kunnen mijn 2 honden niet mee naar toe. Hun kat en mijn hondjes zijn geen goede combi daarnaast is het daar al een halve dierentuin dat wordt een grote stress toestand. Dus ik zeg ik kan gaan, kunnen de hondjes dan hier blijven (eerste instantie toen we uit elkaar gingen was dit geen probleem ik ben namelijk al eens eerder weg geweest maar daar zo meer over.) maar dit wil hij dus niet... Dan gaan de hondjes naar zijn 'vrienden' blaffen. Ik zei dat hij mij nu echt in een rot situatie bracht en zijn reactie daarop,ik hoef jou niks meer uit te leggen wie er wel of niet in de woning komt en waarom ik je een avondje weg wil hebben. Het is ook nog altijd mijn huis, dit krijg ik steeds te horen terwijl, ik net zo goed mijn handtekening heb gezet en van alles betaal en zelfs ook nog doe in huis. Hij doet zo raar en gemeen en afstandelijk en ik herken hem gewoon niet meer. En af en toe is hij vrolijk en wilt hij gezellig series kijken. Nu hebben wij echt ontzettend veel ruzies gehad sinds het uit is en dat helpt uiteraard ook niet mee. Ik heb een weekje bij mijn moeder gewoont. De hondjes waren bij mijn ex. In de week kwam ik langzaam bij, al zat ik natuurlijk met nog van alles in mijn maag vooral met de cryo's. Ik ging nog regelmatig naar ons oude huis om daar te eten want dat kon bij mijn moeder niet. (ik kookte bleef er wat over at ex mee) ook kwam ik er dus voor de honden. Opeens zij hij ik wil eigenlijk niet dat het voorbij is. Hij wilde diezelfde avond nog mijn spullen halen en ik met mijn domme hoofd vond dit meteen goed. 2 dagen ging het goed ik kreeg een beetje hoop en toen zij hij ik wil het echt niet meer. Ik wil vrienden blijven. Hierna werd ik , min of meer geforceerd om vrienden te blijven ik gaf regelmatig aan dat ik er nog even niet klaar voor was. Hij was ook nog beledigd dat ik niet even vriendschappelijke mee uit eten wilde enzv. Toen kwam de spanning ik begreep er totaal niks meer van allemaal. Wij kregen hierdoor uiteraard vaker ruzies. Hij is met kerst nog mee geweest bij mijn familie. Hij zat continu aan mijn haar en ik werd echt boos. Maar als ik mijn hand op zijn arm legde mocht dat niet. Ik zei dat hij niet zo met mijn gevoel moest spelen, hij gaf steeds aan ik heb tijd voor mijzelf nodig en jij moet ook aan jezelf werken wie weet in de vere toekomst komen we elkaar weer tegen en ben je stabiel. Ik ben trouwens alweer een tijdje in therapie toen ik begon was het toevallig het moment dat hij er klaar mee was... Ik vond dat zo erg, ik hoopte namelijk beter te worden voor mijzelf maar ook voor ons. Rond oud en nieuw veranderde er voor mijn gevoel opeens iets hier werd hij steeds afstandelijker en gemeener ging vaak uit kwam laat thuis ging voor mijn gevoel steeds vaker liegen en wil mij opeens continu het huis uit hebben. Ook zag ik dat hij al een tijdje allemaal vrouwen is gaan toevoegen natuurlijk hij is nu single maar wat steekt dit zeg... Ook hier weer ruzie om. Ik kan mijzelf ook wel voor mijn hoofd slaan het gaat mij ook eigenlijk niks meer aan allemaal.. Ik ben echt zo zo zo in de war en kamp op dit moment ook met een depressie (niet vanwege hem) ik heb er tabletten voor gekregen citalopram maar durf deze niet in te nemen omdat het zou kunnen dat de eerste 2 a 6 weken er een verergering kan optreden van mijn toestand... Ik denk dat dit nu even geen goede combinatie is met de ellende die zich nu afspeelt. Ook wil ik gewoon even mijn hoofd erbij houden. Maar mijn mood swings helpen ook totaal niet mee..ik neem wel in echte nood een oxzepam maar dan moet het echt heel hoog zitten. Mijn moeder waar ik trouwens een weekje woonde wilt mij ook niet echt terug hebben ze gaf aan dat ze haar leven lang voor iedereen gezorgd heeft en er klaar mee is ze kijkt ook altijd zo zuur als ik begin over slapen en ze praat mij schuld gevoelens aan dat het zielig is voor de honden. Ik krijg ook steeds te horen dat mijn ex niet meer van mij houd en of hij dat wel ooit gedaan heeft en je weet wel dat hij een vrouw in het huis wil halen enzv... Ik vind dat nu in mijn geval even geen pretje verder zit zij in een schuldsaneringstraject en is bang in de problemen te komen. Ik mag zo nu en dan logeren maar echt zonder mijn honden. Ik zit echt compleet met mijn handen in het haar. Ik sta wel al jaren op woonnet ingeschreven. Gelukkig dat ik dit altijd heb geregeld, maar de woningen liggen toch niet echt voor het oprapen. In verband mijn depressie ben ik zowat al mijn vrienden kwijt geraakt en familie heb ik niet echt meer. En collega's gaat hem niet worden ik heb niet zo gek lang geleden een nieuwe baan ik ken nog niet echt iemand goed genoeg. Ik vind het zo'n vreselijke toestand allemaal. Wat moet ik hier nu mee? Hoe moet ik nu zo goed mogelijk met mijn ex omgaan? Ondanks hoe het nu gaat heb ik ook nog gewoon gevoelens voor hem ik ben echt verbaasd dat hij na een relatie van 10 jaar er al helemaal overheen is en ook al met andere vrouwen praat.. Ik ben daar ook heel eerlijk best jaloers op. Heel rommelig geschreven spelling fouten I know maar zit er zo doorheen
Ik weet niet op je een koophuis of huurhuis samen hebt maar allereerst moet er gewoon 1 van jullie weg, als het huis op beide namen staat zou ik toch echt voorstellen dat hij het huis uit gaat. En anders zsm iets voor jezelf zoeken. Deze situatie werktijden niet bevorderend op je psyche. Ik zou kijken wat de mogelijkheden zijn bij de woningbouw voor eventueel een urgentie, en vanuit een nieuw huis beginnen met aan je zelf te werken en alles te verwerken.
Een heel verhaal, wat vreselijk voor je dat je in deze situatie zit. Ga naar de huisarts, vraag een dubbel consult aan. Je moet hier met een professioneel iemand over praten is mijn mening.
Heb je naast AD wel begeleiding gekregen of sta je ergens op de wachtlijst? Als het alleen receptje uitschrijven is wel kort door de bocht. Ik denk dat je contact op moet nemen met het wijkteam van je gemeente opnemen. Die kunnen helpen bij het ontwarren van de kluwen problemen en misschien stap voor stap alles oppakken.
Ik loop op het moment bij een eerste lijns psycholoog die mij zou doorverwijzen naar indigo. Ik zal nog even na vragen wanneer hij dit van plan is
De relatie is voorbij, dus maak de stappen om bij hem weg te gaan Ga officiëel alles regelen met jullie gezamenlijke huis! Kom je er samen niet uit, schakel een mediator in. Emotioneel ben je een wrak, logisch en heel moeilijk maar praktisck gezien moet je jezelf nu echt bij elkaar rapen en actie ondernemen! En lukt jou dat niet alleen, dan zoek je nu iemand die je concreet kan ondersteunen!
Wat een verhaal.. en ontzettend naar voor je Ik wil je heel veel sterkte wensen ! Kom voor jezelf op & zorg dat je zo snel mogelijk je eigen plekje krijgt.
Het is heel normaal dat je emoties zo schommelen na het uit elkaar gaan van een relatie en ook bij je vriend. Jullie hebben er nu wel een punt achter gezet en ook flink wat ruzie maar er zijn natuurlijk ook mooie momenten geweest en jullie hebben (naast jullie meningsverschillen) allebei kwaliteiten die de ander eigenlijk niet wil missen. Als je dan nog bij elkaar moet wonen trek je de ander steeds weer mee in deze schommelingen, een goed vb hiervan is de 2 dagen dat jullie weer samen waren. Als het nu echt even niet anders kan dan bij elkaar wonen dan zou ik wel zoveel mogelijk afstand tot hem opbouwen. Niet meer samen eten, niet meer mee naar familie, geen aanrakingen, een vriendelijk goedemorgen maar blijf verder duidelijk ook naar jezelf toe, het is uit. Ik denk echter dat het veel beter is als 1 van jullie zo snel mogelijk het huis verlaat (om en om kan ook). Ik snap dat je niet direct iedereen je hele verhaal wil vertellen, maar soms heb je er echt voordeel van als je toch mensen (buren, nieuwe collega's) in vertrouwen kan nemen. Het kan best dat iemand via via een woonruimte weet (kennis op wereldreis bijvoorbeeld). Maar ook dat je bijvoorbeeld met iemand samen kan eten en even he ei kwijt kan (en jullie woning uit). Die andere vrouwen is natuurlijk helemaal niet chic en ik denk dat dat nu ook niet de nieuwe grote liefde gaat worden. Eerder afleiding van zijn eigen verdriet maar misschien ook een vorm om een reactie bij jou te ontlokken. Ook hier zou meer afstand denk ik de beste oplossing zijn. Het lijkt me ook verstandig om weer een afspraak met de huisarts te maken. Mede door de actuele problemen, maar ook omdat je de medicatie niet durft te nemen. Heel veel sterkte. Probeer zoveel mogelijk afstand te nemen en praat met de huisarts, maar misschien ook met mensen uit je omgeving. Goed mogelijk dat ze je kunnen helpen. Met woonruimte, goed advies of gewoon even een luisterend oor. Hulp komt soms echt uit onverwachte hoek, maar dan moeten mensen wel weten dat je hulp nodig hebt.
Wat een ontzettende piep-situatie zeg. Helemaal logisch dat je er compleet doorheen zit! Dat zou iedereen in deze situatie hebben... Ik denk eigenlijk dat @ac2mieux hele goede adviezen heeft gegeven en dat iedereen nu in herhaling zal vallen bij het reageren, maar ik wilde toch ook niet zomaar wegklikken.... Ik denk dat afstand van je ex nu stap 1 is. Wanneer je niet uit deze situatie stapt zal er niks veranderen... dus prioriteit nummer 1 is fysiek uit elkaar gaan. Hoe zit het nu met jullie huidige woning? Is deze van jullie samen of van hem? Waarom moet jij de woning verlaten en niet hij? Misschien kan hij bij een vriend of familielid logeren tot een van jullie een andere woning heeft? Je zegt dat je lang ingeschreven staat bij de woningbouwvereniging, heb je al gereageerd op woningen?