Baby wil niet knuffelen

Herkenbaar!
Hier wilde dochter het liefst de hele dag of in de box of in de wieg liggen.
Bij anderen op schoot was helemaal not done.
Vanaf ruim 2 jaar komt ze regelmatig even kroelen als ze moe is. Maar bij anderen op schoot is zeldzaam en ze zoekt de personen echt uit.

Qua hechting. Heb ik geen problemen ervaren. Ze laat duidelijk merken dat ze van ons houdt.

 

Ik had ook geen knuffel/kroel baby! Zeker toen ze iets ouder was, ze wilde alles meemaken en constant bezig zijn. Snap wel dat je het jammer vind. For what its worth, het kan altijd nog veranderen! Nu is ze 4 en vind ze het juist heel fijn om te knuffelen

Net als @Meisje93 heb ook ik geen problemen ervaren met de hechting.

 

Hier was dochter ook geen knuffelbaby. Zelfs voedingen werden een echte uitdaging.

Bloot op bloot knuffelen vond ze als hele kleine baby wel prima, maar met 12 weken was dat allang verleden tijd. Nu ze groter is wil ze pas weer ‘buikie buikie’ xD

 

Ja he knuffelen doen we zo graag als mama's zijnde. Mijn dochter was toen ze baby was ook het meest in haar element als iedereen d'r met rust liet. Ik weet nog de vreemde blikken van mensen als er bezoek was, ik mijn dochter bij me had en ze na enkele minuten begon te huilen, dan zei ik 'ze heeft even me-time nodig', en dan legde ik haar weg en was ze weer blij. Alleen maar handig als je je kindje goed kent en aanvoelt, toch?

 

Ik had aan de tweede ook geen knuffel baby. Maar inmiddels wel een knuffelkont als peuter. Ik word direct aangevallen als hij mij ziet en hij laat niet snel meer los, hij blijft terug klimmen

 

Mijn oudste en jongste waren echte knuffelbaby’s maar de middelste vocht zich altijd weg hihi
Ze is nu 13 jaar en het is een lekker eigengereide puber die goed weet wat ze wilt, wist ze toen al en nu nog beter

 

Heel herkenbaar! Mijn zoon wilde er niks van weten, ik dacht telkens “ wat doe ik nu fout, wat gaat er fout?” en opeens sinds 2 a 3 weken ( hij is nu 13 maand) rent hij telkens naar mij toe om mij een knuffel te geven.

 

Die van mij ook niet hoor, wilde met een paar maanden al niet meer lekker bij me liggen. Was met 5 maanden de liggende bak van de wandelwagen spuug zat, liever draag doek of bijna platte buggy. Tussen in slapen vind ze ook verschrikkelijk, altijd gevonden ook. Zelfs als ze ziek is doet ze dat niet
Nu ze wat ouder is en graag dr middagslaapje overslaat kan ze wel zomaar een half uurtje op de bank komen knuffelen (terwijl winnie de pooh opstaat, anders absoluut niet hahaha). Er is nog hoop ! En soms komt ze spontaan tijdens het spelen aangerend met getuite lipjes om een kusje te brengen (smelt!).

Het is gewoon een heel ondernemend kind dat graag de wereld wil ontdekken, en dus geen geduld heeft voor mama’s knuffels en kussen. Misschien merk je dat bij jou kindje ook wel als ze straks richting dreumes/peuter leeftijd gaat

 

Als je het knuffelen zelf erg mist: heb je al 's geprobeerd om samen met haar te douchen? Dat is een heel andere setting, meer te "beleven" voor je meisje, misschien vindt ze dat wel leuk!

 

Hier ook een dochter die dat geknuffel allemaal niet zo zag zitten. Die wilde de wereld veroveren, kon dan nog wel ff bij me hangen maar dan moest er wel voordeel voor haar in zitten (nieuwe dingen zien bijv). Heb me er aardig rot over gevoeld destijds.

Vaak zit je op t zelfde plekkie, ga met je kleine eens ergens anders zitten andere hoek van de kamer is vaak veeeeeeel bijzonderder, soms werkt dat nog wel eens. Of je kleine zodanig leggen dat ie een perfect uitzicht heeft, je schouder ligt vast lekker maar t uitzicht is wat saai.

Mocht je nog nachtvoedingen hebben, geniet maar extra van die momenten. Hoe rot ze nu misschien mogen voelen, die verplichte nachtelijke knuffeltijd kan niemand je afnemen. Heb vaak nog ff wat langer met dr gezeten in die stoel op dr kamer onder t motto "nu kan t nog, over een paar jaar is mama stom"

Op schoot zitten, nee hoor...zoeeeeef weg is ze. Helemaal toen ze kon kruipen. Niks zitten, ik heb nog een hele kamer vandaag te ontdekken!

Sinds een maand of 14 toen ze ging lopen merkte ik wel echt verschil. Ipv dat mama een gegeven was, kwam ze mij doelbewust echt opzoeken. Daarvoor kreeg ik wel eens een knuffel en kusjes vanuit haarzelf maar de grote omslag kwam eigenlijk met 14 maanden.

Ik krijg nu knuffels, kusjes, incidenteel een "ou van jou", ze staat te springen als ze me aan ziet komen lopen als t papadag is en ik uit mn werk kom. En zo nu en dan is t ff paar minuten mama tanken en dan gaat ze weer dr eigen dingetje doen.

Bij kommer en kwel zit ze aan me geplakt, bij beschikbare keuze is papa te min. Als ik er niet ben is papa ook goed (of oma/opa als ze bij hun is). Toen ze in t ziekenhuis lag durfde ze niet te slapen tenzij ik mn hand op dr rug legde. Dat werd een lang nachtje in een rot stoel naast een ledikantje, want die hand kreeg ik mooi niet meer terug.

Om de haverklap komt een nieuwsgierig aagje kijken wat ik doe en even te polsen waar ik ben al zit ze geregeld daar waar ik ben.

Probeert me te "helpen" door met een zakdoekje ook te stoffen of vol trots dr spullen op te ruimen (lees alles gaat de gootsteen in bordjes, bekers maar ook zakdoekjes).

En ik wordt "uitgenodigd" om te komen spelen...Dan komt ze me halen of ze neemt dr speelgoed/boeken mee.

Verder knutselt en frunnikt ze gewoon lekker zelf (buitenom de bewuste "samen" momenten dat we bijv gaan kleuren, zingen of dansen) en wil vooral met rust gelaten worden in dr eigen wereldje of gewoon alleen luid applaus als ze vol trots dingen komt demonstreren. Problemen (met puzzels bijv) lost ze zelf op, soms met wat aansturing en komt ze er niet uit dan moet ik "hellepuh" (nou ja, ik mág zowaar een keer helpen van dr!).

Soms ben ik ook t speelobject vooral met schoenen en slippers en mama "slapuh" zijn favoriet (nou als dat ff kon! Haha). Tegenwoordig heeft ze mijn haar ontdekt en wordt mijn haar geborsteld (met de harde kant wat lomp) en probeert ze elastiekjes te begrijpen maar dat is nog wat lastig.

Lang verhaal maar zo zie je ook hier een beetje hoe een "lekker zelluf doen" non-knuffel baby toch een best schattig lief meisje kan worden die echt wel gebonden is maar dat ook weer anders uit. Als je goed kijkt ben ik dr borging, rustpunt, hulplijn, tranendepper, voorbeeld en uitgangsbasis alleen valt t in de dagelijkse gang niet zo op, het is wat meer gemaskeerd zeg maar.

Het is hier echt een ondernemend kindje met een temperament en een willetje en ik denk dat dat echt wel scheelt, ook al in die hele jonge fase.

Straks gaan we de periode van "stomme mama" in. Ik geniet nu nog maar ff van die knuffels.

(disclaimer: ze is ontzettend lief en schattig maar als ze dr bui aan heeft ook ongelofelijk ondeugend en soms gewoon ronduit tegen t brutale aan dat je in gedachten die behanglijm al staat te mixen. )