Hallo dames. Ja. Daar ben ik weer met mijn werk en kindervraag. Naja. Meer klankbord. Dat ik niet blij ben met het werk dat ik nu doe is duidelijk. Ik werk 20 uur in een zwembad en mijn salaris is bewoon but. Het werk is saai en mijn salaris is gewoon bar weinig (vind ik. 10.25 bruto per uur). Ik wil iets anders. Iets gaan doen met mijn leven. Iets nuttigs. Ik heb een opleiding als bewegingsagoog. Ik ben in 2015 afgestudeerd. Maar door mijn grote onzekerheid (meer gevoed door mijn mentor destijds) nooit gedurft om in dit vak te gaan werken. Mijn kennis is de laatste jaren dus erg versloeg en ik heb geen ervaring in het werkveld. Aan de bak komen in dit werk is dus een kleine kans. En daarbij heb ik er ook helemaal geen zin meer in. Nu dient de volgende kans voor mij zich aan. Mijn buurvrouw kwam er mee dat ze op haar werk zwaar personeels tekort hebben. Vooral in de verpleging. Haar bedrijf bied een werken/leren programma aan. Waarom verpleegkunde. Iets wat mij hartstikke leuk lijkt en wat ik toch zou willen doen als mijn kind(eren) op school zouden zitten. Nu zou het werken/leren traject een jaar of 3 in beslag nemen. Een schooldag van 8 uren en daarnaast 24 uur werken. Dus een totale week van 32 uur. Is wel redelijk veel. Maar daar tegenover staat wel een goede kans op werk. Een baan dat ik leuk vind en een veel beter salaris dan nu. Maar we willen ook een 2e kind. Ik heb mijn spiraal in december laten verwijderen. Maar ik heb PCOS. Dus ik verwacht niet dat ik zomaar zwanger zal zijn. Vorige x heeft dat 2 jaar geduurd met slikken van clomid. Weer een spiraal laten plaatsen zie ik niet zitten. Even geen hormonen meer voor mij. Ik denk dat (als ik aangenomen zou worden) 3 pittige jaren zullen worden. Zeker als ik toch onverwachts zwanger zou worden. Maar ik denk wel dat er voor veel dingen een oplossing bestaat. Wat denken jullie? Is dit een kans die ik moet pakken om mijn leven om te gooien? Een betaalde opleiding met meteen een baan? Of is het echt te veel en doe ik daarmee mijn zoontje te kort? Ik denk aan de ene kant dat het wel veel is. Aan de andere kant denk ik wel dat ons gezin er uiteindelijk veel beter van zak worden. Een gelukkiger moeder. Meer centjes om te besteden en te sparen. Ook voor mijn zoon. Wat is wijsheid? Wat is geluk?
Je kan beter spijt hebben van iets dat je wel gedaan hebt dan van iets wat je niet gedaan hebt. Want dan heb je het in ieder geval geprobeerd. Je leeft maar 1 keer, volg je hart.
Ik zou het doen! En ja het is zwaar het vergt veel van je privé leven maar het brengt je zoveel voor de toekomst. Zelf heb ik het ook gedaan met 2 kleine kinderen en nu sinds april gediplomeerd maar zou het zo weer doen. Je achterban moet er wel 100% achterstaan maar het kan zeker. Ik twijfelde toen ook omdat de jongste zo klein was maar mijn man zei volgend jaar heb je weer iets anders waarom het niet uit zou komen.
Als het iets is waar je toch al over na denkt, waarom niet? Of het de juiste keus is geweest, weet je toch pas achteraf. Het zal vast even aanpoten worden, maar een papiertje op zak is echt een veel beter uitgangspunt op de arbeidsmarkt. En als het nu betaald wordt en je er meteen ook een baan naast hebt, is dat op zich wel een goede manier om een omscholing te starten. En wie weet duurt het ook weer een tijd eer je zwanger bent (hoop het niet voor je natuurlijk). Als je daarop gaat wachten voordat je met je omscholing begint, best kans dat het aanbod dan niet meer geldt omdat het tekort is opgelost. En als je merkt dat het niet gaat, kun je altijd nog zoeken naar een oplossing
Nu lees ik op een site weer dat het eerst 1nof 2 jaar gewoon school is en dan pas werken/leren... Ik heb nu een formulier ingevuld met de vraag of ze me er over kunnen bellen. Want is leuk 1 of 2 jaar school. Maar ik moet wel gewoon kunnen werken. Maar stel nou voor he dat ik tijdens die opleiding toch zwanger word... hoe ga ik er dan in hemelsnaam aanpakken.
Het lijkt mij verstandig om eens uit te zoeken wat de voorwaarden zijn op moment dat je eerder uitstroomt of een periode niet in staat bent te werken en leren. Is je partner voldoende thuis om dingen op te vangen? Hoe ga je straks avonddiensten draaien en in de toekomst evt. Nachtdiensten. Bel de opleider eens om te vragen wat hun ervaring is met bijv. Zwangerschap en/ of moeders. Ik denk dat je vooral eerlijk naar jezelf moet zijn. Is het persoonlijk haalbaar?
Ik heb net die werkgever geven en die zei dat het sowieso de eerste weken of maanden alleen school is dus daarnaast niet werken. Hoe zou Ik dat in het vat gaan gieten? Ook financieel. Dan zou ik dus voor die tijd moeten stoppen met werken en uitkering aanvragen ofzo?
Mee eens. "Volg je hart" klinkt hartstikke mooi maar je moet het in de praktijk ook laten werken zonder dat je er zelf aan onderdoor gaat Het zal heel uitdagend worden, en ik denk dat je je goed moet laten informeren voordat je een keus maakt. Veel vragen stellen, contact zoeken met studenten die ook een gezin hebben, berekenen hoe je dat financieel gaat doen, bespreken hoe je partner er in staat en wat hij op kan vangen én prioriteiten stellen voor jezelf. En wellicht ook accepteren dat je niet alles tegelijk kunt. Dat een nieuwe studie én tegelijkertijd een 2e kind misschien niet haalbaar is in jouw geval, en dat je wellicht 1 vd 2 moet uitstellen.
Ja mijn reactie is misschien kort door de bocht, maar ik ga ervan uit dat bovenstaande dingen wel van te voren ingecalculeerd en besproken/geregeld zijn voordat ze start. Mijn reactie is meer gebaseerd op de ‘angst’ om iets (nieuws) te beginnen die ik proef bij TS. Als zij voelt dat dit een goede weg is, zoek de details uit en ga ervoor. Want je kunt het natuurlijk op 2 manieren aanpakken, 1: eerst alle beren op de weg zien en dan kijken of het gaat lukken, of 2: bepalen dit wil ik doen en dan kijken wat ervoor nodig is. Ik ben voor dat laatste.
Ik had het voor geen goud volgehouden 32u en zwanger. Laat staan 32u zwanger en leren. Maar dat is persoonlijk, ik had veel kwaaltjes. En de zorg in geen schoon werk.. veel misselijkmakende geuren enzo. Niet heel fijn met een sterkte zwangerschaps neus hihi. Veel tillen e.d en ook onregelmatig dus overdag avond en snachts. Dat is wel iets om goed over na te denken . En wat ik ook nog wil zeggen is. De zorg is niet lief. Het is een roddel cultuur. Je moet haar op je tanden hebben.
Doen!! In de zorg is zoveel werk. Je hoeft nooit meer zonder te zitten. En de verdiensten zijn stukken beter dan wat je nu hebt. Ik zou ervoor gaan. Het 1e jaar zou ik bekijken hoe alles gaat en nog niet in een traject gaan. Daarna zou ik kijken hoe het gaat en of alles je lukt.
Eerst sparen denk want als je zelf stopt met werken krijg je bij mijn weten geen uitkering. En daarna met werken krijg je dan wel salaris of meer een stagevergoeding want dan moet je voor die periode ook nog geld reserveren
Plus dat je met een uitkering echt niet de volledige vrijheid hebt om je uren in te delen. Als je dan werk aangeboden krijgt en je doet het niet omdat het niet uitkomt met je studie, dan zegt zo'n uitkerende instantie dus echt niet "goh, ja, begrijpelijk, we zoeken nog even voor u verder" Je loopt eigenlijk al vast in het stuk hoe je het moet gaan doen, wel of niet opzeggen werk, uitkering aanvragen.. Wellicht kun je voor jezelf eens uit gaan zoeken wat je rechten zijn. Als je zelf ontslag neemt, krijg je geen uitkering. Jouw partner werkt waarschijnlijk ook, dus zal het ook geen bijstand worden of aanvulling.
Eerst uitzoeken of je tijdens werken/leren een stage vergoeding krijgt of echt loon. Zoals hierboven gezegt is, je krijgt geen uitkering wanneer je zelf je baan opzegd. Ik heb opleiding verzorgende IG gedaan na 16 jaar als verzorgende c in de thuiszorg gewerkt te hebben. Ik had dus al ervaring. Ik moest de 1e 6 weken 2 dagen naar school en 24 uur werken en daarna 1 dag in de week school en werken. Moet er wel bij zeggen dat ik alleen ben met 2 kinderen en dat het een verkorte opleiding was maar eerlijk, het was zwaar. Heel zwaar. Verkijk je er niet op. Alleen die hele dag school was voor mij al een hel. Van 8.30 uur tot 16.30 uur bijna alleen maar zitten en luisteren... de halve klas (bijna allemaal volwassenen) sliepen aan het eind van de dag zowat. Echt doodvermoeiend. En dan nog 24 uur werken. Ik had bijv veel wisselende diensten. Dus ook avonden en weekenden. Kan je dat rondbreien met je gezin qua opvang en zo? Hier krijg je later ook mee te maken als je in de zorg gaat werken. En ik werk al jaren in hetzelfde zelfsturende team dus wij mogen onderling diensten bepalen, meerdere vaste vrije dagen enz. Bij veel organisaties heb je dit niet. Dan mag je 1 vaste vrije dag doorgeven en voor de rest plannen hun je uren in. Weinig over te vertellen... Naast school en werk heb je dan ook nog je huiswerk waar je flink aantal uren mee bezig bent. Veel verslagen. Veel praktijkopdrachten die je tijdens je stages moet doen en af moet tekenen. Bij mij kwam dit er nog eens bij qua tijd. Kon regelmatig niet onder mn werktijd omdat mn collega of praktijkondersteuner er bij moest zijn voor beoordelen en die hadden niet altijd tijd. dus moest nog eens na mn werk... Tijdens mijn opleiding ben ik overspannen geraakt, 1 oudere klasgenoot met gezin was overspannen, 3 zijn ermee gestopt. 1 is ermee gestopt omdat ze inderdaad alleen stage vergoeding kreeg en daar niet van rond kon komen. Die moest er dus noodgedwongen naast blijven werken. Dus school, 24 uur stage en dan nog een flink aantal uren werken om geld binnen te brengen.. En zwanger worden.. Zou ik ook eens gaan overleggen.. bij sommige opleidingen mag je er een half jaar uit. Krijg je zeg maar een half jaar verlenging. Dus je doet er wat langer over zodat je je stage kan halen. Maar dan maar hopen dat geen school mist want dan kan je een jaar in gaan halen. En zwanger werken in de zorg is zwaar... ej dan maar hopen dat je niet kotsmisselijk wordt of bekkeninstabiliteit krijgt want dan ben je er nog langer uit. Het is heel veel lopen, bukken, trekken en tillen. En stel dat je tijdens opleiding een baby krijgt? Wel oppas? Anders krijg je er ook nog opvangkosten bij... In mjjn klas zat een meisje die zwanger raakte. Was net voor diplomering hoogzwanger maar ze redde het net. Zat doodmoe en met pijn in de schoolbanken.kon eigenlijk niet meer werken maar deed het toch omdat ze persé de opleiding wilde halen.
Ik zeg niet doen.. Hier bbl opleiding verzorgende ig gedaan , in mijn tweede jaar raakte ik zwanger. Helaas met veel complicaties , harde buiken vanaf 20 weken. Mede ook door het zware werk , ik werkte 32 uur + 8 uur school. Zonder kind al mega zwaar. Door een verkorte baarmoedermond moest ik met 20 weken stoppen met werken , ik heb de opleiding moeten afkappen omdat de organisatie waar ik voor werkte geen nieuw jaar meer startte met bbl door de bezuinigingen. Super jammer natuurlijk. Ik zou er echt heel goed over nadenken , heb je oppas ? Kan je man meehelpen ? Ik zou of eerst de opleiding doen en daarna zwanger worden of andersom.. Heel veel succes !
Je hebt geen recht op een uitkering. En dat is natuurlijk terecht, want je hebt op dit moment een inkomen. Als jij je werk opzegt ben je verwijtbaar werkloos en dat betekent geen WW. Als je een partner met een inkomen hebt zullen jullie het daarmee financieel op moeten vangen. Zonodig vooraf moeten sparen om een financieel gat te kunnen dichten. Ik vind het hartstikke goed dat je de overstap wil wagen, maar het klinkt financieel lastig haalbaar. En ik denk dat het moment gezien je zwangerschapswens ook niet echt heel reëel is. Je weet niet hoe een zwanger gaat verlopen. Jouw persoonlijke situatie ken ik natuurlijk niet. Maar ik zou kiezen, of eerst zwanger raken en een kind krijgen, of eerst de opleiding (als het financieel haalbaar is met het inkomen van je partner).
Je kan je misschien ook omscholen naar doktersassistente? Die opleiding is minder zwaar en kan je soms ook al in 1 jaar doen. Dat is ook in de zorg en verdiend beter dan wat je nu doet. Ook veel werken en leren is daarin.
Oh en als het nu niet uitkomt, wil niet zeggen dat je het nooit kan doen he? Over een paar jaar zoeken ze vast nog steeds mensen in de zorg