Hier hebben we allebei thuis wel de behoefte even écht alleen thuis te zijn, en ook om juist even alleen van huis te gaan. Dus dat plannen we in; een van ons gaat bv met de kinderen op stap, zodat de ander een paar uurtjes thuis wat kan aanrommelen (of lekker uitslapen en niksen!). En andersom gaat een van ons dus ook af en toe even alleen weg, sporten/bieb/wandelen/naar vrienden etc. Misschien scheelt het al als je iedere week een vast moment even het huis voor je alleen hebt? Ik zou dat gewoon eens bespreken.
Ik zou t gewoon even bespreken met je man dat je behoefte hebt aan alleen-tijd soms. En of hij met je mee wil denken hoe jullie in die behoefte tegemoet kunnen komen. Over t wel of niet opruimen of niet goed genoeg. Als je je mond niet open trekt of voorbeelden geeft zal hij niks kunnen veranderen natuurlijk Dus bespreek ook hierin elkaars verwachtingen uit naar elkaar Ik herken t wel enigszins, maar dan meer in de zin dat ik me enorm kan irriteren aan alleen maar bankhangen en met zn telefoon bezig zijn ipv dochter aandacht geven bijv of ook eens wat opruimen/schoonmaken in huis. Tegenwoordig probeer ik wat minder te ergeren, want hij werkt fulltime, moet al dingen van mij overnemen omdat ik niet zoveel meer kan (bekkeninstabiliteit) en mag uberhaupt ook niks van hem dus tja en dan zijn er ook nog de nodige klussen in huis die gedaan moeten worden...dus ik snap ook best wel dat hij ook soms even behoefte heeft aan even gewoon zitten te niksen Is toch niks mis mee met zo’n gesprek te voeren? Ik doe t ook t beste met een beetje balans in alleen zijn en mensen om me heen hebben. Zeker nu ik zwanger ben en extra gevoelig voor prikkels vind ik het heerlijk om het rijk voor mij alleen te hebben als dochter op school zit en man aan t werk Al is t soms wel wat stil en soms duren de dagen lang (dan heb ik dus een goede dag ) Maar de sleutel hierin is communicatie.
Volgens mij vul je een hele hoop in. Ik lees nergens dat de man van TO geen leven lijkt te hebben. Alleen dat ze er tegenaan loopt dat ze op haar vrije dagen nu dus altijd samen thuis zijn. En ik kan mij dat heel goed voorstellen, ook al is hij met klusjes bezig. Je hebt gewoon beiden je routine en gedoe en dat gaat dan door elkaar lopen.
Inderdaad, vind dit ook een hele bijzondere instelling. Hoeveel mannen met parttime/niet werkende vrouwen zijn regelmatig alleen thuis? - Als je tijd nodig hebt voor jezelf ga dan zelf iets doen, desnoods buitenhuis. - Verdeel huishoudelijke taken in onderling overleg. - ik neem aan dat het ook zijn huis is, dus zijn plek om er te zijn als ie niet werkt en zijn gang te gaan. Ik proef zovaak dat veel vrouwen hun man als een soort gast in zijn eigen huis behandelen. Hoezo moet HIJ een hobby zoeken? En ik ben ook nooit alleen thuis, mijn man is meer thuis dan ik.
Ja, want 'hoe zij heeft opgeruimd' is een algemeen aanvaardbare norm.. Wat als hij zijn manier prima vindt? Het is immers ook zijn huis.. Ik zou gillend gek rennen als mijn man dan met foto's aan zou komen
Dit idd! Praat! Ik heb een aantal jaar werkloos thuis gezeten. Was echt niet het plan, en werd uiteindelijk zo down van al die afwijzingen dat ik van solliciteren een hiatus heb genomen omdat ik op een gegeven moment afgewezen werd omdat ik mezelf niet meer goed neer kon zetten. Voelde me echt k*t... Afspreken met vrienden ging ook bijna niet trouwens, want ja... de meesten werken.. blij dat ik nu ook een baan heb.
Ik begrijp je wel hoor. Ik kan ook niet langer dan 4 dagen met vriend (+kids dan) samen thuis zijn. In de kerstperiode was hij 2,5 week vrij en ben ik zelf maar extra gaan werken om irritaties te voorkomen. Overigens deed hij niks van de beloofde dingen/klussen/taken dus volgende vakantie gaan we of weg, of hij gaat werken. Maarja, dat is anders bij werkloosheid. kan hij niet af en toe bij familie/vrienden zijn? Mijn vriend gaat soms speciaal voor mij even een dagje en nachtje met de kids naar zijn moeder, zodat ik na mijn wer rustig kan eten enz.k
Nou ik zou zeker niet met foto's aankomen. Maar als ik mijn man zijn gang liet gaan dan lag het op de eettafel 5 hoog opgestapeld en stond de hele aanrecht vol met spullen. Die ziet het niet en heeft geen idee. En dat is voor mij echt niet acceptabel. Dus ik zit hem net zo hard achter zn broek aan om op te ruimen als de kinderen. Ik wil niet in de milieustraat wonen
Maar dan ga je samen in overleg. Dan ga je dus inderdaad geen foto's maken. En je man (+ kids) wegsturen uit je eigen huis zoals ik hier ook lees vind ik echt zo raar. Ik had toen ik werkte ook regelmatig even tijd voor mijzelf nodig, maar dan ging ik gewoon even een uurtje naar boven of zelf even de deur uit. Je stuurt elkaar toch niet uit je eigen huis?
Nou, wegsturen is ook wel een rare benaming. Maar hier gaat mijn man regelmatig (zeker tijdens vakanties bv, nu tijdens gewone school-weken minder) met de kinderen op stap zodat ik even thuis rust heb. En ik doe hetzelfde. We noemen dat geen ‘wegsturen’, maar eerder andersom ‘ik geef je even rust in je eigen huis’. We vinden het allebei fijn om soms even een paar uurtjes lekker het huis voor onszelf te hebben, en het is niet alsof het dan voor de ander (+ kinderen) heel zielig is, die zit gewoon ergens in een speeltuin/zwembad/bij familie/etc.
Ja zo snap ik het wel, maar lees hier ook iemand van wie man + kids ergens anders gaat slapen. Ieder zijn ding hoor, maar daar snap ik helemaal niks van.
Herken het wel hoor, mijn man is toen vrijwilligers werk bij de dierenambulance gaan doen, eerst de administratie en toen hij weer werk had 1x per week een oproep dienst op de ambulance zelf. Gewoon contact opgenomen met UWV en toestemming gevraagd of dat mocht voor 1x per week en dat zijn zoektocht naar werk daar niet onder zou lijden. Vervolgens zat hij er een aantal dagen. Stond ook leuk op zijn CV, je blijft namelijk actief mensen vragen ernaar op een sollicitatiegesprek etc. Wellicht wil je man zoiets? Dan is hij ook even het huis uit, voelt zich nuttig.
Naar deze maatstaven heb ik ook geen leven. Ik werk 3 dagen ga 1 x per week een dag naar school en ben verder voornamelijk thuis. Dat vind ik fijn. Iedereen heeft andere interesses. Dat ik niet naar een club, sportschool of 8 vriendinnen heb met wie ik wekelijks ga shoppen maakt me toch niet triest? Iedereen richt zijn of haar leven toch naar eigen wens in? Ik zou dat kunnen veranderen, ik zou een club of sportschool kunnen zoeken en allerlei vriendschappen aan kunnen gaan dan heb ik geen triest leven meer volgens sommige hier maar ben ik wel ongelukkig. Dat zou toch niet de bedoeling moeten zijn?
Ik herken het wel,mijn man was vorig jaar ook een paar maanden thuis, en ik werk niet. Ene kant fijn, want onze kinderen hebben veel begeleiding nodig en dat konden we nu verdelen, andere kant was ik voor mijn gevoel mijn privacy kwijt. Andersom gold dat niet,man heeft er minder behoefte aan en vanwege mijn hobby ben ik standaard elke week 1-2x weg. We hebben het besproken, man ging af en toe de hort op, sporten of met de kinderen weg, of savonds naar de bios. Ik wende er ook aan. Toen ging het prima en miste ik mijn man enorm toen hij een nieuwe baan had En qua huishouden.. mijn man vroeg of ik concrete opdrachten wilde geven. Niet leuk, maar werkte wel..
Ik herken de nood aan tijd alleen absoluut, maar ik begrijp niet goed waarom je deze tijdelijke en vervelende situatie niet ziet als een voordeel voor die nood, ipv een frustratie? Je man werkte eerder voltijds, terwijl jij vaak thuis was met de kinderen. Ik zou denken dat je hiervan wil profiteren en hem meer tijd met de kinderen geeft, zodat hij geniet tijdens deze rottijd, de kinderen ook, en jij tijd alleen hebt?
Herkenbaar hoor, mijn man zat een half jaar thuis. Betaald omdat het project stopgezet was en er geen werk meer uit te voeren was maar de baas dat zo met het uwv geregeld had. Hij solliciteerde zich suf ging bij van die recruiters langs terwijl hij wist dat ze geen echte functie voor hem hadden en hem alleen in hun portefeuille wilden hebben. Hij werkte op papier fulltime en kon dus geen officieel vrijwilligerswerk oid doen. Lijkt ideaal, betaald thuiszitten maar was in de praktijk wat minder. Hij is een gamer en zijn hobby is dus in huis, verder denken we ook anders over het huishouden . Ik heb op een gegeven moment gezegd dat ik het heel fijn zou vinden om af en toe het huis voor me alleen te hebben en dat begreep hij zeker dus vanaf dat punt ging het beter. Hij zorgde gewoon dat hij uit huis was en ik een ochtend of middag alleen was. Verder vroeg ik meestal 2 dingen in huis aan hem die hij dan deed als ik werken was, zoals de was opruimen en de badkamer poetsen. Of we zochten troep uit en die bracht hij dan naar de afvalstort. Hij trok er ook wat vaker op uit met onze zoon. Succes
Toch lijkt me dat ook niet gezond. Wat is nou 4 dagen? Gaan jullie ook nooit met elkaar op vakantie dan bijvoorbeeld? Of is dat dan een vakantie vol irritatie en ruzie?
Hier is er herkenning hoor! Je eigen ding, je eigen ritme wat nu gewoon in de war gegooid wordt. Ik vind het ook heerlijk als ik gewoon ff niemand om mij heen heb.
Nee hoor dat maakt jou niet triest! Je bent triest als je denkt dat wat voor jou werkt de norm is en wat ervan afwijkt triest zou zijn.