Oh ja dat heb ik ook bij onze jongste, kan haast niet goed gaan.. En onze dochter heeft een hele tijd geslaapwandeld. Doodeng haha.
Hier snachts in het donker naar de wc gaan en dan terug naar slaapkamer gaan dus doe de wc deur dicht staat zoon daar in het donker.
Ja herkenbaar hahahah! Dat je je snachts omdraait en ineens het donkere silhouet van je kind naast je bed ziet staan. Of slaperig naar de wc lopen en dan een half slapend kind met zo'n doodse staar op de wc aantreffen
Toen hij als baby om 9.30 uur nog steeds niet wakker was.... en ik hem niet hoorde ademen zo zacht. En dan moet je hem aanraken en denk je: warm of koud... en dan is hij nog warm en leeft nog. En jij hebt bijna een hartaanval vd stress.
Dit heb ik wel regelmatig met mijn man... die kan vreselijk snurken en dan is ineens is het stil... heel heel erg stil..... Daar word ik dan wakker van! Ik buig dan over hem heen, maar ja in het donker zie je natuurlijk niets, dus leg ik mijn hand heel zachtjes op zijn borstkas... en hoor ik; ik leef nog hoor!! pffff hart in mijn keel Zijn hartslag zakt onder de 60 en ik hoor echt niets aan hem, hij wordt wel altijd wakker van mijn hand
Haha 'ik leef nog hoor' Nee maar ik begrijp de stress volledig! Wat vervelend voor jouw nachtrust ook!
Haha hier ook. Ik lag te slapen, draaide me om, en daar stond mijn dochter naast mijn bed, gewoon te kijken. Of als ze heel hard naar mijn bed rent, ( vind het doodeng als mensen naar me toe rennen, al helemaal als het donker is of als ik het niet zie ) Vanmorgen ging de deur ook heel stil open, maar ik had ze al aan horen komen, toen kwam ze op me af gerend haha. Savonds als ze nog weleens uit bed komt, zit ze soms op de gang beneden om de hoek bij de voordeur. Dan denk ik iets gehoord te hebben, maar weet ik het niet zeker. Voorzichtig kijken en dan schrik je toch wel als ze daar in het donker op het schoenenkastje zit.
Zo herkenbaar, mijn oudste zie je ademen en die beweegt in zijn slaap. Mijn jongste niet, elke avond wanneer ik naar bed ga kijk ik even bij ze of ze goed liggen. Mijn oudste beweegt een beetje en slaapt door. Mijn jongste beweegt niet, ik leg dus altijd mijn hand even op haar borst, houd mijn adem in en pas wanneer ik haar voel ademhalen kan ik weer ademhalen.
Mijn dochter doet altijd heel zachtjes als ze der kamer uit komt. Vorige keer stond ik de wasmachine te vullen om 23:00uur en toen ik me omdraaide stond ze ineens achter me. Heb echt staan gillen schrok me verrot Ook weleens 's nachts. Dan word ik wakker draai me om, open 2 tellen mijn ogen en dan staat ze ineens naast mijn bed. Vreselijk
Ik weet er nog een van een andere orde. Kom ik sochtends de kamer in bij de oudste, die toen nog in zijn ledikant lag. Lag hij doodstil in een hele donkere plas, ik dacht bloed. Dus ik schrik me wezenloos, roep gelijk mijn man en gooi het licht aan. Lag hij gewoon te slapen temidden van de spaghettisaus. Blijkbaar snachts overgegeven en daarna weer verder gaan slapen. Hele bed en de muur en de vloer zat onder de spaghetti en saus incl stukjes.
Haha dit heb ik ook een keer gehad met de oudste. Hij was bijna 1, spuugde eigenlijk nooit, maar had de avond ervoor voor het eerst lasagne (uit een pakje/zakje) met ons meegegeten. Dus we horen 'm 's morgens wakker worden, m'n man gaat erheen en vist een kind helemaal onder de lasagne uit z'n bed. Z'n ledikant, de muur, alles zat onder, zat in z'n haren en overal en het was niet van een kwartier daarvoor. Heb me toen ook wel schuldig gevoeld, arm kind misschien wel de hele nacht in de viezigheid gelegen. Je begrijpt wel dat die de eerste tijd geen lasagne uit een pakje meer van ons mee mocht eten, wat daar lag het natuurlijk aan.
Ook van een andere orde, maar serieus nog nooit zo bang geweest: In een vakantiehuisje moest ik snachts plassen. Dus ik loop even langs bij dochter, om te kijken of ze nog lekker slaapt. Het was erg warm namelijk en haar kamertje was klein, maar gelukkig kon er wel een raam open. Bed leeg... Ik met hartslag 300 zoeken in dat dekbed, bovenste bed kijken, snel de woonkamer in... nog 1x in dr kamer kijken, zie ik een plukje haar onder het bed vandaan pieken. Was ze uit bed gevallen en er onder gerold en daar doodleuk door geslapen. Ik heb haar op schoot getild, mee naar ons bed genomen en niet meer losgelaten. Ik dacht op zn minst dat iemand haar door het open raam meegenomen had! De volgende ochtend wist ze van niks...0
De eerste keer doorslapen... daar schrok ik me rot van Of dat ik bij de ging kijken savonds en de jongste niet in bed lag....ze was eruit gerold? En lag aan de andere kant van de kamer
Helaas niet herkenbaar. Mijn kinderen stammen af van olifanten vrees ik en maken met zoveel kabaal als een groep apen.
Herkenbaar, van die sluiperds.... Gisteravond stond mijn jongste ineens achter me terwijl ik me aan het uitkleden was om naar bed te gaan. In witte onderbroek en hemd, bleek huidje en lichtblond haar.... met grote open ogen.... net een spook. Soms sluit hij niet maar springt ie ineens gillend uit bed en begint hysterisch krijsend rond te rennen boven. Dan valt er van alles om en schrik ik me ook een hoedje. Ik weet niet wat ik enger vind haha.
Is ons met de oudste ook een keer overkomen! Die ging ik smorgens uit bed halen en die zat de rozijntjes er tussenuit te eten.
Zo was ik vorige week heilig ervan overtuigd dat ons zoontje naast mij in mijn armen in bed lag, kon het me herinneren en ik voelde m ook liggen, maar toen ik wat wakkerder werd, hoorde ik toch echt ademgehaal van de andere kant uit de wieg komen. Wat lag dan in mn armen??? Bleek dat ik gewoon gedroomd had dat ik m naast me had gelegd, en ik lag dus met een flinke prop aan dekens in mijn armen.. en een flinke dosis adrenaline..
Wij zijn ook eens 1 van onze dochters kwijt geweest toen ze klein was. Oké, 1 van de dochters waren we altijd kwijt (ondernemend type ), maar ik bedoel toen ze in bed hoorde te liggen. Wij zoeken en zoeken, echt gewoon niet te vinden, verschrikkelijk. Man paniekerig en boos roepen inmiddels....niets. Nou adem in adem uit, deuren zijn op slot en ramen dicht....ergens in huis moet ze zijn....nog maar een rondje incl kasten e.d. ....lag ze uiteindelijk áchter ons bed op de grond (in de dakkapel, onder de vensterbank naast de 'schot'deurtjes) in een dekentje opgerold te slapen. Pfff wat een geluksgevoel als je ze dan vindt! Volgens mij hetzelfde kind die ook eens op de onderste tree van de trap was gaan liggen en in slaap viel (met hoofd op een paar tredes hoger) incl dekentje/knuffels e.d. Ik ging naar de wc om te plassen en hing tegen t plafond van schrik .
Dat heeft mijn man wel eens gedaan in zijn studententijd. Maar hij was dronken en had zijn jas nog aan
Ik ben mij laatst rot geschrokken, ik kijk altijd even naar dochter voor dat ik ga slapen. Ik loop standaard naar haar bedje toe maar ligt geen kind in, ligt ze op de grond te slapen. Of als ze wel slaapt maar rechtop zit in bed. Of dat ze zo uit bed stapt als ik bij haar kom kijken. Maar gewoon nog slaapt dan. De gekke slaapgenen heeft ze helaas van mij gekregen.