Las net dat ze pas op 53 meter zitten van de 60... ze hebben de hele morgen over 1 meter gedaan omdat er nu een hele harde laag is waar ze bijna niet doorheen komen
Ik hoop dat ze het ventje nog levend vinden maar zo niet hoop ik dat zijn lijdensweg kort heeft mogen zijn. Arm ventje... blijf het op de voet volgen en hoop het echt maar anders wat moet het ventje al die tijd gevoeld hebben... voor iedereen die aan de reddingsactie heeft meegeholpen echt petje af, hoe zwaar moet dit zijn ook voor het team wat straks het jongentje vind in wat voor toestand.
Een uur geleden waren ze op 55 meter, no 5 dus (en dat gaat tergend langzaam omdat de grond waar ze doorheen moet vreselijk hard is en ze al een paar boorkoppen hebben moeten vervangen)
Ik lees ook dat ze nog 5 meter moeten, ze kwamen van een moeilijke situatie in een nog moeilijker gebied. Het is schijnbaar enorm hard maar ze zeggen dat het daarom ook stabieler is met minder kans op verschuivingen. https://www.diariosur.es/axarquia/pozo-rescatar-julen-20190121235733-nt.html Still fingers crossed
Afschuwelijk hè. Toen het net gebeurd was, hoopte ik zo dat hij de val had overleeft. Nu de kansen zo vreselijk klein zijn geworden, begint dat bij mij om te slaan in de hoop dat hij op slag is overleden. Ik hoop natuurlijk nog met heel mijn hart op een wonder. Maar het is inderdaad vreemd hoe de ene hoop kan omslaan in de andere. Arm kind!
Ik hoop dat als ik morgenochtend wakker word ze de verticale tunnel af hebben. Dat is het eerste wat ik doe als ik wakker word: Kijken of er nieuws is. Dit duurt zoooooolang. Inderdaad 55 meter nu..
En als ze dan eindelijk zijn op de plek waar Julen zou moeten zijn, is het nog maar de vraag wat ze aantreffen. Ik las ergens dat er een grot zou kunnen zitten. Maar het zou ook maar zo kunnen dat er helemaal geen holle ruimte onder de plug is. Dan stuiten ze op nog meer gesteente enzo. En dan.... dan zullen ze er zowiezo wel niet meer vanuit dat hij leeft maar dan moeten ze dus verder zoeken/graven. En het blijft frustrerend dat het boren steeds vertraagd wordt. Voor de ouders zou het zo fijn zijn als ze hem vinden. Ook als hij niet meer leeft. Dan kunnen ze het afsluiten. Als ouder zijnde blijf je natuurlijk hoop houden, al is het maar een sprankje. En die onzekerheid is killing. Edit: Dan kunnen ze het niet afsluiten natuurlijk.. vraag me af of je deze hel ooit een plek kan geven. Maar dan kunnen ze zich bezig houden met het verdriet, rouwen, zekerheid.
Die open ruimte zal er vast zitten, die hebben ze goed kunnen waarnemen met de georadar... Ik zit zelfs snachts te checken als ik even maar de wc ben geweest, of er nog nieuws is... die familie moet wel door een complete hel gaan Gelukkig staan er 24/7 psychologen voor ze klaar om om te kunnen gaan met hun emoties
Om heel eerlijk te zijn.......voor het jongetje zelf hoop ik dat het op slag voorbij was toen hij viel. Zolang vastzitten in een extreem smalle put, zonder ouders, moederziel alleen, zonder eten en drinken, met pijn etc moet gruwelijk zijn.
Ik ga nu inderdaad uit van woensdag... Ik had nog hoop dat hij nog zou leven maar die hoop heb ik al een aantal dagen niet meer. Arm kindje... En die foto's van Julen.. Ik word er zo verdrietig van. Hij is 11 kilo.. even "groot" als mijn jongste dochter. Bizar hoe je in dit soort gevallen steeds vergelijkingen maakt.
Ja, ergens is dat ook wel zo. Nou, levend maar buiten bewustzijn dan maar, ik kan het (nog) niet over mijn hart verkrijgen... maar arm kind, arme ouders. Wat een hel!