Ik maak mezelf helemaal gek Ik maak me zorgen om alles. Voorbeeld; mijn dochter poetst haar tanden slecht; super nonchalant, veel praten tijdens het poetsen, nauwelijks over haar tanden gaan...brrr.....avond na avond hele gesprekken met haar over het belang van goed poetsen. Ik ben er helemaal klaar mee, ik wil me geen zorgen maken over haar tanden. Ze ondervindt de consequenties wel. Hetzelfde met duimzuigen; Ze is nu ruim 9 jaar en nog steeds zuigt ze duim. Niks helpt, ik ben de helemaal klaar mee. Ik wil me niet steeds verantwoordelijk voelen, me zorgen maken, boos worden...mijn man heeft geen advies voor mij; ik moet leren loslaten maar ik weet niet hoe! Mijn gedrag moet veranderen, het is slecht voor ons moeder-dochterband. Wie kan mij helpen relativeren?
Gewoon 2 min poetsen met tijd erbij, niet kletsen of niet reageren en sowieso na poetsen. Verder kan je niet doen aan duimzuigen
Ik denk dat zorgen maken en verantwoordelijk voelen tot op zekere hoogte bij het ouderschap horen en heel gezond zijn. Als het teveel wordt en je het zelf niet meer redt, dan zou ik professionele hulp zoeken. In het geval van tandenpoetsen zou ik het niet te ingewikkeld maken en napoetsen tot ze er zelf wel goed kan.
Je bent haar moeder zorgen en verantwoordelijkheid horen daarbij. Misschien niet wat je wil horen, maar het is jouw taak het haar goed aan te leren. Net zo lang tot ze het zelf weet. Ik heb nooit deze hulp gehad, op mijn 15e miste ik al 3 kiezen omdat ze rot waren.... 9 is nog jong, dat kun je denk ik ook nog niet loslaten. Gewoon je dochter lekker laten poetsen, en daarna poest jij na. Dat doen wij hier ook. Wel benoemen dat ze zelf goed moet poetsen.
Ik kan mij voorstellen dat je je zorgen maakt. Een aantal tips misschien: 1) haal een elektrische tandenborstel met tijdindicatie. Stel de regel in dat ze deze moet gebruiken tot de tijd om is. Doet ze dat niet, geen tv tijd (of andere passende straf). 2) heb je al een elektrische tandenborstel maar zonder tijdindicatie? Zet dan elke avond hetzelfde muziekje op die rond de 3 minuten is en zorg dat ze zolang haar tandenpoetst. Maak hier een ritueel van en hang consequenties eraan als ze zich er niet aan houdt. 3) haal een nagellak met een vieze smaak (deze zijn bij drogist te halen geloof ik, zijn speciaal hiervoor ontwikkeld). Dan wordt het duimen snel minder aantrekkelijk om te doen. 4) vraag je tandarts een gesprek met je dochter te hebben over tandenpoetsen en sommigen. Misschien dat ze het wel aanneemt van hem aanneemt omdat hij wat minder dicht bij haar staat en indrukwekkend kan overkomen. Hoop dat je er iets aan hebt. Met mijn dochter heb ik gekozen voor een elektronische tandenborstel met muziekje en poetste ik haar tanden tot dit muziekje afging. Dit is nu zo normaal voor haar dat ze het nu uit zichzelf ook doet.
Ze heeft een elektrische tandenborstel die na 2 minuten stopt. Ze is heel gemakzuchtig in haar doen en laten. Morgenvroeg een gesprekje voeren; dat ze alleen naar boven gaat om te poetsen, dat ze nu oud genoeg is, en dat we bij de volgende tandartsafspraak informeren hoe ze het doet.
Tja, ik kan je helaas niet helpen, want ik ben een zo ongeveer een professionele controlfreak. Ik zit ook overal bovenop en kan heel lastig delegeren aan mn kinderen. Ik houdt ook altijd in de gaten of mn dochter wel "tot het vierde beepje" (=2minuten) doorpoetst en zeur hier bijna dagelijk over. Ook stalk ik ze wanneer ze thuis zijn non-stop met water, omdat ik vind dat ze te weinig drinken en zo kan ik wel even doorgaan. Verder bijt mijn dochter nagels en daar zeg ook dag en nacht wat van. Ik vrees dat ik zo'n moeder ga worden, die ze later als ze op zichzelf wonen op belt om te zeggen dat ze een warme trui aan moeten doen als het koud wordt.
Hier kregen wij het advies om zo lnang mogelijk de tanden na te poetsen. Bij voorkeur tot 12 jaar. Weet niet of dit voor jullie een optie is? Evt als argument gebruiken, dat als ze het zelf niet goed doet, dat jullie het dan weer voor haar gaan doen? Het is best lastig, zeker gezien het feit dat ze een stuk zelfstandiger worden, ze dit soort dingen ook alleen zou moeten leren te doen. En als het puur gemakzucht/ luiheid is, misschien toch een consequentie aan hangen. En vooral uitleggen waarom je goed poetsen belangrijk vindt? Wat de eventuele gevolgen zijn. Dit kun je uiteraard ook met / door je tandarts doen. Succes!
Je kunt van die tabletjes (plakverklikkers) kopen die de tanden en kiezen kleuren die niet goed gepoetst zijn. Dan ziet jouw dochter zelf waar ze niet goed heeft gepoetst.
Ik snap dat het vermoeiend is maar blijf alsjeblieft volhouden om je dochter het juiste poetsgedrag aan te leren. Onze tandarts zegt dat je 1 keer per dag moet napoetsen tot een jaar of 10. Sommige kinderen kunnen het wat eerder prima zelf, anderen moeten wat langer nagepoetst worden. Wanneer wij naar de tandarts gaan poets ik bewust niet na. Zo kan de tandarts zien hoe erg gepoetst is en op- en aanmerkingen maken als dit nodig is. Misschien helpt het om gewoon eens een keer extra met haar richting de tandarts te gaan? Zij zijn er niet alleen voor controles ed maar kunnen ook adviezen geven. Hier nu 2 pubers die denken dat 2 maal daags tandenpoetsen voor hen niet noodzakelijk is....want voor je gaat slapen ook nog je tanden poetsen is wel heel vermoeiend.....ofzo......Tja dat kan je denken maar ik pluk je gewoon je bed uit en dan kan je alsnog poetsen. Dan gaat het weer over een periode prima en ineens 'willen ze weer even uit bed geplukt worden'. Prima, kan geregeld worden. Duimen is erg lastig af te leren. Hier 2 hardnekkige duimers gehad maar ook zij zijn er af gekomen. 1 kreeg de motivatie doordat ze tijdens het duimen altijd aan haar haren aan het draaien was en ineens een pluk haar uit haar hoofd trok. Hier was ze intens verdrietig over (ze had eindelijk haar, dit groeit enorm langzaam bij haar) en had toen de motivatie om te stoppen. Dit hebben we gelijk opgepikt met een stickersysteem en na 4 weken niet duimen (dag en nacht) zou ze een felbegeerde Rapunzelpop krijgen. Ze steeg boven zichzelf uit van trots toen ze de laatste sticker mocht plakken en haar pop kreeg. Haar ouders zus wilde niet onderdoen voor haar en zou ook wel 'even' stoppen. Nou dat werd een fiasco. Dit was niet haar motivatie. Tot ze bij de logopedie terecht kwam. Door het duimen had ze een enorme open beet gekregen en was haar hele mondgebied erg verslapt. Door oefeningen is dit verbeterd en raakte ze gemotiveerd om niet meer te duimen maar het duimen 's nachts lukte maar niet om weg te gaan. Ze was al wel zo ver dat ze overdag en met in slaap vallen niet meer duimde maar in haar slaap heeft ze nog heel lang geduimd. En nu af en toe nog, inmiddels 13 en al ruim 3 jaar van het duimen af, als ze heel erg moe is dan gaat in haar slaap die duim toch echt weer in haar mond. Uiteraard heeft zij na het afsluiten van de logopedie haar beloning gehad voor het harde werken; een dag samen shoppen. Het is dus echt heel erg lastig om deze gewoonte af te leren. Mijn moeder was 25 toen ze is gestopt met duimen. Ik was geboren en ze wilde in de nacht haar duim in haar mond steken en ineens vond ze het vies. Misschien dat een logopedist tips en tricks kan geven aan je dochter zodat ze deze gewoonte kan afleren. Succes!
Op die leeftijd wordt napoetsen ook geadviseerd, ik vraag me af of ze zelf het belang ervan kan overzien. En ik zou niet gaan straffen, je kunt haar ook belonen als ze goed poetst. En verder dus napoetsen en er niet elke keer over praten, dan heeft ze er natuurlijk geen zin meer in. Duimen deed ik zelf ook nog op die leeftijd, mijn ouders hebben me dat nooit afgeleerd. Toen ik 10 werd stopte ik ermee omdat ik erachter kwam dat andere kinderen het kinderachtig vonden. Ze zal echt niet blijven duimen als ze ouder wordt, dus dat zou ik gewoon loslaten. Hoe meer strijd je ervan maakt, hoe liever ze dat wil blijven doen.
Voor het duimen koop een raylex pen. Echt die zijn zo smerig. Ik gebruik deze om van het nagelbijten af te komen. De smaak blijft echt heel lang in je mond zitten. Het ruikt zoet maar is vreselijk bitter. Bytex werkt bij mij voor geen meter. De raylex heb ik 1 keer geproefd en durf het niet in me donder te halen dat nog eens te proberen. Wat betreft het tandenpoetsen. Hier raad de tandarts aan om tot 10 jaar 1x per dag na te poetsen. Als mijn dochter of zoon het tot die leeftijd zelf niet goed doet zal ik het zeker nog even na doen.
Ik ben blijven duimen tot ik samen ging wonen (25 jaar) .... en ik heb er niks aan over gehouden. Wat zegt de tandarts/mondhygieniste van haar gebit? Mijn zoontje poetst niet supergoed/lang, maar hij heeft nogal wat afstand tussen zijn tanden waardoor ze makkelijk schoon te houden zijn. Volgens de tandarts zag het er toch prima schoon uit. Je kan ook suikers/frisdrank minderen als je je zorgen maakt om haar tanden.
Als je toch goed napoetst is er niets aan de hand, gewoon twee minuten napoetsen. Dat duimen heb ik geen ervaring mee.
Waarom is dit slecht voor je moeder-dochter band? Dit hoort toch bij een gewone opvoeding? Is dit alles, jeetje, er zijn tientallen ouders die hadden gewild dat dit het was binnen hun gezin. Napoetsen doe Ik bij mijn dochter van 12 nog steeds aangezien ze haar achterste kiezen niet goed poetst. Waarom wil je er niet bijstaan als je dochter poetst? En het duimen lost zich vanzelf ook wel op, blijkbaar heeft ze het nodig.
Jij gaat het nog heel zwaar krijgen in haar puberteit denk ik Relaxed. Poets gewoon zelf na. Is ook gewoon heel normaal nog op die leeftijd. En dat duimen? Leert ze vanzelf wel af als ze naar de ortho moet en wellicht een blokbeugel krijgt
Inderdaad, napoetsen. Mijn oudste is 10, en hij poetst ook niet al te best, ik stuur hem regelmatig naar de badkamer tussendoor om te poetsen. Napoetsen doe ik niet meer bij hem, dat vindt hij verschrikkelijk, hij begint echt al een beetje in de pubertijd te komen, en ik wil hem daarin ook respecteren. Pas heeft hij zijn eerste gaatje moeten laten vullen, dat vond hij echt vervelend, sindsdien poetst hij wel beter gelukkig. En duimen, ach, ook dat leert ze vast wel af. Mijn zoon duimt heel sporadisch nog. Ik dacht twee jaar terug dat hij het nooit af zou leren (toen wel alleen in bed duimen). Nu als hij écht doodmoe is en met een boek op de bank hangt zie ik zijn duim nog wel eens in zijn mond. Die momentjes gun ik hem nog maar, hij heeft er blijkbaar behoefte aan heel soms. En die beugel komt volgens de tandarts toch de komende jaren nog niet, dus we zien het dan wel weer.