Toen ik 24 was. Studeerde af aan de uni, samen met mijn man (toen nog vriend) gereisd door Australië, en even later zwanger. Hoop dat we ooit nog eens met de kinderen terug kunnen naar Australie!!!
M'n kindertijd tot m'n twaalfde. Ik had een fijn thuis, liefhebbende ouders, veel contact met familie/vrienden, maakte makkelijk vrienden en op school ging het van een leien dakje. Tot die ene dag die mij m'n hele leven overhoop gooide. We kregen een zwaar auto-ongeluk. Hierbij overleed mijn moeder en hield ik zwaar hersenletsel aan over. Letterlijk alles was sinds die dag weg. Zal verder niet in details gaan, dat doet er niet toe. Maar ik mis die mooie onbezonnen tijd wel! Gelukkig heb ik nu een lange fijne relatie, een prachtig dochtertje, twee lieve beste vrienden en goed contact met m'n schoonfamilie. Dat maakt al het negatieve waar ik dagelijks tegenaan loop een stuk makkelijker te handelen. Vind dit ook een hele mooie tijd in m'n leven! ❤️
Mijn reis naar India. Het land. Het eten. De mensen. De zon. Het bijna zwart zijn van de zon. De seks. De drank en cocktails. De asbakken vol met mijn sigarettenpeukjes. De emoties. De muziek. Het strand. Het Engels praten een maand lang. Net 45 kilo afgevallen (gelukkig blijvend gebleven). Mijn ex...
De jaren 2003,2004,2005. Ik kwam toen uit een relatie die ik vanaf mijn 15e had. Kocht in mijn eentje een huis, feeste tot ik erbij neer viel met mijn vriendinnen, date erop los, vakanties met de mooiste herrineringen. Jeetje wat was dat onbezorgt
Het nu. Na bijna twee jaar zwanger, op punt van trouwen met de liefde van m’n leven, eindelijk alle ellende écht achter me. Een leuke carrière en gouden bergen in het vooruitzicht. Ik ben zó intens gelukkig.
M'n studententijd! Heerlijk die vrijheid. Nul verantwoordelijkheden, slecht eten en slapen had nog geen merkbaar effect op m'n lichaam en alles was lang leve de lol. Ik heb nu ook een mooi leven, maar juist die volkomen vrijheid zowel fysiek, financieel, als psychologisch op deze leeftijd is zo bijzonder. Niets moet, alles mag en zorgen waren altijd voor mogen. Dat gevoel krijg ik nooit meer terug. Ik zeg tegen mn stiefzoon zo vaak dat ie moet genieten van deze tijd (zit er nu midden in) en dat het de mooiste tijd van zn leven is. Dan rolt ie maar wat met z'n ogen, hahaha. Later kan ik zeggen "I told you so!"
Ik zou zeggen... toen ik 16 t/m 19 was. Super leuke vrije periode met veel stappen, festivals, vriendinnen. Zo leuk! En de tijd toen ik zwanger was t/m dat ik weer ging werken. Ik heb zo ontzettend genoten van het zwanger zijn en van ons babytje. Het niet hoeven werken was heerlijk, alle tijd kunnen nemen voor het zorgen voor de baby. Nu ons kindje twee jaar is, is alles weer in een wat rustiger vaarwater. Wat helemaal prima is natuurlijk. Fijn om terug te denken aan deze fijne periode’s
Tussen m'n 15e en m'n 17e, lekker het leven ontdekken, mijn eerste vriendje, etc. Maar nu vind ik ook leuk, genieten van mijn dochter, een ontzettend leuke baan en ook wel een beetje experimenteren op allerlei gebieden. Maar soms mis ik dat onbezorgde wel...
Nu is de beste tijd van mijn leven. Nu is de jongste 4, zijn we opzoek naar ons droomhuis. Zijn zowel mijn man als ik beide met een opleiding bezig en zijn we een gelukkig sterk gezin.
Ik denk toch wel nu. Een prettig en stabiel leven. Mijn kindertijd was ook goed en leuk maar dat herinner ik mij minder goed. De periode van mijn 15de tot pak en beet 24ste was gewoon niet leuk.
Mijn kindertijd toen ik 6-8 was ofzo. Alles was mooi en kon en fijn. Gezellig met ouders en grote broer, neefjes en nichtjes iedere week op bezoek bij alle opa’s en oma’s. Daarna toen ik ging werken en met mijn man ging samenwonen, geld in overvloed, heerlijk reizen, lekker uit eten. Op de fiets naar de stad omdat we geen zin hadden om te koken. Gewoon alles doen wat kan en leuk is. Nu is ook leuk, kindjes geven veel extra’s een hele nieuwe kijk op de wereld. Ook voel ik me fit en fijn. Ik ken mezelf veel beter, waardoor ik ook weet wat ik wil en dat ook doe.
Het jaar 2011 toen wij eindelijk na vele pogingen en miskramen papa en mama zijn geworden. Wat hebben we 1,5 jaar onbezorgd genoten van alles, totdat we ineens in een nachtmerrie belandde... onze dochter overleed onverwachts, sindsdien is het leven totaal anders. 100% genieten kunnen we niet meer.
De afgelopen jaren en nu. Vanaf het moment dat ik meer zelfvertrouwen kreeg, mezelf goed heb leren kennen, persoonlijk heb ontwikkeld. Daarvoor had ik altijd het gevoel dat ik anders moest zijn, dat ik moest meedoen met de rest en verloor mezelf daardoor.
Ik denk nu Want ik wou altijd heel graag moeder worden en dat ben ik inmiddels Vind het ook vreselijk dat de vrouwen die dit ook super graag willen dit niet kunnen!