Maar toch vanwege de vraag: Ik denk dat het een combinatie is van factoren. - Slecht onderwijs. Noem me ouderwets maar als ik zie hoe mijn kinderen op de beasisschool tegenwoorig spelling wordt aangeleerd verbaast het me niets dat veel mensen hier moeite mee hebben. - Positieve cultuur. Mensen zijn gewend om beloond te worden, toegejuicht te worden als je het in ieder geval maar geprobeerd hebt. We worden veel minder vaak aangesproken als iets niet goed gaat. Want zielig, iedereen doet zijn best, etc. - Weinig tolerantie voor feedback (of lange tenen, kies maar). Mensen zijn vanwege het vorige punt ook niet meer zo goed in staatom feedback te ontvangen en vatten dat direct op als kritiek. Het aangeven dat iemand een fout maakt is feedback, dat kun je beschouwen als een cadeautje, als hulp, als een aanmoediging. Maar mensen zien het tegenwoordig snel als aanval of kritiek. - Excuus maatschappij. Voor alles is er een excuus tegenwoordig, of voeren mensen in ieder geval een excuus op ter verdediging. En als je feedback als een aanval ziet heb je ook een verdediging nodig. Dyslexie bijvoorbeeld is geen redden om 'me' in plaats van 'mijn' te schrijven. Dyslexie maakt het aanleren van goede spelling, het schrijven en het lezen enorm veel moelijker. Maar niet onmogelijk. En bovendien komt dyslexie maar bij 4% van de bevolking voor en helaas halen veel meer mensen 'me' en 'mijn' door elkaar.
Hmm, dat (en ook andere hier genoemde issues) vind ik toch een moeilijke. Ik ben professioneel bezig met taal, en dus geschreven een behoorlijke taalnazi. Maar gesproken vind ik zo anders... In mijn dialect zeg je inderdaad «als mij». Ik weet dat dat niet correct is, en zal het dus nooit zo schrijven. Maar als je met mij praat, zeg ik dat dus wel. In spreektaal.
Ik heb disorthografie is juist de vorm Van dyslexie die er voor zorgt dat je spellingsfouten maakt. Zelfs spellings controle werkt er niet mee omdat deze woorden verbeterd maar niet de zinsopbouw. Ik ben blij dat ondertussen best ver kom al zitten er vaak meer dan genoeg spellingsfouten door mijn verhaal heen. Ik kan overigs gewoon goed lezen en begrijpend lezen zonder problemen disorthografie is puur spellings gericht, je heb ook discalculie dit is puur rekenen/schrijven.
Dat sluit aan bij wat ik bedoel, dat dyslexie het enorm veel moeilijker maakt om te leren spellen. Maar ik zie jou geen 'me verhaal' in plaats van 'mijn verhaal' schrijven, of andere slordigheidsfouten. Dus inderdaad dat je heel veel harder moet werken dan mensen zonder jouw vorm van dyslexie, maar dat het niet onmogelijk is. Respect voor hoe goed je schrijft!
Ik maak vaak de fout tussen "dit" en "dat". Wat ik fout doe begrijp ik nog steeds niet helemaal maar mijn vriend is me al maanden aan het verbeteren omdat ons zoontje nu dezelfde fout maakt. Ik erger mij daar rot aan want ik begrijp niet wat ik fout doe. Als hij het uitlegt begrijp ik het min of meer wel maar als je het al 33 jaar verkeerd gebruikt kan je dat niet zo maar veranderen hè. In schrift doe ik dat dan wel weer op de juiste manier, denk ik.
Dat herken ik helemaal niet terug. Mijn oudste krijgt nu al grammatica (groep 7) dat ik pas kreeg op de middelbare school. Hij kan je ook haarfijn uitleggen wanneer je dt gebruikt en waarom. Helaas ben ik er wel achter gekomen dat dat niet voor de stagiaire geldt, dus voor de toekomst houd ik mijn hart vast. Hoe is het mogelijk dat je voor de PABO slaagt zonder dat je fatsoenlijk kunt rekenen of spellen?
Ik begrijp niet dat mensen zich hier op een forum zo aan ergeren. Als mijn eigen vriend of iemand anders dichtbij mij dit zou schrijven zou ik het wel vervelend vinden, dom inderdaad. Maar hoe mensen hier iets schrijven... dat boeit me echt niet. Als ik maar begrijp wat ze bedoelen toch!?
Maar vaak is dat niet eens het geval. Als je zal/zou wisselt, ontstaat er echt wel een betekenisverschil. Mits/tenzij is ook zo'n issue dat het vaak moeilijk maakt om een post te begrijpen. En me/mijn ook. Om nog maar te zwijgen van het niet gebruiken van leestekens en witregels in een tekst.
Waarom vind je dat een moeilijke? Als iemand zegt; "Zij zingt beter als mij" is dat grammaticaal gewoon incorrect. Het moet toch echt "dan ik" zijn, dat heeft niets met dialect te maken.
Jawel hoor. In het Vlaams dialect zeg je «als mij». Dus in AN is het fout, maar in dialect juist. En ik spreek nu eenmaal vooral in dialect. Dus als je met mij zou spreken, zou je niet meteen inzien dat ik een taalnazi ben die heus wel weet dat dit geen correct AN is
Ok, ik snap je denk ik wel, dat mensen het dan veel zeggen in een bepaalde streek. Dit betekent nog niet dat het correct is. Als een miljoen mensen zegt dat 3+3=4 maakt dit het toch ook niet juist? Maybe let's agree to disagree
Ik heb in een ver verleden een jaar Pabo gedaan en liep stage samen met een studiegenootje in groep 3. Zij gaf een les in de vorm van een spelletje. Drie kinderen kregen een letter (de d, k en ei) en moesten in de juiste volgorde gaan staan zodat ze een woord konden maken. "Juf, hier kunnen we geen woord van maken," begon een jongetje meteen... De stagiaire bedoelde het woord 'dijk.' Ik zat met plaatsvervangende schaamte te kijken toen. Heel lullig misschien, maar ik snapte ook echt niet hoe dat kon gebeuren. On topic; ik denk dat het onwetendheid is en 'apptaal.'
Wat een leuk en leerzame topic Laten we eerlijk zijn. Nederlands is gewoon lastig. Vooral voor allochtonen als ik die hier niet geboren zijn. Je bent niet perse dom als je iets niet goed formuleert. Heb een HBO diploma en toch nog (zo nu en dan) moeite met de Nederlandse taal. Ik heb vooral moeite met lidwoorden en moet vaak Google inschakelen voor hulp. Hoe weet je nou waar je een "De" of "Het" voor moet plaatsen ?
Ik zie het heel veel terug in de apptaal die mijn kinderen gebruiken. Me tik je nu eenmaal sneller in dan mijn of m'n. Ik wijs mijn kinderen er ook op en het gaat steeds beter. Waar ik mij zelf enorm aan erger is het verkeerde gebruik van hun. Als ik het hoor dan roep ik altijd: "Het is jullie. Hun is een bezittelijk voornaamwoord!!!!!!" Of de gruwel hunnie ..... brrrrrrrr. Hunnie hebben het gedaan.