Als mensen er voor open staan, natuurlijk wil ik ze dan helpen. Maar het ging er om dat mensen zich er zo aan storen. En dat gevoel ken ik gewoon niet. Ik let meer op de inhoud van een tekst.
Maar de vorm van een boodschap telt toch ook mee? Op dit forum wordt zo vaak gezeurd over «de toon van een post». Als de boodschap belangrijk is, en de toon ook, waarom zou de vorm dan plots irrelevant zijn?
Me broer wilt eten. Ik wou wat anders. Ja vind ik ook dom staan. Maar ik begrijp toch wat er staat. Welke vorm bedoel je?
Waarom is iemand vertellen de gulp open staat niet voor paal zetten en vertellen dat hij niet goed is in spellings wel iemand voor paal zetten? Je hebt gelijk, er zijn mensen die niet goed zijn taal. Om welke reden dan ook. Als je ze dat nooit vertelt kunnen ze het ook niet veranderen.
De vorm van de feedback. Dus niet zeggen: jeetje was jij ziek de dag dat ze spelling leerden op school? Maar: ik zie dat je structureel een aantal fouten maakt je in spelling. Zal ik je met een aantal dingen helpen?
Geen probleem Ik snap gewoon niet zo goed waarom het (terecht) belangrijk geacht wordt na te denken over de inhoud van de boodschap, en de toon, maar dat het dan niet uitmaakt hoe je het opschrijft.
Ik irriteer me ook aan genoemde voorbeelden. Maar wat nog niet genoemd is, wat voor mij persoonlijk ook een irritatie is: De gebrekkige zinnen die men gebruikt bij openen van een topic in een groep op FB. Dan wordt er bijvoorbeeld geroepen "iemand een patroon van bumba" En dan denk ik; wat wil je nou vragen? Heeft iemand een patroon van Bumba?, Wil iemand een patroon van Bumba? Weet iemand een patroon van BUmba? Verkoopt iemand een patroon van Buma?enz. Wees gewoon volledig met je vraag of je tekst. Wat is het voor moeite om een paar woorden extra te gebruiken Zo dat is eruit
Faalangst omdat je je ze af en toe verbetert? Sorry hoor, maar daar geloof ik niet in. Je doet in een opvoeding toch niks anders dan ze dingen leren en bij brengen? Het is niet zo dat ze een klap krijgt als ze iets verkeerd zegt. Als een dreumes zegt dat een bal blauw is, terwijl het rood is, zeg je dat toch ook gewoon? Ze willen de kleuren namelijk leren en jij als ouder bent de eerste waar ze naar kijken om hun kennis binnen te krijgen.
Ja, maar er is een verschil in hoe je het aanbrengt. Als mijn zoontje zegt «ik wil zusje zijn broek brengen» zal ik nooit zeggen «nee het is háár broek», maar wel «oh, ga je haar broek brengen? ». Ze pikken de correctie evenzeer op, maar zonder de terechtwijzing.
Nu we het toch over ergernissen hebben. Ik vind het zo bloedirritant als mensen schrijven: Ik en mijn vriend. Het is Mijn vriend en ik. Ik verbeter dat irl altijd als mensen dat zo tegen mij zeggen.
Klopt. Zo doen we wij dat ook. Als hier iemand zegt " Ik ben gevalt" , dan reageren wij met "Oh, ben je gevallen?". Dat schijnt ook beter te werken dan direct verbeteren.
Dat zegt onze logopediste ook. Niet verbeteren maar zelf antwoord geven met het woord goed uitgesproken. Zo zegt mijn dochter steevast 'beken ipv deken. Ik ga even mijn beken pakken. Ik antwoord dan met Ga jij maar even je deken pakken. Ipv te zeggen het is Deken. Ze corrigeert zich regelmatig zelf sinds we het op deze manier aanpakken.
Omdat je elkaar iets wil vertellen. En er zijn zat mensen die taal en spelling blijkbaar lastig vinden. Ze doen het vast niet uit luiheid. Alleen als iemand echte en onsamenhangend verhaal schrijft zonder punten en komma's en dan ook nog veel spelfouten maakt vind ik het echt lastig te begrijpen.