Hi, ik hoop dat ik hier wat vraagjes kan stellen over testen, plusklas en manieren hoe ik met de probleempjes van mijn dochter om kan gaan. Ik merk dat ik het lastig vind om dit met de mensen in mijn directe omgeving te bespreken omdat het m.i. al snel overkomt als opscheppen of zeuren over iets wat geen (echt) probleem is. En school wil ik hier ook niet al te veel mee lastig vallen, omdat ik niet over wil komen als ‘zo’n ouder’. Korte situatieschets: - dochter N., 7 jaar in groep 4 - was als baby en peuter wel rap met dingetjes maar absoluut niet exceptioneel - is altijd al een meisje geweest met vrij extreme emoties; meestal heel vrolijk en blij, maar met extreem diepe dalen als ze verdrietig of boos is waar ze zelf moeite heeft om uit te komen - ze heeft tomeloze energie, zowel in haar lijf als in haar hoofd en moet bijvoorbeeld heel veel bewegen om ‘normaal’ te kunnen functioneren. Ik heb al lang het vermoeden dat ze iets ADHD-achtigs heeft - ze heeft veel echt goede vriendinnen op school en in de klas van haar eigen leeftijd, maar op vakanties trekt ze steevast naar kinderen van ong 3 jaar ouder toe - in groep 3 had ze het echt even heel moeilijk. Ze moest ineens veel meer stilzitten, kon zich niet concentreren, trok zich het leed van bepaalde klasgenootjes (die geen vriendjes konden maken of het lezen lastig vonden) heeeeeel persoonlijk aan. Ze kwam iedere keer geestelijk doodmoe maar lichamelijk ontzettend druk uit school. Haar rapport was netjes maar niet exceptioneel - sinds het begin van groep 4 zit ze in de plusklas. Het is ons een beetje onduidelijk op basis waarvan, maar schijnbaar had de Cito toets er iets mee te maken. Die plusklas vindt ze heel erg leuk. Ze is oa fanatiek aan het schaken geslagen, ik moet steeds meer zeilen bijzetten om nog van haar te kunnen blijven winnen. Het lijkt er sterk op dat ze hierdoor ook beter in haar vel zit, maar correlatie is niet altijd cassatie - Nav die plusklas ben ik dus een beetje aan het lezen geslagen over HB en daar herken ik wel wat zaken in, maar sommige dingen ook helemaal niet. Mijn vraag is: in hoeverre is het nu nuttig om mijn dochter te laten testen (op HB/ADHD/...)? Is dat iets wat ik alleen zou moeten doen als er echt iets mis dreigt te gaan? Wat heeft mijn meisje er aan om een ‘diagnose’ te hebben? Ik wil onder meer koste wat het kost voorkomen dat ze in een uitzonderingspositie komt. Ik ben als kind op de basisschool erg gepest (totaal geen aansluiting bij de andere kinderen in mijn klas) en ben blij dat ze nu zo lekker in haar groep ligt.
We gaan ook in gesprek, ze kunnen een leuk, lief zeer enthousiast kind krijgen die niet bang is voor nieuwe dingen (wel angstiger is voor moeilijke dingen) of we zoeken wat anders.
Als jullie knul niet de werkjes goed maakt dan heb je grote kans dat het of te eenvoudig is en dus ook niet het nut ziet van de werkjes, te moeilijk maar uit je verhaal lijkt me dat niet of echt geen uitdaging. Werken ook door? Dus eerst een toets en dan kijken wat niet lukt en dat ga je in dat blok werken. Het groepje is niet zo groot maar 8 kindjes in totaal, misschien is de zwemdocent niet lang genoeg actief om veel ervaring te hebben. Wou even hier bekijken ofnhet echt zo'n raar gedrag was voor ik op hoge poten daar sta hahaha
Voor een deel kan ik met je meepraten maar bepaalde dingen meer op gevoel, onze zoon is nog jonger (bijna 5 en zit in groep 1) Ik herken heel erg wat je schrijft betreft tomeloze energie, in het hoofd als lichamelijk. Je moet het zien als een brein die constant aan het werk is en niet even rust heeft. Zoals mijn man laatst beschreef wat hoor je nu, ik hoor een nummer (geen idee welke groep het was dat ben ik alweer vergeten) hij vertelde ik hoor de muziek en weet welke artiesten, welk album, wat er nog meer op het album staat etc. Ze registreren veel meer dua meer onrust. Het komt dus ook tot uiting in de bwegingen, de brein moet wat te doen hebben. Onze zoon heeft sinds kort een tangle om mee te friemelen wanneer hij met zijn papa aan het schaken is of bijvoorbeeld tv kijkt. Adhd is niet voor niks vaak gediagnosticeerd terwijl ze "alleen" hb zijn. De school kiest niet voor niks voor een plus klas dus zal ze echt wel meer uitdaging nodig hebben of verwachten dat ze daar door meer kan. Betreft door testen, wij testen nu niet. We zijn inngesorek met de school en de lijntjes zijn heel kort dus dat is heel fijn. We zijn nu zo ver dat we het gesprek met de ib'er na de zomervakantie hebben gehad en dat ze het binnen de school oplossen in eerste instantie. Hij gaat 1 keer in de week naar de ib'er en ze kijken hoe ver hij is, wat kan wel wat kan hij nog leren. Onze zoon had al aangeven dat hij school niet meer leuk vond dus dat vonden ze zorgelijk. Binnenkort hebben we opnieuw gesprek, bekijken de vorderingen en uitslag van wat testjes die ze hebben gedaan. Precies weten we niet. Het uitbesteden aan derde en/of hb testen is nog geen sprake van. Zo lang de school/juf in de klas het aan kan blijft het in school, geeft de juf aan dit niet verder alleen te kunnen met de ib'er kijken we wat de mogelijkheden zijn. Hoe is het contact met de leerkracht? In groep 4 zie je de leerkracht natuurlijk niet zo als je dat bij de kleuters wel hebt. Ik zou je zorgen wel daar neerleggen net als de vragen die je hebt. Misschien krijg je een beter beeld. Als de juf niet vraagt om testen en jullie vinden het nog niet nodig zou ik het ook nog niet doen.
Het contact met de leerkracht(en) is eigenlijk minimaal. Dat is natuurlijk ook niet zo gek als je kind in groep 4 zit (niet meer in de klas halen en brengen) en er geen specifieke problemen in de klas zijn. Ze weet zich daar namelijk heel goed aan te passen. Alleen komen dan alle opgekropte zaken er thuis wel uit. En gezellig is dat uiteraard niet. Ik zie het daarom ook meer als een issue binnen ons gezin dan een probleem op school.
Ik zie dat nietmals een probleem van alleen thuis. Je ziet het vaker wanneer kinderen voorlopen en niet genoeg uitdaging krijgt op school thuis de frustratie er uit komt, dus hoe gezellig het ook is zou ik dit ook aangeven op school. Het zou een teken kunnen zijn van verveling, je wil ook niet hebben dat ze uiteindelijk onder gaat presteren.
Dat is een hele goede vraag. In alle eerlijkheid is het om uit te sluiten dat ze ADHD heeft. Het hyperactieve en het slecht kunnen concentreren als er veel om haar heen gebeurt zijn namelijk de dingen waar ze zelf ook echt last van lijkt te hebben. Daarbij komt dat vrij recentelijk bij mijn zus en moeder ADD is vastgesteld. Mijn zus krijgt daar nu ook medicatie voor. In mindere mate is het ook om een scenario als bij mijn nichtje te voorkomen. Die was al aangemeld bij het speciaal onderwijs toen ze toch maar een iq test hebben afgenomen waaruit bleek dat ze vreselijk hoogbegaafd was. Uiteindelijk is het goed afgelopen (met 3 jaar versnelling van het gymnasium gekomen, 2 masters en nu aan het promoveren), maar daar is veel leed aan vooraf gegaan. Aan de andere kant gaat een diagnose of score natuurlijk nooit een probleem oplossen. Ik ben daarom wel benieuwd wat het anderen die wel hebben laten testen het gebracht heeft.
trillian, je kunt wel advies bij een begaafdheidsdeskundige vragen? check met je verzekering hoe het zit met de kosten. leeshandicap, adhd, autisme zijn dan meteen gescreend. als je een lieve school hebt dan zijn ze ook blij met advies. en je krijgt ook vele goede ideeen en tips voor thuis. als je geld hiervoor hebt kun je dat gewoon. en sommige dingen betaalt de verzekering misschien wel. we hebben vanaf 3 jaar oud zo een iemand die ons helpt en de ontwikkeling van zoontje in de gaten houdt. 1 keer per jaar onderzoek. altijd super nuttig. maar hebben wel een hele goede mevrouw.
Ik zie het idd niet als een probleem van alleen thuis. Om te beginnen zou ik hier toch maar een gesprek met de leerkracht over hebben. Merken ze op school of jullie thuis dat je dochter zich beter kan concentreren bij moeilijkere / uitdagendere dingen, zijn de vrienden ook écht vrienden of vindt je dochter dat ze aardig tegen ze moet zijn, ziet school hetzelfde kindje als hoe jullie haar kennen, etc etc. Dan met testen, op zich is dat natuurlijk maar een moment opname. ‘Te’ hoog kunnen ze niet scoren, lager dan wat er echt in zit komt wel redelijk vaak voor, vooral bij een tester die niet gespecialiseerd is in hb. Zelf zou ik niet hebben laten testen als het op school goed zou gaan en met Q zelf (psychisch) goed zou gaan. Met de juiste middelen kan school best veel doen voor hb kinderen (hb is écht iets anders dan ‘gewoon’ slim). Het is wel erg afhankelijk van de leraren en de samenstelling in de klas, en van het type kind. Inmiddels ben ik wel redelijk een ervaringsdeskundige dus als je vragen hebt hoor ik t wel
Mijn middelste van 5 zit in groep 3 in een ‘plus-klasje’. Het is echter maar 1 of 2 uurtjes per week en echt veel zoden aan de dijk zet het dus niet. Nu heb ik gehoord dat ze die plusklas pas mogen uitbreiden als er meerdere kinderen hb getest worden. Dat ze dan extra budget krijgen. Is dat echt zo? Voor mij hoeft dat testen eigenlijk allemaal niet zo...
Hier hebben we van de week wel te horen gekregen dat het arrangement voor dochter is goed gekeurd. Hier wordt dar gebruikt voor ambulante begeleiding op school en extra begeleiding door de OA met haar extra werk en voor mindset. Misschien willen ze de arrangementen van meerdere kinderen samenvoegen voor een plusklas?? Maar een arrangement krijg je alleen als er problemen zijn.
Daar heb ik niks over gehoord bij de school van mijn zoontje (ook 5 en in groep 3). Hij zit ook in een plusklasje dat maar 1x per week is. Uitbreiden is volgens mij hier ook geen optie. Wat ze daarentegen wél aanbieden is groepsoverstijgend rekenen en taal. Groepen 3 t/m 8 doen taal en rekenwerk op hetzelfde uur waardoor kinderen die erg voorliggen met bv rekenen in het rekenuur naar een andere klas kunnen om daar mee te doen.
Mijn vraag is dan: wat verwacht je van een plusklas? Ik heb nu wat ervaring mee, mijn oudste zoon zit in een externe plusklas (op een andere school, georganiseerd door de gemeente) en mijn jongste zoon zit in een interne plusklas. Oudste zoon gaat 1 ochtend per week (is ongeveer 3 uur) en mijn jongste zoon 1 middag per week (ongeveer 1,5 uur) en nee veel zoden aan de dijk zet het hier ook niet. Het doel is: uit of the box denken, andere dingen doen, onderzoeken, verslagen maken en niet zo zeer leren want dat kunnen ze al. Mijn jongste zoon heeft laatst onderzocht hoe ver een papieren vliegtuig kan vliegen. De kinderen vinden het hartstikke leuk.
Vaak hoor je juist dat het doel is ‘leren leren’ omdat deze groep kinderen juist niet kan leren. Bijna alles gaat ze makkelijk af en wat niet makkelijk gaat compenseren ze op een andere manier zodat hetgeen wat minder makkelijk gaat (bijna) niet op valt.
Leren leren maar dan anders. Ze krijgen geen rekenen of taal aangeboden iig. Ze werken onderzoekend en projectmatig. Vroeg of laat komt er altijd een moment dat ze wel moeten gaan werken om hun doelen te halen.
Het is vaak heel bewust geen taal of rekenen of ander ‘schoolwerk’, want dan gaan ze steeds meer voorlopen. Het gaat dus inderdaad om onderzoekend/projectmatig werk, om bv. bepaalde executieve functies te oefenen.
Mijn dochter vindt het ook erg leuk. Ze vindt school helemaal leuk. Alles vindt ze wel prima. Maar wat ze juist niet leert is leren! En dat baart me zorgen. Want zo leren ze dus niets en ik voorzie daarin (mede door eigen ervaring) problemen voor de toekomst. Ik wil graag dat ze uitgedaagd wordt, dat ze leert dat een 8 ook heel goed is. Dat ze leert correctie te aanvaarden en daar iets mee te doen. Ik wil dat ze leert dat er mensen/kinderen zijn die beter zijn dan zij en dat dat prima is. Ik wil dat ze leert dat je het leven niet gratis krijgt. Dat je er soms wat voor moet doen. Doorzetten. Dat soort dingen. En met 1,5 uur in de week.... Wat ik verwacht van school weet ik niet zo goed en ook niet of ik het wel op de juiste school zoek. Het blijft wat onrustig in Mn hoofd. Al het bovenstaande wil ik. Maar ja, het is eigenlijk nog gewoon een kleuter. Een kleuter van 5...
Dat moment kwam bii mij pas in 4/5 VWO. En dat was een hele zware leerschool! Leren leren (als me dat al ooit gelukt is) had ik graag wat eerder willen leren. Het heeft een groot deel van mijn toekomst bepaald.